อยากซิ่วค่ะ... แต่ไม่รู้ว่าควรจะซิ่วดีมั้ย
ตอนนี้เรียนอยู่คณะวิทยาศาสตร์ สาขาชีววิทยา ปี1 เข้ามาได้เพราะแอดมิดชั่นค่ะ
หลายๆคนถามว่าทำไมไม่เรียนสายอาชีพ... ไม่ชอบค่ะ คะแนนก็ไม่ถึงด้วย
วิศว หมอ พยาบาล เภสัช ทันตะ คณะสายอาชีพดีๆอนาคตรุ่งก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
แต่ตลอดเวลาที่เรียนมาเนี่ย รู้สึกว่าตัวเองสักแต่ว่าเรียนไปวันๆอ่ะค่ะ
ไม่ขวนขวาย ไม่กระตือรืนร้นที่จะเรียน แต่ก็ไม่เคยโดดเรียน
สอบออกมาก็ไม่ได้เกรดห่วยแตกอะไร
ทุกวันนี้มันแบบว่าทำให้มันผ่านไปวันๆนึงเท่านั้นอ่ะค่ะ
จะเข้าเรียนแลปก็แค่อ่านเตรียมตัวไปควิซก่อนทำแลป หลังจากนั้นก็ตามน้ำไป
กลับบ้านไปก็วางหนังสือกลับเข้าชั้น ไม่อยากจะยุ่งกับมันต่อ
มันวนไปเรื่อยๆแบบนี้ทุกวันเลยค่ะ
พยายามให้ความใส่ใจกับมันมากๆ
พยายามเปิดใจ พยายามคิดว่า เออ! มันอาจจะมาจากปัจจัยอื่นรึเปล่า... ลองอ่านหนังสือ
หางานวิจัยต่างๆที่น่าสนใจอ่านดู เราก็แบบ ก็น่าสนใจนะ แต่แล้วยังไงอ่
มันก็ไม่ได้ดูดีขึ้นเลย หาอะไรมาเอนเตอร์เทนตัวเองแต่มันก็แค่นั้นอ่ะค่ะ
มันไม่ได้มีแรงหรือความคิดเชิงบวกที่จะทำให้กลับไปสู้ต่อ เหมือนกับที่ผ่านปัญหาหลายๆอย่างมาได้
ใครมาถามว่าทำงานอะไรก็ตอบไม่ได้ ผู้ใหญ่ถามเราก็ได้แต่ยิ้มๆ
ยิ่งช่วงสองเดือนมานี้อกหักมาด้วย มันอาจจะไม่เกี่ยวกัน
แต่เรารู้สึกว่ามันยิ่งทำให้เราหมดอะไรตายอยากกับการเรียนไปมากกว่าเก่า
ทั้งๆที่เราเลือกแอดเข้ามาก็เพราะตัวเอง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลยซักนิด
เราชอบภาษานะคะ ชอบภาษาอังกฤษ ญี่ปุ่น เกาหลี ภาษาอังกฤษก็พอถูไถ
ฟุดฟิดฟอไฟ อ่านนิยายภาษาอังกฤษ แปลได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่แกรมม่าร์ห่วยแตก
ส่วนสองภาษาหลังนี่ไม่ได้รู้ลึกรู้จริง แต่ก็ชอบมากๆ
ความรู้ก็มีแค่พื้นฐาน เทียบเป็นเด็กน้อยหัดคลานเตาะแตะแล้วกันค่ะ
แพทญี่ปุ่นก็สอบไม่ได้เพราะข้อสอบมันภาษาญี่ปุ่นเยอะมาก คันจิเต็มไปหมด
ใครๆก็บอกว่าเราว่าเป็นเด็กเรียนวิทย์ที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยความศิลป์
เด็กศิลป์เดินหลงทางมาอยู่กลางดงเด็กวิทย์อะไรประมาณนี้ (ขำๆเนอะ)
แต่เราว่าเราก็เรียนวิทย์ได้นะ... (อันนี้เริ่มออกทะเลยังไงก็ไม่รู้แฮะ)
ลึกๆแล้วอยากทำงานเกี่ยวกับงานเขียน อยากเป็นบรรณาธิการ อยากเป็นนักเขียน(แต่เขียนไม่เก่ง)
อยู่กองบรรณาธิการ คลุกอยู่กับนิยาย วรรณกรรม งานแปลอะไรพรรคนี้
เราอยากซิ่วไปทางคณะมนุษยศาสตร์ อักษรศาสตร์ค่ะ
เอกเกาหลีก็ดี วรรณคดีอังกฤษก็ได้
เราควรจะซิ่วไปคณะมนุษยฯดีมั้ยคะ?? หรือควรจะอดทนสู้กับคณะวิทยาฯต่อไปดีคะ??
หรือเราควรจะซิ่วไปคณะสายอาชีพคะ? เรารู้สึกกลัวกับการตัดสินใจซิ่วครั้งนี้มากเลยค่ะ
ไม่รู้จะหาทางออกให้ตัวเองยังไงดี ทั้งๆที่มันก็มีแค่ซิ่วกับไม่ซิ่ว
เราพยายามไม่เครียดกับมันแล้วนะคะ แต่ก็อดคิดไม่ได้
แถมช่วงนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ คิดแต่เรื่องซิ่วนี้บ่อยมากเลย
บางครั้งก็เผลอร้องไห้ บางครั้งก็คิดว่าตัวเองโรคจิตเกินไปรึเปล่า
อะไรกันวันๆเอาแต่คิดเรื่องเดิมวนไปวนมา คิดจนหัวหนักไปหมด
เราขอขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ
เราจะรับฟังทุกคำแนะนำและความคิดเห็นค่ะ
หรือแค่เข้ามาฟังเราระบายก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ
(มหา'ลัย) เรื่องซิ่ว ทำไงดี คิดไม่ตก ขอคำปรึกษาหน่อยนะคะ
ตอนนี้เรียนอยู่คณะวิทยาศาสตร์ สาขาชีววิทยา ปี1 เข้ามาได้เพราะแอดมิดชั่นค่ะ
หลายๆคนถามว่าทำไมไม่เรียนสายอาชีพ... ไม่ชอบค่ะ คะแนนก็ไม่ถึงด้วย
วิศว หมอ พยาบาล เภสัช ทันตะ คณะสายอาชีพดีๆอนาคตรุ่งก็ไม่ค่อยสนใจเท่าไหร่
แต่ตลอดเวลาที่เรียนมาเนี่ย รู้สึกว่าตัวเองสักแต่ว่าเรียนไปวันๆอ่ะค่ะ
ไม่ขวนขวาย ไม่กระตือรืนร้นที่จะเรียน แต่ก็ไม่เคยโดดเรียน
สอบออกมาก็ไม่ได้เกรดห่วยแตกอะไร
ทุกวันนี้มันแบบว่าทำให้มันผ่านไปวันๆนึงเท่านั้นอ่ะค่ะ
จะเข้าเรียนแลปก็แค่อ่านเตรียมตัวไปควิซก่อนทำแลป หลังจากนั้นก็ตามน้ำไป
กลับบ้านไปก็วางหนังสือกลับเข้าชั้น ไม่อยากจะยุ่งกับมันต่อ
มันวนไปเรื่อยๆแบบนี้ทุกวันเลยค่ะ
พยายามให้ความใส่ใจกับมันมากๆ
พยายามเปิดใจ พยายามคิดว่า เออ! มันอาจจะมาจากปัจจัยอื่นรึเปล่า... ลองอ่านหนังสือ
หางานวิจัยต่างๆที่น่าสนใจอ่านดู เราก็แบบ ก็น่าสนใจนะ แต่แล้วยังไงอ่
มันก็ไม่ได้ดูดีขึ้นเลย หาอะไรมาเอนเตอร์เทนตัวเองแต่มันก็แค่นั้นอ่ะค่ะ
มันไม่ได้มีแรงหรือความคิดเชิงบวกที่จะทำให้กลับไปสู้ต่อ เหมือนกับที่ผ่านปัญหาหลายๆอย่างมาได้
ใครมาถามว่าทำงานอะไรก็ตอบไม่ได้ ผู้ใหญ่ถามเราก็ได้แต่ยิ้มๆ
ยิ่งช่วงสองเดือนมานี้อกหักมาด้วย มันอาจจะไม่เกี่ยวกัน
แต่เรารู้สึกว่ามันยิ่งทำให้เราหมดอะไรตายอยากกับการเรียนไปมากกว่าเก่า
ทั้งๆที่เราเลือกแอดเข้ามาก็เพราะตัวเอง ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับเขาเลยซักนิด
เราชอบภาษานะคะ ชอบภาษาอังกฤษ ญี่ปุ่น เกาหลี ภาษาอังกฤษก็พอถูไถ
ฟุดฟิดฟอไฟ อ่านนิยายภาษาอังกฤษ แปลได้บ้างไม่ได้บ้าง แต่แกรมม่าร์ห่วยแตก
ส่วนสองภาษาหลังนี่ไม่ได้รู้ลึกรู้จริง แต่ก็ชอบมากๆ
ความรู้ก็มีแค่พื้นฐาน เทียบเป็นเด็กน้อยหัดคลานเตาะแตะแล้วกันค่ะ
แพทญี่ปุ่นก็สอบไม่ได้เพราะข้อสอบมันภาษาญี่ปุ่นเยอะมาก คันจิเต็มไปหมด
ใครๆก็บอกว่าเราว่าเป็นเด็กเรียนวิทย์ที่ทั้งตัวเต็มไปด้วยความศิลป์
เด็กศิลป์เดินหลงทางมาอยู่กลางดงเด็กวิทย์อะไรประมาณนี้ (ขำๆเนอะ)
แต่เราว่าเราก็เรียนวิทย์ได้นะ... (อันนี้เริ่มออกทะเลยังไงก็ไม่รู้แฮะ)
ลึกๆแล้วอยากทำงานเกี่ยวกับงานเขียน อยากเป็นบรรณาธิการ อยากเป็นนักเขียน(แต่เขียนไม่เก่ง)
อยู่กองบรรณาธิการ คลุกอยู่กับนิยาย วรรณกรรม งานแปลอะไรพรรคนี้
เราอยากซิ่วไปทางคณะมนุษยศาสตร์ อักษรศาสตร์ค่ะ
เอกเกาหลีก็ดี วรรณคดีอังกฤษก็ได้
เราควรจะซิ่วไปคณะมนุษยฯดีมั้ยคะ?? หรือควรจะอดทนสู้กับคณะวิทยาฯต่อไปดีคะ??
หรือเราควรจะซิ่วไปคณะสายอาชีพคะ? เรารู้สึกกลัวกับการตัดสินใจซิ่วครั้งนี้มากเลยค่ะ
ไม่รู้จะหาทางออกให้ตัวเองยังไงดี ทั้งๆที่มันก็มีแค่ซิ่วกับไม่ซิ่ว
เราพยายามไม่เครียดกับมันแล้วนะคะ แต่ก็อดคิดไม่ได้
แถมช่วงนี้เป็นอะไรก็ไม่รู้ คิดแต่เรื่องซิ่วนี้บ่อยมากเลย
บางครั้งก็เผลอร้องไห้ บางครั้งก็คิดว่าตัวเองโรคจิตเกินไปรึเปล่า
อะไรกันวันๆเอาแต่คิดเรื่องเดิมวนไปวนมา คิดจนหัวหนักไปหมด
เราขอขอบคุณทุกความคิดเห็นล่วงหน้านะคะ
เราจะรับฟังทุกคำแนะนำและความคิดเห็นค่ะ
หรือแค่เข้ามาฟังเราระบายก็ขอบคุณมากแล้วค่ะ