สวัสดีค่ะมีประสบการณ์มาเล่าให้ฟัง อาจไม่มากมายนัก แต่ทำให้คนคนนึงได้พัฒนา
คือเราเรียนเอกภาษาจีน ตอนแรกก็ไม่รู้ทำไมถึงได้เลือกเรียนภาษาจีนทั้งๆที่ เชื้อจีนก้อไม่มี พูดก้อไม่ได้ แต่ด้วยความที่เป็นคนชอบเกี่ยวกับภาษาเพราะเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่สำคัญในอนาคตจึงเลือกไป
พอเรียนมาได้1เดือน ทาง รร ได้มีการคัดนักเรียนไปแข่งพูดภาษาจีน เราก้อไปนั่งๆ ดูเขาคัดกัน เก่งๆทั้งนั้นเลย. แต่ในใจอยากคัดบ้างจัง คิดได้เท่านั้น อ.คนจีน ที่สอนเรา ก้อเรียกเราออกไปอ่าน หน้าชั้นกับไมโครโฟน ตื่นเต้นมากก อ่านก้อไม่ค่อยออก แต่ก้ออ่านน่ะ อ่านจนจบ 5555 สรุปคือ. ได้เข้าร่วมแข่งขันด้วย อ.บอกว่าที่เลือกเพราะเรามีความพยายามสูง. จากนั้นเพื่อนในห้องก้อถามว่า. จะทำได้หรอ อ่านก้อไม่ออก ทำได้แน่หรอ สารพัดคำถามตอนนั้นก้อตอบไม่ได้
จนถึงช่วงที่ฝึกซ้อม เพื่อนๆเราพูดเก่งทั้งนั้นเลย ส่วนเราต้องฝึกออกเสียง และต้องจำภาษาจีนสามหน้ากระดาษภายในระยะเวลาสามอาทิตย์ เฮ้อ จะทำได้มั้ยน่ะ เลยคิดกับตัวเองว่า ในเมื่อ อ. เขาเลือกเรามาแสดงว่าเขามั่นใจว่าเราทำได้ ในเมื่อคนอื่นยังมั่นใจในตัวเรา เราก็ต้องมั่นใจในตัวเองสิ....จากนั้นก้อตั้งหน้าตั้งตาฝึกซ้อม จน อ.บอกว่า พัฒนาเร็วมาก แค่นี้เราก้อดีใจแล้ว เวลาผ่านไป จนถึงวันที่แข่งขัน. ใช้เวลาแค่สามนาที บอกกับตัวเองว่า เราได้โอกาสมา สามนาทีตรงนั้นเป็นของเราเราต้องทำได้ แล้วก็เดินเข้าห้องที่แข่งขัน แข่งเสร็จรอฟังผล เฮ้ออออ กลับดีมั้ยน่ะ แต่เพื่อนบอก รอก่อนเหอะ . พอได้ฟังประกาศผล เหมือนโลกหยุดหมุน ได้ที่สอง ตอนนั้นออกอาการงงนิดหน่อย ความรู้สึกเหมือนกับว่าเราทำได้ๆ ใช่เราจิงๆหรอ ความพยายามของเราสำเร็จแล้ววว
เพื่อนในห้องดีใจ ถามว่าทำได้ยังไง ตอนนั้นตอบเพื่อนไปอย่างมั่นใจว่า เรามีแค่ความเชื่อในตัวเองเท่านั้น ความรู้สึกนี้มันยิ่งใหญ่มากน่ะ ถึงตอนนั้นเราจะไม่ได้รางวัลแต่เราก้อพอใจเพราะอะไรรู้มั้ย ผลของการฝึกฝน เราอ่านภาษาจีนออก ออกเสียงถูก เริ่มสนใจภาษาจีนมากขึ้น ทำให้เราได้ศึกษาจนสามารถสื่อสารได้ จนตอนนี้ เราได้รับโอกาสจากครูอาจารย์ให่ร่วมการแข่งขันหลายอย่าง แพ้บ้างชนะบ้าง แต่นี่ล่ะชีวิต เหนื่อยน่ะ แต่ก้อขอบคุณทุกโอกาสที่ได้รับ ขอบคุณครูที่ฝึกสอน จนทำให้คนคนนึงเปลี่ยนแปลงและพัฒนาขึ้น ขอบคุณจริงๆ
..สุดท้ายอยากบอกทุกคนว่า...
คนเราไม่ได้เกิดมาแล้วเก่งอย่างใดอย่างหนึ่งเลย แต่ทุกคนล้วนแต่เคยผ่าน ความไม่รู้ ไม่เป็น ฝึกฝน ท้อแท้ มีกำลังใจ ดีใจ เสียใจ มีหมด แต่แค่เรามีความเชื่อมั่น ไม่ดูถูกตัวเอง เราก้อจะมีพลังในการก้าวต่อไปค่ะ
แค่เชื่อว่าเราทำได้ เราก้อจะทำได้. ขอบคุณค่ะ
เคยไปแข่งพูดจีน ทั้งๆที่ฟังไม่ออก พูดไม่ได้จน วินาทีนี้ ทุกอย่างเริ่มเปลี่ยนแปลง เพราะอะไร มาดูกัน
คือเราเรียนเอกภาษาจีน ตอนแรกก็ไม่รู้ทำไมถึงได้เลือกเรียนภาษาจีนทั้งๆที่ เชื้อจีนก้อไม่มี พูดก้อไม่ได้ แต่ด้วยความที่เป็นคนชอบเกี่ยวกับภาษาเพราะเห็นว่ามันเป็นเรื่องที่สำคัญในอนาคตจึงเลือกไป
พอเรียนมาได้1เดือน ทาง รร ได้มีการคัดนักเรียนไปแข่งพูดภาษาจีน เราก้อไปนั่งๆ ดูเขาคัดกัน เก่งๆทั้งนั้นเลย. แต่ในใจอยากคัดบ้างจัง คิดได้เท่านั้น อ.คนจีน ที่สอนเรา ก้อเรียกเราออกไปอ่าน หน้าชั้นกับไมโครโฟน ตื่นเต้นมากก อ่านก้อไม่ค่อยออก แต่ก้ออ่านน่ะ อ่านจนจบ 5555 สรุปคือ. ได้เข้าร่วมแข่งขันด้วย อ.บอกว่าที่เลือกเพราะเรามีความพยายามสูง. จากนั้นเพื่อนในห้องก้อถามว่า. จะทำได้หรอ อ่านก้อไม่ออก ทำได้แน่หรอ สารพัดคำถามตอนนั้นก้อตอบไม่ได้
จนถึงช่วงที่ฝึกซ้อม เพื่อนๆเราพูดเก่งทั้งนั้นเลย ส่วนเราต้องฝึกออกเสียง และต้องจำภาษาจีนสามหน้ากระดาษภายในระยะเวลาสามอาทิตย์ เฮ้อ จะทำได้มั้ยน่ะ เลยคิดกับตัวเองว่า ในเมื่อ อ. เขาเลือกเรามาแสดงว่าเขามั่นใจว่าเราทำได้ ในเมื่อคนอื่นยังมั่นใจในตัวเรา เราก็ต้องมั่นใจในตัวเองสิ....จากนั้นก้อตั้งหน้าตั้งตาฝึกซ้อม จน อ.บอกว่า พัฒนาเร็วมาก แค่นี้เราก้อดีใจแล้ว เวลาผ่านไป จนถึงวันที่แข่งขัน. ใช้เวลาแค่สามนาที บอกกับตัวเองว่า เราได้โอกาสมา สามนาทีตรงนั้นเป็นของเราเราต้องทำได้ แล้วก็เดินเข้าห้องที่แข่งขัน แข่งเสร็จรอฟังผล เฮ้ออออ กลับดีมั้ยน่ะ แต่เพื่อนบอก รอก่อนเหอะ . พอได้ฟังประกาศผล เหมือนโลกหยุดหมุน ได้ที่สอง ตอนนั้นออกอาการงงนิดหน่อย ความรู้สึกเหมือนกับว่าเราทำได้ๆ ใช่เราจิงๆหรอ ความพยายามของเราสำเร็จแล้ววว
เพื่อนในห้องดีใจ ถามว่าทำได้ยังไง ตอนนั้นตอบเพื่อนไปอย่างมั่นใจว่า เรามีแค่ความเชื่อในตัวเองเท่านั้น ความรู้สึกนี้มันยิ่งใหญ่มากน่ะ ถึงตอนนั้นเราจะไม่ได้รางวัลแต่เราก้อพอใจเพราะอะไรรู้มั้ย ผลของการฝึกฝน เราอ่านภาษาจีนออก ออกเสียงถูก เริ่มสนใจภาษาจีนมากขึ้น ทำให้เราได้ศึกษาจนสามารถสื่อสารได้ จนตอนนี้ เราได้รับโอกาสจากครูอาจารย์ให่ร่วมการแข่งขันหลายอย่าง แพ้บ้างชนะบ้าง แต่นี่ล่ะชีวิต เหนื่อยน่ะ แต่ก้อขอบคุณทุกโอกาสที่ได้รับ ขอบคุณครูที่ฝึกสอน จนทำให้คนคนนึงเปลี่ยนแปลงและพัฒนาขึ้น ขอบคุณจริงๆ
..สุดท้ายอยากบอกทุกคนว่า...
คนเราไม่ได้เกิดมาแล้วเก่งอย่างใดอย่างหนึ่งเลย แต่ทุกคนล้วนแต่เคยผ่าน ความไม่รู้ ไม่เป็น ฝึกฝน ท้อแท้ มีกำลังใจ ดีใจ เสียใจ มีหมด แต่แค่เรามีความเชื่อมั่น ไม่ดูถูกตัวเอง เราก้อจะมีพลังในการก้าวต่อไปค่ะ
แค่เชื่อว่าเราทำได้ เราก้อจะทำได้. ขอบคุณค่ะ