ฟุตบอลไทยกลับมาได้อย่างยิ่งใหญ่ในซีเกมส์หนที่เพิ่งผ่านไปหมาดๆ
ส่งไปแข่งสี่ทีมได้กลับมา4 เหรียญทอง
ที่เคยขุ่นข้องหมองใจอะไรกัน ตอนนี้ก็หายหมด
หลังจากฟุตซอลชาย-หญิงได้เหรียญทอง ฟุตบอลหญิงก็คว้าเหรียญทองมาด้วย
สุดท้าย ฟุตบอลชายที่ตกต่ำมา 8 ปีเต็ม ก็กลับมาคว้าเหรียญทองได้อีกทีมหนึ่ง
เป็นเหรียญทองที่น่าภาคภูมิใจอย่างยิ่ง เพราะได้มาด้วยการวางแผนล่วงหน้าที่ดี
ของผู้บริหารและผู้ฝึกสอน ด้วยความมีวินัย ด้วยการเล่นเป็นทีม ความมีวุฒิภาวะ
รู้จักข่มใจของผู้เล่นทั้งทีม
ขอแสดงความยินดี และชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง
สิ้นเสียงนกหวีด (ของกรรมการฟุตบอล ไมใช่เสียงในกรุงเทพมหานคร)
จินตนาการก็บรรเจิดขึ้นมาทันที
ว่าทำไมบางส่วนของการเมืองไทย-ไม่ว่าจะพรรคหรือนักการเมือง ชนชั้นนำจำนวน
ไม่น้อย หรือชาวกรุงผู้ฉลาดเฉลียวอีกบางส่วน ถึงไม่รู้จักเรียนรู้และอดทนเหมือน
ทีมฟุตบอลไทย
ถ้ากลัวเพื่อไทย กลัว "ชินวัตร" จะผูกขาดการเมือง ทำไมไม่วิเคราะห์ปัญหา
สร้างทีมขึ้นมาสู้ ปรับแผนไปตามความเป็นจริงรวมถึงชัยชนะและความพ่ายแพ้
ของแต่ละช่วง
เล่นแบบนั้น มีแต่เจริญด้วยกันทุกทีม ทุกฝ่าย-ซึ่งรวมไปถึงคนดูด้วย
แต่ถ้าไม่เล่นตามกติกา ถึงจะชนะได้ชั่วคราว แต่ชัยชนะบนซากปรักหักพังนั้นไม่ยั่งยืน
สุดท้ายก็กลับมาแพ้อีก และยิ่งนานไปจะยิ่งแพ้ขาดขึ้นทุกที
พรรคเพื่อไทยอาจกระทำการอย่างอหังการด้วยการหักดิบ-ลักหลับกฎหมายนิรโทษเหมาเข่ง
บัดนี้ก็สังเวยความผิดนั้นด้วยการยุบสภา(ทั้งที่ไม่เคยคิดและไม่อยากยุบมาก่อน)ไปแล้ว
ขณะที่ ถ้าสังคมเห็นว่าทุจริตคือหนึ่งในปัญหาใหญ่ที่จะต้องจัดการ หรือจะต้องมี
การปฏิรูปประเทศกันยกใหญ่เพื่อแก้ไขปัญหาอีกหลายเรื่อง
วันนี้รัฐบาลก็ถอยไปอีกหนึ่งก้าวด้วยการสนับสนุนให้จัดตั้งสภาปฏิรูป
(ทั้งที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะทำอีกเหมือนกัน)
ยอมแบบนี้ถอยแบบนี้ เสนอทางเลือกที่เป็นไปได้ตามกติกาแบบนี้
แกนนำม็อบจะเอาอะไร (เพิ่มขึ้น) อีก
หรือพรรคประชาธิปัตย์ทำไมตัดสินใจตรงข้าม ด้วยการตัดทางเลือกทางออกของสังคม
น่าสนใจว่าสังคมไทยจะตัดสินใจเลือกทางเดินแบบไหน
ประชาธิปไตยและการเลือกตั้งอาจจะไม่ใช่ระบอบการปกครองที่
ดีที่สุดเท่าที่มนุษย์จะคิดออกมาได้
แต่ก็เป็นการปกครองที่ให้ความสำคัญของ"วิธีการ"ไม่น้อยไปกว่า
"เป้าหมาย" ที่ระบอบหรือระบบอื่นไม่ได้รับประกัน
ระบอบที่ดีพร้อมสมบูรณ์ก็ไม่มีหรอกครับ แต่การแก้ไขปรับปรุง
ต้องถูกต้องชอบธรรมด้วย
ไม่งั้นก็ได้ฆ่ากันในนามของความดี
อย่างที่เกิดขึ้นมาแล้วอีกหลายๆที่ในโลก
.............
(ที่มา:มติชนรายวัน 25 ธ.ค.2556)
ร่วมเป็นแฟนเพจเฟซบุ๊กกับมติชนออนไลน์
www.facebook.com/MatichonOnline
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1387964853&grpid=&catid=02&subcatid=0207
การต่อสู้เพื่อให้ได้คนดี ประเทศชาติ บ้านเมือง จะต้องเสียหายไปอีกเท่าไหร่
แล้วใครจะเป็นคนรับประกันความดี ของคนดี ที่เลือกกันมา .....
ได้มาแล้ว เปลี่ยนได้ไหม ? 
ทางรกวกขึ้นสวรรค์ โดย ฐากูร บุนปาน คอลัมน์ สถานีคิดเลขที่ 12 (มติชนรายวัน 25 ธ.ค.2556)
ส่งไปแข่งสี่ทีมได้กลับมา4 เหรียญทอง
ที่เคยขุ่นข้องหมองใจอะไรกัน ตอนนี้ก็หายหมด
หลังจากฟุตซอลชาย-หญิงได้เหรียญทอง ฟุตบอลหญิงก็คว้าเหรียญทองมาด้วย
สุดท้าย ฟุตบอลชายที่ตกต่ำมา 8 ปีเต็ม ก็กลับมาคว้าเหรียญทองได้อีกทีมหนึ่ง
เป็นเหรียญทองที่น่าภาคภูมิใจอย่างยิ่ง เพราะได้มาด้วยการวางแผนล่วงหน้าที่ดี
ของผู้บริหารและผู้ฝึกสอน ด้วยความมีวินัย ด้วยการเล่นเป็นทีม ความมีวุฒิภาวะ
รู้จักข่มใจของผู้เล่นทั้งทีม
ขอแสดงความยินดี และชื่นชมเป็นอย่างยิ่ง
สิ้นเสียงนกหวีด (ของกรรมการฟุตบอล ไมใช่เสียงในกรุงเทพมหานคร)
จินตนาการก็บรรเจิดขึ้นมาทันที
ว่าทำไมบางส่วนของการเมืองไทย-ไม่ว่าจะพรรคหรือนักการเมือง ชนชั้นนำจำนวน
ไม่น้อย หรือชาวกรุงผู้ฉลาดเฉลียวอีกบางส่วน ถึงไม่รู้จักเรียนรู้และอดทนเหมือน
ทีมฟุตบอลไทย
ถ้ากลัวเพื่อไทย กลัว "ชินวัตร" จะผูกขาดการเมือง ทำไมไม่วิเคราะห์ปัญหา
สร้างทีมขึ้นมาสู้ ปรับแผนไปตามความเป็นจริงรวมถึงชัยชนะและความพ่ายแพ้
ของแต่ละช่วง
เล่นแบบนั้น มีแต่เจริญด้วยกันทุกทีม ทุกฝ่าย-ซึ่งรวมไปถึงคนดูด้วย
แต่ถ้าไม่เล่นตามกติกา ถึงจะชนะได้ชั่วคราว แต่ชัยชนะบนซากปรักหักพังนั้นไม่ยั่งยืน
สุดท้ายก็กลับมาแพ้อีก และยิ่งนานไปจะยิ่งแพ้ขาดขึ้นทุกที
พรรคเพื่อไทยอาจกระทำการอย่างอหังการด้วยการหักดิบ-ลักหลับกฎหมายนิรโทษเหมาเข่ง
บัดนี้ก็สังเวยความผิดนั้นด้วยการยุบสภา(ทั้งที่ไม่เคยคิดและไม่อยากยุบมาก่อน)ไปแล้ว
ขณะที่ ถ้าสังคมเห็นว่าทุจริตคือหนึ่งในปัญหาใหญ่ที่จะต้องจัดการ หรือจะต้องมี
การปฏิรูปประเทศกันยกใหญ่เพื่อแก้ไขปัญหาอีกหลายเรื่อง
วันนี้รัฐบาลก็ถอยไปอีกหนึ่งก้าวด้วยการสนับสนุนให้จัดตั้งสภาปฏิรูป
(ทั้งที่ไม่เคยคิดมาก่อนว่าจะทำอีกเหมือนกัน)
ยอมแบบนี้ถอยแบบนี้ เสนอทางเลือกที่เป็นไปได้ตามกติกาแบบนี้
แกนนำม็อบจะเอาอะไร (เพิ่มขึ้น) อีก
หรือพรรคประชาธิปัตย์ทำไมตัดสินใจตรงข้าม ด้วยการตัดทางเลือกทางออกของสังคม
น่าสนใจว่าสังคมไทยจะตัดสินใจเลือกทางเดินแบบไหน
ประชาธิปไตยและการเลือกตั้งอาจจะไม่ใช่ระบอบการปกครองที่
ดีที่สุดเท่าที่มนุษย์จะคิดออกมาได้
แต่ก็เป็นการปกครองที่ให้ความสำคัญของ"วิธีการ"ไม่น้อยไปกว่า
"เป้าหมาย" ที่ระบอบหรือระบบอื่นไม่ได้รับประกัน
ระบอบที่ดีพร้อมสมบูรณ์ก็ไม่มีหรอกครับ แต่การแก้ไขปรับปรุง
ต้องถูกต้องชอบธรรมด้วย
ไม่งั้นก็ได้ฆ่ากันในนามของความดี
อย่างที่เกิดขึ้นมาแล้วอีกหลายๆที่ในโลก
.............
(ที่มา:มติชนรายวัน 25 ธ.ค.2556)
ร่วมเป็นแฟนเพจเฟซบุ๊กกับมติชนออนไลน์
www.facebook.com/MatichonOnline
http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1387964853&grpid=&catid=02&subcatid=0207
การต่อสู้เพื่อให้ได้คนดี ประเทศชาติ บ้านเมือง จะต้องเสียหายไปอีกเท่าไหร่
แล้วใครจะเป็นคนรับประกันความดี ของคนดี ที่เลือกกันมา .....
ได้มาแล้ว เปลี่ยนได้ไหม ?