*~.นายอภัยมโน.~*

๏ กูจะท่อง คาถา มหาจิต
ใครที่คิด เกลียดชัง แต่ครั้งไหน
จงกลับจิต คิดรัก ปักดวงใจ
เมื่อเสียงขลุ่ย ครวญไป สู่ใจมัน

๏ จงเมตตา รักกู ให้รู้สิ้น
ทั่วแผ่นดิน ยันเมืองแถน แดนสวรรค์
หรือต่ำใต้ พิภพ จบโลกันต์
จงกระสัน ขนพอง ปองหากู

๏ แม้นเสียงขลุ่ย เติมมนต์ ดลใจเศร้า
ได้ยินเข้า จงคร่ำครวญ ชวนอดสู
ผู้ฟังจง โศกา น้ำตาพรู
อย่าได้รู้ เป็นสุข ทุกนาที

๏ หากว่าเสก คาถา นิทราจิต
หลับสนิท ไม่รู้โลก โศก-สุขี
สิ้นสติสัมปชัญญะ สมประดี
ในทันที ขลุ่ยแผ่ว ให้แว่วฟัง

๏ แม้นคาถา ที่ท่อง จ้องโทสะ
มุ่งโกธะ ทำลาย ไม่หยุดยั้ง
สัตว์ทั้งสิ้น จะเข่นฆ่า บ้าพลัง
ไม่ลืมหลัง ลืมตาย ร้ายอารมณ์

๏ เสียงขลุ่ยกู พร้อมคาถา มหาจิต
เป็นดังคิด ตั้งไว้ ใจกูสม
กูเสกแล้ว จะเป่าไป ตั้งใจชม
แต่เป่าลม ตรงไหน ใครบอกที ๚ะ๛