สิ่งที่ได้กลับมาจากการนำน้องหมาไปฝากครั้งแรก

มีเรื่องมาเล่าค่ะ ดิฉันเลี้ยงสุนัขอยู่ตัวนึง พันธ์บางแก้ว ชื่อน้องกุนเชียง ตอนนี้อายุได้สามเดือนกว่าค่ะ ช่วงเทศกาลปีใหม่ ดิฉันกับแฟนก็วางแผนจะกลับบ้านกัน โดยนำน้องกุนเชียงไปฝากไว้ที่ร้านรับฝากแห่งหนึ่งย่านบางแสน  ตอนที่ดิฉันไปดูร้านเจ้าของร้านเค้าพูดด้วยดีมากค่ะ บอกว่ารับฝากลูกหมาใหญ่ เค้าจะปล่อยเดินเล่นตลอด ส่วนมากจะมีลูกค้าประจำมาฝากกันเสมอๆ  ดิฉันก็วางใจว่าอย่างน้อยกุนเชียงก็ไม่น่าเหงา เจ้าของร้านใจดี ตอนที่เอากุนเชียงไปฝากดิฉันไม่ได้ไปด้วยตัวเองค่ะ ให้แฟนเอาไปฝาก แฟนโทมาบอกว่า เหมือนเจ้านายจะไม่อยู่ คนเฝ้าร้านเป็นผู้ชาย เวลาหมาที่อยู่ในกรงร้อง เค้าจะตะคอกแล้วก็เอามือตีกรง หมาทุกตัวเมื่อเห็นเค้ามาก็จะเงียบกันหมด แต่ด้วยความที่จองตั๋วรถไว้แล้ว ยังไงก็ต้องฝาก เลยจำใจต้องฝากค่ะ ช่วงที่ฝากนั้นแฟนกังวลใจมาก คิดถึงหมาตลอดเวลา
    จนวันนี้แฟนก็ทนไม่ไหวกลับไปรับหมาออกมา ภาพที่เห็นคือ กุนเชียงผอมมาก ผอมจนยืนไม่ไหว หางจุกตูด ตัวสั่นตลอดเวลา พอพากุนเชียงกลับห้องไปกุนเชียงก็อาเจียนเป็นน้ำสีแดงๆกับน้ำลายเหนียวๆ  คาดว่าจะเป็นน้ำแดงที่ทางร้านป้อนมา แต่สังเกตว่าในอาเจียนนั้นไม่มีอาหารเลย กุนเชียงมีอาการหวาดกลัวตัวสั่น ซึมเศร้า เวลาที่แฟนจะเข้าไปใกล้ก็จะหลับตา เหมือนเค้าจะโดนตีอ่ะค่ะ  กุนเชียงไม่ทานอาหารเลย แม้แต่ของโปรดอย่างนมกับลูกชิ้น  

    สิ่งที่ดิฉันคิดไว้คือ กุนเชียงคงร้องมาก(เพราะตามนิสัยแล้ว ลูกสุนัขพันธ์ใหญ่จะชอบร้อง) คนดูแลเลยตีกุนเชียง บวกกับอาการคิดถึงเจ้าของเลยทำให้ไม่ทานอาหาร  ดิฉันสงสารกุนเชียงมากค่ะ ร้านสัตวแพทย์ก็ปิดช่วงเทศกาล

ดิฉันควรทำอย่างไรดีค่ะ กว่าจะได้กลับไปหา อย่างเร็วที่สุดก็คงวันที่2  มีใครพอให้คำแนะนำเกี่ยวกับอาการกุนเชียงได้บ้างไหมคะ

    รูปภาพกุนเชียง ก่อนและหลังไปฝากเลี้ยงค่ะ ฝากเลี้ยงเป็นเวลา 4วันเอง ตั้งแต่ 27-31 ธ.ค.ค่ะผอมได้ขนาดนี้เชียว
อันนี้Before
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
อันนี้ After
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้