ประสบการณ์ที่แท็กซี่โคตรแย่ที่สุดตั้งแต่เคยนั่งมา
เช้าวันจันทร์ นั่งรถกลับจากเชียงใหม่ แบกของฝากบวกกระเป๋าทั้งหมด 5 ชิ้น ก็เลยคิดว่ากลับแท็กซี่เลยละกัน ขึ้นรถเมล์ก็ต้องต่ออีก หมอชิตคนเยอะ คิวแท็กซี่ด้านหลังตรงฝั่งขาเข้าก็ยาว
มีพวกแท็กซี่บางคันที่พยายามให้เหมารถ เบื่อพวกฉวยโอกาส เอาเปรียบผู้โดยสาร เอะอะอะไรก็ให้เหมารถ พอถามราคา 300 บาท ราคาเว่อร์มาก 3 เท่าเลย ก็เลยเดินไปขึ้นรถที่ฝั่งขาเข้าข้างหน้าละกัน รอแท็กซี่มาส่งผู้โดยสาร แล้วค่อยขึ้นต่อ ปรากฏว่าด้านหน้าคนก็เยอะไม่ต่างกัน แถมยังไม่มีคิว ยืนเรียงเป็นหน้ากระดานเหมือนรอลุ้นว่าแท็กซี่จะมาจอดใกล้ใคร บรรยากาศแบบซอมบี้รุมเหยื่อ(รถแท็กซี่) ผู้โดยสารข้างในรถยังไม่เปิดประตูออกมา ก็มีคนกรูกันเข้าไปเปิดประตูหน้ารถ แย่งกันถามว่าไปนู่นไปนี่ไปนั่นมั้ย ถ้าเราเป็นผู้โดยสารในรถคงตกใจมาก
รอจนครึ่งชม.ก็ยังไม่ทันคนอื่นเรียกแท็กซี่ จนมีแท็กซี่สีส้มๆมาจอดใกล้ๆเลยวิ่งไปก่อน ถึงก่อนผู้ชายคนนึงแปปเดียว เค้าก็ให้เราก่อน เราบอกแท็กซี่ว่าไปดินแดง เค้าตกลง เราเลยวางกระเป๋าที่ถืออยู่แล้วกลับไปหยิบของที่เหลือ ไอผู้ชายคนเดิมก็เปิดประตูมาถามแท็กซี่ว่า ไปพระราม 2 มั้ย แล้วแท็กซี่ดันตกลง เราหันไปมองหน้าเค้า คนขับบอกว่ารถแท็กซี่เวลานี้น้อย แชร์ๆกันไป ทางผ่านเดี๋ยวไปส่งตรงดินแดงก่อนแล้วค่อยไปพระราม 2 ให้กลุ่มนั้นขึ้นมาได้เลย
เราก็แบบตกใจเฮ้ย อะไรวะ ตอนนั้นก็งงๆ คิดอะไรไม่ทัน โดนไล่ไปนั่งข้างหน้าคู่คนขับ กระเป๋าถูกย้ายจากเบาะหลังไปกระโปรงท้ายรถ เพราะกลุ่มนั้นมี 3 คน ชาย 2 หญิง 1 คือแบบแย่มาก จะลงจากรถตั้งแต่ที่หมอชิตตอนที่พวกนั้นมาขึ้นบนรถ แต่แบบโดนมัดมือชก ของก็ไปอยู่ท้ายรถแล้ว เราก็ไม่ได้รีบขนาดนั้นนะ รอต่อได้ ขอให้นั่งสบายๆก็พอ ถ้ารีบคงเหมารถไปละ ไม่เดินมาขึ้นข้างหน้าหรอก ไปๆมาๆคนขับเพิ่งมาบอกว่าให้เราลงกลางทางตรงก่อนถึงทางขึ้นทางด่วนตรงดินแดง แล้วให้ต่อรถไปเองละกัน อ้างว่าถ้าเวียนรถไปส่ง มันเสียเวลา รถติด คือไรวะ มาก่อน ตกลงกันก่อน โดนแชร์โดยที่ไม่เต็มใจ แล้วโดนปล่อยกลางทาง
ที่แย่กว่าแท็กซี่คือผู้ร่วมทาง เหมือนเป็นพวกธรรมกายหรือนิกายจีนสักอย่าง พยายามเรี่ยไรทั้งเราทั้งแท็กซี่ให้บริจาคเงินไปสร้างธรรมสถาน (ซึ่งอ้างว่ามีเกือบทุกจังหวัด แต่เราไม่เคยได้ยิน) พูดจาแบบลิขิตฟ้าดินทำให้เราตกกระไดพลอยโจนมานั่งแท็กซี่คันเดียวกัน (ถามเราหน่อยว่าเราอยากตกกระไดพลอยโจนด้วยปะ) เลยมาบอกบุญ คือพูดอะไรทำนองนี้จนทนฟังไม่ไหว
เลยขอลงก่อนถึงตรงที่เค้าจะปล่อยเราลง แล้วก็ยืนอยู่ริมวิภาวดีรังสิตด้วยของพะรุงพะรัง เพื่อนก็โทรมาตอนโบกแท็กซี่คันใหม่ได้พอดี เลยเล่าให้ฟังบนรถ พี่คนขับแท็กซี่ก็ได้ยินด้วยเลยหัวเราะ บอกเราว่า แท็กซี่นะไม่ใช่รถเมล์ คนใช้บริการเค้าต้องการความสะดวกสบาย ไม่ใช่มาแชร์กันกับคนไม่รู้จัก เราก็เห็นด้วย เซ็ง แท็กซี่คันแรกก็จ่ายราคาเต็ม ไม่กดมิเตอร์ใหม่ก็ได้สองต่อปะ เราก็จ่ายเต็ม อีกสามคนก็จ่ายเต็ม นี่ถ้าไม่ไปก็ปฏิเสธกันหลังจากตกลงกันยังเสียความรู้สึกกว่ามาปล่อยกันกลางทางอะ ก็เข้าใจว่าไปไกลได้เงินเยอะกว่า เสียดายไม่ได้จำทะเบียนรถ ตอนแรกกะจะไม่จ่ายตังแล้ว แต่กลัวมีปัญหา โดนสามหรือสี่รุมหนึ่งเลยจ่ายๆไป
ประสบการณ์แท็กซี่ที่แย่ที่สุด ตกลงกันแล้วแต่โดนแชร์กับคนอื่นต่อโดยไม่เต็มใจ
เช้าวันจันทร์ นั่งรถกลับจากเชียงใหม่ แบกของฝากบวกกระเป๋าทั้งหมด 5 ชิ้น ก็เลยคิดว่ากลับแท็กซี่เลยละกัน ขึ้นรถเมล์ก็ต้องต่ออีก หมอชิตคนเยอะ คิวแท็กซี่ด้านหลังตรงฝั่งขาเข้าก็ยาว
มีพวกแท็กซี่บางคันที่พยายามให้เหมารถ เบื่อพวกฉวยโอกาส เอาเปรียบผู้โดยสาร เอะอะอะไรก็ให้เหมารถ พอถามราคา 300 บาท ราคาเว่อร์มาก 3 เท่าเลย ก็เลยเดินไปขึ้นรถที่ฝั่งขาเข้าข้างหน้าละกัน รอแท็กซี่มาส่งผู้โดยสาร แล้วค่อยขึ้นต่อ ปรากฏว่าด้านหน้าคนก็เยอะไม่ต่างกัน แถมยังไม่มีคิว ยืนเรียงเป็นหน้ากระดานเหมือนรอลุ้นว่าแท็กซี่จะมาจอดใกล้ใคร บรรยากาศแบบซอมบี้รุมเหยื่อ(รถแท็กซี่) ผู้โดยสารข้างในรถยังไม่เปิดประตูออกมา ก็มีคนกรูกันเข้าไปเปิดประตูหน้ารถ แย่งกันถามว่าไปนู่นไปนี่ไปนั่นมั้ย ถ้าเราเป็นผู้โดยสารในรถคงตกใจมาก
รอจนครึ่งชม.ก็ยังไม่ทันคนอื่นเรียกแท็กซี่ จนมีแท็กซี่สีส้มๆมาจอดใกล้ๆเลยวิ่งไปก่อน ถึงก่อนผู้ชายคนนึงแปปเดียว เค้าก็ให้เราก่อน เราบอกแท็กซี่ว่าไปดินแดง เค้าตกลง เราเลยวางกระเป๋าที่ถืออยู่แล้วกลับไปหยิบของที่เหลือ ไอผู้ชายคนเดิมก็เปิดประตูมาถามแท็กซี่ว่า ไปพระราม 2 มั้ย แล้วแท็กซี่ดันตกลง เราหันไปมองหน้าเค้า คนขับบอกว่ารถแท็กซี่เวลานี้น้อย แชร์ๆกันไป ทางผ่านเดี๋ยวไปส่งตรงดินแดงก่อนแล้วค่อยไปพระราม 2 ให้กลุ่มนั้นขึ้นมาได้เลย
เราก็แบบตกใจเฮ้ย อะไรวะ ตอนนั้นก็งงๆ คิดอะไรไม่ทัน โดนไล่ไปนั่งข้างหน้าคู่คนขับ กระเป๋าถูกย้ายจากเบาะหลังไปกระโปรงท้ายรถ เพราะกลุ่มนั้นมี 3 คน ชาย 2 หญิง 1 คือแบบแย่มาก จะลงจากรถตั้งแต่ที่หมอชิตตอนที่พวกนั้นมาขึ้นบนรถ แต่แบบโดนมัดมือชก ของก็ไปอยู่ท้ายรถแล้ว เราก็ไม่ได้รีบขนาดนั้นนะ รอต่อได้ ขอให้นั่งสบายๆก็พอ ถ้ารีบคงเหมารถไปละ ไม่เดินมาขึ้นข้างหน้าหรอก ไปๆมาๆคนขับเพิ่งมาบอกว่าให้เราลงกลางทางตรงก่อนถึงทางขึ้นทางด่วนตรงดินแดง แล้วให้ต่อรถไปเองละกัน อ้างว่าถ้าเวียนรถไปส่ง มันเสียเวลา รถติด คือไรวะ มาก่อน ตกลงกันก่อน โดนแชร์โดยที่ไม่เต็มใจ แล้วโดนปล่อยกลางทาง
ที่แย่กว่าแท็กซี่คือผู้ร่วมทาง เหมือนเป็นพวกธรรมกายหรือนิกายจีนสักอย่าง พยายามเรี่ยไรทั้งเราทั้งแท็กซี่ให้บริจาคเงินไปสร้างธรรมสถาน (ซึ่งอ้างว่ามีเกือบทุกจังหวัด แต่เราไม่เคยได้ยิน) พูดจาแบบลิขิตฟ้าดินทำให้เราตกกระไดพลอยโจนมานั่งแท็กซี่คันเดียวกัน (ถามเราหน่อยว่าเราอยากตกกระไดพลอยโจนด้วยปะ) เลยมาบอกบุญ คือพูดอะไรทำนองนี้จนทนฟังไม่ไหว
เลยขอลงก่อนถึงตรงที่เค้าจะปล่อยเราลง แล้วก็ยืนอยู่ริมวิภาวดีรังสิตด้วยของพะรุงพะรัง เพื่อนก็โทรมาตอนโบกแท็กซี่คันใหม่ได้พอดี เลยเล่าให้ฟังบนรถ พี่คนขับแท็กซี่ก็ได้ยินด้วยเลยหัวเราะ บอกเราว่า แท็กซี่นะไม่ใช่รถเมล์ คนใช้บริการเค้าต้องการความสะดวกสบาย ไม่ใช่มาแชร์กันกับคนไม่รู้จัก เราก็เห็นด้วย เซ็ง แท็กซี่คันแรกก็จ่ายราคาเต็ม ไม่กดมิเตอร์ใหม่ก็ได้สองต่อปะ เราก็จ่ายเต็ม อีกสามคนก็จ่ายเต็ม นี่ถ้าไม่ไปก็ปฏิเสธกันหลังจากตกลงกันยังเสียความรู้สึกกว่ามาปล่อยกันกลางทางอะ ก็เข้าใจว่าไปไกลได้เงินเยอะกว่า เสียดายไม่ได้จำทะเบียนรถ ตอนแรกกะจะไม่จ่ายตังแล้ว แต่กลัวมีปัญหา โดนสามหรือสี่รุมหนึ่งเลยจ่ายๆไป