ช่วงชีวิตของคนเรามันมีแค่ เกิดมา พอเกิดมา พอเติบโต โตขึ้นมา เรียน เรียนแล้วก็ทำงาน
มีความรัก แต่งงาน พอทำงาน ก็ทำงานจนไม่มีเวลาใช้ชีวิต พอเข้าสู่วัยกลางคน ชีวิตเริ่มอยู่ตัว พออยู่ตัว
ชีวิตเริ่มหมดไฟ พอหมดไฟไม่มีแรงบันดาลใจ เวลาผ่านไป พอเวลาผ่านไป
แก่ตัวลง พอแก่ตัวลง ก็รอเวลาจะตาย แค่นั้นเหรอชีวิต?
ทำไมชีวิตคนเราถึงมีวนเวียนกันอยู่แค่นี้ มันคือสัจธรรมใช่ไหม?
พอโตขึ้น โลกที่เคยสวยงามเคยเห็นอะไรที่มันสวยงามไปหมด
ตอนนี้ มันไม่สวยงามเหมือนแต่เก่า มีแต่ความโหดร้าย เจอแต่ปัญหา
แต่ในปัญหานั้นก็ยังมีเพื่อนแท้ มีครอบครัวอยู่เป็นเพื่อน เป็นแสงนำทางให้กับตัวเราเองในยามที่เราท้อแท้
ยิ่งเราอยู่โลกที่พัฒนาขึ้นทุกๆวัน มีคนเก่ง เก่งมาก คนเห็นแก่ตัว คนมีน้ำใจ คนช่างนินทา คนเลว ฯลฯ
เหมือนแย่งกันอยู่ แย่งกันใช้ชีวิต ทำงานอยู่ในกรอบอยู่ในห้องที่สี่เหลี่ยม เคยคิดไหมว่าคุณอยากจะเป็นอิสระ
จากชีวิตที่มันวุ่นวายบ้างไหม? อยากไปพักผ่อนที่ไหนสักแห่งในโลก ออกมาตั้งหลักกับตัวเอง
เราเรียนหนังสือกันไปทำอะไร เอาความจริง? เพื่ออะไร เพื่อเป็นหลักประกันเหรอ ว่าตัวเองจะไม่ตกงาน
ถ้าตราบใดความขยันยังไม่มี เรียนสูงไปก็เท่านั้น มีความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด
เราเชื่อผู้ใหญ่ที่เขาเคยอาบน้ำร้อนมาก่อน ว่าชีวิตจะต้องค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ ให้ตัวเองเข้มแข็ง แข็งเเกร่ง
เมื่อเจออุปสรรคให้มันเจ็บให้มันจำ ให้ลองใช้ความคิดที่อยู่ในหัวค่อยๆแก้ไข ถามตัวเองว่ามันเกิดปัญหาขึ้นได้ยังไง
แล้วจะแก้ตรงไหน ให้ถูกจุด?
ความรักจำเป็นจะต้องแต่งงานกันเหรอ? ผู้หญิงและผู้ชายมีความคิดที่ไม่เหมือนกัน แต่ทำไมต่างเพศ?
สามารถอยู่ด้วยกันได้ รักกันได้ โดยไม่ต้องแต่งงาน เพราะว่ามันเป็นความรักจริงๆ โดยที่ใบทะเบียนสมรสก็เป็นเพียงแค่แผ่นกระดาษใบเดียว
คนอกหัก อย่าหลอกตัวเองว่าพรุ่งนี้ฉันยังโอเคกับสิ่งที่มันเป็นอยู่ ปล่อยให้เวลามันช่วย ให้มันเอาความเสียใจไปทีละน้อย
บั้นท้ายของชีวิตคุณต้องการอะไร?
มีเงิน ใช่? เราปฎิเสธอำนาจเงินไม่ได้เพราะมันมีราคา มันสามารถซื้อได้ทุกอย่าง
ใครๆก็อยากได้มัน มีชีวิตสุขสบาย ให้พ้นจากความยากจน ให้พ้นจากความทุกข์ยาก
เคยตั้งคำถามกันไหม? เราทุกคนใช้ชีวิตซ้ำไปซ้ำมาเพื่ออะไร?
ตื่นแต่เช้ารีบไปทำงาน รีบไปเรียน พอตกเย็นก็รีบกลับบ้าน แย่งกันกลับบ้าน
ชีวิตของคนทำงานก็ตั้งตารอวันศุกร์อย่างใจจดใจจ่อ
หรืออีกหลายๆชีวิตกำลังดิ้นรนให้อยู่รอดไปวันๆ เราจะเห็นได้จากคนที่หาเช้ากินค่ำ
พวกเขามีความอดทนต่อความลำบาก อดมื้อกินมื้อ เพื่อจะเก็บเงิน ส่งลูกเรียนบ้าง ส่งค่าเช่าบ้านบ้าง
หรือส่งเงินกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด เพื่อให้คนที่อยู่ปลายทางได้รับเงินเพียงแค่ไม่กี่บาท
พี่ๆทหารสามชายแดนภาคใต้ พี่ทหารที่กำลังปฎิบัติหน้าที่ที่กำลังเหน็ดเหนื่อย ใช้ชีวิตตามป่าตามเขา
หรือกำลังตากแดดร้อน หรือฝนตกที่ลมแรง ทำงานแต่ละนาทีมีความหมายสำหรับพี่ๆทหารมาก
ไม่รู้เมื่อไรจะเกิดเหตุการณ์ร้ายขึ้นมาอีก มีคนเสียชีวิต มีคนต้องสูญเสีย มีคนต้องหลั่งน้ำตา
แล้วยิ่งในช่วงเวลานี้ คนไทยในประเทศทะเลาะกัน
คนกลุ่มหนึ่งออกมาตั้งม็อบ มีคนเดือดร้อนจากเหตุการณ์นี้ไม่มากก็น้อย
บ้างก็รถติดยาวเป็นหางว่าว ใช้ชีวิตในเมืองลำบากขึ้น
แต่มันเป็นสิทธิของคุณ คุณสามารถใช้สิทธิในการออกมาตั้งม็อบได้
แต่บางครั้งมันสร้างความเดือดร้อน คนที่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องก็ลำบากไปด้วย
มีหลายเสียงที่ไม่ได้ออกมาพูด แต่ก็มีอีกหลายเสียงที่ออกมาพูด
ให้มันปล่อยไปตามหลักประชาประชาธิปไตย คนเสียงข้างมากก็ต้องฟังเสียงข้างน้อย ให้ประเทศเดินต่อไปได้
ที่เราพิมพ์ออกมาทั้งหมดมาจากความคิดส่วนตัว(อาจจะเกี่ยวข้องกับการเมืองนิดหน่อย)
ใครจะคิดกับความคิดเห็นของเราแบบไหนก็ได้ค่ะ
เพราะมันเป็นสิทธิของคุณ
ช่วงชีวิต
มีความรัก แต่งงาน พอทำงาน ก็ทำงานจนไม่มีเวลาใช้ชีวิต พอเข้าสู่วัยกลางคน ชีวิตเริ่มอยู่ตัว พออยู่ตัว
ชีวิตเริ่มหมดไฟ พอหมดไฟไม่มีแรงบันดาลใจ เวลาผ่านไป พอเวลาผ่านไป
แก่ตัวลง พอแก่ตัวลง ก็รอเวลาจะตาย แค่นั้นเหรอชีวิต?
ทำไมชีวิตคนเราถึงมีวนเวียนกันอยู่แค่นี้ มันคือสัจธรรมใช่ไหม?
พอโตขึ้น โลกที่เคยสวยงามเคยเห็นอะไรที่มันสวยงามไปหมด
ตอนนี้ มันไม่สวยงามเหมือนแต่เก่า มีแต่ความโหดร้าย เจอแต่ปัญหา
แต่ในปัญหานั้นก็ยังมีเพื่อนแท้ มีครอบครัวอยู่เป็นเพื่อน เป็นแสงนำทางให้กับตัวเราเองในยามที่เราท้อแท้
ยิ่งเราอยู่โลกที่พัฒนาขึ้นทุกๆวัน มีคนเก่ง เก่งมาก คนเห็นแก่ตัว คนมีน้ำใจ คนช่างนินทา คนเลว ฯลฯ
เหมือนแย่งกันอยู่ แย่งกันใช้ชีวิต ทำงานอยู่ในกรอบอยู่ในห้องที่สี่เหลี่ยม เคยคิดไหมว่าคุณอยากจะเป็นอิสระ
จากชีวิตที่มันวุ่นวายบ้างไหม? อยากไปพักผ่อนที่ไหนสักแห่งในโลก ออกมาตั้งหลักกับตัวเอง
เราเรียนหนังสือกันไปทำอะไร เอาความจริง? เพื่ออะไร เพื่อเป็นหลักประกันเหรอ ว่าตัวเองจะไม่ตกงาน
ถ้าตราบใดความขยันยังไม่มี เรียนสูงไปก็เท่านั้น มีความรู้ท่วมหัวเอาตัวไม่รอด
เราเชื่อผู้ใหญ่ที่เขาเคยอาบน้ำร้อนมาก่อน ว่าชีวิตจะต้องค่อยๆเดินไปเรื่อยๆ ให้ตัวเองเข้มแข็ง แข็งเเกร่ง
เมื่อเจออุปสรรคให้มันเจ็บให้มันจำ ให้ลองใช้ความคิดที่อยู่ในหัวค่อยๆแก้ไข ถามตัวเองว่ามันเกิดปัญหาขึ้นได้ยังไง
แล้วจะแก้ตรงไหน ให้ถูกจุด?
ความรักจำเป็นจะต้องแต่งงานกันเหรอ? ผู้หญิงและผู้ชายมีความคิดที่ไม่เหมือนกัน แต่ทำไมต่างเพศ?
สามารถอยู่ด้วยกันได้ รักกันได้ โดยไม่ต้องแต่งงาน เพราะว่ามันเป็นความรักจริงๆ โดยที่ใบทะเบียนสมรสก็เป็นเพียงแค่แผ่นกระดาษใบเดียว
คนอกหัก อย่าหลอกตัวเองว่าพรุ่งนี้ฉันยังโอเคกับสิ่งที่มันเป็นอยู่ ปล่อยให้เวลามันช่วย ให้มันเอาความเสียใจไปทีละน้อย
บั้นท้ายของชีวิตคุณต้องการอะไร?
มีเงิน ใช่? เราปฎิเสธอำนาจเงินไม่ได้เพราะมันมีราคา มันสามารถซื้อได้ทุกอย่าง
ใครๆก็อยากได้มัน มีชีวิตสุขสบาย ให้พ้นจากความยากจน ให้พ้นจากความทุกข์ยาก
เคยตั้งคำถามกันไหม? เราทุกคนใช้ชีวิตซ้ำไปซ้ำมาเพื่ออะไร?
ตื่นแต่เช้ารีบไปทำงาน รีบไปเรียน พอตกเย็นก็รีบกลับบ้าน แย่งกันกลับบ้าน
ชีวิตของคนทำงานก็ตั้งตารอวันศุกร์อย่างใจจดใจจ่อ
หรืออีกหลายๆชีวิตกำลังดิ้นรนให้อยู่รอดไปวันๆ เราจะเห็นได้จากคนที่หาเช้ากินค่ำ
พวกเขามีความอดทนต่อความลำบาก อดมื้อกินมื้อ เพื่อจะเก็บเงิน ส่งลูกเรียนบ้าง ส่งค่าเช่าบ้านบ้าง
หรือส่งเงินกลับไปบ้านที่ต่างจังหวัด เพื่อให้คนที่อยู่ปลายทางได้รับเงินเพียงแค่ไม่กี่บาท
พี่ๆทหารสามชายแดนภาคใต้ พี่ทหารที่กำลังปฎิบัติหน้าที่ที่กำลังเหน็ดเหนื่อย ใช้ชีวิตตามป่าตามเขา
หรือกำลังตากแดดร้อน หรือฝนตกที่ลมแรง ทำงานแต่ละนาทีมีความหมายสำหรับพี่ๆทหารมาก
ไม่รู้เมื่อไรจะเกิดเหตุการณ์ร้ายขึ้นมาอีก มีคนเสียชีวิต มีคนต้องสูญเสีย มีคนต้องหลั่งน้ำตา
แล้วยิ่งในช่วงเวลานี้ คนไทยในประเทศทะเลาะกัน
คนกลุ่มหนึ่งออกมาตั้งม็อบ มีคนเดือดร้อนจากเหตุการณ์นี้ไม่มากก็น้อย
บ้างก็รถติดยาวเป็นหางว่าว ใช้ชีวิตในเมืองลำบากขึ้น
แต่มันเป็นสิทธิของคุณ คุณสามารถใช้สิทธิในการออกมาตั้งม็อบได้
แต่บางครั้งมันสร้างความเดือดร้อน คนที่เขาไม่ได้เกี่ยวข้องก็ลำบากไปด้วย
มีหลายเสียงที่ไม่ได้ออกมาพูด แต่ก็มีอีกหลายเสียงที่ออกมาพูด
ให้มันปล่อยไปตามหลักประชาประชาธิปไตย คนเสียงข้างมากก็ต้องฟังเสียงข้างน้อย ให้ประเทศเดินต่อไปได้
ที่เราพิมพ์ออกมาทั้งหมดมาจากความคิดส่วนตัว(อาจจะเกี่ยวข้องกับการเมืองนิดหน่อย)
ใครจะคิดกับความคิดเห็นของเราแบบไหนก็ได้ค่ะ
เพราะมันเป็นสิทธิของคุณ