ผมไม่รู้แล้วว่าตอนนี้ผมรู้สึกยังไงกับเธอกันแน่
คือตอนแรกที่เจอผมก็รู้สึกชอบเธออะนะ แอบมองเธอบ่อยๆ พอเธอหันมาก็ทำเป็นดูนกดูไม้ไปเรื่อยเปื่อยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
แต่ก็เหมือนเธอจะรู้อะนะว่าผมแอบมอง จนบางครั้งเธอยังมองผมค้างเลย(เหมือนจะบอกว่า ฉันรู้นะ ฉันรู้นะ ว่าเธอคิอะไรอยู่)
แต่ผมก็แกล้งบื่อไปอะนะ จนผมคิดว่าก็แค่ชอบอย่าไปจิงจังดีฟ่าเดี๋ยวเจ็บ(เจียมตัวอะนะ) แต่กลายเป็นว่าเหมือนเธอจะชอบผมขึ้นมาซะงั้น
คือเธอเป็นคนนิ่งๆอะไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไรคุยแต่เพื่อนในกลุ่มเธออะไม่กี่คน แต่ผมเป็นคนนอกกลุ่มที่คุยกับเธอบ่อยที่สุดอะ
เจอหน้าเธอก็ยิ้มให้ผม ผมก็ชอบแกล้งเธอแล้วเธอก็ไม่รำคาญผมด้วย ถ้าเป็นคนอื่นแกล้งเธอจะไม่คุยด้วยเลย
แต่ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าเลยไม่แน่ใจว่าจะถามดีไหม ได้แต่เก็บไว้ในใจไปอย่างนั้น... จนผ่านไปหนึ่งปี!!!
ผมก็ไม่ได้คิดไรแล้วนะ แต่อยู่มาดีๆ
เธอกลับมาแสดงออกมาอย่างชัดเจนเลยนะว่าชอบผม ตอนนั้นงงมากแต่เก็บอาการอยู่ผมก็ไม่รู้ดิไปไม่เป็น
คือเธอแสดงออกมาชัดเจนเลยนะ
แต่เฉพาะตอนอยู่กัน2คน เวลาอยู่กับคนอื่นเธอจะเก็บอาการไว้ แต่ก็มองและยิ้มให้ผมอยู่ตลอด
ผมก็เริ่มมีความรู้สึกดีๆให้เธออีกแล้ว
(ก็นะมีคนมามอบความรู้ดีๆให้จะไปเกลียดได้ไง)แต่ที่ทำให้ผมต้องตั้งกระทู้นี้เพราะว่า ผ่านไปจากนั้นไม่นานเธอมีแฟน
อันนั้นไม่ใช่เหตุผลที่ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีกับเธอนะ ออกจะรู้สึกยินดีด้วยซ้ำ
แต่เหตุผลมันอยู่ที่ว่าเธอยังแสดงออกมาว่าชอบผมอยู่ อื้อ...นั่นแหละประเด็น
เข้าเรื่องเลยนะ...ถ้ามีใครสักคนมาชอบคุณ แล้วคุณก็รู้สึกชอบเขาเหมือนกัน แต่เเขามีแฟนอยู่แล้วแต่ยังแสดงออกมาว่าชอบคุณอยู่
คุณจะรู้สึกยังไงกันครับ
ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าผมรู้สึกกับเธอยัง มันผสมปนกันหมดแล้ว เกลียด ไม่ชอบ หมั่นไส้ หงุดหงิด รำคาญ ไม่อยากเห็นหน้า ผมมีความรู้สึกทั้งหมดนี้ปนกันอยู่มากไม่รู้จะทำยังไงดีเพราะเวลาผมเจอเธอความรู้สึกเหล่าเข้ามาในหัวผมจนทำให้ผมไม่อยากมองหน้าเธอเลย
แต่มันตลกดีนะเพราะผมเพิ่งรู้ว่าผมรักเธอเข้าไปแล้ว
ผมจะทำยัไงกับเธอดี
คือตอนแรกที่เจอผมก็รู้สึกชอบเธออะนะ แอบมองเธอบ่อยๆ พอเธอหันมาก็ทำเป็นดูนกดูไม้ไปเรื่อยเปื่อยทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้
แต่ก็เหมือนเธอจะรู้อะนะว่าผมแอบมอง จนบางครั้งเธอยังมองผมค้างเลย(เหมือนจะบอกว่า ฉันรู้นะ ฉันรู้นะ ว่าเธอคิอะไรอยู่)
แต่ผมก็แกล้งบื่อไปอะนะ จนผมคิดว่าก็แค่ชอบอย่าไปจิงจังดีฟ่าเดี๋ยวเจ็บ(เจียมตัวอะนะ) แต่กลายเป็นว่าเหมือนเธอจะชอบผมขึ้นมาซะงั้น
คือเธอเป็นคนนิ่งๆอะไม่ค่อยคุยกับใครเท่าไรคุยแต่เพื่อนในกลุ่มเธออะไม่กี่คน แต่ผมเป็นคนนอกกลุ่มที่คุยกับเธอบ่อยที่สุดอะ
เจอหน้าเธอก็ยิ้มให้ผม ผมก็ชอบแกล้งเธอแล้วเธอก็ไม่รำคาญผมด้วย ถ้าเป็นคนอื่นแกล้งเธอจะไม่คุยด้วยเลย
แต่ไม่รู้คิดไปเองหรือเปล่าเลยไม่แน่ใจว่าจะถามดีไหม ได้แต่เก็บไว้ในใจไปอย่างนั้น... จนผ่านไปหนึ่งปี!!!
ผมก็ไม่ได้คิดไรแล้วนะ แต่อยู่มาดีๆ
เธอกลับมาแสดงออกมาอย่างชัดเจนเลยนะว่าชอบผม ตอนนั้นงงมากแต่เก็บอาการอยู่ผมก็ไม่รู้ดิไปไม่เป็น
คือเธอแสดงออกมาชัดเจนเลยนะ
แต่เฉพาะตอนอยู่กัน2คน เวลาอยู่กับคนอื่นเธอจะเก็บอาการไว้ แต่ก็มองและยิ้มให้ผมอยู่ตลอด
ผมก็เริ่มมีความรู้สึกดีๆให้เธออีกแล้ว
(ก็นะมีคนมามอบความรู้ดีๆให้จะไปเกลียดได้ไง)แต่ที่ทำให้ผมต้องตั้งกระทู้นี้เพราะว่า ผ่านไปจากนั้นไม่นานเธอมีแฟน
อันนั้นไม่ใช่เหตุผลที่ผมเริ่มรู้สึกไม่ดีกับเธอนะ ออกจะรู้สึกยินดีด้วยซ้ำ
แต่เหตุผลมันอยู่ที่ว่าเธอยังแสดงออกมาว่าชอบผมอยู่ อื้อ...นั่นแหละประเด็น
เข้าเรื่องเลยนะ...ถ้ามีใครสักคนมาชอบคุณ แล้วคุณก็รู้สึกชอบเขาเหมือนกัน แต่เเขามีแฟนอยู่แล้วแต่ยังแสดงออกมาว่าชอบคุณอยู่
คุณจะรู้สึกยังไงกันครับ
ตอนนี้ผมไม่รู้แล้วว่าผมรู้สึกกับเธอยัง มันผสมปนกันหมดแล้ว เกลียด ไม่ชอบ หมั่นไส้ หงุดหงิด รำคาญ ไม่อยากเห็นหน้า ผมมีความรู้สึกทั้งหมดนี้ปนกันอยู่มากไม่รู้จะทำยังไงดีเพราะเวลาผมเจอเธอความรู้สึกเหล่าเข้ามาในหัวผมจนทำให้ผมไม่อยากมองหน้าเธอเลย
แต่มันตลกดีนะเพราะผมเพิ่งรู้ว่าผมรักเธอเข้าไปแล้ว