สวัสดีครับเพื่อนๆชาวพันทิปทุกๆคน
ผมเป็นมือใหม่หัดโพสในนี้จะครับ อาจจะลำดับเรื่องราวแบบงงๆหน่อยนะครับ
ผมสมัครล็อคอินใหม่นี้ถึงแฟนผมที่ทิ้งผมไป เพราะตอนคบกันผมเห็นเค้าชอบเล่นเว็บนี้มากอ่านทั้งคืนทั้งวัน เพราะตอนนี้ผมติดต่อเธอไม่ได้ลบเฟสผม บล็อคลาย เบอร์ติดต่อไม่ได้ อีเมลเปลี่ยนรหัสใหม่ แล้วผมจะเรื่องราวคร่าวๆว่าทำไมถึงเลิกกันนะครับ
ผมกับแฟนรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนกันทั้งคู่จวบจนปัจจุบันเป็นเวลาเกือบ9ปี แฟนเรียนม 3 ผมเรียนม6 ผมจีบเธอผ่านทางเพื่อนของเค้าจนได้เบอร์โทรศัพท์บ้านเค้ามา ตัดสินใจโทรไปวันแรกก็กล้าๆกลัวเพราะรู้มาว่าพ่อเค้าดุ แต่ก็ใจดีสู้เสือโทรไป หลังจากนั้นเราก็ได้รู้จักกันมา แล้วดูท่าทางน้องเค้าก็จะชอบผมอยู่เหมือนกัน แล้วด้วยเวลาล่วงเลยผ่านผมเองก็ได้ขึ้นมาเรียนที่กทม. แต่น้องเค้าก็ยังเรียนอยู่ม5ต่อที่โรงเรียนที่ต่างจังหวัด ตอนนั้นก็พูดได้ไม่เต็มปากหรอกว่าเปนแฟนกัน เพราะเปนผมซะส่วนใหญ่ที่หายไปไม่ติดต่อ บวกกับผมมามีคนใหม่ที่กทมด้วย แต่น้องเค้าก็ดูเหมือนจะไม่มีใคร(คิดไปเอง) เป็นแบบนี้ประมาณสองปีจนน้องเรียนจบแล้วขึ้นมาเรียนต่อที่กทมเหมือนผม ประจวบเหมาะกับช่วงนี้ผมเลิกกับแฟนเก่าพอดี ผมก็พุ่งเข้าจีบเธอเลย แล้วจากวันนั้นเราก็เป็นแฟนกันตลอดมา ความรักของเราก็เป็นแบบธรรมดา ไม่ได้หวานมาก ไม่ได้พิเศษอะไร ทะเลาะกันก็มีบ้าง มีสุขมีทุกข์ก็ร่วมฝ่าฟัน ไปมาหาก่อนตลอด ส่งเสียเรื่องเงินก็มีบ้างตามแต่ที่ตัวเองพอมีแรงเงิน คบกันมาจนกระทั้งเธอเรียนจบแล้วได้งาน ทำงานได้หยุดอาทิตย์ละวัน นั้นก็หมายความว่าผมกับแฟนได้เจอกันแค่อาทิตย์ละ1วัน ตอนนั้นผมจะทำยังไงก็ได้ให้วันอาทิตย์นั้นมันมีค่ามีความหมายที่สุด ปกติผมเป็นคนทำงานกลางคืนแล้วกลางวันก็จะนอน แต่ตอนนั้นทุกครั้งใน1วันหยุดผมจะไม่นอนกลางวันเพื่อที่จะได้พาเธอไปเที่ยว ไปชอปปิ้ง ความรักเหมือนจะไปได้สวย แต่เรื่องมันก็ค่อยๆเกิดขึ้น
ก่อนอื่นผมต้องบอกว่าผมเป็นนักดนตรีกลางคืนเล่นดนตรีตามผับตามบาร์ มันก็แน่นอนอยู่แล้วว่ามันจะต้องมีผญที่หน้าตาดี หุ่นดีตรงสเป็กเข้ามาเกาะแกะบ้างเหละ ผมก็ไม่ได้ว่าผมหล่อหรือหลงตัวเองยังไง ผมก็คุยในฐานะเปนลูกค้า เพื่อนบ้างเหละไม่ได้คิดอะไร แล้วผมก็ไม่เคยปิดปัง ผมใช้เบอร์เดียว ไม่เคยต้องมีโทรศัพท์สำรองเพื่อแอบไว้คุยเหมือนนักร้องวงผม(เผากันเอง) และมันเป็นสิ่งที่ทำให้แฟนจับได้ว่าผมคุยกับผญอื่น แน่นอนเป็นแฟนกันก็ต้องมีหึงนั้นเหละ แล้วครั้งนี้ก็ดูจะหึงมาก ทะเลาะกันเรื่องใหญ่แล้วผมก็ค่อนข้างเลวที่เอนเอียงไปทางญคนใหม่มากกว่าเพราะยอมรับคนที่เข้ามานั้น ตรงสเป็กผมทุกอย่างตรงกันข้ามกับแฟนของผม อ้วน เตี้ย เหยิน ผมก็เป็นคนตรงๆผมบอกผมอ่ะชอบแบบนี้ สุดท้ายยังไงแล้วผมก็เลือกแฟนอยู่ดีเพราะความทรงจำดีดีไม่ได้สร้างได้กับคนหลายคน แต่ทว่าฟ้าดลใจอะไรแฟนผมก็ไม่รู้หรืออาจรักผมมากจึงยอมเปลี่ยนตัวเองเปนคนใหม่จากคนเป็นอีกคนไปเลยด้วยมีดหมอ ผมก็ยินดีและสนับสนุนด้วยสิอยากเห็นแฟนสวยบ้าง ออกตังค์หารกันค่อยๆทำจมูก เสริมคาง ดูดไขมันใต้คาง โบท็อค เมโสลดแก้ม จัดฟัน ทำหมดทุกอย่างรวมเวลาเกือบปี จนทั้งสวยและดูน่ารักไปเลยคราวนี้ชีวิตเธอก็เริ่มเปลี่ยน เริ่มมีสังคมเพื่อนร่วมงานมากขึ้น รู้จักคำว่าแบรนด์เนม มากขึ้น บวกกับเห็นเพื่อนในเฟสเธอแฟนเค้าซื้อให้ถ่ายรูปโชว์ในเฟสแล้วมาบอกเราว่าอยากได้บ้าง ชีวิตนักดนตรีไส้แห้งของผมให้ซื้อมือหนึ่งให้ก็ดูจะจนปัญญากระ
กระหาเว็บมือสองของแท้ซื้อให้เธอ เพราะรักจึงยอม ผมอยากได้อะไรเป็นของตัวเองก็เก็บไว้ก่อนค่อยซื้อช่างมัน ความสุขของแฟนมันก็คือความสุขของเราคิดแบบนี้ ผมทำงานทุกวันไม่มีวันหยุดตลอดทั้งปี แต่มันจะมีวันที่ผับทุกที่จะปิดทุกปีก็คือวันพระใหญ่ ตอนนั้นหยุดสองวันเพราะเปนวันเข้าพรรษาด้วย ผมขับรถพาเธอไปเที่ยวเกาะ ซึ้งเปนเกาะที่อยู่ไกลที่สุดทางภาคตะวันออกของเรา ระหว่างทางผมเชคอินเฟสบุคว่าอยู่นี่แล้วถึงนี่แล้วพร้อมแทคชื่อเธอไปด้วยแต่ถูกกลับปฎิเสธ แต่ก็ไม่เปนไรไม่คิดไรมาก ความรักเหมือนจะไปได้ด้วยดี แต่แล้ววันนึง
ผมไปส่งเธอที่สนามบินเพื่อเธอจะบินกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ผมไปรับเธอแล้วไปส่งที่สนามบินได้ก่อนเวลาเชคอิน ผมเลยบอกว่าเด๋วผมไปหาที่จอดก่อนนะเด๋วเดินไปส่งด้วยกัน แต่เธอกลับบอกว่าไม่เปนไร ผมก็งงทำไมว่ะ เสร็จไม่ให้ส่งก็ไม่ให้ส่งผมกลับมาหอผมแล้วโทรหาเธออีกที เพราะเป็นห่วงแต่กลับโดนตะคอกใส่ว่าโทรมาอยู่นั้นเหละ น่ารำคาญ ผมก็โกรธสิวางหูใส่เลย ผมงอล เพราะเด๋วคิดว่าหายโกรธแล้วก็โทรมาง้อเองแอบเล่นตัวนิดนึง แต่กลับไม่มีเลย กลับกลายคืนนั้นเธอลายมาบอกว่า "เราคิดๆดูแล้วว่าตอนนี้เรารักแกน้อยลงแล้วอ่ะ เราเปนเพื่อนกันได้มั้ย เราไม่อยากฝืนใจตัวเองแล้ว" ผมก็อึ้งทำไมพิมพ์มาแบบนี้ ผมเลยถามไปว่า ตัวเองมีคนใหม่รึป่าว แต่เจ้าตัวก็บอกว่าไม่ อยากอยู่ตัวเดียว
ผมไม่รู้จะทำยังไง ไปต่อไม่ถูก จำยอมตามคำร้องขอของเธอโดยไม่รั้งไว้เลยซักคำ เพียงให้เธอฉุดคิดว่าวันนึงเธอคงอยากกลับมาหาผม
ผมกลับกลายเป็นชายโสด โดยไม่ทันตั้งตัว เรื่องจากวันนั้นจนถึงวันนี้นั้นคือการคุยกันครั้งสุดท้าย แล้วก็ขาดการติดต่อทุกสิ่งอย่างไป
ผมก็เล่นดนตรีปกติเหมือนจะไม่เดือดร้อนอะไร แต่ในใจเต็มไปแล้วคำถามมากมาย ที่จะถามว่าทำไมถึงทิ้งผมไป สี่เดือนที่เราไม่ได้คุยกัน
จากที่คุยกันทุกวัน ผมคิดถึงเธอเหลือเกินไม่รู้จะทำยังไง อยู่ห้องคนเดียวกับแมวน้อยที่เราสองคนรับมาเลี้ยงจากโครงแมวหาบ้าน ที่เธอทิ้งไว้
เหงามาก ไม่รู้จะทำยังไง หากขอพรได้หนึ่งข้อก็ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผมจะขออะไร ผมทำอะไรผิด ถ้าเราผิดเราขอโทษเรากลับมารักกันได้มั้ย เป็นนี้เพ้อในเฟสแบบนี้ทุกวัน
เพ้อในเฟสไปมาดูเหมือนเพื่อนก็ลำคาน แต่ดูเหมือนว่าเวลาก็ค่อยๆบรรเทาทุเลาอาการไปได้บ้างแล้ว ด้วยกำลังใจจากเพื่อนจากคนรอบข้างรวมถึงครอบครัวผมด้วย ดูเหมือนผมจะเข้มแข็งขึ้น เริ่มอยู่ด้วยตัวเองแล้ว แต่กลับทรุดหนักเอาตรงที่
มีวันนึงกลับมาจากเล่นดนตรีมาถึงห้องเล่นเฟสก่อนนอนซะหน่อยกำลังจะนอนแล้ว เปิดหน้านิวฟีดตัวเองเห็นมีเพื่อนที่ยังไม่ได้แอดเปนเพื่อนที่มีร่วมกันเยอะด้วยดูในรูปเห้ยนี่มันเพื่อนรุ่นเดียวกันนี่นา แอบเข้าไปส่งหน่อยโว้ยแล้วค่อยแอดเฟรนด์ เปิดเข้าไปส่งเท่านั้นเหละถึงกับล้มลงจากพื้น เพราะเห็นรูปแรกที่ขึ้นมาในเฟสเค้านั้น เป็นรูปผู้ชายถ่ายรูปแนบชิดสนิทสนมแทบจะโอบกอดแฟนของผมอยู่ ในสถานที่ที่น่าจะเปนรีสอร์ทพร้อมกับบรรยากาศธรรมชาติ สายหมอก ผมทำอะไรไม่ถูกจากที่ง่วงนอนกลายเปนตื่นหัวใจเต้นรัว มือเริ่มสั่น น้ำตาเริ่มไหล แฟนผมไปคบเพื่อนรุ่นเดียวกันกับผม แล้วมองไปที่รายละเอียดเห็นขึ้นสถานะว่าคบกันแล้ว ตอนสมัยคบกับผมผมพยายามถ่ายรูปคู่แล้วโพสแบบนี้แต่ก็โดนสั่งห้ามอ้างว่าพี่เล่นเฟสเดียวมาเห็น แล้วมาทำแบบนี้มันหมายความไปว่าไง แต่มันเลวร้ายไปกว่านั้นเพื่อนในเฟสผมที่เปนเพื่อนกับมันเข้าไปเม้นแสดงความยินดีที่เปิดตัวแฟนว่าน่ารักอย่างนู้นน่ารักอย่างนี้ ทั้งๆที่รู้ผญคนนั้นคือแฟนเรามาก่อน แต่ก็ช่างเหอะเพื่อนเข้าก้คงรู้ว่าเรากับแฟนเลิกกันแล้ว แล้วก็คิดว่าเรารู้แล้วว่าแฟนไปมีแฟนใหม่แล้ว แต่ที่จริงเรากลับไม่รู้อะไรเลย แม้กระทั้งเราเลิกกันทำไมเพราะอะไร
ในเมื่อตอนนี้เค้ารักกันแล้ว เปนแฟนกันแล้วผมก็คงหมดความหมาย สิ่งเดียวที่ผมจะทำได้ตอนนี้คือ ตัดใจใช่มั้ย ผมแค่อยากรู้ว่าเธอทำไมตัดผมได้ง่ายดายขนาดนั้น คำว่าเยื้อใย มันไม่มีเหลือเหมือนผมเลยหรอ เจ็บครั้งนี้มันทำให้ผมแทบจะไม่ขอให้มีความรักอีกเลย สิ่งที่ทุ่มเทไปแทนค่าด้วยความว่างเปล่า
สุดท้ายนี้ขอให้เธอโชคดีรักกับเค้าให้นานๆนะ เราจะจำไว้ว่าเราเคยเป็นคนรักกัน ถ้าผ่านมาเห็นกระทู้มันก็แค่ตัวหนังสือที่ระบายมาจากใจเธอจะมองข้ามผ่านไปก็ได้ เพราะมันอาจไม่สำคัญอะไรกับเธอแล้ว หากผมผิดพลาดประการหรืออ้างอิงถึงบุคคลใดในกระทู้นี้ผมก็ต้องขออภัยเป็นอย่างไว้ ณที่นี่ด้วย ขอบคุณมากๆ (ไม่เคยพิมพ์อะไรยาวขนาดนี้เลยนะ)
เผื่อวันหนึ่งเธออาจจะเข้ามาเห็นกระทู้ความในใจของผมที่อยากบอกเธอ
ผมเป็นมือใหม่หัดโพสในนี้จะครับ อาจจะลำดับเรื่องราวแบบงงๆหน่อยนะครับ
ผมสมัครล็อคอินใหม่นี้ถึงแฟนผมที่ทิ้งผมไป เพราะตอนคบกันผมเห็นเค้าชอบเล่นเว็บนี้มากอ่านทั้งคืนทั้งวัน เพราะตอนนี้ผมติดต่อเธอไม่ได้ลบเฟสผม บล็อคลาย เบอร์ติดต่อไม่ได้ อีเมลเปลี่ยนรหัสใหม่ แล้วผมจะเรื่องราวคร่าวๆว่าทำไมถึงเลิกกันนะครับ
ผมกับแฟนรู้จักกันมาตั้งแต่สมัยเรียนกันทั้งคู่จวบจนปัจจุบันเป็นเวลาเกือบ9ปี แฟนเรียนม 3 ผมเรียนม6 ผมจีบเธอผ่านทางเพื่อนของเค้าจนได้เบอร์โทรศัพท์บ้านเค้ามา ตัดสินใจโทรไปวันแรกก็กล้าๆกลัวเพราะรู้มาว่าพ่อเค้าดุ แต่ก็ใจดีสู้เสือโทรไป หลังจากนั้นเราก็ได้รู้จักกันมา แล้วดูท่าทางน้องเค้าก็จะชอบผมอยู่เหมือนกัน แล้วด้วยเวลาล่วงเลยผ่านผมเองก็ได้ขึ้นมาเรียนที่กทม. แต่น้องเค้าก็ยังเรียนอยู่ม5ต่อที่โรงเรียนที่ต่างจังหวัด ตอนนั้นก็พูดได้ไม่เต็มปากหรอกว่าเปนแฟนกัน เพราะเปนผมซะส่วนใหญ่ที่หายไปไม่ติดต่อ บวกกับผมมามีคนใหม่ที่กทมด้วย แต่น้องเค้าก็ดูเหมือนจะไม่มีใคร(คิดไปเอง) เป็นแบบนี้ประมาณสองปีจนน้องเรียนจบแล้วขึ้นมาเรียนต่อที่กทมเหมือนผม ประจวบเหมาะกับช่วงนี้ผมเลิกกับแฟนเก่าพอดี ผมก็พุ่งเข้าจีบเธอเลย แล้วจากวันนั้นเราก็เป็นแฟนกันตลอดมา ความรักของเราก็เป็นแบบธรรมดา ไม่ได้หวานมาก ไม่ได้พิเศษอะไร ทะเลาะกันก็มีบ้าง มีสุขมีทุกข์ก็ร่วมฝ่าฟัน ไปมาหาก่อนตลอด ส่งเสียเรื่องเงินก็มีบ้างตามแต่ที่ตัวเองพอมีแรงเงิน คบกันมาจนกระทั้งเธอเรียนจบแล้วได้งาน ทำงานได้หยุดอาทิตย์ละวัน นั้นก็หมายความว่าผมกับแฟนได้เจอกันแค่อาทิตย์ละ1วัน ตอนนั้นผมจะทำยังไงก็ได้ให้วันอาทิตย์นั้นมันมีค่ามีความหมายที่สุด ปกติผมเป็นคนทำงานกลางคืนแล้วกลางวันก็จะนอน แต่ตอนนั้นทุกครั้งใน1วันหยุดผมจะไม่นอนกลางวันเพื่อที่จะได้พาเธอไปเที่ยว ไปชอปปิ้ง ความรักเหมือนจะไปได้สวย แต่เรื่องมันก็ค่อยๆเกิดขึ้น
ก่อนอื่นผมต้องบอกว่าผมเป็นนักดนตรีกลางคืนเล่นดนตรีตามผับตามบาร์ มันก็แน่นอนอยู่แล้วว่ามันจะต้องมีผญที่หน้าตาดี หุ่นดีตรงสเป็กเข้ามาเกาะแกะบ้างเหละ ผมก็ไม่ได้ว่าผมหล่อหรือหลงตัวเองยังไง ผมก็คุยในฐานะเปนลูกค้า เพื่อนบ้างเหละไม่ได้คิดอะไร แล้วผมก็ไม่เคยปิดปัง ผมใช้เบอร์เดียว ไม่เคยต้องมีโทรศัพท์สำรองเพื่อแอบไว้คุยเหมือนนักร้องวงผม(เผากันเอง) และมันเป็นสิ่งที่ทำให้แฟนจับได้ว่าผมคุยกับผญอื่น แน่นอนเป็นแฟนกันก็ต้องมีหึงนั้นเหละ แล้วครั้งนี้ก็ดูจะหึงมาก ทะเลาะกันเรื่องใหญ่แล้วผมก็ค่อนข้างเลวที่เอนเอียงไปทางญคนใหม่มากกว่าเพราะยอมรับคนที่เข้ามานั้น ตรงสเป็กผมทุกอย่างตรงกันข้ามกับแฟนของผม อ้วน เตี้ย เหยิน ผมก็เป็นคนตรงๆผมบอกผมอ่ะชอบแบบนี้ สุดท้ายยังไงแล้วผมก็เลือกแฟนอยู่ดีเพราะความทรงจำดีดีไม่ได้สร้างได้กับคนหลายคน แต่ทว่าฟ้าดลใจอะไรแฟนผมก็ไม่รู้หรืออาจรักผมมากจึงยอมเปลี่ยนตัวเองเปนคนใหม่จากคนเป็นอีกคนไปเลยด้วยมีดหมอ ผมก็ยินดีและสนับสนุนด้วยสิอยากเห็นแฟนสวยบ้าง ออกตังค์หารกันค่อยๆทำจมูก เสริมคาง ดูดไขมันใต้คาง โบท็อค เมโสลดแก้ม จัดฟัน ทำหมดทุกอย่างรวมเวลาเกือบปี จนทั้งสวยและดูน่ารักไปเลยคราวนี้ชีวิตเธอก็เริ่มเปลี่ยน เริ่มมีสังคมเพื่อนร่วมงานมากขึ้น รู้จักคำว่าแบรนด์เนม มากขึ้น บวกกับเห็นเพื่อนในเฟสเธอแฟนเค้าซื้อให้ถ่ายรูปโชว์ในเฟสแล้วมาบอกเราว่าอยากได้บ้าง ชีวิตนักดนตรีไส้แห้งของผมให้ซื้อมือหนึ่งให้ก็ดูจะจนปัญญากระ
ผมไปส่งเธอที่สนามบินเพื่อเธอจะบินกลับบ้านที่ต่างจังหวัด ผมไปรับเธอแล้วไปส่งที่สนามบินได้ก่อนเวลาเชคอิน ผมเลยบอกว่าเด๋วผมไปหาที่จอดก่อนนะเด๋วเดินไปส่งด้วยกัน แต่เธอกลับบอกว่าไม่เปนไร ผมก็งงทำไมว่ะ เสร็จไม่ให้ส่งก็ไม่ให้ส่งผมกลับมาหอผมแล้วโทรหาเธออีกที เพราะเป็นห่วงแต่กลับโดนตะคอกใส่ว่าโทรมาอยู่นั้นเหละ น่ารำคาญ ผมก็โกรธสิวางหูใส่เลย ผมงอล เพราะเด๋วคิดว่าหายโกรธแล้วก็โทรมาง้อเองแอบเล่นตัวนิดนึง แต่กลับไม่มีเลย กลับกลายคืนนั้นเธอลายมาบอกว่า "เราคิดๆดูแล้วว่าตอนนี้เรารักแกน้อยลงแล้วอ่ะ เราเปนเพื่อนกันได้มั้ย เราไม่อยากฝืนใจตัวเองแล้ว" ผมก็อึ้งทำไมพิมพ์มาแบบนี้ ผมเลยถามไปว่า ตัวเองมีคนใหม่รึป่าว แต่เจ้าตัวก็บอกว่าไม่ อยากอยู่ตัวเดียว
ผมไม่รู้จะทำยังไง ไปต่อไม่ถูก จำยอมตามคำร้องขอของเธอโดยไม่รั้งไว้เลยซักคำ เพียงให้เธอฉุดคิดว่าวันนึงเธอคงอยากกลับมาหาผม
ผมกลับกลายเป็นชายโสด โดยไม่ทันตั้งตัว เรื่องจากวันนั้นจนถึงวันนี้นั้นคือการคุยกันครั้งสุดท้าย แล้วก็ขาดการติดต่อทุกสิ่งอย่างไป
ผมก็เล่นดนตรีปกติเหมือนจะไม่เดือดร้อนอะไร แต่ในใจเต็มไปแล้วคำถามมากมาย ที่จะถามว่าทำไมถึงทิ้งผมไป สี่เดือนที่เราไม่ได้คุยกัน
จากที่คุยกันทุกวัน ผมคิดถึงเธอเหลือเกินไม่รู้จะทำยังไง อยู่ห้องคนเดียวกับแมวน้อยที่เราสองคนรับมาเลี้ยงจากโครงแมวหาบ้าน ที่เธอทิ้งไว้
เหงามาก ไม่รู้จะทำยังไง หากขอพรได้หนึ่งข้อก็ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าผมจะขออะไร ผมทำอะไรผิด ถ้าเราผิดเราขอโทษเรากลับมารักกันได้มั้ย เป็นนี้เพ้อในเฟสแบบนี้ทุกวัน
เพ้อในเฟสไปมาดูเหมือนเพื่อนก็ลำคาน แต่ดูเหมือนว่าเวลาก็ค่อยๆบรรเทาทุเลาอาการไปได้บ้างแล้ว ด้วยกำลังใจจากเพื่อนจากคนรอบข้างรวมถึงครอบครัวผมด้วย ดูเหมือนผมจะเข้มแข็งขึ้น เริ่มอยู่ด้วยตัวเองแล้ว แต่กลับทรุดหนักเอาตรงที่
มีวันนึงกลับมาจากเล่นดนตรีมาถึงห้องเล่นเฟสก่อนนอนซะหน่อยกำลังจะนอนแล้ว เปิดหน้านิวฟีดตัวเองเห็นมีเพื่อนที่ยังไม่ได้แอดเปนเพื่อนที่มีร่วมกันเยอะด้วยดูในรูปเห้ยนี่มันเพื่อนรุ่นเดียวกันนี่นา แอบเข้าไปส่งหน่อยโว้ยแล้วค่อยแอดเฟรนด์ เปิดเข้าไปส่งเท่านั้นเหละถึงกับล้มลงจากพื้น เพราะเห็นรูปแรกที่ขึ้นมาในเฟสเค้านั้น เป็นรูปผู้ชายถ่ายรูปแนบชิดสนิทสนมแทบจะโอบกอดแฟนของผมอยู่ ในสถานที่ที่น่าจะเปนรีสอร์ทพร้อมกับบรรยากาศธรรมชาติ สายหมอก ผมทำอะไรไม่ถูกจากที่ง่วงนอนกลายเปนตื่นหัวใจเต้นรัว มือเริ่มสั่น น้ำตาเริ่มไหล แฟนผมไปคบเพื่อนรุ่นเดียวกันกับผม แล้วมองไปที่รายละเอียดเห็นขึ้นสถานะว่าคบกันแล้ว ตอนสมัยคบกับผมผมพยายามถ่ายรูปคู่แล้วโพสแบบนี้แต่ก็โดนสั่งห้ามอ้างว่าพี่เล่นเฟสเดียวมาเห็น แล้วมาทำแบบนี้มันหมายความไปว่าไง แต่มันเลวร้ายไปกว่านั้นเพื่อนในเฟสผมที่เปนเพื่อนกับมันเข้าไปเม้นแสดงความยินดีที่เปิดตัวแฟนว่าน่ารักอย่างนู้นน่ารักอย่างนี้ ทั้งๆที่รู้ผญคนนั้นคือแฟนเรามาก่อน แต่ก็ช่างเหอะเพื่อนเข้าก้คงรู้ว่าเรากับแฟนเลิกกันแล้ว แล้วก็คิดว่าเรารู้แล้วว่าแฟนไปมีแฟนใหม่แล้ว แต่ที่จริงเรากลับไม่รู้อะไรเลย แม้กระทั้งเราเลิกกันทำไมเพราะอะไร
ในเมื่อตอนนี้เค้ารักกันแล้ว เปนแฟนกันแล้วผมก็คงหมดความหมาย สิ่งเดียวที่ผมจะทำได้ตอนนี้คือ ตัดใจใช่มั้ย ผมแค่อยากรู้ว่าเธอทำไมตัดผมได้ง่ายดายขนาดนั้น คำว่าเยื้อใย มันไม่มีเหลือเหมือนผมเลยหรอ เจ็บครั้งนี้มันทำให้ผมแทบจะไม่ขอให้มีความรักอีกเลย สิ่งที่ทุ่มเทไปแทนค่าด้วยความว่างเปล่า
สุดท้ายนี้ขอให้เธอโชคดีรักกับเค้าให้นานๆนะ เราจะจำไว้ว่าเราเคยเป็นคนรักกัน ถ้าผ่านมาเห็นกระทู้มันก็แค่ตัวหนังสือที่ระบายมาจากใจเธอจะมองข้ามผ่านไปก็ได้ เพราะมันอาจไม่สำคัญอะไรกับเธอแล้ว หากผมผิดพลาดประการหรืออ้างอิงถึงบุคคลใดในกระทู้นี้ผมก็ต้องขออภัยเป็นอย่างไว้ ณที่นี่ด้วย ขอบคุณมากๆ (ไม่เคยพิมพ์อะไรยาวขนาดนี้เลยนะ)