ไม่รู้ว่าเป็นห่วงในฐานะอะไร

เรื่องเกิดเมื่อตอนหลังเคาท์ดาวน์ คือเราเคาท์ดาวน์ที่ctwแล้วไปต่อร้านเหล้าที่ตะวันนา แล้วแล้วรู้สึกเหมือนโดนเพื่อนๆมอมเหล้า มึนมากเริ่มไม่ค่อยจะรู้สึกตัว อยากกลับบ้านแต่ไม่รู้จะกลับยังงัยเพราะมากับเพื่อนแล้วเพื่อนก็ยังไมกลับกัน พอดีกับรุ่นพี่คนที่เราแอบชอบอยู่เขาทักเฟสมาว่ากลับถึงบ้านรึยัง ดึกแล้ว อะไรประมาณนี้เราก็มองไม่ค่อยจะชัดล่ะมึนมาก แล้วพิมตอบไปแบบไม่ค่อยจะรู้เรื่องอะไรมึนจริงๆ พี่เขาเลยโทรมาถามเราก็บอกไปว่าอยากกลับล่ะไม่ไหวแต่ไม่รู้จะกลับยังไงดี เงินก็มีแทบไม่ถึง100 พี่เขาเลยบอกว่าให้ออกมารอนอกร้านเลยเดี๋ยวไปรับกลับไอ้เราก็งงว่าพี่เขาจะมารับเรายังไงรถก็ไม่มีดึกแล้วด้วยประมาณตี2-3รถเมไม่น่าจะมี เพื่อนเราพอรู้ว่าเราจะมีคนมารับก็ขอไปด้วยมันพอมีสติอยู่เลยแบกเราออกจากร้านไปรอพี่เขา ซักพักพี่เขานั่งแท็กซี่มารับ เราก็สภาพดูไม่ได้อ่ะเดินไม่ไหวอ่ะ นั่งกองอยู่กับพื้นเกาะป้ายรถเมอ่ะเพื่อนมันเล่าให้ฟัง พี่เขาอุ้มเราขึ้นรถแท๊กซี่ พอไปได้สักพักเราบ่นปวดฉี่พี่เขาพาแวะปั๊ม เพื่อนเล่าว่าพี่เขาอุ้มเราเข้าไปในห้องน้ำเลย แล้วพี่เขาก็มาส่งจนถึงบ้านอ่ะ

พอเราขึ้นห้องเพื่อนมันก็บอกว่าโทรไปขอบคุณพี่เขาเลย มันก็กดโทรให้แล้วก็ส่งมาให้เราพูด พี่เขาบอกว่าไปนอนเลยพูดไม่รู้เรื่องเดี๋ยวปวดหัวอีกนอนๆ

ตอนเช้าขอบคุณพี่เขาพี่เขาก็บอกว่าไม่เป็นไรเป็นรุ่นพี่ก็ต้องดูแลรุ่นน้อง

สรุปพี่เขาคิดกับเราแค่รุ่นน้องจริงใช่ไหมเนี่ยยยยย เฮ้อออออ