หนูคิดถึงบ้าน

หนูแค่อายุ14ก็เข้าใจค่ะเพราะกำลังเป็ยวัยรุ่น...มองกลับไปอีกด้านหนูมีโอกาสดีกว่าคนอีกจำนวนมากที่อยากมาเรียนที่สิงคโปร์
แต่ไม่มีโอกาสเพราะเขาไม่ได้รับง่ายๆ มีกฎเกณฑ์มากมาย....แต่หนูมีโอกาสและที่หนูอยู่ค่าเรียนก็แพงและโรงเรียนและมหาลัย
มีชื่อมากในอาเซียน...มหาวิทยาลัยในยุโรบบางสาขาปี4นักศึกษาต้องไปเรียนที่สิงคโปร์6เดือนตามกฏเพราะเขามีชื่อและมีสัญญา
ด้านการศึกษาต่อกัน
ขอให้เป็นเพียงการบ่นเพราะเบื่อซึ่งมีนานๆครั้งนะคะและห้ามน้อยใจคุณพ่อคุณแม่ที่ท่านอ้างว่าทำงานเพราะท่านรู้ว่าคุยแล้วจะสงสารลูก
ท่านทั้งสองกำลังฝึกคุณในสิ่งที่ดี(ไม้อ่อนดัดง่าย ไม้แก่ดัดอยาก)....โทรทั้งวันแล้วหายเหงาไหมหลังจากวางสาย(ความเหงาก็แค่ได้ชั่วครู่
ไม่ใช่ทางออก....ไม่ท่องตำราให้เก่งหรือไม่ก็ปเล่นดนตรีเช่นไวโอลิน....เปียนโนฆ่าเวลาหรือกีร์ต้าร์สักตัว .......หรือไม่เป็นผู้หญิงทำโครเชท์
หมวก....พับกระดาษออริกามิ.....วาดรูปเหมือนมีแค่ดินสอกับกระดาษและยางลบดิฉันมีเวปจะเอาไหมคะ?ของไทยด้วย
การใช้เวลาให้เป็นประโยชน์จะเป็นการฝึกตัวเราให้จดจ่อ..เอาใจใส่เราต้องฝืนใจและฝึกใจให้เข็มแข็งแต่ในใจดิฉันก็แอบ
ปลื้มคุณอยู่นะ. อดทนเพื่ออนาคต เด็กที่ยุโรบตกวิขาหนึ่งวิชาใดก็ปรัปตกเรียนซำ้ชั้นค่ะ มีแต่เมืองไทยแหละมีซ่อม
หวังว่าคุณคงเห็นอนาคตแล้วว่าจบจากที่นี่คุณภาพของคุณก็ดีมาก จงภูมิใจและขยันไม่มีใครได้โอกาสอย่างคุณมากนัก
อยากมีเพื่อนยุโรบไว้ฝึกภาษามาหลังไมค์ได้    หนูจะได้แลกเปลี่ยนความรู้ ระบบการเรียนกันและกัน