คำตอบที่ได้รับเลือกจากเจ้าของกระทู้
ความคิดเห็นที่ 32
ขอนำเสนอ เจมี่ คาร์ร่าเกอร์ล่ะกัน
ตอนเป็นดาวรุ่งใหม่ๆ เล่นตำแหน่งกลางรับ แถมกินตำแหน่งตำแหน่งเป็นกัปตันทีม ยู 21 ของอังกฤษ (เมพมาก)
พอได้ขึ้นชั้นมาเล่นทีมชุดใหญ่ของลิเวอร์พูล ก็มาเล่นในตำแหน่งกองหลัง พี่แกโดนจับโยกมาเล่นทุกตำแหน่ง ตั้งแต่แบ๊ค ยันเซนเตอร์
ทุกครั้งที่แกได้โอกาสลงสนาม มักหมายถึงโอกาสทำประตูของฝ่ายตรงข้ามได้เปิดกว้างขี้นอีกนึงบาน เป็นตัวสร้างความบันเทิงของกองเชียร์ฝ่ายตรงข้ามเพราะพี่แกพร้อมจะโฉ่งฉาง วืดวาด เฟอะฟะ ผมว่าน่าจะเป็นคนที่แฟนหงส์หมายหัว อยากจะให้ขายทิ้งไวๆ
แต่เมื่อไรที่แกลงสนาม จะเห็นถึงความมุ่งมั่น ตั้งใจ ทุ่มเท ใจเกินร้อย ทำเพื่อสโมสรของแกเสมอ จนอาจจะกลายเป็นตั้งใจมากเกิน และกดดันตัวเองทำให้เกิดข้อผิดพลาดในที่สุด ส่วนเทคนิคส่วนตัว หรือพรสวรรค์ไม่ต้องพูดถึง เน้นแรงอย่างเดียวครับ
สิ่งที่แกทำสะท้อนถึงคุณค่าที่แกมี แม้จะต้องใช้เวลาในการพิชิตใจสาวกหงส์แดงนานแค่ไหน แกสู้ไม่ถอยครับ จนแกมีที่ยืนใน 11 ตัวจริงและในใจแฟนหงส์
จากดาวรุ่งที่ไม่น่าจะมีอนาคตกับสโมสร แต่จบด้วยการเป็นรองกัปตันทีม เล่นให้หงส์เพียงทีมเดียว และเป็นหนึ่งในตำนานของหงส์แดงคนนึงเลย
พรสวรรค์อาจจะเป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานมา แต่พรแสวงและความมุ่งมั่น เป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นเอง ฉะนั้นท้อได้แต่อย่าถอยครับ และอย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ที่สำคัญหาตำแหน่งที่ใช่ของเราให้เจอ เป็นกำลังใจให้ จขกท. ครับผม
ตอนเป็นดาวรุ่งใหม่ๆ เล่นตำแหน่งกลางรับ แถมกินตำแหน่งตำแหน่งเป็นกัปตันทีม ยู 21 ของอังกฤษ (เมพมาก)
พอได้ขึ้นชั้นมาเล่นทีมชุดใหญ่ของลิเวอร์พูล ก็มาเล่นในตำแหน่งกองหลัง พี่แกโดนจับโยกมาเล่นทุกตำแหน่ง ตั้งแต่แบ๊ค ยันเซนเตอร์
ทุกครั้งที่แกได้โอกาสลงสนาม มักหมายถึงโอกาสทำประตูของฝ่ายตรงข้ามได้เปิดกว้างขี้นอีกนึงบาน เป็นตัวสร้างความบันเทิงของกองเชียร์ฝ่ายตรงข้ามเพราะพี่แกพร้อมจะโฉ่งฉาง วืดวาด เฟอะฟะ ผมว่าน่าจะเป็นคนที่แฟนหงส์หมายหัว อยากจะให้ขายทิ้งไวๆ
แต่เมื่อไรที่แกลงสนาม จะเห็นถึงความมุ่งมั่น ตั้งใจ ทุ่มเท ใจเกินร้อย ทำเพื่อสโมสรของแกเสมอ จนอาจจะกลายเป็นตั้งใจมากเกิน และกดดันตัวเองทำให้เกิดข้อผิดพลาดในที่สุด ส่วนเทคนิคส่วนตัว หรือพรสวรรค์ไม่ต้องพูดถึง เน้นแรงอย่างเดียวครับ
สิ่งที่แกทำสะท้อนถึงคุณค่าที่แกมี แม้จะต้องใช้เวลาในการพิชิตใจสาวกหงส์แดงนานแค่ไหน แกสู้ไม่ถอยครับ จนแกมีที่ยืนใน 11 ตัวจริงและในใจแฟนหงส์
จากดาวรุ่งที่ไม่น่าจะมีอนาคตกับสโมสร แต่จบด้วยการเป็นรองกัปตันทีม เล่นให้หงส์เพียงทีมเดียว และเป็นหนึ่งในตำนานของหงส์แดงคนนึงเลย
พรสวรรค์อาจจะเป็นสิ่งที่พระเจ้าประทานมา แต่พรแสวงและความมุ่งมั่น เป็นสิ่งที่เราสร้างขึ้นเอง ฉะนั้นท้อได้แต่อย่าถอยครับ และอย่ากดดันตัวเองมากเกินไป ที่สำคัญหาตำแหน่งที่ใช่ของเราให้เจอ เป็นกำลังใจให้ จขกท. ครับผม
สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 26
เอาที่ใกล้ตัวที่สุดก็ตัวผมเอง ผมเล่นบอลไม่เก่ง เล่นทื่อ ๆ เลี้ยงหลบไม่เป็น
เดาะบอลไม่เป็น จับบอลห่างตัวเป็นวา ชอบเล่นบอลตั้งแต่เด็ก แต่ไม่มีพรสวรรค์เอาซะเลย
ก็เลิกเล่นไปตอนเรียน ปวช. 1 แต่ใจยังรักตลอดมาเริ่มเล่นจริงจังอีกครั้งตอนอายุ 24
เพราะใจมันรัก และเห็นเค้ามีรายการแข่งบ่อย เราก็อยากไปเล่น แต่ฝีเท้ากากมาก
ไม่มีทีมไหนชวนไปเล่น หนทางเดียวที่จะได้ไปเล่นก็คือมีทีมของตัวเอง ผมเลยทำทีมเอง
เป็นสปอนเซอร์ หาตัวผู้เล่นเก่ง ๆ มาเล่นให้ พอทีมยิงนำห่าง ผมก็ลงไปเล่น
จำได้ว่าเตะบอลผิด ๆ ถูก ๆ คนดูนั่งหัวเราะ ขำกัน การที่ได้เล่นกับคนเก่ง ๆ
ซ้อมกับเค้าบ่อย ๆ ทำให้ฝีเท้าดีขึ้นมาก
อีกคนนึงก็ลูกชายผมครับ ไม่มีพรสวรรค์เหมือนกัน เดี๋ยวนี้ผมทำทีมอายุไม่เกิน 12 ปีด้วย
เอาเด็ก ๆ อายุ 8-12 ปีมาฝึก สอนเด็กคนอื่นทำได้หมด แต่ลูกชายผมทำไม่ได้ แค่ให้ฝึก
เตะแปบอล เค้าก็ทำไม่ได้ ให้ฝึกแปบอลสองปี กว่าจะเตะเป็น วางเท้าถูก ผมให้ฝึกอยู่คนเดียว
ทุกวัน ไม่ให้เล่นทีม เดี๋ยวนี้มีทีมอื่นชวนไปเล่นด้วยแล้ว โค้ชเค้าบอกว่า เห็นลูกผมมีความ
มุ่งมั่น มาถึงสนามก็วิ่งวอร์ม และซ้อมอยู่คนเดียว ในขณะที่เด็กอื่นรอแต่จะเล่นทีมกัน
ทุกวันนี้ผมแทบจะไม่ได้เล่นบอลกับเพื่อนแล้ว จะเตะกับลูกชายแค่สองคน เพราะถ้าผม
ไปลงเล่นทีม ก็ต้องทิ้งให้เค้าซ้อมอยู่คนเดียว ถ้าได้เตะกับเรา เค้าก็จะพัฒนาได้เร็วขึ้น
และสนุกกว่าซ้อมอยู่คนเดียว ทุกวันหลังซ้อมเสร็จ เค้าก็จะท้าผมวิ่งแข่ง เค้าบอกว่า
สักวันจะวิ่งให้เร็วกว่าป๊าให้ได้
สู้ ๆ นะครับ เจ้าของกระทู้ เป็นกำลังใจให้ครับ
เดาะบอลไม่เป็น จับบอลห่างตัวเป็นวา ชอบเล่นบอลตั้งแต่เด็ก แต่ไม่มีพรสวรรค์เอาซะเลย
ก็เลิกเล่นไปตอนเรียน ปวช. 1 แต่ใจยังรักตลอดมาเริ่มเล่นจริงจังอีกครั้งตอนอายุ 24
เพราะใจมันรัก และเห็นเค้ามีรายการแข่งบ่อย เราก็อยากไปเล่น แต่ฝีเท้ากากมาก
ไม่มีทีมไหนชวนไปเล่น หนทางเดียวที่จะได้ไปเล่นก็คือมีทีมของตัวเอง ผมเลยทำทีมเอง
เป็นสปอนเซอร์ หาตัวผู้เล่นเก่ง ๆ มาเล่นให้ พอทีมยิงนำห่าง ผมก็ลงไปเล่น
จำได้ว่าเตะบอลผิด ๆ ถูก ๆ คนดูนั่งหัวเราะ ขำกัน การที่ได้เล่นกับคนเก่ง ๆ
ซ้อมกับเค้าบ่อย ๆ ทำให้ฝีเท้าดีขึ้นมาก
อีกคนนึงก็ลูกชายผมครับ ไม่มีพรสวรรค์เหมือนกัน เดี๋ยวนี้ผมทำทีมอายุไม่เกิน 12 ปีด้วย
เอาเด็ก ๆ อายุ 8-12 ปีมาฝึก สอนเด็กคนอื่นทำได้หมด แต่ลูกชายผมทำไม่ได้ แค่ให้ฝึก
เตะแปบอล เค้าก็ทำไม่ได้ ให้ฝึกแปบอลสองปี กว่าจะเตะเป็น วางเท้าถูก ผมให้ฝึกอยู่คนเดียว
ทุกวัน ไม่ให้เล่นทีม เดี๋ยวนี้มีทีมอื่นชวนไปเล่นด้วยแล้ว โค้ชเค้าบอกว่า เห็นลูกผมมีความ
มุ่งมั่น มาถึงสนามก็วิ่งวอร์ม และซ้อมอยู่คนเดียว ในขณะที่เด็กอื่นรอแต่จะเล่นทีมกัน
ทุกวันนี้ผมแทบจะไม่ได้เล่นบอลกับเพื่อนแล้ว จะเตะกับลูกชายแค่สองคน เพราะถ้าผม
ไปลงเล่นทีม ก็ต้องทิ้งให้เค้าซ้อมอยู่คนเดียว ถ้าได้เตะกับเรา เค้าก็จะพัฒนาได้เร็วขึ้น
และสนุกกว่าซ้อมอยู่คนเดียว ทุกวันหลังซ้อมเสร็จ เค้าก็จะท้าผมวิ่งแข่ง เค้าบอกว่า
สักวันจะวิ่งให้เร็วกว่าป๊าให้ได้
สู้ ๆ นะครับ เจ้าของกระทู้ เป็นกำลังใจให้ครับ
สาวน้อยมวลร้อยกว่าโล ซึ้ง, นักมายากลแห่งรัสเซีย ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 869013 ถูกใจ, หงส์ 89 ดีกรี ถูกใจ, Batty_Brownie ถูกใจ, OrangE_KnighT ถูกใจ, amara ถูกใจ, Anna_NSW ถูกใจ, Kloster23 ถูกใจ, Priory of Syon ซึ้งรวมถึงอีก 4 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
มีนักฟุตบอลคนไหนบ้างครับ ที่เด่นในเรื่องของความพยายาม
ไม่มีพรสวรรค์ซะด้วยซ้ำแบบปั้นยังไงก็ไม่ขึ้น แบบพรสวรรค์มีน้อยเเต่พรแสวงเต็มเปี่ยม
แต่ในที่สุดเขาก็ได้พิสูจน์ตัวเองลบคำสบประมาท จนทำให้คนอื่นยอมรับในฝีเท้าของเขาได้
อยากจะลองเอามาเป็นกำลังใจในการเล่นฟุตบอลครับเพราะตอนนี้ท้อเหลือเกิน ผมเป็นคนไม่มีพรสวรรค์เลยครับ แล้วจะต้องฝึกให้หนักกว่าคน
อื่นกี่เท่าครับเราถึงจะเก่งจนดีกว่าคนอื่นเขาได้ครับ