ปีใหม่ที่ถึงนี้หลายๆคนคงกำลังเฝ้ารอการกลับไปพบเจอญาติสนิทมิตรสหายกันอย่างคึกคัก
แต่สำหรับผม นี่คงอาจจะเป็นปีใหม่ที่ไม่อยากจดจำมันไปเลยก็ได้
เนื่องจากความทำเป็นอินดี้ของผม ที่ตอนเพื่อนชวนไปเที่ยวปีใหม่กับเพื่อนๆ ดันไม่ไปซะงั้น
บอกเพื่อนไป "ปีใหม่นี้กุอยากฉลองคนเดียววะ อยากอยู่กับตัวเองสักครั้ง" พูดเสร็จก็หัวเราะ หึหึ
ยิ้มมุมปากหน้าตาเฉียบขาดประหนึ่งโคนันรู้ตัวคนร้าย ได้ยินดังนั้นเพื่อนสุดรักของผมหัวใจแทบแตกสลาย
รับปิดประตูห้อง สตาร์ทไปอย่างไม่หันกลับมามอง มันคงทำใจไม่ได้สินะ โทษทีที่ทำร้ายนายนะเพื่อน
แต่เมื่อผ่านไปเพียงไม่ครบ 1 วันกับการอยู่คนเดียวหล่อๆ อาการข้างเคียงก็เกิดขึ้น นั่นคือความ"เหงา"นั่นเอง
ความเหงานั้นผมเคยเผชิญและรับมือมันได้มาก่อนแล้ว แต่นั่นคือในสภาวะที่ปกติ ผมประมาทมันเกินไป
ในสภาวะที่คนรอบข้างต่างมีความสุขสังสรรค์ เปิดเฟสมาเจอแต่เหล่ารูปมาหมู่ของคนอื่นๆ เฮฮากัน
คุณพระช่วย มันกลับกระตุ้นให้เจ้าตัวความเหงานี้ทวีอานุภาพ เปลี่ยนแปลงไปเป็นความ "โคตรเหงาเลยโว้ยยยยยย!!!"
ผมนึกไม่ถึงจริงๆว่าความแข็งแกร่งของจิตใจที่เคยภูมิใจมาตลอด 24 พรรษา จะพ่ายแพ้ราบคาบต่อมันขนาดนี้
ถึงตอนนี้ผมรับมือมันไม่ไหวแล้วครับ ความโคตรเหงาเลยโว้ย มันช่างโหดร้ายกับผมจริงๆ ผมตอนนี้ไร้ทางสู้มันแล้ว
ขณะที่พิมพ์ทั้งตัวสั่นสะท้าน มือไม้เกร็งไปหมด (ขออนุญาตไปปิดแอร์แปปครับ)
จึงอยากหาดอกไม้งามสักดอกหนึ่ง ที่มาเป็นดั่งพระแม่มารีขจัดความโคตรเหงาเลยโว้ยนี่ทิ้งไป สักคนที่พร้อมจะยื่นความอบอุ่น
อยากให้การcountdownปีนี้เป็นการจุดประกายการเริ่มต้นใหม่หลังจากผ่านอะไรร้ายๆมาตลอดปี อยากเลิกอิจฉาคนอื่น
ที่ต่างมอบสายตาหวานฉ่ำในตอนขึ้นปีใหม่ อยากยืนดูพลุสวยๆที่สว่างเต็มท้องฟ้า แล้วหันมามองคนข้างๆเราที่งดงามยิ่งกว่า
ไม่ใช่หันไปเจอหน้าหนวดๆ คราบอ้วกแห้งติดปากเหมือนทุกปีที่ผ่านมา อยากให้คุณมาเป็นดั่งแม่ย่านางให้ผมมีความสุขในชีวิต
ตั้งแต่วินาทีแรกของปีจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต และสุดท้ายผมอยากให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นจริงครับ
ถ้าคุณยังตามหาบางสิ่ง ผมยังรอคุณอยู่นะครับ
ขอบคุณครับ
อยากcountdownปีใหม่ เพื่อเริ่มต้นใหม่กับใครสักคนครับ ;P
แต่สำหรับผม นี่คงอาจจะเป็นปีใหม่ที่ไม่อยากจดจำมันไปเลยก็ได้
เนื่องจากความทำเป็นอินดี้ของผม ที่ตอนเพื่อนชวนไปเที่ยวปีใหม่กับเพื่อนๆ ดันไม่ไปซะงั้น
บอกเพื่อนไป "ปีใหม่นี้กุอยากฉลองคนเดียววะ อยากอยู่กับตัวเองสักครั้ง" พูดเสร็จก็หัวเราะ หึหึ
ยิ้มมุมปากหน้าตาเฉียบขาดประหนึ่งโคนันรู้ตัวคนร้าย ได้ยินดังนั้นเพื่อนสุดรักของผมหัวใจแทบแตกสลาย
รับปิดประตูห้อง สตาร์ทไปอย่างไม่หันกลับมามอง มันคงทำใจไม่ได้สินะ โทษทีที่ทำร้ายนายนะเพื่อน
แต่เมื่อผ่านไปเพียงไม่ครบ 1 วันกับการอยู่คนเดียวหล่อๆ อาการข้างเคียงก็เกิดขึ้น นั่นคือความ"เหงา"นั่นเอง
ความเหงานั้นผมเคยเผชิญและรับมือมันได้มาก่อนแล้ว แต่นั่นคือในสภาวะที่ปกติ ผมประมาทมันเกินไป
ในสภาวะที่คนรอบข้างต่างมีความสุขสังสรรค์ เปิดเฟสมาเจอแต่เหล่ารูปมาหมู่ของคนอื่นๆ เฮฮากัน
คุณพระช่วย มันกลับกระตุ้นให้เจ้าตัวความเหงานี้ทวีอานุภาพ เปลี่ยนแปลงไปเป็นความ "โคตรเหงาเลยโว้ยยยยยย!!!"
ผมนึกไม่ถึงจริงๆว่าความแข็งแกร่งของจิตใจที่เคยภูมิใจมาตลอด 24 พรรษา จะพ่ายแพ้ราบคาบต่อมันขนาดนี้
ถึงตอนนี้ผมรับมือมันไม่ไหวแล้วครับ ความโคตรเหงาเลยโว้ย มันช่างโหดร้ายกับผมจริงๆ ผมตอนนี้ไร้ทางสู้มันแล้ว
ขณะที่พิมพ์ทั้งตัวสั่นสะท้าน มือไม้เกร็งไปหมด (ขออนุญาตไปปิดแอร์แปปครับ)
จึงอยากหาดอกไม้งามสักดอกหนึ่ง ที่มาเป็นดั่งพระแม่มารีขจัดความโคตรเหงาเลยโว้ยนี่ทิ้งไป สักคนที่พร้อมจะยื่นความอบอุ่น
อยากให้การcountdownปีนี้เป็นการจุดประกายการเริ่มต้นใหม่หลังจากผ่านอะไรร้ายๆมาตลอดปี อยากเลิกอิจฉาคนอื่น
ที่ต่างมอบสายตาหวานฉ่ำในตอนขึ้นปีใหม่ อยากยืนดูพลุสวยๆที่สว่างเต็มท้องฟ้า แล้วหันมามองคนข้างๆเราที่งดงามยิ่งกว่า
ไม่ใช่หันไปเจอหน้าหนวดๆ คราบอ้วกแห้งติดปากเหมือนทุกปีที่ผ่านมา อยากให้คุณมาเป็นดั่งแม่ย่านางให้ผมมีความสุขในชีวิต
ตั้งแต่วินาทีแรกของปีจนวินาทีสุดท้ายของชีวิต และสุดท้ายผมอยากให้สิ่งเหล่านี้เกิดขึ้นจริงครับ
ถ้าคุณยังตามหาบางสิ่ง ผมยังรอคุณอยู่นะครับ
ขอบคุณครับ