zzz ขอส่งท้ายปีเก่าที่เศร้าหมอง zzz

จะมุ่งร้าย ทำไม ให้ทุกข์ยาก ต้องลำบาก ตรากตรำ ทำกันได้ ใครก็รัก ชีวิต คิดให้ไกล แล้วทำไม ต้องล้างผลาญ มารผจญ ทุกชีวิต ล้วนมีค่า หาน้อยไม่ ชีวิตใคร เขาก็หวง ห่วงทุกหน ก่อนจะคิด ทำร้าย ทำลายคน มองที่ตน

ดาวร่วงหล่นพ้นฟ้าในค่ำหนึ่ง ความคิดถึงแผ่วเบาเฝ้าผลาญฝัน เสียงลมเหงาเคล้าใจให้ไหวสั่น เมื่อภาพนั้นย้อนกลับในนิทรา เธอจากไปไกลลับดั่งสายหมอก แต่ใจบอกทุกคืนไม่หายหา ยังฝากรักไว้ใต้แสงจันทรา ให้ดวงฟ้ารู

เป้าหมายหวัง ตั้งใจ ไห้สมหวัง ชีวิตยัง มีอยู่ สู้เถิดหนา ไม่ใช่ปล่อย ว่างเปล่า เศร้าอุรา ปริญญา หาใช่ ให้สุดทาง แต่คือการ งานดี ที่ทำได้ ทำตัวให้ ใฝ่ดี มีทุกอย่าง มีค่าใน ทางดี ที่ถูกทาง สังคมสร้าง ส

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ ท่องพารา คราค่ำ ย่ำราตรีดวงฤดี สลักรอย คอยเพียงเขายินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงเบารู้สึกเหงา เร้ารุก ปลุกห้วงวิญญ์ จึงประพันธ์ กลอนไว้ ให้สดับประจักษ์รับ รอยซึ้ง ตรึงถวิ

อกเคยช้ำสีดำระกำรัก ทุกข์หน่วงหนักถ่วงทับใจให้หมองขม นั่งนิ่งนิ่งแผ่ความเศร้าเคล้าความตรม พาลผสมจมจ่อมหลอมหยากใย เคยคู่เธอคือเตาหล่อไหลไอเหงา คำว่าเราเผาสลายกลายหมองไหม้ เขี้ยวเริ่มงอกตาเริ่มกลอกไหวช

แดนกันดารไกลลับสุดขอบฟ้า ล้วนพนาขุนเขาไศลศรี เถื่อนทุรนซับซ้อนซ่อนพงพี แต่ยังมีหมอชายแดนช่วยผู้คน แม้สุดแสนยากไร้แต่พยายาม ไม่ครั่นคร้ามทุกข์เข็ญเป็นมรรคผล แม้ผู้คนแร้นแค้นและทุกข์ทน ยังดั้งด้นบุกป่า

...มาส่งท้าย ปีเก่า อย่าเหงาจิต มานั่งคิด ตรึกตรอง ของเสียหาย มาปล่อยปลด ทุกข์เศร้า เหงาใจกาย มาผ่อนคลาย สลายโศก ส่งท้ายปี....... ...แล้วมาสุข สนุกสนาน สำราญทั่ว แล้วมาโชว์ ความอิ่มเอม เกษมศรี แล้วมาส

เกลียดกันไป ทำไม ไม่ดีแน่ โกรธก็แพ้ เพราะใจ อภัยนั่น โมโหไป ทำไม ใจเย็นกัน โทโสนั้น พลันเปลี่ยนสุข เป็นทุกข์ใจ เคียดแค้นไป เท่าไร ก็ไม่สุข อาฆาตทุก เวลา พาทุกข์ได้ ชิงชังกัน ก็ทุกข์ สุขร้างไกล รังเกี

วันวานเป็นแค่กล้า อ่อนนวล เขียวชื่นรับแสงยวน ทุกเช้า ฉันมองทุกคราวชวน ทะนุถนอม ยิ่งเอย ยิ่งผ่านคืนวัน-เจ้า แต่งเนื้อออกโชว์ เติบโตงามค่าล้ำ ดอก-ใบ อาจไม่รู้ตัวไกล สืบเท้า รากยาวยิ่งเงาใจ ฉายเปลี่ยน

อำลากัน วันที่ ปีก่อนเก่า อาลัยเฝ้า ดูวัน ที่ผันผ่าน เก่าไปแล้ว ลับลา ไม่ช้านาน ใหม่มาพาน พบกัน วันต่อไป ทุกข์ไปไกล อย่าได้ มาพานพบ ได้สุขสบ สมหวัง ตั้งใจได้ โชคชุกชุม รุมเร้า เราสุขใจ ร่ำรวยได้ เงินล