รักของผม จากนี้เป็นได้แค่จินตนาการ

ผมเรียนอยู่ปี1คณะเกี่ยวกับศิลปะ ของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งย่านบางแสนครับผมคบกับแฟนเก่าผม ได้เพียงแค่เดือนกว่าๆ เกือบสองเดือน เธอเรียนอินเตอร์ครับ ผมอยากให้เธอรู้สึกดีที่คบผมแต่ก็นะครับ..รถยนต์ผมก็ไม่มี มีแต่ฮอนด้าโนวาคันเก่า เงินผมก็ไม่ค่อยมี ติดกระเป๋าไม่ถึงสามสี่ร้อย บางที่ผมก็คิดว่าเธอจะรู้สึกยังไง คนอื่นมีรถโก้เก๋ รับส่งสบาย แต่ผมมันไม่มีอะไร ไส้แห้ง และไร้สาระไปเรื่อยแต่ผมรักเค้าครับ ผมชอบเค้า แต่ผมเป็นคนติดเพื่อน และติดล่องบวกกับงานที่เยอะ มากๆ ไม่ว่าจะเป็นของส่วนกลางหรืองานส่วนตัว ทำให้ผมไม่มีเวลา ผมไปหาเธอบ้าง แต่ไม่ได้บ่อย พาไปกินข้าวบ้าง แต่ก็ไม่บ่อยอีกเช่นกัน จนวันนึงเธอบอกผมว่า ยังรู้สึกดีด้วยนะ แต่เค้าขอเลิกคุยเลิกคบกับผม เธอบอกว่ายังเป็นเพื่อนกันได้ ผมก็ยอมครับ แต่ก็มีทักไลน์ไปบ้างคุยกันปกติ อยู่มาวันนึง เธอไม่อ่านไลน์ เธอบอกว่าไลน์ไม่ขึ้น แร่ผมรู้แล้วว่าเธอบล๊อคผมไป ผมไม่พูดเรื่องนี้เลยครับ ผมปล่อยเธอไป ผมเห็นเธอเอาภาพคู่กับแฟนใหม่ลงเป็นรูปโปรไฟล์ ผมเจ็บ ผมเสียใจ ผมร้องไห้ ผมอยากบอกเธอว่าขอแค่ให้ผมได้คุยกับเธอได้มั้ผมเสียใจมากครับ พยายามลืม แต่ยิ่งใกล้วันปีใหม่ ผมยิ่งเศร้ามากขึ้นไป มันย้ำผม เพราะมันคือวันเกิดของเธอ ไหนล่ะที่เคยบอกว่าอย่าลืมอวยพรวันเกิดนะ อย่าลืมนะ อย่าลืมนะผมไม่ลืมแน่ครับ และผมกำลังคิดที่จะทำของขวัญให้เธอกับแฟน โดยที่จะเอาไปสอดไว้ผ่านประตูห้องเธอ ไม่ว่าเธอจะเก็บ หรือจะฉีกมันทิ้ง ผมก็รักเธอ ผมรักไมค์ วาซาลสกี้ อย่างที่เธอรัก ผมเข้าใจว่าวาซาลสกี้ต้องคู่กับ เจมส์ พี. ซัลลิแวน จะให้ผมทำยังไงดีครับ ผมควรทำของขวัญมั้ย หากผมยังรักเธอผมเขียนรูปไปน้ำตาก็จะไหลไป ผมอยากได้ที่ปรึกษามากๆครับ ผมรักเธอที่สุดเลยครับ ล่าสุดเธอส่งข้อความมาว่าไม่อยากให้คุยกันแล้วเพราะไม่อยากมีปัญหากับแฟนผมเจ็บจังเลยครับ ผมจะเป็นศิลปิน ผมจะก้าวหน้า ผมจะเก่งให้เธอเห็น ผมอยากให้เธอรักผมนะ อยากทั้งที่รู้ว่าผิดมากๆ ...ปล.ผมกับเค้าเคยอยู่หอเดียวกัน ผมเห็นเธอน่ารัก ผมเลยเขียนรูป แล้วสอดใต้ประตู ชวนเธอไปกินข้าว คุยกันผ่านระเบียงหจนได้คบกัน แค่คิดถึงช่วงเหล่านั้น ผมก็สั่นในใจ  เรายังรักเธอนะ ใหม่วาซาลสกี้