กระทู้ยาวจัง แต่มันประทับใจจริงๆ
ระหว่างนั่งอยู่ในคอนเสริต รู้สึกคันมือหยิกๆ อยากจะระบายความรู้สึกในใจที่มีต่อคอนเสริตนี้
อยากจะตะโกนดังๆให้โลกรู้ว่าประทับใจแค่ไหน อยากจะบอกพี่บอยว่าขอบคุณจริงๆ
คอนเสริตนี้ทำให้เราสัมผัสคำว่า "Family" และ "Together" จริงๆ...
** ขอเกร่นก่อนนะคะ **
แรกเริ่มเดิมที เห็นผ่านๆว่ากำลังจะมีคอนเสริตนี้ แต่ก็ไม่ได้ซื้อบัตรด้วยเหตุผลที่ว่า..
เงินมีน้อย และ ไม่ได้เป็นสาวกพี่บอยแบบเต็มตัวแต่เป็นสาวก TK ขั้นสุด (^^")
จนกระทั่งวันนึง มีข่าวว่าพี่จ๊อยซ์พ้นโทษแล้ว พอเห็นข่าวนี้ปุ๊บ ขนลุก น้ำตาไหล
สิ่งแรกที่นึกถึงคือ พี่บอยกำลังจะมีคอนเสริต วันรุ่งขึ้นเราไปที่ TTM ซื้อตั๋วด่วนเผื่อฟลุ๊กได้เห็น TK อีกครั้ง
จำได้ตอนอยู่ปี 2 เรากำเงิน 2,000 บาท เป็นเงินที่ออมมาแทบทั้งชีวิต
จะไปซื้อบัตรคอนเสริต 10 ปีเบเกอรี่ แต่พอดีวันนั้นมีข่าวพี่จ๊อยซ์พอดี
ทำให้พี่เขาไม่ได้ขึ้นคอนฯ เราก็เลยตัดสินใจเอาเงินกลับไปเก็บใส่กระปุกเหมือนเดิม
ผ่านไปไม่กี่วัน ก็มีภาพพี่โบถ่ายับพี่จ๊อยซ์ลงอินสตาแกรม และมีข้อความที่พี่โบพิมพ์ไว้ใต้รูปว่า
kiddybo #มากินข้าวกันเฉยๆ #คิดถึงมากเอาไปกันอีกรูป #ยังไม่มีคอนเสิร์ตนะคะ #ขออภัยไว้ก่อน #ห้ามรอเดี๋ยวเก้อ
ตอนนั้นแอบเสียใจเล็กๆ ที่จะไม่ได้เห็น TK บนคอนฯนี้ แต่ก็เข้าใจพี่เขาอาจจะยังไม่พร้อม
เวลาผ่านไป ช่วงใกล้ๆวันคอนฯ ก็เริ่มเห็นพี่บอยโพส แจ้งข่าวของคอนฯ ให้เอาอะไรไปงาน
งานมีอะไรบ้าง มาก่อนเวลานะ มีงานด้านนอกตั้งแต่ 16.00 น. ให้เอากล้องเข้าไปได้
เริ่มมีตารางออกมา งานเริ่มกี่โมง ถึงกี่โมง มีเบรกกี่โมง ทุกๆข้อความที่ออกจากพี่บอยเป็นอารมณ์แบบ
เหมือนเรากำลังจะไปงานเลี้ยงปีใหม่ ที่บ้านพี่บอย ที่ๆพี่บอยเป็นเจ้าภาพจัดงาน
อารมณ์มันไม่เหมือนไปคอนฯอื่นๆ เริ่มรู้สึกอบอุ่น และตื่นเต้นที่จะไปงานนี้
กระตือรือล้นที่จะไป รีบออกไปหาซื้อของขวัญเพื่อเอาไปงานนี้
ถึงเวลา 18.00 น. ประตูเปิดให้เขา ผู้คนทะยอยเข้าไป เราก็เข้าไป พอเข้าไปถึงมีศิลปินรุ่นใหม่ๆ
กำลังนั่งเล่นเพลงกันแบบเป็นกันเอง แต่!! เราซื้อบัตร 1,500 บาท นั่งอยู่ปีกขวา ชั้น 4
พอเข้าไปเท่านั้นละ รู้สึกเสียดายเงินมาก ที่นั่งไกลแถมจออยู่ข้างล่างมองไม่เห็นเลย เวทีก็ไม่เห็น
จอกลางเวทีก็โดนลำโพงบัง ตอนนั้นที่เหล่า Begin Room39 มาเรียม น็อต เล่นกันอยู่เรารู้สึกว่า
เราไม่มีส่วนร่วมเลย ไม่มีอารมณ์ร่วมตาม มองไม่เห็น พยายามดูจอก็ไม่เห็น เสียงก็เบา
ตอนนั้นแอบใจหายว่า คงต้องทนนั่งอย่างนี้ไปจนคอนฯเลิกแล้วละ
ฮื้ออ เรามันมีเงินแค่นี้ ตอนแรกคิดว่าจะแค่มามีส่วนร่วมแต่ตอนนี้แค่ส่วนร่วมก็ไม่ได้รับ T_T
19.00 พอดิบ พอดี คอนเสริตเริ่ม ดนตรีเริ่มขึ้น เฮ้ยยยย เสียงฟังชัดมาก
แม้จะมองแทบไม่เห็นไรเลยเพราะมีเสาบัง แต่ก็รู้สึกขนลุก น้ำตาคลอๆ
รู้สึกขนลุกและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน จากดนตรี จากการเปิดตัว
พอเริ่มโชว์ โชว์นี้ก็มีเนื้อเรื่อง แม้จะติดๆขัดๆ แต่ก็น่ารักและตลกไม่น่าเบื่อ
การแสดงอาจะไม่ได้ peak หรือรู้สึกสุด แต่ทีมงานก็แก้ปัญหาด้วยการให้พี่บอยและพี่นภ
เดินถือป้าย Peak เดินรอบๆเวที เพื่อส่งสัญญาณให้เรากรี๊ด ..
อารมณ์ตอนคอนเสริตเล่น ทำเอาเราลืมไปเลยว่าเราเคยเป็นกลุ่มผู้ชมที่ต่ำต้อยเพราะซื้อบัตรถูก
เพลงทุกเพลง เป็นเพลงที่ดังๆ ฟังติดหู จนเราที่เคยวิตกว่า จะร้องไม่ได้
กลายเป็นว่า ร้องได้ทุกเพลงเลย แหกปากจนเส้นเอ็นขึ้น 555
เปิดตัวด้วยเพลงของพี่ป๊อด แต่! พี่ป๊อดหายไป... เรื่องราวเริ่มที่ตรงนี้
นำพาเอาหนุ่มหล่อทั้งสามออกมาร้องก่อน
พี่บุรินทร์ กับเพลงฮอร์โมน เพลงที่เราฟังจนขึ้นใจ สมัยเรียนว่า "คิดเอาไว้ คิดถึงหน้าพ่อแม่ของเธอไว้"
โต๋ กับเพลง มั้ง!! เพลงที่เราอินฝุดๆ สมัยมหาลัย
ตู่ ภพธร กับเพลงถ้าหาก เพลงที่เราก็ร้องได้ จำได้ทุกท่อน แม้จะไม่รู้ว่าใครร้อง 555
ตามมาด้วยคนที่เราคิดว่าเขาต้องอยู่ในกลุ่มคนหล่อแน่ๆ คือพี่แสตมป์
และพี่เขาก็ออกมา แต่โดยเบรกด้วยพี่บอยพี่นภว่า ...
คุณไม่ใช่คนหล่อ คุณเป็นคนหน้าตาไม่ดีที่มีความสามารถ 5555555
เราเริ่มรู้สึกสนุกไปกับโชว์นี้ รู้สึกเสียใจที่เก็บเงินไม่ทัน อดไปนั่งข้างล่างเบย
เนื้อเรื่องเดินต่อไป นำพาโชว์ที่สองออกมา คือยารักษาแผลใจ
พี่บี พีระพัฒน์, พี่โป้ โยคี และใครอีกคน ลืมละ 555 แต่เพราะทุกเพลง ร้องได้ทุกเพลงเช่นเคย
ปาล์มมี่ออกมาติ๊กต๊อก เลิศสุดๆ เต้นมันส์มากกก แอบอยากเห็นปาล์มมี่และพี่ป๊อดเต้นคู่กัน
คอนเสริตเดินไปเรื่อยๆ พี่ปุ๊ อัญชลีออกมากับเพลงคริสตมาส และเพลงรัก (อินกับทั้ง hall)
บ้านสุโกศล พี่น้อย คุณมาริสา และคุณแม่ บ้านนี่น่าร๊ากมากกก
ตามด้วยผู้ใหญ่ของพี่บอย ใครบ้างนะ จำชื่อไม่ได้ Y_Y ที่ร้องเพลง HOME ด้วย ชอบๆๆ
ลิปตา นาเดีย สคลับ พี่ป๊อด คนนั้น คนนี้ คนนู้น เยอะอ่ะ จำไม่ได้แล้ว แต่ดูไปก็ยิ้มไป
ทุกเพลงบ่งบอกถึงความรักที่ดีมากๆ รู้สึกอบอุ่นจริงๆ
เรานั่งดูไปก็ดูนาฬิกาไปเรื่อยๆ แอบหวังว่าถ้า TK ไม่มา ขอ Dojo city มาสักคนก็ยังดี
จนประมาณห้าทุ่มยี่สิบ เราถอดใจแล้ว ว่าคงไม่ได้เห็นศิลปิน Dojo แน่ๆ เพราะเขาก็เพิ่มไปงาน POP มา
แต่แล้วก็มีโต๊ะเล็กๆมาตั้งบนเวที สักพักก็มีผู้ชายคนนึงเดินมายืน เรามองไม่เห็นว่าใคร
และก็ไม่ได้มีเสียงกรี๊ดเท่าไหร่ คิดว่าคนใน hall ก็คงไม่เห็นเช่นกันว่าใคร
จนชื่อบนจอใหญ่ เราเห็นชื่อนิดๆ ประมาณว่า ...เกียรติ ...ณิชย์ เลยเดาว่าต้องเป็นสมเกียรติ อริยะชัยพาณิชย์ แน่ๆ
เท่านั้นละ เรากรี๊ดสนั่น เจ้าพ่อรีมิกซ์ รู้สร้างตำนาน Dojo ถ้าเขามาทำไมศิลปินเขาจะไม่มาละ
แต่แล้วก็ผิดหวัง .. คุณรัดเกล้าเดินออกมาร้อง ตามด้วยแสตมป์ และนักร้องคนอื่นๆที่เคยออกมาแล้ว
ดูก็พอจะเดาได้ว่านี่มันจะจบคอนเสริตแล้วนี่ เพราะมัน 23.30 แล้ว ตามที่พี่บอยบอกในเฟสเบย
เราแอบเส้าเล็กๆ แต่ก็ร้องและเต้นเต็มที่เพราะมันสนุกจริงๆอ่ะ .....
และแล้ว ดนตรีก็เงียบ มีสีแดงๆโผล่มาที่จอ พร้อมเงาผู้หญิงคนนึงที่เดายังไงก็พี่โบว์
ตอนนั้นเรารวมลมปรานที่มีกรี๊ดออกมาจนคนข้างๆมอง ในใจคิดไม่เป็นไร ไม่ได้เห็นคู่ได้เห็นคนนึงก็ยังดี
เสียงกรี๊ดดังยาวนานมาก สักพักพี่โบว์ก็เดินไปมุมนึงของเวทีแล้วดึงผู้หญิงอีกคนขึ้นมา
แม้ไฟจะมึดมาก แต่ดูก็รู้นี่คือ TK ..... จอกลางเวลาขึ้นตัวหนังสือว่า Bo Joyce แอบน้ำตาไหล
กรี๊ดชนิดที่ว่า เอ้ยย นี่กุกรี๊ดได้ขนาดนี้เลยหรอวะ ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รู้สึกว่า 3,000 ที่เสียไป (เพราะต้องซื้อให้แฟนไปนั่งหลับข้างๆด้วย) ไม่เสียใจเลย
ที่เสียใจก็คือ ทำไมชั้นไม่ซื้อเร็วกว่านี้ ซื้อบัตรที่มองเห็นอะไรบ้าง
เราดีใจมาก คนกรี๊ดกันสนั่น ร้องเพลงกันดังมาก ลุกขึ้นมาเต้นกันเต็มไปหมด
เป็นการแสดงออกถึงการตอบรับและเป็นกำลังใจที่ดีจัง ยิ้มไม่หุบเลย อยากจะกระโดดลงไปชั้นล่าง
จนเพลงฤดูที่แตกต่างจนคนเริ่มทะยอยออก แต่คอนก็ยังไม่จบสนิท มีต่ออีกเพลงคือเพลงหยุด
เราลงมายืนดูตรงบันไดจนทนไม่ไหว เห็นประตูข้างล่างเปิดอยู่เพราะคนเริ่มเดินออก
เราเลยวิ่งแบบเร็วที่สุดในชีวิตเพื่อลงไปชั้นหนึ่งและเข้าไปถ่ายรูปกลับบ้านสักรูปก็ยังดี
ลงไปถึงเพลงจบพอดี นักร้องทะยอยเดินเข้าหลังเวที ฮื้อออ ไม่ทัน
- วันนี้รู้สึกดีจริงๆ รู้สึกอบอุ่ม รู้สึกได้รับความรักและยังได้รู้สึกสมหวังด้วย
ดีใจจริงๆที่ซื้อบัตรคอนเสริตนี้ แม้จะรู้สึกเสียใจนิดๆกับตำแหน่งวางจอที่ทำให้เราไม่ได้เห็นอะไรเลย
- เราไม่เคยดูคอนเสริตของเบเกอรี่ เลิฟอีส หรือพี่บอยมาก่อน เลยไม่รู้ว่าก่อนๆนี้
คอนเสริตก็ทำออกมาได้ประทับใจมากแบบนี้รึเปล่า...
- โชว์ทุกโชว์ออกมาประทับใจหมดเลย ต่อให้ไม่มี TK ออกมาก็ไม่เสียดายค่าบัตร
มันคุ้มจริงๆ ศิลปินเยอะมว๊ากกกกกกกกกกกกก
- แอบหยอดกระปุกรอแล้ว เผื่อผลตอบรับดีแล้วพี่บอยจะเมตตาจัดคอนเสริต TK อีกสักที
++ ขอบคุณ พี่บอย สำหรับคอนเสริตนี้ "BoydKO Family Christmas Together Concert" น้ำตาไหลพรากกก ++
ระหว่างนั่งอยู่ในคอนเสริต รู้สึกคันมือหยิกๆ อยากจะระบายความรู้สึกในใจที่มีต่อคอนเสริตนี้
อยากจะตะโกนดังๆให้โลกรู้ว่าประทับใจแค่ไหน อยากจะบอกพี่บอยว่าขอบคุณจริงๆ
คอนเสริตนี้ทำให้เราสัมผัสคำว่า "Family" และ "Together" จริงๆ...
** ขอเกร่นก่อนนะคะ **
แรกเริ่มเดิมที เห็นผ่านๆว่ากำลังจะมีคอนเสริตนี้ แต่ก็ไม่ได้ซื้อบัตรด้วยเหตุผลที่ว่า..
เงินมีน้อย และ ไม่ได้เป็นสาวกพี่บอยแบบเต็มตัวแต่เป็นสาวก TK ขั้นสุด (^^")
จนกระทั่งวันนึง มีข่าวว่าพี่จ๊อยซ์พ้นโทษแล้ว พอเห็นข่าวนี้ปุ๊บ ขนลุก น้ำตาไหล
สิ่งแรกที่นึกถึงคือ พี่บอยกำลังจะมีคอนเสริต วันรุ่งขึ้นเราไปที่ TTM ซื้อตั๋วด่วนเผื่อฟลุ๊กได้เห็น TK อีกครั้ง
จำได้ตอนอยู่ปี 2 เรากำเงิน 2,000 บาท เป็นเงินที่ออมมาแทบทั้งชีวิต
จะไปซื้อบัตรคอนเสริต 10 ปีเบเกอรี่ แต่พอดีวันนั้นมีข่าวพี่จ๊อยซ์พอดี
ทำให้พี่เขาไม่ได้ขึ้นคอนฯ เราก็เลยตัดสินใจเอาเงินกลับไปเก็บใส่กระปุกเหมือนเดิม
ผ่านไปไม่กี่วัน ก็มีภาพพี่โบถ่ายับพี่จ๊อยซ์ลงอินสตาแกรม และมีข้อความที่พี่โบพิมพ์ไว้ใต้รูปว่า
kiddybo #มากินข้าวกันเฉยๆ #คิดถึงมากเอาไปกันอีกรูป #ยังไม่มีคอนเสิร์ตนะคะ #ขออภัยไว้ก่อน #ห้ามรอเดี๋ยวเก้อ
ตอนนั้นแอบเสียใจเล็กๆ ที่จะไม่ได้เห็น TK บนคอนฯนี้ แต่ก็เข้าใจพี่เขาอาจจะยังไม่พร้อม
เวลาผ่านไป ช่วงใกล้ๆวันคอนฯ ก็เริ่มเห็นพี่บอยโพส แจ้งข่าวของคอนฯ ให้เอาอะไรไปงาน
งานมีอะไรบ้าง มาก่อนเวลานะ มีงานด้านนอกตั้งแต่ 16.00 น. ให้เอากล้องเข้าไปได้
เริ่มมีตารางออกมา งานเริ่มกี่โมง ถึงกี่โมง มีเบรกกี่โมง ทุกๆข้อความที่ออกจากพี่บอยเป็นอารมณ์แบบ
เหมือนเรากำลังจะไปงานเลี้ยงปีใหม่ ที่บ้านพี่บอย ที่ๆพี่บอยเป็นเจ้าภาพจัดงาน
อารมณ์มันไม่เหมือนไปคอนฯอื่นๆ เริ่มรู้สึกอบอุ่น และตื่นเต้นที่จะไปงานนี้
กระตือรือล้นที่จะไป รีบออกไปหาซื้อของขวัญเพื่อเอาไปงานนี้
ถึงเวลา 18.00 น. ประตูเปิดให้เขา ผู้คนทะยอยเข้าไป เราก็เข้าไป พอเข้าไปถึงมีศิลปินรุ่นใหม่ๆ
กำลังนั่งเล่นเพลงกันแบบเป็นกันเอง แต่!! เราซื้อบัตร 1,500 บาท นั่งอยู่ปีกขวา ชั้น 4
พอเข้าไปเท่านั้นละ รู้สึกเสียดายเงินมาก ที่นั่งไกลแถมจออยู่ข้างล่างมองไม่เห็นเลย เวทีก็ไม่เห็น
จอกลางเวทีก็โดนลำโพงบัง ตอนนั้นที่เหล่า Begin Room39 มาเรียม น็อต เล่นกันอยู่เรารู้สึกว่า
เราไม่มีส่วนร่วมเลย ไม่มีอารมณ์ร่วมตาม มองไม่เห็น พยายามดูจอก็ไม่เห็น เสียงก็เบา
ตอนนั้นแอบใจหายว่า คงต้องทนนั่งอย่างนี้ไปจนคอนฯเลิกแล้วละ
ฮื้ออ เรามันมีเงินแค่นี้ ตอนแรกคิดว่าจะแค่มามีส่วนร่วมแต่ตอนนี้แค่ส่วนร่วมก็ไม่ได้รับ T_T
19.00 พอดิบ พอดี คอนเสริตเริ่ม ดนตรีเริ่มขึ้น เฮ้ยยยย เสียงฟังชัดมาก
แม้จะมองแทบไม่เห็นไรเลยเพราะมีเสาบัง แต่ก็รู้สึกขนลุก น้ำตาคลอๆ
รู้สึกขนลุกและอบอุ่นในเวลาเดียวกัน จากดนตรี จากการเปิดตัว
พอเริ่มโชว์ โชว์นี้ก็มีเนื้อเรื่อง แม้จะติดๆขัดๆ แต่ก็น่ารักและตลกไม่น่าเบื่อ
การแสดงอาจะไม่ได้ peak หรือรู้สึกสุด แต่ทีมงานก็แก้ปัญหาด้วยการให้พี่บอยและพี่นภ
เดินถือป้าย Peak เดินรอบๆเวที เพื่อส่งสัญญาณให้เรากรี๊ด ..
อารมณ์ตอนคอนเสริตเล่น ทำเอาเราลืมไปเลยว่าเราเคยเป็นกลุ่มผู้ชมที่ต่ำต้อยเพราะซื้อบัตรถูก
เพลงทุกเพลง เป็นเพลงที่ดังๆ ฟังติดหู จนเราที่เคยวิตกว่า จะร้องไม่ได้
กลายเป็นว่า ร้องได้ทุกเพลงเลย แหกปากจนเส้นเอ็นขึ้น 555
เปิดตัวด้วยเพลงของพี่ป๊อด แต่! พี่ป๊อดหายไป... เรื่องราวเริ่มที่ตรงนี้
นำพาเอาหนุ่มหล่อทั้งสามออกมาร้องก่อน
พี่บุรินทร์ กับเพลงฮอร์โมน เพลงที่เราฟังจนขึ้นใจ สมัยเรียนว่า "คิดเอาไว้ คิดถึงหน้าพ่อแม่ของเธอไว้"
โต๋ กับเพลง มั้ง!! เพลงที่เราอินฝุดๆ สมัยมหาลัย
ตู่ ภพธร กับเพลงถ้าหาก เพลงที่เราก็ร้องได้ จำได้ทุกท่อน แม้จะไม่รู้ว่าใครร้อง 555
ตามมาด้วยคนที่เราคิดว่าเขาต้องอยู่ในกลุ่มคนหล่อแน่ๆ คือพี่แสตมป์
และพี่เขาก็ออกมา แต่โดยเบรกด้วยพี่บอยพี่นภว่า ...
คุณไม่ใช่คนหล่อ คุณเป็นคนหน้าตาไม่ดีที่มีความสามารถ 5555555
เราเริ่มรู้สึกสนุกไปกับโชว์นี้ รู้สึกเสียใจที่เก็บเงินไม่ทัน อดไปนั่งข้างล่างเบย
เนื้อเรื่องเดินต่อไป นำพาโชว์ที่สองออกมา คือยารักษาแผลใจ
พี่บี พีระพัฒน์, พี่โป้ โยคี และใครอีกคน ลืมละ 555 แต่เพราะทุกเพลง ร้องได้ทุกเพลงเช่นเคย
ปาล์มมี่ออกมาติ๊กต๊อก เลิศสุดๆ เต้นมันส์มากกก แอบอยากเห็นปาล์มมี่และพี่ป๊อดเต้นคู่กัน
คอนเสริตเดินไปเรื่อยๆ พี่ปุ๊ อัญชลีออกมากับเพลงคริสตมาส และเพลงรัก (อินกับทั้ง hall)
บ้านสุโกศล พี่น้อย คุณมาริสา และคุณแม่ บ้านนี่น่าร๊ากมากกก
ตามด้วยผู้ใหญ่ของพี่บอย ใครบ้างนะ จำชื่อไม่ได้ Y_Y ที่ร้องเพลง HOME ด้วย ชอบๆๆ
ลิปตา นาเดีย สคลับ พี่ป๊อด คนนั้น คนนี้ คนนู้น เยอะอ่ะ จำไม่ได้แล้ว แต่ดูไปก็ยิ้มไป
ทุกเพลงบ่งบอกถึงความรักที่ดีมากๆ รู้สึกอบอุ่นจริงๆ
เรานั่งดูไปก็ดูนาฬิกาไปเรื่อยๆ แอบหวังว่าถ้า TK ไม่มา ขอ Dojo city มาสักคนก็ยังดี
จนประมาณห้าทุ่มยี่สิบ เราถอดใจแล้ว ว่าคงไม่ได้เห็นศิลปิน Dojo แน่ๆ เพราะเขาก็เพิ่มไปงาน POP มา
แต่แล้วก็มีโต๊ะเล็กๆมาตั้งบนเวที สักพักก็มีผู้ชายคนนึงเดินมายืน เรามองไม่เห็นว่าใคร
และก็ไม่ได้มีเสียงกรี๊ดเท่าไหร่ คิดว่าคนใน hall ก็คงไม่เห็นเช่นกันว่าใคร
จนชื่อบนจอใหญ่ เราเห็นชื่อนิดๆ ประมาณว่า ...เกียรติ ...ณิชย์ เลยเดาว่าต้องเป็นสมเกียรติ อริยะชัยพาณิชย์ แน่ๆ
เท่านั้นละ เรากรี๊ดสนั่น เจ้าพ่อรีมิกซ์ รู้สร้างตำนาน Dojo ถ้าเขามาทำไมศิลปินเขาจะไม่มาละ
แต่แล้วก็ผิดหวัง .. คุณรัดเกล้าเดินออกมาร้อง ตามด้วยแสตมป์ และนักร้องคนอื่นๆที่เคยออกมาแล้ว
ดูก็พอจะเดาได้ว่านี่มันจะจบคอนเสริตแล้วนี่ เพราะมัน 23.30 แล้ว ตามที่พี่บอยบอกในเฟสเบย
เราแอบเส้าเล็กๆ แต่ก็ร้องและเต้นเต็มที่เพราะมันสนุกจริงๆอ่ะ .....
และแล้ว ดนตรีก็เงียบ มีสีแดงๆโผล่มาที่จอ พร้อมเงาผู้หญิงคนนึงที่เดายังไงก็พี่โบว์
ตอนนั้นเรารวมลมปรานที่มีกรี๊ดออกมาจนคนข้างๆมอง ในใจคิดไม่เป็นไร ไม่ได้เห็นคู่ได้เห็นคนนึงก็ยังดี
เสียงกรี๊ดดังยาวนานมาก สักพักพี่โบว์ก็เดินไปมุมนึงของเวทีแล้วดึงผู้หญิงอีกคนขึ้นมา
แม้ไฟจะมึดมาก แต่ดูก็รู้นี่คือ TK ..... จอกลางเวลาขึ้นตัวหนังสือว่า Bo Joyce แอบน้ำตาไหล
กรี๊ดชนิดที่ว่า เอ้ยย นี่กุกรี๊ดได้ขนาดนี้เลยหรอวะ ดีใจมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
รู้สึกว่า 3,000 ที่เสียไป (เพราะต้องซื้อให้แฟนไปนั่งหลับข้างๆด้วย) ไม่เสียใจเลย
ที่เสียใจก็คือ ทำไมชั้นไม่ซื้อเร็วกว่านี้ ซื้อบัตรที่มองเห็นอะไรบ้าง
เราดีใจมาก คนกรี๊ดกันสนั่น ร้องเพลงกันดังมาก ลุกขึ้นมาเต้นกันเต็มไปหมด
เป็นการแสดงออกถึงการตอบรับและเป็นกำลังใจที่ดีจัง ยิ้มไม่หุบเลย อยากจะกระโดดลงไปชั้นล่าง
จนเพลงฤดูที่แตกต่างจนคนเริ่มทะยอยออก แต่คอนก็ยังไม่จบสนิท มีต่ออีกเพลงคือเพลงหยุด
เราลงมายืนดูตรงบันไดจนทนไม่ไหว เห็นประตูข้างล่างเปิดอยู่เพราะคนเริ่มเดินออก
เราเลยวิ่งแบบเร็วที่สุดในชีวิตเพื่อลงไปชั้นหนึ่งและเข้าไปถ่ายรูปกลับบ้านสักรูปก็ยังดี
ลงไปถึงเพลงจบพอดี นักร้องทะยอยเดินเข้าหลังเวที ฮื้อออ ไม่ทัน
- วันนี้รู้สึกดีจริงๆ รู้สึกอบอุ่ม รู้สึกได้รับความรักและยังได้รู้สึกสมหวังด้วย
ดีใจจริงๆที่ซื้อบัตรคอนเสริตนี้ แม้จะรู้สึกเสียใจนิดๆกับตำแหน่งวางจอที่ทำให้เราไม่ได้เห็นอะไรเลย
- เราไม่เคยดูคอนเสริตของเบเกอรี่ เลิฟอีส หรือพี่บอยมาก่อน เลยไม่รู้ว่าก่อนๆนี้
คอนเสริตก็ทำออกมาได้ประทับใจมากแบบนี้รึเปล่า...
- โชว์ทุกโชว์ออกมาประทับใจหมดเลย ต่อให้ไม่มี TK ออกมาก็ไม่เสียดายค่าบัตร
มันคุ้มจริงๆ ศิลปินเยอะมว๊ากกกกกกกกกกกกก
- แอบหยอดกระปุกรอแล้ว เผื่อผลตอบรับดีแล้วพี่บอยจะเมตตาจัดคอนเสริต TK อีกสักที