เมื่อแฟนคุณถามหากิ๊กเก่า ต่อหน้าคุณ คุณจะรู้สึกยังไง

ก่อนอื่นขอเล่ารายละเอียดความเป็นมาของแฟน จขกท กับกิ๊กเก่าของเขาก่อนนะคะ เรื่องมีอยู่ว่า เมื่อตอนที่เราคบกับแฟนใหม่ๆ หลังเลิกงานแฟนเราจะมารับไปกินข้าวด้วยกันหลังเลิกงาน แล้วเขาก็จะไปส่งเราที่บ้าน มีวันหนึ่งระหว่างที่เรากับแฟนกำลังจะไปกินข้าวด้วยกันหลังเลิกงาน เหมือนทุกวัน ก็มีสายโทรเข้าที่เบอร์แฟนเรา แล้วเขาก็กดปิดเสียง แล้วไม่รับสาย เรามองเห็นชื่อที่โชว์แค่ผ่านๆว่าชื่อ P. เราก็ถามแฟนเราว่า ใครหรอ ทำไมไม่รับ  แฟนเราก็บอกว่า ไม่อยากรับ ไม่มีอะไรหรอก เราก็ถามอีกว่า ใคร? เขาก็ตอบว่าเด็กแถวบ้าน อย่าไปสนใจเลย เราก็กะจะไม่สนใจแล้ว สักพักเบอร์เดิมก็โทรมาอีก เขาก็ไม่รับอีก เราเลยบอกให้เขารับ เผื่อมีธุระสำคัญ เขาก็รับแล้วเดินหลบไปคุยไม่ให้เราได้ยิน สักพักเขาก็วางสายแล้วเดินกลับมาหาเรา เราก็ถามอีกว่าน้องเขาโทรมามีธุระอะไรรึเปล่า แฟนเราก็บอกว่าเปล่า ไม่มีอะไร เด็กมันโทรมาเล่นเฉยๆ เราก็รู้สึกว่ามันชักจะกลิ่นแปลกๆแล้ว เราเลยบอกแฟนเราว่า มีอะไรก็ให้บอกมาตามตรงนะ ก่อนที่อะไรๆมันจะยุ่งยากไปกว่านี้ แฟนเราเขาก็บอกแต่ว่าไม่มีอะไร ไม่มีอะไร เราก็ไม่อยากจะให้มันเป็นเรื่องใหญ่โต พร้อมทั้งยังไม่มีหลักฐาน เราเลยเงียบไป
     หลายวันต่อมาก็มีคนแอดเพื่อนในเฟสบุคเรามา (ปกติเราจะรับแอดเฉพาะคนที่รู้จัก) เราไม่รู้จักผู้หญิงคนนี้ แต่เห็นว่ามีเพื่อนร่วมกัน เราเลยกดเข้าไปดูว่ามีใครเป็นเพื่อนร่วมกัน ปรากฏว่า มีแฟนเราเป็นเพื่อนร่วมกัน เราเลยส่งลิ้งไปให้แฟนดู ว่าผู้หญิงคนนี้เป็นใคร แอดเพื่อนมา จะให้รับไหม พอแฟนเราเห็นเขาก็บอกว่า ไม่ต้องไปรับ ไม่ต้องไปยุ่ง เราเลยแปลกใจว่าทำไมไม่ให้เรารับผู้หญิงคนนี้ เพราะก่อนหน้านี้มีเพื่อนเขา น้องเขา เด็กแถวบ้านเขาแอดเรามา เขาาก็ให้เรารับทุกคน แต่คนนี้ทำไมไม่ให้เรารับ เราเลยถามว่าทำไมไม่ให้รับผู้หญิงคนนี้ ผู้หญิงคนนี้เป็นใครกันแน่ เขาก็บอกว่าแค่เด็กแถวบ้าน คนที่มันโทรมาวันนั้นนั่นแหละ อย่าไปรับเลย เราเลยถามกลับไปว่า ถ้าเด็กแถวบ้านเฉยๆแล้วทำไมไม่ให้รับ ทั้งที่ก่อนหน้านี้ก็ให้เรารับอยู่ เขาก็บอกไม่มีไรหรอก ไม่อยากให้รับเฉยๆ เด็กคนนี้มันชอบโพสอะไรไร้สาระ โพสต์ทั้งวัน เดี๋ยวเราจะรำคาญเปล่าๆ เราก็ตัดปัญหาไป ไม่รับก็ไม่รับ (แต่ในใจนั้นไฟลุกท่วม คิดว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ ถึงไม่ให้เรารับแอด)
     เมื่อเราไม่รับแอดนังเด็กคนนี้ เวลาเราโพสต์อะไรในเฟสแฟนเรา หรือแท็กอะไรไป ชีจะมาตามกดไลค์ทุกโพสต์ ประมาณว่า เข้าเฟสทีไร ต้องเข้ามาดูเฟสแฟนเรา แล้วก็มาตามกดไลค์ทุกการอัพเดทบนหน้าเฟสแฟนเรา เราเข้าเฟสที เห็นแจ้งเตือนเยอะๆพอเปิดดูมีแต่นังเด็กนี่มากดไลค์ เรายิ่งสงสัยไปใหญ่ว่ามันสองคนต้องมีอะไรกันมากกว่าคนรู้จักแน่ๆเลย เพียงแต่เรายังไม่มีหลักฐานมัดตัวพวกมัน เราเลยต้องนิ่งไว้ก่อน  แล้วเราก็นึกได้ว่าแฟนเราเขาเคยให้รหัสล็อกอินเฟสบุคของเขากับเรา เราเลยลองเข้าเฟสบุคแฟนเราดู กะว่าจะเข้าดูข้อความในแชทว่ามันสองคนคุยอะไรกันบ้าง พอเราเข้าไปดูปรากฏว่า ข้อความสนทนากับนังเด็กนี่ โดนลบไปแล้ว มันยิ่งสนับสนุนความคิดเราที่ว่ามันสองคนต้องมีอะไรบางอย่างปิดบังเราอยู่แน่นอน เราก็ได้แต่สังเกตการต่อไป แล้วเราเลยลบเฟสนังเด็กคนนี้ออกจากเพื่อนในเฟสแฟนเรา (เนื่องจากหมั่นไส้ เพราะแฟนเราไปกดไลค์รูปมันแทบจะทุกรูป ) หลังจากนั้นไม่กี่วันเราก็เห็นว่าทั้งสองคนเป็นเพื่อนกันในเฟสอีกแล้วค่าาาาา เราก็จัดการลบอีก แฟนเราก็แอดไปอีก (ที่เรารู้ว่าแฟนเราแอดไป เพราะมันขึ้นแจ้งเตือนในเฟสแฟนเราว่า นังเด็กคนนั้นรับแอดแล้ว) เราเริ่มเดือด เราก็ถามแฟนว่า อยากคุยกัยนังเด็กนี่มากหรอ ลบออกแล้วยังจะแอดไปอีก แฟนเราก็บอกป่าว ไม่ได้แอด เด็กมันแอดมา (สตอแบบหน้าด้านๆเลยแฟนเรา หน้าด้านส่เรา เราก็ด้านกลับ ทำเป็นไม่รู้เรื่อง) เราก็ถามกลับว่า หรอ ถ้าไม่อได้อยากคุยกับมันมากแล้วรับแอดทำไม ก็แค่เด็กแถวบ้านจะอะไรมากมาย แฟนเราก็บอกว่า ลบออกก็ได้ ไม่คุยก็ไม่คุย เราเลยบอกไม่ต้องลบ ถ้าคนมันจะคุยกัน มันมีทางอื่นให้คุยกันเยอะแยะ ไม่จำเป็นต้องมาคุยในเฟสให้คนอื่นเห็นหรอก
     อาทิตย์ต่อมา แฟนเราถูกส่งให้ไปดูงานที่เขาใหญ่ 3 วัน พอถึงวันที่เขากลับมา เขาก็นัดเราไปเจอ ไปกินข้าวกัน เนื่องจากไม่เจอกันหลายวัน พอเราไปเจอเขายังไม่ทันถึง 5 นาที ก็มีสายเข้าอีกแล้ว แล้วก็ไม่รับสายอีกเช่นเคย เราเลยถามว่า ใครโทรมา ทำไมไม่รับ เขาก็บ่ายเบี่ยงไม่ตอบ (ตอนนี้อารมณ์เราเดือดสุดแล้ว ใจเย็นไม่ไหวอีกแล้ว) เราก็ถามอีกว่า "ใครโทรมา" แฟนเราก็ตอบว่า น้อง P.โทรมา เราเลยถามว่ามันโทรมาทำไม แล้วทำไมไม่รับ แฟนเราก็บอกไม่มีไรหรอก ไม่อยากรับเฉยๆ เด็กพวกนี้มันชอบโทรมากวน เราเลยบอกว่า โทรกลับไปหามันเดี๋ยวนี้ แล้วคุยกันต่อหน้าเราเลย เปิดลำโพงด้วยยิ่งดี แล้วไม่ต้องบอกว่าเราอยู่ด้วย แฟนเราก็ไม่ยอมโทร (ตอนนี้เราเดือดมาก) เราเลยเสียมารยาท แย่งโทรศัพท์มา แล้วก็โทรกลับไปยังเบอร์นังเด็กP. แล้วยื่นไปให้แฟนคุย แฟนเราก็พูดว่า ตอนนี้อยู่กับเรา แค่นี้ก่อนนะ แล้วแฟนเราก็วางสายไป เราเลยสวนไปเลยว่า ถ้าตอนนี้เราไม่ได้อยู่ตรงนี้ก็จะคุยกันยาวเลยใช่ไหม ตกลงนังเด็กนี่มันเป็นใครกันแน่ พูดความจริง อย่ามาสตอใส่กรู กรูไม่ได้โง่ จะได้ดูไม่ออกว่าสองคนไม่ใช่แค่คนรู้จักกันธรรมดา แฟนเราก็ทำหน้าละห้อย บอกว่าเป็นกิ๊กกัน (พอได้ยินคำว่า "กิ๊ก" แค่นั้นละ ของขึ้นเลย อยากจะฆ่ามันทั้งสองคนทิ้งซะเหลือเกินนนน) เราก็เลยบอกว่า ถ้างั้นเราก็จบกันแค่นี้ ถ้าคบกันแล้วมันไม่รักดี ก็ไปอยู่กับนังเด็กนั่นซะ แฟนเราก็บอกว่าก็แค่กิ๊ก และเด็กนั่นมันก็มีแฟนเรา เราก็ปรี๊ดกว่าเดิมอีก เราเลยพูดว่า งั้นสองคนก็ เ-ล-ว พอๆกันดิ ต่างคนก็ต่างมีแฟนอยู่แล้วยังจะมาคั่วกันอีก สมกันจริงๆ หญิงร้ายชายเลว แฟนเราก็ขอโทษแล้วก็บอกว่าเรื่องเขากับเด็กนี่มันนานมาแล้ว ไม่ยุ่งแล้ว เราเลยสวนกลับไปว่า ถ้านานมาแล้ว ไม่ยุ่งแล้ว จะโทรหากันทำไม นี่ขนาดแค่อยู่กับเรา ยังเจอไปหลายครั้งแล้ว ถ้าลับหลังเราล่ะ จะขนาดไหน เขาก็บอกเขาไม่ได้โทรไปเลย มีแต่นังเด็กนั่นโทรมา เขาบอกว่าเขาบอกแล้วว่ามีแฟนแล้ว ไม่ต้องโทรมา แต่เด็กนั่นมันไม่ฟัง (แถเก่งจริงๆแฟนเรา) ตอนนั้นเราโมโหมาก เราไม่มีอารมณ์กินข้าว ไม่มีอารมณ์เที่ยว อารมณ์คิดถึงที่ไม่ได้เจอกันหลายวันก็มลายหายไปหมด เหลือแต่ความโกรธ เกลียด ความโมโห เราเลยกลับบ้าน เขาก็ตามไปส่งเราที่บ้าน พอไปถึงบ้านเราก็ยังค้างคาใจมาก เราเลยเข้าเฟสบุคเขา แล้วทักแชทนังเด็กนั่นไป เราสวมรอยเป็นแฟนเราไปคุยกะนังเด็กนั่น (เพราะจากบ้านเราไปห้องพักแฟนไกลกันมาก คนละฟากของกรุงเทพ กว่าแฟนเราจะถึงห้อง กว่าจะออนเฟส ก็นานพอสมควร และช่วงนั้นสมาร์ทโฟนยังไม่เป็นที่นิยมเท่าไหร่ ออนเฟสในคอมอย่างเดียว) เราถามนังเด็กนั่นว่า โทรมามีอะไรรึเปล่า ระหว่างรอคำตอบ ใจเราก็เต้นตุบๆๆๆ ลุ้นระทึกมาก พอนังเด็กนั่นตอบมา น้ำตาเราแทบร่วง นั่งเด็กนั่นมันตอบมาว่า "ไม่มีอะไร เห็นโทรมา แล้วไม่ได้รับสาย เลยโทรกลับไป" เราเลยถามกลับไปอีกว่า โทรไปตอนไหน กี่โมง นังเด็กนั่นก็บอกว่าโทรมาตอนบ่ายสามโมง ซึ่งเป็นเวลาที่เขากลับมาถึงกรุงเทพ (สงสัยมันจะโทรไปรายงานตัว ว่ามันกลับมาถึงกรุงเทพแล้ว) เราก็จบการสนทนากับนังเด็กนั่นไป แล้วก็ลบประวัติการสนทนา แล้วก็จัดการบล็อกเฟสไปด้วยเลย พอแฟนเรากลับถึงห้อง เขาก็โทรมาหาเรา เราเลยถามว่าไหนบอกว่าไม่ได้โทรหานังเด็กนั่นไง มีแต่มันโทรมา แฟนเราก็หาว่าเรามั่ว ใส่ร้ายเขา เขาก็ยังยืนยันกระต่ายขาเดียวว่าไม่ได้โทรไปนานมากแล้ว ตั้งแต่คบกะเรา เราเลยสวนกลับว่า งั้นก็ช่วยยืนยันให้มั่นใจหน่อยสิ ว่าประมาณบ่ายสามโมงของวันนี้ ไม่ได้โทรไปหามัน แฟนเราก็เงียบ ไม่ตอบ เราก็พูดว่า บอกว่าสิว่าไม่ได้โทร กล้าพูดไหมว่าไม่ได้โทรไป เขาก็ถามว่าเรารู้ได้ยังไง เราก็บอกแค่ว่ารู้แล้วกันว่าโทรไป ทีนี้ยังจะกล้าปฏิเสธอีกไหว่าไม่ได้โทร เขาก็ได้แต่ขอโทษ แล้วบอกว่าจะเลิกยุ่งเกี่ยวกับเด็กคนนี้ จะไม่คุย ไม่ว่าทางไหนก็ตาม จะไม่โทรไป จะไม่รับสาย เราก็บอกว่าอยากคุยกับใคร อะไรยังไงก็คุยไป แต่อย่ามายุ่งกับเรา เราไม่ชอบคนโกหก ไม่ชอบคนแถไปเรื่อย ไม่ชอบคนสตอ เขาก็พยายามขอโทษ รับปากเป็นมั่นเป็นเหมาะว่าจะไม่ทำอีก เขาง้อเราอยู่นาน จนเราใจอ่อน ยอมให้อภัย(แต่ก้ยังมีระแวงๆบ้างจนทุวันนี้)

........มาเริ่มเข้าเรื่องที่ดิฉันเจอมาสดๆร้อนๆเลยนะคะ...เทศกาลปีใหม่ที่ผ่านมา แฟนเราเขาพาเราไปให้ที่บ้านเขารู้จัก ทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี ที่บ้านเขาก็ต้อนรับเราเป็นอย่างดี ถือว่าเรื่องนี้ผ่านพ้นไปได้ด้วยดี เมื่อวันที่ 30/12/2556 แฟนเราเขาไปสังสรรที่บ้านเพื่อน แล้วเขาก็พาเราไปด้วย (บ้านเพื่อนเขาเปิดร้านอาหารตามสั่ง พวกเพื่อนเขาก็นั่งสังสรรกันที่โต๊ะสำหรับลูกค้านั่งกินข้าว ตอนเข้ามาในร้าน เราเห็นมีลูกค้ามาสั่งข้าวกล่องที่หน้าร้านสองคน คนนึงหันหน้ามาทางหน้าร้าน เราเห็นหน้าคนนี้ แต่เราไม่รู้จัก อีกคนหันหน้าเข้าข้างในร้าน เราเห็นแค่ข้างหลัง) เรากับแฟนนั่งข้างกัน แล้วหันหลังให้กับหน้าร้าน ที่ขายอาหารตามสั่ง สักพักแฟนเราเริ่มผิดสังเกตุ หันไปมองหน้าร้านบ่อยมาก ทั้งที่นั่งหันหลังให้หน้าร้าน เราเลยหันไปมองว่าตรงนั้นมีอะไร พอเราหันไปแค่นั้นแหละ โป๊ะเชะเลย แม้เราจะไม่เคยเจอตัวจริง แม้เวลาจะผ่านมานานแค่ไหน นานจนเราลืมเรื่องนังเด็กคนนี้ไปแล้ว  แต่เราไม่เคยลืมหน้านังเด็กที่ขึ้นชื่อว่าเป็นกิ๊กกับแฟนเรา ตอนนั้นเราเริ่มโมโห แต่ก็ต้องเก็บอาการ เพราะคนเยอะ และมันเป็นการเจอกันโดยบังเอิญ เราก็ท่องไว้มันเป็นเรื่องบังเอิญ เรื่องบังเอิญ แล้วเราก็ใจเย็นลง แต่หน้าตาเราไม่ค่อยสนุกเท่าไหร่(เราไม่ชอบงานสังสรร เราเป็นคนไม่ดื่มเหล้า เลยรู้สึกไม่สนุก แฟนเลยพากลับบ้าน)  พอแฟนเราพากลับมาบ้านเขา สักพักเขาก็พาเราไปสังสรรที่บ้านพี่ที่เขาสนิทด้วย เขาบอกที่นั่นมีผู้หญิงด้วย เราจะได้มีเพื่อนคุย และคนไม่เยอะ ไม่วุ่นวาย เราจะได้ไม่เบื่อ เราก็ไปด้วย แรกๆทุกอย่างก็ผ่านไปได้ด้วยดีเราก็สนุกสนานไปกับเขาและเพื่อนๆของเขา มีเพื่อนคุย สักพัก มีผู้หญิงคนนึงมา ซึ่งน้องคนนี้ชื่อน้อง T. เป็นแฟนของเพื่อนเขาที่นั่งสังสรรด้วยกัน น้องเขาเอาโทรศัพท์มาให้แฟน ก็สนุกสนานเฮฮากันไป สักพักน้อง T. ก็ขอตัวกลับบอกว่าเพื่อนรออยู่ที่บ้าน ไอ้แฟนเราก็แซวไปว่า ให้ไปส่งไหม แล้วก็ถามว่าเพื่อนเราอยู่ด้วยกันไหม น้องT.ก็ถามว่าเพื่อนคนไหน แฟนเราก็บอกไปว่าคนบ้านN (ชื่อหมู่บ้าน) เป็นอันว่าเขารู้กันว่าหมายถึงคนไหน (ไอ้เราก็ดันเคยไปเผือกเรื่องชาวบ้านชาวช่องเขาจนรู้มาหมดว่าใครเพื่อนใคร ใครบ้านไหน) เราได้ยินดังนั้นเราปรี๊ดเลย แต่เราก็ยังไม่ชัวร์ 100% ตอนนั้นเรามั่นใจแล้ว 90% ว่าที่แฟนเราถามหาน่ะหมายถึงนังเด็กคนนั้น สักพักเราปวดฉี่ แฟนเราเขาเลยพาเราไปเข้าห้องน้ำ เราก็ไม่ปล่อยให้ค้างคาใจเลย เราก็ถามเขาว่าเมื่อกี๊ถามหาใคร แฟนเราก็ทำเป็นเนียน ถามกลับว่าถามอะไร ตอนไหน เราก็บอกว่าตอนนี้น้องT.จะกลับน่ะ ถามหาใคร เขาก็บอกเปล่า ไม่ได้ถามหาใคร แซวน้องมันเล่นเฉยๆ เราก็ย้ำอีกว่าถามหาใคร เอาความจริง อย่าสตอ อย่าคิดว่าไม่รู้ว่าถามหาใคร แฟนเราก็บอกว่าถามหาน้อง N. ที่เป็นหลานเพื่อนสนิท เราก็เลยบอกว่าถ้าถามหาน้อง N.จริงทำไมไม่พูดชื่อไปเลย บอกความจริงมาถามหาใคร คิดว่ากรูโง่มากนักรึไง เขาก็เลยบอกว่าขอโทษ จะไม่ทำอีกแล้ว เราก็โมโหมาก แล้วบอกเขาว่า เก็บอาการหน่อยไม่ได้รึไง เมื่อกลางวันเจอหน้ามันแล้วยังไม่หายคิดถึงหรือไง ถึงไปถามหามัน จะตามไปหามัน นี่ขนาดต่อหน้ากรูยังขนาดนี่ ลับหลังกรูจะขนาดไหน อีกไม่กี่วันกรูก็กลับแล้ว อดใจรอหน่อยไม่ได้รึไง บลาๆๆๆๆๆๆๆ

........แล้วเขาก็ได้แต่ขอโทษๆๆๆๆๆ บอกจะไม่ทำอีก เขาก็ง้อเราตลอด แต่เราไม่อยากจะเชื่ออีกแล้วว่าจะไม่ทำอีก ต่อหน้าเรามันยังกล้าทำแบบนี้(อาจจะเพราะคิดว่าเราไม่รู้ด้วยแหละว่ามันหมายถึงใคร มันถึงได้กล้าพูดแบบนั้น) แล้วลับหลังเรามันไม่ไปหากันเลยหรอ เพราะตอนนี้เรากลับมากรุงเทพแล้ว อีกอาทิตย์หนึ่ง แฟนเราถึงจะกลับมา เราอยู่ทางนี้เราก็ได้แต่ระแวง คิดไปเรื่อย ว่ามันจะไปหากันไหม มันจะแอบทำอะไรลับหลังเราไหม