ขออนุญาต Tag ห้องโต๊ะเครื่องแป้งนะครับ สาวๆ
ผมมีปัญหาหัวใจของผมมาปรึกษาครับ..
เริ่มต้นที่ผมจีบผู้หญิงคนหนึ่งครับ ตั้งแต่ตอน ตอนปี 1เทอม 2 ตอนนี้ผมอยู่ปี 3เทอม 2 แล้ว สำหรับผมเธอก็เป็นคนที่จัดว่าธรรมดาทั่วไป แต่ว่าสิ่งที่มันทำให้ผมสนใจในตัวเธอนั้นคือครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าเธอครับ เวลาเธอยิ้มแล้วมันทำให้ผมยิ้มตามเธอ(แอบมองอยู่)
หลังจากวันนั้นผมก็พยายามไปหาเฟสบุ๊คของเธออยู่นาน ไม่ว่าหายังไงก็หาไม่เจอ จนวันหนึ่งเพื่อนผม(ที่ไม่ค่อยสนิท)มันถ่ายรูปหมู่กับเพื่อนๆแล้วก็แท็กชื่อเพื่อนๆในรูป ตอนแรกผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะมันก็แค่รูปภาพธรรมดา แต่ไม่รู้อะไรมาดลใจให้ผมคลิกเข้าไปดูรูปนั้น
แล้วผมถึงกับกับต้องตกใจ!!
เพราะว่าในรูปนั้นมีผู้หญิงคนที่ผมตามหาอยู่ด้วย ผมก็เลยแอดเฟสไปอย่างไวเลยยย (เจอเฟสแล้วโว้ยยยยย) แต่คิดไปคิดมาเพื่อนผมเรียนหมอนี่หว่า แสดงว่าคนที่ผมแอบชอบก็ต้องเรียนหมอด้วยสิเนี่ย ในใจผมก็คิดว่า ”
ละ แล้วเค้าจะมีเวลาว่างหรอเนี่ย??” แต่ว่าตอนนั้นผมก็ไม่ได้สนใจอะไรเพราะรู้ว่า "หมอ" มันเรียนหนักแต่ไม่รู้ว่าหนักแค่ไหน (จนมารู้ในตอนหลังว่าหมอเค้าสอบบ่อยมาก แถมยังมีการแข่งขันกันสูงด้วยในเรื่องของการเรียนีก) และแล้วผมก็เริ่มได้คุยกับเค้า
ผมได้คุยกับเธอผ่านทางเฟสบุ๊คอยู่นานพอสมควร จนวันหนึ่งเค้าก็ได้คุยกับเพื่อนเค้า(ที่คงแบบไม่ได้เจอกันนานหรือว่าเรียนกันคนละมหาลัยซักอย่างนี่แหละครับ)ในเฟสบุ๊ค แต่เหมือนกับว่าเค้าไม่มีเบอร์โทรศัพท์กัน คนที่ผมแอบชอบจึงคอมเม้นบอกเบอร์เค้าในช่องคอมเม้น 8 ตัว ซึ่งเหลืออีก 2 ตัวสุดท้ายเค้าบอกเป็นรหัสลับแล้วให้เพื่อนเค้าทาย ซึ่งก็คือเดือนเกิดเพื่อนเค้าหาร 2 และวันเกิดของเค้าหาร 2 ประมาณว่าเช็คความจำเพื่อนว่าจำวันเกิดของตัวเองได้มั้ยประมาณนี้ ส่วนผมก็ทำตัวเป็นนักส่องเฟสในทันที!! ซึ่งตัวแรกคือเดือนเกิดเพื่อนเค้าหาร 2 ก็ง่ายๆ เพื่อนเค้าไม่ได้ปิดบังข้อมูลวันเกิดในเฟสบุ๊ค (ก็สบายเราเลยยย) และตัวสุดท้ายวันเกิดเค้าหาร 2 ซึ่งผมก็นึกว่าจะกินกล้วยแบบตัวเมื่อตะกี้ ที่ไหนได้เธอดันไม่ได้บอกข้อมูลอะไรของเธอในเฟสเลย ตอนแรกผมก็ไม่รู้จะทำไงดีถามเพื่อนของเค้า เค้าก็ไม่รู้
จนในที่สุดก็นึกขึ้นได้ว่ามันต้องมีข้อมูลนักศึกษาอยู่ในเว็บไซต์ของมหาลัยแน่นอน ก็เลยลองเปิดแล้วค้นหาข้อมูลนักศึกษาดูก็เจอจนได้ ทำให้ผมได้เบอร์คนที่ผมแอบชอบมาไว้ในครอบครองเรียบร้อย แต่ผมก็ยังไม่ได้โทรไปนะ กลัวเธอจะตกใจว่าเอามาจากไหนอะไรยังไง ซึ่งผมก็ทำเหมือนเดิมคือคุยผ่านเฟสไปเรื่อยๆ เจอตอนเดินสวนทางกันตอนไปเรียนบ้างแต่ก็ทักไม่ทัน จนถึงวันที่ 14 กุมภา ปี 1 ผมก็คุยเฟสกับเธอตามปกติ ผมก็เลยถามเธอไปว่า(จำได้คร่าวๆ)
ผม: น่ารักแบบนี้มีหนุ่มๆมาจีบเยอะเลยหล่ะสิเนี่ยยยยย
เธอ: ไม่มีเลยซักคน
ผม: ดีเลยๆ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวเค้าจะจีบเอง(ซึ่งปกติผมก็คุยหยอกล้อแบบนี้อยู่ตลอด แต่ครั้งนี้เธอเงียบไปนาน)
ผม: พูดเล่นๆ แต่จริงๆน๊ะ
เธอ: หรออออออออออออ งั้นเดี๋ยวนอนก่อนน๊ะ ^^
ที่เหลือผมจำไม่ค่อยได้แล้ว (T^T) และหลังจากนั้นพอผมขึ้นปี 2 มาผมก็โทรไปหาเธอแต่ก็ไม่ทุกวันนะคับแต่ว่าเฟสก็คุยเหมือนเดิม เวลาโทรไปแล้วเค้าก็ไม่ค่อยว่างสาเหตุเพราะเรียนสายสุขภาพด้วยแหละมั้งคับ เห็นว่ามีสอบอยู่บ่อยๆ (คนเรียนสายนี้น่าจะเข้าใจ)
จนนานๆเข้า ผมเริ่มท้อเพราะว่าท่าทีที่เธอมีให้คือเธอก็คิดว่าเราเป็นเพื่อนมาโดยตลอด ผมก็เริ่มทำใจ ไม่ค่อยทักแชทไปแต่ก็ทักไปบ้าง โทรศัพท์ก็นานๆโทรไปทีนึง แต่พอไม่ได้ทักไปหลายวันเธอก็ทักกลับมา! เราก็ได้คุยกันบ้าง (วันเว้นวันโดยประมาณ)
จนถึงวันที่ 14 กุมภา ผมจึงโทรไปหาเธอบอกว่าวันนี้วันวาเลนไทน์มีของจะให้ แล้วผมก็เอาช็อคโกแลตกับดอกไม้ไปให้เธอที่หอเธอ ซึ่งก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่เจอเธอ เวลาเธอยิ้มมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าโลกมันนี้ช่างสดใสซะนี่กระไร
ซึ่งผมก็ทำเหมือนเดิมคือโทรหาบ้างแต่ว่าคุยกับเธอในเฟสบุ๊คมาโดยตลอด..
ความสัมพันธ์ของผมกับเธอยังคงที่จนเวลาผ่านไป 10 เดือน (จนปัจจุบัน) ซึ่งตอนนี้เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว ผมก็เลยซื้อผ้าพันคอแบบผืนใหญ่ๆที่ผู้หญิงเค้าใช้คลุมไหล่ด้วยเวลาหนาวๆหรือใช้คลุมขาเวลานั่นเรียนในสโลปไรงี้ไปให้ และผมตัดสินใจว่าจะพยายามจีบเธอเป็นแฟนให้ได้และบอกกับตัวเองว่าจะพยายามเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เพราะว่าที่ผ่านมามีคนผ่านเข้ามาในชีวิตก็หลายคนแต่ผมก็ไม่ได้สนใจใครเลยนอกจากเธอคนนั้น ซึ่งผมก็โทรหาเธอทุกวัน คุยกันก็ประมาณ 10-30 นาที แต่ว่าบางวันเธอก็ไม่ได้รับโทรศัพท์(เธอบ่นว่าเพื่อนเค้าก็ว่าเหมือนกันว่าเราไม่ชอบรับโทรศัพท์)เพราะว่าไม่ค่อยพกโทรศัพท์ติดตัว ผมก็คิดในใจไม่โดนสิแปลก และความรู้สึกหนึ่งที่ผมสัมผัสได้คือเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรในตัวผมเหมือนเดิม
เวลาโทรไปก็ชอบพูดว่ามีไรรึป่าว!!!! จนตอนนี้ผมเริ่มท้อแล้วแต่ก็ยังจะพยายามต่อไป..
ตั้งแต่เจอเธอคนนี้ผมก็กลับมาคิดและสังเกตตัวผมเองแล้วก็พบว่า ความคิด หรือว่ามุมมองเกี่ยวกับการใช้ชีวิตหรือว่าเรื่องผู้หญิงของผมได้เปลี่ยนไปจากตอนมัธยมอย่างสิ้นเชิง(อายุมากขึ้นด้วยมั้ง) ซึ้งเมื่อก่อนผมก็มีแฟนมาหลายคน คุยกับสาวๆทีละหลายๆคน พอมาอยู่มหาลัยเวลากลับไปเจอ เพื่อนเก่า(ผู้หญิง)…
ผม: นี่ๆกูก็โสดมานานละนะ แนะนำเพื่อนให้กูรู้จักหน่อยดิ
เพื่อน: มันเลวไป เพื่อนกูมันดีเกินไปสำหรับ
ผม: แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนเป็นคนใหม่ละน๊ะ
เพื่อน: อย่างเนี่ยนะ?
ผม:จริงๆ เชื่อกูหน่อยเฮ๊ออออออออ
ไม่ได้รู้จักสาวๆแถมยังโดน-ดันกลับมาอีก 555+ ผมก็เถียงมันไม่ออกสิคับเพราะเมื่อก่อนผมก็เคยหักอกเพื่อนมันเหมือนกัน และจากที่ผมรู้ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบผู้ชายที่อัธยาศัยดี พูดจาติดตลกบ้าง(แต่ไม่ใช่กวนทีน) ซึ่งผมก็คิดว่าผมก็มีคุณสมบัติเหล่านั้นอยู่ในตัวค่อนข้างมากเลยทีเดียว(หลงตัวเองไปรึเปล่าวะเนี่ย 555+) จนแฟนเพื่อนที่มหาลัยบอกว่า..
แฟนเพื่อน: นี่ๆถ้าเราไม่ได้เป็นแฟน……น๊ะ เค้าว่าเค้าต้องชอบแกแน่ๆเลย
ผม: เอิ่ม มุขนี้นี่ไม่ค่อยจะฮาเท่าไหร่เลยเน๊าะ!
แฟนเพื่อน: เราพูดจิงๆ ก็แกน่ารักดี อยู่ด้วยแล้วฮาดีอ่ะ
ผม: แต่ก็จีบสาวไม่ติดน๊ะ T^T
แฟนเพื่อน: อย่างแกเนี่ยนะ ไม่เชื่ออออออออออออออออ
ผม: (คิดในใจ) เออ!! อย่างกูนี่แหละ…..
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันเวลาผมคุยกับเพื่อน กับอาจารย์ กับพี่-น้อง ผมก็คุยเป็นปกติ โดยเฉพาะเวลาไปคุยกับป้าๆลุงๆที่ร้านขายอาหาร ผมก็มักจะไปชวนเค้าคุยแซวโน่นนี่บ้าง จนได้กินข้าวแบบพิเศษแต่ว่าจ่ายในราคาปกติเกือบตลอด ไม่ก็ได้ของแถมมาเล็กๆน้อยๆ แต่พอมาคุยกับคนที่ผมชอบ ผมเหมือนกับคนใบ้ พูดไรไม่ออก คิดเรื่องที่จะพูดก็ไม่ออก จนบ้างครั้งต้องเขียนสคริปว่าจะชวนคุยเรื่องอะไรบ้าง แต่พอหมดสคริปเท่านั้นแหละการสนทนาก็จะจบลงทันที แต่ว่าช่วงหลังๆมานี้ผมก็เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น
ผมก็เลยอยากจะถามพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ หรือผู้ที่ชำนาญในด้านนี้ว่าผมควรพยายามต่อไปมั้ย ควรปรับปรุงตัวเองยังไงบ้าง หรือว่าปล่อยเธอผ่านไปดี ซึ่งตอนนี้บอกตรงๆคับว่าท้ออออออออออออออ ตัวเท่าช้างงง
ปล.ผมยืมบัตรผ่านเพื่อนมาตั้งกระทู้ครั้งแรกนะครับ น่าจะเหมาะกับความคิดเห็นกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในห้องนี้กัน
(ปัญหาด้านความรัก) เกียร์ทองอยากคล้องคุณหมอ
ผมมีปัญหาหัวใจของผมมาปรึกษาครับ..
เริ่มต้นที่ผมจีบผู้หญิงคนหนึ่งครับ ตั้งแต่ตอน ตอนปี 1เทอม 2 ตอนนี้ผมอยู่ปี 3เทอม 2 แล้ว สำหรับผมเธอก็เป็นคนที่จัดว่าธรรมดาทั่วไป แต่ว่าสิ่งที่มันทำให้ผมสนใจในตัวเธอนั้นคือครั้งแรกที่ได้เห็นหน้าเธอครับ เวลาเธอยิ้มแล้วมันทำให้ผมยิ้มตามเธอ(แอบมองอยู่)
หลังจากวันนั้นผมก็พยายามไปหาเฟสบุ๊คของเธออยู่นาน ไม่ว่าหายังไงก็หาไม่เจอ จนวันหนึ่งเพื่อนผม(ที่ไม่ค่อยสนิท)มันถ่ายรูปหมู่กับเพื่อนๆแล้วก็แท็กชื่อเพื่อนๆในรูป ตอนแรกผมก็ไม่ได้เอะใจอะไร เพราะมันก็แค่รูปภาพธรรมดา แต่ไม่รู้อะไรมาดลใจให้ผมคลิกเข้าไปดูรูปนั้น
แล้วผมถึงกับกับต้องตกใจ!!
เพราะว่าในรูปนั้นมีผู้หญิงคนที่ผมตามหาอยู่ด้วย ผมก็เลยแอดเฟสไปอย่างไวเลยยย (เจอเฟสแล้วโว้ยยยยย) แต่คิดไปคิดมาเพื่อนผมเรียนหมอนี่หว่า แสดงว่าคนที่ผมแอบชอบก็ต้องเรียนหมอด้วยสิเนี่ย ในใจผมก็คิดว่า ”
ผมได้คุยกับเธอผ่านทางเฟสบุ๊คอยู่นานพอสมควร จนวันหนึ่งเค้าก็ได้คุยกับเพื่อนเค้า(ที่คงแบบไม่ได้เจอกันนานหรือว่าเรียนกันคนละมหาลัยซักอย่างนี่แหละครับ)ในเฟสบุ๊ค แต่เหมือนกับว่าเค้าไม่มีเบอร์โทรศัพท์กัน คนที่ผมแอบชอบจึงคอมเม้นบอกเบอร์เค้าในช่องคอมเม้น 8 ตัว ซึ่งเหลืออีก 2 ตัวสุดท้ายเค้าบอกเป็นรหัสลับแล้วให้เพื่อนเค้าทาย ซึ่งก็คือเดือนเกิดเพื่อนเค้าหาร 2 และวันเกิดของเค้าหาร 2 ประมาณว่าเช็คความจำเพื่อนว่าจำวันเกิดของตัวเองได้มั้ยประมาณนี้ ส่วนผมก็ทำตัวเป็นนักส่องเฟสในทันที!! ซึ่งตัวแรกคือเดือนเกิดเพื่อนเค้าหาร 2 ก็ง่ายๆ เพื่อนเค้าไม่ได้ปิดบังข้อมูลวันเกิดในเฟสบุ๊ค (ก็สบายเราเลยยย) และตัวสุดท้ายวันเกิดเค้าหาร 2 ซึ่งผมก็นึกว่าจะกินกล้วยแบบตัวเมื่อตะกี้ ที่ไหนได้เธอดันไม่ได้บอกข้อมูลอะไรของเธอในเฟสเลย ตอนแรกผมก็ไม่รู้จะทำไงดีถามเพื่อนของเค้า เค้าก็ไม่รู้
จนในที่สุดก็นึกขึ้นได้ว่ามันต้องมีข้อมูลนักศึกษาอยู่ในเว็บไซต์ของมหาลัยแน่นอน ก็เลยลองเปิดแล้วค้นหาข้อมูลนักศึกษาดูก็เจอจนได้ ทำให้ผมได้เบอร์คนที่ผมแอบชอบมาไว้ในครอบครองเรียบร้อย แต่ผมก็ยังไม่ได้โทรไปนะ กลัวเธอจะตกใจว่าเอามาจากไหนอะไรยังไง ซึ่งผมก็ทำเหมือนเดิมคือคุยผ่านเฟสไปเรื่อยๆ เจอตอนเดินสวนทางกันตอนไปเรียนบ้างแต่ก็ทักไม่ทัน จนถึงวันที่ 14 กุมภา ปี 1 ผมก็คุยเฟสกับเธอตามปกติ ผมก็เลยถามเธอไปว่า(จำได้คร่าวๆ)
ผม: น่ารักแบบนี้มีหนุ่มๆมาจีบเยอะเลยหล่ะสิเนี่ยยยยย
เธอ: ไม่มีเลยซักคน
ผม: ดีเลยๆ ไม่เป็นไรๆ เดี๋ยวเค้าจะจีบเอง(ซึ่งปกติผมก็คุยหยอกล้อแบบนี้อยู่ตลอด แต่ครั้งนี้เธอเงียบไปนาน)
ผม: พูดเล่นๆ แต่จริงๆน๊ะ
เธอ: หรออออออออออออ งั้นเดี๋ยวนอนก่อนน๊ะ ^^
ที่เหลือผมจำไม่ค่อยได้แล้ว (T^T) และหลังจากนั้นพอผมขึ้นปี 2 มาผมก็โทรไปหาเธอแต่ก็ไม่ทุกวันนะคับแต่ว่าเฟสก็คุยเหมือนเดิม เวลาโทรไปแล้วเค้าก็ไม่ค่อยว่างสาเหตุเพราะเรียนสายสุขภาพด้วยแหละมั้งคับ เห็นว่ามีสอบอยู่บ่อยๆ (คนเรียนสายนี้น่าจะเข้าใจ)
จนนานๆเข้า ผมเริ่มท้อเพราะว่าท่าทีที่เธอมีให้คือเธอก็คิดว่าเราเป็นเพื่อนมาโดยตลอด ผมก็เริ่มทำใจ ไม่ค่อยทักแชทไปแต่ก็ทักไปบ้าง โทรศัพท์ก็นานๆโทรไปทีนึง แต่พอไม่ได้ทักไปหลายวันเธอก็ทักกลับมา! เราก็ได้คุยกันบ้าง (วันเว้นวันโดยประมาณ)
จนถึงวันที่ 14 กุมภา ผมจึงโทรไปหาเธอบอกว่าวันนี้วันวาเลนไทน์มีของจะให้ แล้วผมก็เอาช็อคโกแลตกับดอกไม้ไปให้เธอที่หอเธอ ซึ่งก็เป็นเหมือนทุกครั้งที่เจอเธอ เวลาเธอยิ้มมันทำให้ผมรู้สึกเหมือนกับว่าโลกมันนี้ช่างสดใสซะนี่กระไร
ความสัมพันธ์ของผมกับเธอยังคงที่จนเวลาผ่านไป 10 เดือน (จนปัจจุบัน) ซึ่งตอนนี้เริ่มเข้าหน้าหนาวแล้ว ผมก็เลยซื้อผ้าพันคอแบบผืนใหญ่ๆที่ผู้หญิงเค้าใช้คลุมไหล่ด้วยเวลาหนาวๆหรือใช้คลุมขาเวลานั่นเรียนในสโลปไรงี้ไปให้ และผมตัดสินใจว่าจะพยายามจีบเธอเป็นแฟนให้ได้และบอกกับตัวเองว่าจะพยายามเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว เพราะว่าที่ผ่านมามีคนผ่านเข้ามาในชีวิตก็หลายคนแต่ผมก็ไม่ได้สนใจใครเลยนอกจากเธอคนนั้น ซึ่งผมก็โทรหาเธอทุกวัน คุยกันก็ประมาณ 10-30 นาที แต่ว่าบางวันเธอก็ไม่ได้รับโทรศัพท์(เธอบ่นว่าเพื่อนเค้าก็ว่าเหมือนกันว่าเราไม่ชอบรับโทรศัพท์)เพราะว่าไม่ค่อยพกโทรศัพท์ติดตัว ผมก็คิดในใจไม่โดนสิแปลก และความรู้สึกหนึ่งที่ผมสัมผัสได้คือเธอก็ไม่ได้สนใจอะไรในตัวผมเหมือนเดิม
ตั้งแต่เจอเธอคนนี้ผมก็กลับมาคิดและสังเกตตัวผมเองแล้วก็พบว่า ความคิด หรือว่ามุมมองเกี่ยวกับการใช้ชีวิตหรือว่าเรื่องผู้หญิงของผมได้เปลี่ยนไปจากตอนมัธยมอย่างสิ้นเชิง(อายุมากขึ้นด้วยมั้ง) ซึ้งเมื่อก่อนผมก็มีแฟนมาหลายคน คุยกับสาวๆทีละหลายๆคน พอมาอยู่มหาลัยเวลากลับไปเจอ เพื่อนเก่า(ผู้หญิง)…
ผม: นี่ๆกูก็โสดมานานละนะ แนะนำเพื่อนให้กูรู้จักหน่อยดิ
เพื่อน: มันเลวไป เพื่อนกูมันดีเกินไปสำหรับ
ผม: แต่ตอนนี้กูเปลี่ยนเป็นคนใหม่ละน๊ะ
เพื่อน: อย่างเนี่ยนะ?
ผม:จริงๆ เชื่อกูหน่อยเฮ๊ออออออออ
ไม่ได้รู้จักสาวๆแถมยังโดน-ดันกลับมาอีก 555+ ผมก็เถียงมันไม่ออกสิคับเพราะเมื่อก่อนผมก็เคยหักอกเพื่อนมันเหมือนกัน และจากที่ผมรู้ผู้หญิงส่วนใหญ่ชอบผู้ชายที่อัธยาศัยดี พูดจาติดตลกบ้าง(แต่ไม่ใช่กวนทีน) ซึ่งผมก็คิดว่าผมก็มีคุณสมบัติเหล่านั้นอยู่ในตัวค่อนข้างมากเลยทีเดียว(หลงตัวเองไปรึเปล่าวะเนี่ย 555+) จนแฟนเพื่อนที่มหาลัยบอกว่า..
แฟนเพื่อน: นี่ๆถ้าเราไม่ได้เป็นแฟน……น๊ะ เค้าว่าเค้าต้องชอบแกแน่ๆเลย
ผม: เอิ่ม มุขนี้นี่ไม่ค่อยจะฮาเท่าไหร่เลยเน๊าะ!
แฟนเพื่อน: เราพูดจิงๆ ก็แกน่ารักดี อยู่ด้วยแล้วฮาดีอ่ะ
ผม: แต่ก็จีบสาวไม่ติดน๊ะ T^T
แฟนเพื่อน: อย่างแกเนี่ยนะ ไม่เชื่ออออออออออออออออ
ผม: (คิดในใจ) เออ!! อย่างกูนี่แหละ…..
ผมก็ไม่รู้เหมือนกันเวลาผมคุยกับเพื่อน กับอาจารย์ กับพี่-น้อง ผมก็คุยเป็นปกติ โดยเฉพาะเวลาไปคุยกับป้าๆลุงๆที่ร้านขายอาหาร ผมก็มักจะไปชวนเค้าคุยแซวโน่นนี่บ้าง จนได้กินข้าวแบบพิเศษแต่ว่าจ่ายในราคาปกติเกือบตลอด ไม่ก็ได้ของแถมมาเล็กๆน้อยๆ แต่พอมาคุยกับคนที่ผมชอบ ผมเหมือนกับคนใบ้ พูดไรไม่ออก คิดเรื่องที่จะพูดก็ไม่ออก จนบ้างครั้งต้องเขียนสคริปว่าจะชวนคุยเรื่องอะไรบ้าง แต่พอหมดสคริปเท่านั้นแหละการสนทนาก็จะจบลงทันที แต่ว่าช่วงหลังๆมานี้ผมก็เป็นตัวของตัวเองมากขึ้น
ผมก็เลยอยากจะถามพี่ๆ น้องๆ เพื่อนๆ หรือผู้ที่ชำนาญในด้านนี้ว่าผมควรพยายามต่อไปมั้ย ควรปรับปรุงตัวเองยังไงบ้าง หรือว่าปล่อยเธอผ่านไปดี ซึ่งตอนนี้บอกตรงๆคับว่าท้ออออออออออออออ ตัวเท่าช้างงง
ปล.ผมยืมบัตรผ่านเพื่อนมาตั้งกระทู้ครั้งแรกนะครับ น่าจะเหมาะกับความคิดเห็นกับเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในห้องนี้กัน