มันยาวมากหน่อยนะคะ ขอบคุณที่อ่านและช่วยตอบคำถามล่วงหน้าค่ะ ขอบคุณจริงๆ ค่ะ

คือเรามีเพื่อนอยู่คนนึงที่รู้จักกันมาหลายปี ก็คุยกันทักทายกันแต่ไม่ได้สนิทมากเท่าไหร่เพราะเขามีแฟน

จนกระทั่งเขาเลิกกับแฟนเราถึงได้สนิทกันมากขึ้นเพราะได้คุยได้ปรึกษากันในช่วงเดือนสองเดือนหลัง จนกระทั่งวันเกิดเราเผลอจูบกัน และจบประเด็นกันด้วยคำว่า อยากลอง จึงยังมองหน้ากันติด คือไม่มีอะไรเปลี่ยนไป

หลังจากนั้นเขาถามเราว่า ทำไมเราจึงจูบเขา เราตอบไม่ได้น่ะ รู้แค่ว่า ตอนนั้นมันอยากลอง อยากรู้ และถูกท้าทาย และถ้าเป็นเขาเราโอเค แต่ถ้าเป็นคนอื่นนี่ไม่แน่นอน เรากลัวเขาจะคิดมาก ว่าทำไมเพื่อนกันถึงมาจูบกัน จึงบอกไปว่า i kiss you like a man not a friend ซึ่งเขาบอกว่าดีใจมากที่ได้ยินแบบนั้นเพราะเขาก็ชอบเราเหมือนกัน

เขาถามว่าเราจะเป็นอะไรกัน เป็นคนที่ดูใจกันไปก่อนหรือแฟนกัน คือเราก็อยากมีแฟนนะ แต่พอคิดว่าจะเป็นแฟน เรารู้สึกแปลกๆ เหมือนมันทำไม่ได้อ่ะ เราจึงบอกว่าไม่ว่าฐานะอะไรมันก็มีค่าเท่ากัน

แค่ชื่อสถานะเพราะยังไงผลลัพธ์ก็คือเราก็จะเป็นแบบนี้และอยู่ข้างแกแบบนี้ล่ะ สุดท้ายเราก็บอกให้เขาเอากลับไปคิดอีกคืน ว่าเขารู้สึกแบบนั้นจริงๆ หรือเพราะเหงาที่พึ่งเลิกกับแฟน

วันรุ่งขึ้นเขาตื่นขึ้นมาและตอบว่า เราเป็นระหว่างกลางล่ะกัน มากกว่าเพื่อนแต่ไม่ใช่แฟน ดูๆ กันไปก่อน คือเราไม่ชอบใจเลยอ่ะ ทำไมไม่ตอบมาให้ชัด ใจนึงเรากลัวว่าเขาจะตอบว่าเป็นเพื่อนกันเถอะ ส่วนอีกใจก็กลัวว่าเขาจะตอบว่าเป็นแฟนกันเถอะ...ไม่รู้สิ ว่าถ้าเขาตอบแบบไหนเราถึงจะพอใจ เราไม่รู้เลยจริงๆ

คือสถานะก็เป็นแบบกึ่งๆ มาตลอด แต่สำหรับเรา เราว่าเราตัดสินใจได้แล้ว ถ้ายังสับสน ยังทำอะไรไม่ชัดเจนแบบนี้ งั้นก็หยุดเถอะ เขาคือเพื่อนแน่นอน เราพยายามมองเขาเป็นคนรัก มันทำได้นะ แต่ลึกๆ มันก็แปลกๆ อยู่ดี เราไม่รู้ว่าเราหลอกตัวเอง เราซื่อบื้อ สร้างภาพให้ตัวเองดูไม่เป็นคนโง่รึเปล่านะ

เราไม่รู้ความรู้สึกที่แท้จริงของตัวเอง เราแค่ดีใจที่ได้คุยกับเขา ดีใจที่เขาโทรหา และพอใจที่เป็นแบบนี้น่ะ ก็มีบ้างที่คิดถึงและเหงา เวลาเขาพูดถึงแฟนเก่าเราก็โอเคนะ ไม่เคยยุให้เขาเลิกกัน มีแต่พยายามช่วยว่าทำยังไงถึงจะดีกัน คือลึกๆ ก็ไม่อยากให้คืนดีกัน...แต่เราทำไม่ได้อ่ะ สุดท้ายพอรู้ตัวเราก็กำลังสนับสนุนให้เขากลับไปคืนดีกัน

จนกระทั่งหลังวันปีใหม่ เขาบอกว่าเขาตอบได้แล้ว เราเข้ากันไม่ได้น่ะ เรานิสัยเหมือนกันเกินไป สรุปแล้ว...เราเป็นเพื่อนกันดีกว่า คือแว๊บแรกที่ได้ยิน มันช็อคน่ะ ตกใจ...เราคิดว่าเราอาจจะร้องไห้ แต่ว่าน่าแปลกมากเลย เราไม่ร้องไห้ แค่ช็อค แต่เหนือสิ่งอื่นใด เราคิดว่าเราโล่งใจ...มันเป็นความรู้สึกที่ดีกว่าตอนอยู่กึ่งกลางเยอะ

คือพอได้ยินคำตอบชัดเจนแบบนี้ เราก็สามารถชัดเจนได้เหมือนกัน คือเราหยุดความคิด เราคิดว่าเขาเป็นแค่เพื่อนได้ เราก็ยังเป็นเราเสมอมาไม่ได้แตกต่างจากก่อนหน้านี้เลย จนกระทั่งตอนเจอกันก่อนที่เราจะกลับมหาลัย

คือปกติเราจะกอดกันเวลาทักทาย หรือให้กำลังใจ และมีจุ๊บแก้มกันบ้างเป็นปกติ (กับเพื่อนทุกคนนะ ไม่ใช่แค่คนนี้) แต่มาวันนั้น เราค่อนข้างมีระยะห่าง เรารู้ตัวว่ากำลังสร้างกำแพงเพื่อที่จะได้ไม่ต้องเข้าใกล้เขามากเกินให้ลำบากใจ คือวันนั้นแค่เดินข้าง ไม่เกาะแขน (ติดนิสัยชอบเกาะแขนเวลาเดิน) เว้นระยะห่าง แต่ทุกอย่างยังเหมือนเดิมหมด

แล้วทีนี้ตอนข้ามถนน มันมีรถขับผ่านมา เราก็เห็นนั่นแหละว่ารถไม่ได้จะเฉี่ยวหรอก แต่เขากลับดึงตัวเราจับหมุนให้หลบรถจนแทบกอดกันเหมือนในหนังเวลาพระเอกถึงตัวนางเอกมากอดเลย แต่วินาทีนั้นคือมันไม่โรแมนติกน่ะสิ นิสัยปากไวของเรามันเข้าสิง

เราว่า เห้ยอะไร รถห่างเป็นกิโลฯ พอรู้ตัวก็เห็นว่าเพื่อนเงียบไป เราเลยบอกว่าขอบคุณ คือรู้นะว่าเป็นห่วง แต่มันแปลกๆ น่ะ ก็ไม่เข้าใจว่าแปลกยังไงเหมือนกัน มันแบบถ้าเราเป็นแฟน หรือผู้หญิงที่เพื่อนเรา Flirt อยู่คงไม่เท่าไหร่ แต่นี่...ไม่รู้สิ เยอะไปล่ะมั้ง

แล้วก็เข้าไปนั่งในรถ จู่ๆ เพื่อนเราก็ว่า วันนี้แปลกๆ นะ ไม่ควงแขน เราก็ว่าอ๋อก็แถวนี้อยู่ใกล้ๆ โรงเรียนเก่าตอนม.ปลายแกน่ะ เดี๋ยวมีรุ่นน้องแกมาเห็นหรอก คนเข้าใจผิดหมด...ประมาณนี้ แล้วจู่ๆ มันก็ว่า ขอกอดหน่อย เราก็คิดในใจ...หือ...คือแบบตกใจเล็กๆ น่ะ แ

ต่ก็ยอมกอดเพราะปกติก็กอด แล้วถ้าครั้งนี้เราไม่กอดเพื่อนคงรู้สึกว่าเราแปลกๆ เดี๋ยวมันจะคิดว่าเราเฮิร์ทหนักจนต้องทำเย็นชาอะไรใส่แบบนี้ ทีนี้พอกอดเสร็จ มันก็ว่าหอมแก้มหน่อยสิ เราก็...ห๊าาา...วันนี้มันแปลกๆ ว่ะ แล้วถ้าเราไม่หอมแก้ม มันจะว่าเราแปลกไปอีกมั้ย คือเราหอมแก้มได้เป็นเรื่องปกติด้วยเจตนาบริสุทธิ์ แต่เราไม่ชอบนะ ถ้าอีกฝ่ายไม่บริสุทธิ์กับเราน่ะ สุดท้ายเราก็หอมแก้ม มันก็หอมแก้มกลับแถมจุ๊บหน้าผากด้วย

คือแล้วระหว่างนั่งรถกัน ก็พยายามจับมือ จับมือเราไปจูบอะไรงี้อ่ะ เราก็พยายามดึงออกได้อย่างเนียนๆ คือจะกระชากออกมันก็ยังไงๆ อยู่ สำหรับเรานะ เรามโนไปเองรึเปล่าไม่รู้ ว่าเหมือนเขาจะกลัวว่าเราเปลี่ยนไป คือหวงก้างรึเปล่า

ไม่ชอบเราแต่อยากให้เราชอบเขา  เลยพยายามอ่อยเราแบบนี้น่ะ (คือเขาอ่อยเรารึเปล่า หรือเราเข้าข้างตัวเอง?) เราไม่รู้นะว่าเขาคิดอะไร แต่เราไม่เข้าใจน่ะ ทำไมวันนี้นัวเนียจัง ไปหื่นมาจากไหน แต่ถึงจะจุ๊บแก้ม จุ๊บหน้าผาก จุ๊บมือไม่มีลวนลามส่วนอื่นก็เถอะ

จนกระทั่งเขาบอกว่า งั้นจูบกันเลยมั้ย พูดแบบติดตลก เราก็หัวเราะฮาๆ แบบขำๆ เล่นๆ (ในใจคือช็อคไปแล้ว) แต่มือนี่ดันหน้าออกเรียบร้อย คือปล้ำกันอยู่นานน่ะ เขาคิดว่าเราเล่น แต่เราเอาจริงเฟร้ย จูบบ้าอะไรล่ะ เกินไปแล้ว

แต่สุดท้ายก็ถูกจูบแล้วพอเราทำหน้านิ่งๆ แบบไม่รู้สึกอะไร อารมณ์แบบคิดว่าจูบเป็นเรื่องธรรมดาไม่สำคัญ (ความจริงเราช็อคอยู่น่ะ) เขาก็เหมือนจะรู้ตัวและกลับไปทำหน้าปกติ คุยกันปกติ

จนกระทั่งมาวันนี้ เราก็คุยโทรศัพท์กับเขา เขาก็พูดหยอกเราบ่อยๆ ประมาณว่าน่ารักแบบนี้เป็นแฟนกันเลยป่ะ มีเธออยู่แล้วจะไปสนใจอะไร ฯลฯ อะไรแบบนี้น่ะ อารมณ์แบบหมาหยอกไก่ จนเค้าพูดว่าคำนึงว่า เราจูบคนที่ไม่ได้รักไม่ได้หรอก

เราสับสนไปหมดแล้วไม่รู้เขาพูดจริงหรือพูดเล่น คือเราไม่รู้เลยว่าขอบเขตมันคืออะไร ตอนนี้เราเป็นยังไงกันแน่ เรารู้สึกว่าถ้าเราก้าวเข้าไปหา เขาจะถอยออก พอเราถอยเขากลับก้าวเข้ามาหา

คือเรากลัวใจตัวเองน่ะ เขาเป็นเพื่อนเรานะ เขามันคนโลเลอะไรก็ไม่รู้แถมพึ่งเลิกกับแฟนยังเหงาๆ เรากลัวว่าซักวันเราอาจจะหลงรักคนๆ นี้ก็ได้ และบางที ถ้าเราหลงรักแล้วทุกอย่างจะเปลี่ยนไป เขาอาจคิดว่าเราก็เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆ รอบตัวเขา และทิ้งเราเลิกเป็นเพื่อนกับเรา

แต่ที่เราไม่เข้าใจก็คือ ในเมื่อเขาบอกว่านิสัยเราเข้ากันไม่ได้ เป็นเพื่อนกันเถอะ ทำไมยังต้องมาจูบ มาจุ๊บเราด้วย แล้วจะมาหยอกเราเพื่ออะไร มันข้องใจว้อยยยย พอถามก็บอกว่าเป็นคนพิเศษ ชอบ แต่ก็ไม่รู้ว่าชอบยังไง นี่ตกลงเราเป็นของเล่นของเขารึเปล่านะ Y____Y

คำถาม
นะ
1. เรารู้สึกยังไงกับเขา
กันแน่ เรารักเขารึเปล่า?
2. เขารู้สึกยังไงกับเรา ทำแบบนี้มันหมายความว่าไง?

3. เราควรทำยังไงต่อดี?

4. คำแนะนำ...