เกริ่นนะคะ ผู้ชายคนนี้เณรจีบเอง เพราะเค้าเป็นคนเก่ง ดูลลุยๆแมนๆคุยเก่งเราเลวชอบ อยู่บริษัทเดียวกัน ตอนแรกเค้าก็เล่นด้วย สนใจเราดี เราก็รู้สึกว่าอยากใช้ชีวิตกับคนนี้นานๆ เลยย้ายไปอยู่ด้วยกันโดยที่พ่อแม่ไม่รู้ สักพักเราต่างคนก็ย้ายออกจากบริษัท เราก็ย้ายกลับบ้าน เพราะอยากเลี้ยงแมว แต่แฟนไม่ให้เลี้ยง คบกันมาจะสองปีแล้ว แฟนกลายเป็นคนไม่ค่อยติดต่อ โทรหาอย่างเก่งวันละครั้ง เลยถามเค้าดูว่ายังรักอยู่ไหม แฟนเราไม่เชื่อในความรัก แล้วอย่าเพ้อเจอ เค้าไม่ติดต่อมากมายหรอกไร้สาระ ถามว่าคิดถึงไหมก็ไม่คิดถึง ไปต่างประเทศตั้งสี่วันก็ไม่ติดต่อมา บอกว่าไม่ค่อยมีเน็ต มันเหมือนไม่ใช่แฟนกันเลย ทุกวันนี้เรื่องเล็กๆก็รำคาญ เราไม่สบายใจเลย แต่ของเราก็เต็มห้องไปหมด ไหนต้องมาขนกลับอีก แล้วหอเขาอยู่ในเมืองมันสะดวกดีเวลารถติดก็นอนรอก่อนกลับบ้านได้ แล้วก็มีตั๋วเครื่องบินที่เราซื้อจะไปเที่ยวด้วยกันอีก
ตัวเขาเองก่เสนอว่าเลิกกันไปเลยมั้ย เราจะได้สไม่ลำบากใจ คือเขาไม่ภูมิใจในตัวเราแล้ว เพราะเราอ้วนขึ้น เขาบอกน่าเกลียด เมื่อก่อนไม่ได้อ้วนแบบนี้ และเขารับไม่ได้ที่เราชอบคิดอะไรแปลกๆ เหมือนไม่มีความคิด เราว่าเราไม่ได้อยากเลิกนะ แต่สถานการณ์มันเหมาะที่จะเลิกกันมากๆเลย
ถ้าเป็นคุณจะคบต่อไหม
ตัวเขาเองก่เสนอว่าเลิกกันไปเลยมั้ย เราจะได้สไม่ลำบากใจ คือเขาไม่ภูมิใจในตัวเราแล้ว เพราะเราอ้วนขึ้น เขาบอกน่าเกลียด เมื่อก่อนไม่ได้อ้วนแบบนี้ และเขารับไม่ได้ที่เราชอบคิดอะไรแปลกๆ เหมือนไม่มีความคิด เราว่าเราไม่ได้อยากเลิกนะ แต่สถานการณ์มันเหมาะที่จะเลิกกันมากๆเลย