แฟนเรามาอยู่ห้องเราทุกวันศุกร์ เสาร์ อาทิตย์
กิจกรรมของเคัาคือ เล่นมือถือ ดื่มกาแฟ สูบบุหรี่ ถ่ายรูปแมว ฟังเพลง แต่เค้าทำอย่างนี้ตลอดทั้งวัน ตั้งแต่ตื่นถึงดึกๆห้าทุ่ม ประมาณนั้นเลยค่ะ
เราจะใชัเวลาร่วมกันแค่ตอนกินข้าว เช้า กลางวัน เย็น และตอนดึกๆถ้าเรายังไม่หลับก่อน
เค้าอาการหนักแบบ เราชวนไปเดินเล่นถ่ายรูปซึมซับบรรยากาศปีใหม่ หน้าหัาง เค้าก็พูดดีๆว่าเค้าไม่อยากไปค่ะ เค้าอยากนั่งฟังเพลงอยู่อย่างนั้นกับแมว คือเรามีแฟนแต่ต้องออกไปเดินคนเดียว ช่วงเทศกาลนะค่ะ เหงามาก
เราก็ออกไปนั่งคุยกับเค้าที่ระเบียงบ้างนะคะ วันละชั่วโมงสองชั่วโมง แต่ให้อยู่ทั้งวันแบบเค้าไม่ไหว
ปกติวันธรรมดาก็ไม่เจอกัน เพราะที่ทำงานเค้าอยู่ไกล กว่าจะมาถึงก็สองทุ่ม และเค้าไมชอบคุยโทรศัพท์เพราะคุยแล้วปวดหัว ไลน์ก็ไม่ค่อยคุยค่ะ
เราคุยกับเค้าแล้ว บอกว่าเราเข้าใจนะที่คุณมีโลกส่วนตัว แต่เราว่านี่มันมากไปนะ เราอยากให้คุณแบ่งให้เราบ้าง มานั่งดูทีวี เล่นเกม อ่านหนังสือกับเราบ้าง คุณเป็นขนาดนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้หรอก ถ้าอยากจะมีโลกส่วนตัวขนาดนี้ คงต้องอยู่คนเดียวนะ
เค้าก็ตอบกลับมาว่า เค้าทำงาน เหนื่อย อยากพักผ่อน และการทำกิจกรรมส่วนตัวนั่นคือการพักผ่อนของเค้า แล้วก็บอกว่าเราไม่เข้าใจเค้า เค้าไม่บอกเราแล้วดีกว่าว่าเค้าเป็นคนยังไง ให้เราเห็นเอง ถ้าเค้าอยากอยู่คนเดียว เค้าจะบอกเราแล้วก็ไม่มาหาเรา(เราคิดในใจ งั้นคงไม่มีวันไหนมาหาเราหรอกเพราะปกติเค้าก็อยู่ในโลกส่วนตัวตลอด)
คือรวมๆ ประมาณว่า เราเป็นผู้หญิงที่ชอบเรียกรัองจากเค้านะค่ะ แต่ก็ตบท้ายว่า เค้าจะพยายามแล้วกันนะ..
คือ มีแฟนเหมือนไม่มีง่ะ เราดูหนังคนเดียว ตอนเย็นกินข้าวคนเดียว ซื้อของคนเดียว แฟนก็ไม่ค่อยคุยด้วย มีไปกับเพื่อนบ้าง แต่เพื่อนๆก็มีแฟนกันนะค่ะ เรากับเค้ารักกันมั้ย ก็รักกันดีนะ แต่การเป็นแฟนกับเค้าทำให้เราเหงา
เรื่องอื่นๆเค้าดีหมดนะคะ เสียแต่เรื่องนี้ที่เรารับไม่ได้ มีเวลา แต่ไม่แบ่งให้เรา คิดว่าไงคะ
ถ้าแฟนมีโลกส่วนตัวสูงเกินไป คุณจะทำยังไงดีคะ
กิจกรรมของเคัาคือ เล่นมือถือ ดื่มกาแฟ สูบบุหรี่ ถ่ายรูปแมว ฟังเพลง แต่เค้าทำอย่างนี้ตลอดทั้งวัน ตั้งแต่ตื่นถึงดึกๆห้าทุ่ม ประมาณนั้นเลยค่ะ
เราจะใชัเวลาร่วมกันแค่ตอนกินข้าว เช้า กลางวัน เย็น และตอนดึกๆถ้าเรายังไม่หลับก่อน
เค้าอาการหนักแบบ เราชวนไปเดินเล่นถ่ายรูปซึมซับบรรยากาศปีใหม่ หน้าหัาง เค้าก็พูดดีๆว่าเค้าไม่อยากไปค่ะ เค้าอยากนั่งฟังเพลงอยู่อย่างนั้นกับแมว คือเรามีแฟนแต่ต้องออกไปเดินคนเดียว ช่วงเทศกาลนะค่ะ เหงามาก
เราก็ออกไปนั่งคุยกับเค้าที่ระเบียงบ้างนะคะ วันละชั่วโมงสองชั่วโมง แต่ให้อยู่ทั้งวันแบบเค้าไม่ไหว
ปกติวันธรรมดาก็ไม่เจอกัน เพราะที่ทำงานเค้าอยู่ไกล กว่าจะมาถึงก็สองทุ่ม และเค้าไมชอบคุยโทรศัพท์เพราะคุยแล้วปวดหัว ไลน์ก็ไม่ค่อยคุยค่ะ
เราคุยกับเค้าแล้ว บอกว่าเราเข้าใจนะที่คุณมีโลกส่วนตัว แต่เราว่านี่มันมากไปนะ เราอยากให้คุณแบ่งให้เราบ้าง มานั่งดูทีวี เล่นเกม อ่านหนังสือกับเราบ้าง คุณเป็นขนาดนี้ไม่มีผู้หญิงคนไหนทนได้หรอก ถ้าอยากจะมีโลกส่วนตัวขนาดนี้ คงต้องอยู่คนเดียวนะ
เค้าก็ตอบกลับมาว่า เค้าทำงาน เหนื่อย อยากพักผ่อน และการทำกิจกรรมส่วนตัวนั่นคือการพักผ่อนของเค้า แล้วก็บอกว่าเราไม่เข้าใจเค้า เค้าไม่บอกเราแล้วดีกว่าว่าเค้าเป็นคนยังไง ให้เราเห็นเอง ถ้าเค้าอยากอยู่คนเดียว เค้าจะบอกเราแล้วก็ไม่มาหาเรา(เราคิดในใจ งั้นคงไม่มีวันไหนมาหาเราหรอกเพราะปกติเค้าก็อยู่ในโลกส่วนตัวตลอด)
คือรวมๆ ประมาณว่า เราเป็นผู้หญิงที่ชอบเรียกรัองจากเค้านะค่ะ แต่ก็ตบท้ายว่า เค้าจะพยายามแล้วกันนะ..
คือ มีแฟนเหมือนไม่มีง่ะ เราดูหนังคนเดียว ตอนเย็นกินข้าวคนเดียว ซื้อของคนเดียว แฟนก็ไม่ค่อยคุยด้วย มีไปกับเพื่อนบ้าง แต่เพื่อนๆก็มีแฟนกันนะค่ะ เรากับเค้ารักกันมั้ย ก็รักกันดีนะ แต่การเป็นแฟนกับเค้าทำให้เราเหงา
เรื่องอื่นๆเค้าดีหมดนะคะ เสียแต่เรื่องนี้ที่เรารับไม่ได้ มีเวลา แต่ไม่แบ่งให้เรา คิดว่าไงคะ