วันนี้ ตัดสินใจกลับบ้านแล้ว
ขับรถออกไปประมาณ 30 กิโลเมตร จากระยะทาง 300 กิโลเมตร
แต่หันหัวกลับ
เพราะบริษัทหยุดให้แค่สองวันเองคือวันที่ 31 ธ.ค. และ 1 ม.ค.
วันพฤหัสนี้ต้องมาทำงานอีกแล้ว
ลาก่อนหรือหลังก็ไม่ได้
วันนี้เลยตัดสินใจหันหัวรถกลับ เพราะว่าขับรถ สี่ ชม.กว่าจะถึง คงเหนื่อย เพราะคิดอีกทีพรุ่งนี้ก็ต้องขับกลับมาอีกสี่ ชม.อีก
เลยคิดว่าเอาไงดี สุดท้ายหันหัวกลับ เพราะว่านอนบ้านแค่คืนเดียว
ณ ตอนนี้กลับมาคิดอีกที รู้สึกเศร้าหมองมาก ๆ และคิดผิดที่หันหัวกลับหรือป่าว
เพราะปีใหม่ทั้งที แทนที่จะกลับไปหาพ่อแม่ เจอญาติ ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ แต่กลับไม่ได้กลับไป
เพื่อน ๆ คิดว่าเราคิดถูกไหม
ณ ตอนนี้ คิดแล้วยังเศร้า เหมือนจะร้องไห้ที่ไม่ได้กลับบ้าน พร้อมญาติ ๆ คนอื่น ๆ
ขอเสียงคนที่ไม่ได้กลับบ้านช่วงปีใหม่ อดกลับไปหาพ่อ แม่ แล้วทำไมถึงไม่กลับ
ขับรถออกไปประมาณ 30 กิโลเมตร จากระยะทาง 300 กิโลเมตร
แต่หันหัวกลับ
เพราะบริษัทหยุดให้แค่สองวันเองคือวันที่ 31 ธ.ค. และ 1 ม.ค.
วันพฤหัสนี้ต้องมาทำงานอีกแล้ว
ลาก่อนหรือหลังก็ไม่ได้
วันนี้เลยตัดสินใจหันหัวรถกลับ เพราะว่าขับรถ สี่ ชม.กว่าจะถึง คงเหนื่อย เพราะคิดอีกทีพรุ่งนี้ก็ต้องขับกลับมาอีกสี่ ชม.อีก
เลยคิดว่าเอาไงดี สุดท้ายหันหัวกลับ เพราะว่านอนบ้านแค่คืนเดียว
ณ ตอนนี้กลับมาคิดอีกที รู้สึกเศร้าหมองมาก ๆ และคิดผิดที่หันหัวกลับหรือป่าว
เพราะปีใหม่ทั้งที แทนที่จะกลับไปหาพ่อแม่ เจอญาติ ๆ พี่ ๆ น้อง ๆ แต่กลับไม่ได้กลับไป
เพื่อน ๆ คิดว่าเราคิดถูกไหม
ณ ตอนนี้ คิดแล้วยังเศร้า เหมือนจะร้องไห้ที่ไม่ได้กลับบ้าน พร้อมญาติ ๆ คนอื่น ๆ