สวัสดีคะ ขอแนะนำตัวนะคะชื่อมิ้งคะ
เรามีเรื่องสับสน.....รบกวนขอคำปรึกษาคะ ^^
วันหนึ่ง..มี ผช คนนึงเข้ามาในชีวิตเรา (พี่เค้าชื่อ นัท อายุมากกว่าเราหนึ่งรอบคะ)
ตอนแรกเค้าเข้ามาทำความรู้จัก จนพอรู้ว่าอายุห่างกันถึง 1 รอบ เค้าก็ตกใจ
พี่เค้าบอกว่าเค้าประทับใจเรา ก็คุยๆกันไปเรื่อยๆ (เราค่อนข้างวางตัวมากๆ)
เราก็งงว่ามันวนมาถึงเรื่องความรู้สึกของเค้าได้ยังไง
เค้าก็มาเอ่ยปากพูดว่า "เค้ารู้สึกแปลกๆ อยากคุยตลอด แต่เค้าต้องห้ามใจให้เป็นพี่"
ตลอดเวลาที่คุยๆกันมาเค้าสม่ำเสมอมาก ส่งข้อความมาทุกเวลา
ทุกครั้งที่ตื่นนอนเราก็เหมือนเห็นหน้าเค้าตลอด
ทั้งเช้า สาย กลางวัน บ่าย เย็น ก่อนนอน ส่งข้อความมาตลอด
บอกตลอดว่าจะไปไหน ไปยังไง ไปกับใคร ไปทำอะไร ทั้งๆที่เราไม่เคยถามเลย
แล้วทำทุกๆวัน เค้าเป็นผู้ใหญ่มาก มีเหตุผล มีแผนชีวิต
น่ารัก สุภาพ แอบหวานๆ (แบบ แป้กๆ -*- 5555)
เราก็โอเค เราก็ไม่ได้ไปคาดหวังอะไรตั้งแต่แรก เพียงแต่ถ้าคิดจะคบกันจริงๆ
ก็อยากจะดูๆกันไปก่อน ค่อยว่ากัน เพราะเราก็อยากเอาอนาคตเรื่องการเรียนไว้ก่อน
แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความรัก เราเป็นคนที่รักใครแบบค่อยๆเริ่มต้นจากความประทับใจ
ความรู้สึกดีๆที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นช้าๆ แต่มั่นคง ความรักของเราไม่หวือหวา
ไม่ต้องมีเวลาให้ตลอด ไม่ต้องตัวติดกัน เพียงแต่เราแค่อยากดูแล เป็นกำลังใจ
เป็นห่วง อยากอยู่ข้างๆเวลาเหนื่อย เวลาท้อ เวลามีปัญหา แค่นั้นเอง
แล้วเราก็ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองว่า ถ้าวันไหนเรา
เราเลือกใครแล้ว เราจะมั่นคงมากๆ ไม่ว่าจะเจอใครที่ดีกว่า รวยกว่า หล่อกว่า
หรือแม้แต่วันไหนเค้า ไม่มีเหลืออะไรแล้ว ไม่หนุ่มแล้ว ไม่มีเงิน สรุปคือ ของนอกกาย ยังไงเราก็ยังเหมือนเดิม
กลับมาต่อคะ...
หลังจากที่พี่เค้าพูดแบบนั้นมา เค้าก็ยังเหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิม เหมือนเค้าไม่เคยบอกว่า "เราเป็น พี่-น้อง กัน"
เราก็ยังวางตัวเหมือนเดิม ไม่ปิดไม่เปิด จนเกินไป
จนเค้าก็พูดมาว่า น่าเสียดายเนอะ เราน่าจะอายุใกล้กันกว่านี้ เค้าอยากให้เราพร้อม
เค้าไม่รู้จะพูดยังไง ไม่มีเหตุผล
คือมันยังไม่ชัดเจน เราก็ค่อยๆคุยกันไปเรื่อยๆๆ
และแล้ววันนี้ก็มาถึง...
เราเผลอแซวเค้าเรื่อง ผญ (จริงๆเราพอจะรู้อยู่แล้ว ถึงค่อยข้างวางตัว และ รักษาระยะห่างเอามากๆ แต่นั่นละคะ อยากให้เค้าพูดเอง
ไม่อยากไปคาดคั้นเค้า จริงๆ คือจะได้รูเขารู้เรา)
เค้าเลยเปิดปากพูดมาว่า "เค้าอยากแต่งงานแล้ว เราจะได้เจอคนดีๆวันหนึ่ง"
เราก็ อึก!! สิคะ คือคิดตาม เข้าใจนะคะ แต่พูดไม่ออก
แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าขอโทษ เค้าผิดเอง
เราก็เลยตอบไปตรงๆว่า เราก็ไม่ได้คาดหวังอะไรตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เค้าเลยพูดว่าเค้าชอบคนแบบนี้ พอได้คุยกันเรามีความคิดเป็นผู้ใหญ่
เราก็บอกว่าไม่เป็นไรนะคะ เราเข้าใจ แต่ก็บอกเค้าไปตรงๆว่า ไม่อยากให้เค้าทำแบบนี้กับใครอีก
เพราะสุดท้ายแล้วคนที่จะต้องเสียใจทีสุดก็คือเค้า ที่ไม่ซื่อสัตย์ กับตัวเอง กับคนที่รัก
เราเลยจบบทสนทนาไป ว่าเราเลิกคุยกันสักพักดีกว่า จะได้มีเวลาทำความเข้าใจกับตัวเอง เค้าจะได้ไม่สับสน (เราไม่อยากเสียใจ)
แต่ไม่จบแค่นั้น...
วันต่อมาเค้าก็ทักมาเหมือนตอนเช้าทุกๆวัน
เราก็ตอบเท่าที่ควรตอบ (ถ้าไหายไปเลย ไม่ตอบเลย มันดูไม่มีเหตุผลไปหน่อย คือ มันเด็ก)
แล้วพอหลังจากนั้นเค้าก็พยายามคุย แต่เราคุยน้อยลง
วันต่อมาเค้ากลับมาคุยเหมือนเดิม T_____T
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้วววว
1 อาทิตย์ผ่านไป และนี่คือจุดพีค....
คือตอนนี้เค้าเริ่มคุยน้อยลง แต่ก็ยังมีเค้าโครงเหมือนเดิมเพียงแต่ระหว่างวันจะหายๆไป (จริงเราก็ไม่ค่อยตอบเพราะยุ่งๆไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย)
แต่เรารู้สึกได้ว่าความรู้สึกเราเปลี่ยนไป ใจมันไม่เหมือนเดิม
ยิ่งคุยกัน ยิ่งผูกพัน ยิ่งรู้สึกดี วันนี้กลัวมากถ้าเราจะรู้สึกอะไรกับเค้าขี้นมาจริง
เพราะเค้ายังไม่ชัดเจน เราไม่อยากทำร้ายตัวเอง อยากจะถอยออกมา แต่ใจมันยังไม่แน่ใจ
เลยคิดว่าถ้าเราได้ถามคนอื่น คนอื่นน่าจะมอง ชัดเจน กว่าคนที่อยู่ในปัญหาแบบเราอะคะ
อยากจะทราบว่า เราควรวางตัวยังไงต่อไป อยากให้เค้าชัดเจนสักที ทำแบบนี้มันยิ่งจะทำให้เรื่องมันยุงเหยิง
หรือเราควรถอยออกมา
คือถ้ามีพี่ๆ ผช. เข้ามาอ่านอยากถามว่า ผช. ทำแบบนี้ เค้าคิดอะไรอยู่ค่ะ
ขอบคุณค่าาา
ขอบคุณทุกความคิดเห็น และ สละเวลาอ่านจนจบนะคะ
รักต่างวัย...จริงจริงใจเค้าคิดอะไร?
เรามีเรื่องสับสน.....รบกวนขอคำปรึกษาคะ ^^
วันหนึ่ง..มี ผช คนนึงเข้ามาในชีวิตเรา (พี่เค้าชื่อ นัท อายุมากกว่าเราหนึ่งรอบคะ)
ตอนแรกเค้าเข้ามาทำความรู้จัก จนพอรู้ว่าอายุห่างกันถึง 1 รอบ เค้าก็ตกใจ
พี่เค้าบอกว่าเค้าประทับใจเรา ก็คุยๆกันไปเรื่อยๆ (เราค่อนข้างวางตัวมากๆ)
เราก็งงว่ามันวนมาถึงเรื่องความรู้สึกของเค้าได้ยังไง
เค้าก็มาเอ่ยปากพูดว่า "เค้ารู้สึกแปลกๆ อยากคุยตลอด แต่เค้าต้องห้ามใจให้เป็นพี่"
ตลอดเวลาที่คุยๆกันมาเค้าสม่ำเสมอมาก ส่งข้อความมาทุกเวลา
ทุกครั้งที่ตื่นนอนเราก็เหมือนเห็นหน้าเค้าตลอด
ทั้งเช้า สาย กลางวัน บ่าย เย็น ก่อนนอน ส่งข้อความมาตลอด
บอกตลอดว่าจะไปไหน ไปยังไง ไปกับใคร ไปทำอะไร ทั้งๆที่เราไม่เคยถามเลย
แล้วทำทุกๆวัน เค้าเป็นผู้ใหญ่มาก มีเหตุผล มีแผนชีวิต
น่ารัก สุภาพ แอบหวานๆ (แบบ แป้กๆ -*- 5555)
เราก็โอเค เราก็ไม่ได้ไปคาดหวังอะไรตั้งแต่แรก เพียงแต่ถ้าคิดจะคบกันจริงๆ
ก็อยากจะดูๆกันไปก่อน ค่อยว่ากัน เพราะเราก็อยากเอาอนาคตเรื่องการเรียนไว้ก่อน
แต่ถ้าพูดถึงเรื่องความรัก เราเป็นคนที่รักใครแบบค่อยๆเริ่มต้นจากความประทับใจ
ความรู้สึกดีๆที่ค่อยๆก่อตัวขึ้นช้าๆ แต่มั่นคง ความรักของเราไม่หวือหวา
ไม่ต้องมีเวลาให้ตลอด ไม่ต้องตัวติดกัน เพียงแต่เราแค่อยากดูแล เป็นกำลังใจ
เป็นห่วง อยากอยู่ข้างๆเวลาเหนื่อย เวลาท้อ เวลามีปัญหา แค่นั้นเอง
แล้วเราก็ค่อนข้างมั่นใจในตัวเองว่า ถ้าวันไหนเรา
เราเลือกใครแล้ว เราจะมั่นคงมากๆ ไม่ว่าจะเจอใครที่ดีกว่า รวยกว่า หล่อกว่า
หรือแม้แต่วันไหนเค้า ไม่มีเหลืออะไรแล้ว ไม่หนุ่มแล้ว ไม่มีเงิน สรุปคือ ของนอกกาย ยังไงเราก็ยังเหมือนเดิม
กลับมาต่อคะ...
หลังจากที่พี่เค้าพูดแบบนั้นมา เค้าก็ยังเหมือนเดิม ทำตัวเหมือนเดิม เหมือนเค้าไม่เคยบอกว่า "เราเป็น พี่-น้อง กัน"
เราก็ยังวางตัวเหมือนเดิม ไม่ปิดไม่เปิด จนเกินไป
จนเค้าก็พูดมาว่า น่าเสียดายเนอะ เราน่าจะอายุใกล้กันกว่านี้ เค้าอยากให้เราพร้อม
เค้าไม่รู้จะพูดยังไง ไม่มีเหตุผล
คือมันยังไม่ชัดเจน เราก็ค่อยๆคุยกันไปเรื่อยๆๆ
และแล้ววันนี้ก็มาถึง...
เราเผลอแซวเค้าเรื่อง ผญ (จริงๆเราพอจะรู้อยู่แล้ว ถึงค่อยข้างวางตัว และ รักษาระยะห่างเอามากๆ แต่นั่นละคะ อยากให้เค้าพูดเอง
ไม่อยากไปคาดคั้นเค้า จริงๆ คือจะได้รูเขารู้เรา)
เค้าเลยเปิดปากพูดมาว่า "เค้าอยากแต่งงานแล้ว เราจะได้เจอคนดีๆวันหนึ่ง"
เราก็ อึก!! สิคะ คือคิดตาม เข้าใจนะคะ แต่พูดไม่ออก
แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าขอโทษ เค้าผิดเอง
เราก็เลยตอบไปตรงๆว่า เราก็ไม่ได้คาดหวังอะไรตั้งแต่แรกอยู่แล้ว
เค้าเลยพูดว่าเค้าชอบคนแบบนี้ พอได้คุยกันเรามีความคิดเป็นผู้ใหญ่
เราก็บอกว่าไม่เป็นไรนะคะ เราเข้าใจ แต่ก็บอกเค้าไปตรงๆว่า ไม่อยากให้เค้าทำแบบนี้กับใครอีก
เพราะสุดท้ายแล้วคนที่จะต้องเสียใจทีสุดก็คือเค้า ที่ไม่ซื่อสัตย์ กับตัวเอง กับคนที่รัก
เราเลยจบบทสนทนาไป ว่าเราเลิกคุยกันสักพักดีกว่า จะได้มีเวลาทำความเข้าใจกับตัวเอง เค้าจะได้ไม่สับสน (เราไม่อยากเสียใจ)
แต่ไม่จบแค่นั้น...
วันต่อมาเค้าก็ทักมาเหมือนตอนเช้าทุกๆวัน
เราก็ตอบเท่าที่ควรตอบ (ถ้าไหายไปเลย ไม่ตอบเลย มันดูไม่มีเหตุผลไปหน่อย คือ มันเด็ก)
แล้วพอหลังจากนั้นเค้าก็พยายามคุย แต่เราคุยน้อยลง
วันต่อมาเค้ากลับมาคุยเหมือนเดิม T_____T
เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นอีกแล้วววว
1 อาทิตย์ผ่านไป และนี่คือจุดพีค....
คือตอนนี้เค้าเริ่มคุยน้อยลง แต่ก็ยังมีเค้าโครงเหมือนเดิมเพียงแต่ระหว่างวันจะหายๆไป (จริงเราก็ไม่ค่อยตอบเพราะยุ่งๆไม่ได้ดูโทรศัพท์เลย)
แต่เรารู้สึกได้ว่าความรู้สึกเราเปลี่ยนไป ใจมันไม่เหมือนเดิม
ยิ่งคุยกัน ยิ่งผูกพัน ยิ่งรู้สึกดี วันนี้กลัวมากถ้าเราจะรู้สึกอะไรกับเค้าขี้นมาจริง
เพราะเค้ายังไม่ชัดเจน เราไม่อยากทำร้ายตัวเอง อยากจะถอยออกมา แต่ใจมันยังไม่แน่ใจ
เลยคิดว่าถ้าเราได้ถามคนอื่น คนอื่นน่าจะมอง ชัดเจน กว่าคนที่อยู่ในปัญหาแบบเราอะคะ
อยากจะทราบว่า เราควรวางตัวยังไงต่อไป อยากให้เค้าชัดเจนสักที ทำแบบนี้มันยิ่งจะทำให้เรื่องมันยุงเหยิง
หรือเราควรถอยออกมา
คือถ้ามีพี่ๆ ผช. เข้ามาอ่านอยากถามว่า ผช. ทำแบบนี้ เค้าคิดอะไรอยู่ค่ะ
ขอบคุณค่าาา