สารภาพบาปค่ะ

คือเมื่อตอนเราเรียนมหาวิทยาลัยอยู่ ประมาณ 4-5 ปีก่อน เราเก็บหนังสือสวดมนต์เล่มใหญ่ได้ในตู้โทรศัพท์ค่ะ คือแบบตอนนั้นไม่รู้บังเอิญหรืออะไรนะคะ เรากำลังสนใจเรื่องของการปฏิบัติธรรมต่างๆ และก็สวดมนต์ทุกวันแต่เรามีแค่กระดาษเล็กๆที่จดมาค่ะ จากวัดสมเด็จพุฒจาร์ยโตแถวศิริราช (ไม่คิดตั้งใจว่าจะสวดเยอะแยะอะไรนะตอนนั้น) พอเราเก็บหนังสือเล่มใหญ่ได้ ดีใจมาก ก็เลยรีบวิ่งกลับเข้าหอเลย เพื่อนก็บอกว่าเดี๋ยวเจ้าของเค้าก็มาเอาคืน ให้เอาไปคืน แต่เราก็ไม่เอาไปคืนด้วยความอยากได้ และนับตั้งแต่นั้นมาเราก็สวดมนต์จากหนังสือเล่มนั้น สวดตั้งแ่ตพุธทมนต์ พาหุง มหากา ธัมมะจัก ยอดพระกันไตรปิฏก ชินบัญชร พระอาการวัตตาสูตร ธารณปริตร แผ่เมตตา แผ่ส่วนกุศล เป็นเวลา 4 ปีแล้ว ที่สวดแทบทุกวันจนเป็นกิจวัตร์ประจำวัน เหมือนการต้องกินข้าวทุกวันไปแล้ว ไปต่างจังหวัดก็จะเอาหนังสือเล่มนี้ไปด้วย ตอนนี้หนังสือเล่มนี้เก่าและแยกเป็นแผ่นๆแล้วค่ะ แต่เราก็ไม่ซื้อใหม่นะคะ เพราะเล่มนี้เรารู้สึกว่ามีค่าสำหรับเรามาก เป็นจุดเริ่มต้นให้เรารู้จักฝึกจิต และให้เราไปปฏิบิติธรรมที่วัดตลอดเรื่อยมา 4 ปีแล้ว ถึงเราจะผิดศีลข้อ2 มาก็ตามค่ะ เศร้าเศร้าเศร้าเศร้าเศร้าเศร้าเศร้าเศร้า
แก้ไขข้อความเมื่อ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่