และมันก็เป็นเช่นนี้ทุกครั้งเมื่อผมมีอะไรในใจที่จะต้องคิด
เบียร์สองกระป๋องบนฝากระโปรงรถ บรรยากาศยามค่ำคืน อากาศเย็นๆปลิวผ่านตัว แสงไฟสลัวๆของสะพานพระราม8 ,, ผมยืนพิงฝากระโปรงรถ พลางจิบเบียร์มองอะไรไปเรื่อยเปื่อย ,, ผมมาที่นี่ทุกครั้งเมื่อผมมีอะไรไม่สบายใจ ,, และวันนี้ก็เป็นอีกวัน บรรยากาศใต้สะพานพระราม8ยังต้อนรับผมอย่างดี ยามผมบึ่งรถมาจอดเืพื่อนั่งซัดเบียร์คนเดียวเป็นพระเอกมิวสิค เพื่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ,, มีใครบางคนกำลังเดินเข้ามา
หมาไทยรูปร่างสันทัด เพศผู้ คะเนจากตาน่าจะอยู่ในวัยที่แก่พอควร ดูจากการเดินและอาการที่ระโหยโรยแรงของมัน ,, มันเดินเข้ามามองหน้าผม และทรุดตัวลงนอนข้างๆถัดจากผมไม่ไกล ,, น่าแปลกที่เรามองไปในตำแหน่งเดียวกัน
ผมเอ่ยปากทักมันก่อนด้วยความอัธยาศัยดี "เฮ้ย เมิงนอนไหนเนี่ย ไม่หนาวเร่อวะ กรูยังหนาวเลย" ,, แขกผู้มาเยือนกระดิกหูฟังพร้อมหันมามองผมด้วยสายตาที่ถ้าแปลเป็นคนคงประมาณว่า "ไอ้hearนี่เป็นใคร มายุ่งอะไรกะกรู" ,, บ่อยครั้งที่ผมแว็บใจเมื่อเห็นหมาจรจัดข้างทาง ผมมักจะคิดเสมอว่า คืนนี้มันจะนอนไหน จะกินอะไร จะหนาวมั้ย และมันจะใช้ชีวิตอย่างไง บางทีก็อยากจะตามติดชีวิตหมาซักตัว เอาแบบรู้ๆกันไปเลยว่าไปไหน ทำอะไร กินที่ไหน ,, มันเป็นชีวิตที่ผมคิดว่า น่าสงสารมากๆ แบบหนึ่งในโลกนี้ ,, ย้อนกลับมาที่ไอ้หมาข้างๆผม
ผมเปิดประตูรถ หยิบเบียร์ส่วนที่เหลือและัพริงเกิลสีเขียวที่เหลือในรถอยู่หนึ่งป๋องออกมา ,, ใจแรกผมคิดจะเอาพริงเกิลแกล้มเบียร์ซะหน่อย แต่พอหันไปเพื่อนที่นอนหงอย-อยู่ข้างตัว ,, เลยตัดใจแบ่งกันกิน และเมื่อเบียร์ในร่างกายเริ่มทำงาน จึงถึงบทพูดกับหมาอีกครั้ง
"อะ เฮ้ย แDก คืนนี้หนาวนะ แDกไปๆ ถือซะว่านี่เป็นของขวัญคริสมาต์จากกรูละกัน" ,, ผมเทพลิงเกิ้ลลงพื้น พร้อมเดินจะกลับขึ้นรถเตรียมกลับบ้าน ระหว่างกำลังจะเปิดประตูจึงหันไปมองพริงเกิ้ลด้วยอารมเสียดาย ,, หมาแก่ยืนมองผมด้วยสายตายังไงผมแปลไม่ออก แต่ผมก็โบมือให้มันและปิดประตูรถ พร้อมขับออกมาด้วยน้ำตาที่เอ่อซึมเบ้าตา เพราะคำถามที่มันก้องอยู่ในสอมงตัวเอง
"คืนนี้ มันจะนอนไหน" *
ปล.อยู่ในอาการตึงๆขณะพิมพ์ ถ้าเนื้อหามันวนไปวนมาไม่ต้องสืบ
ปล.1 แอบถ่ายรูปสะพานมาฝาก
คืนนี้ นอนไหน *
เบียร์สองกระป๋องบนฝากระโปรงรถ บรรยากาศยามค่ำคืน อากาศเย็นๆปลิวผ่านตัว แสงไฟสลัวๆของสะพานพระราม8 ,, ผมยืนพิงฝากระโปรงรถ พลางจิบเบียร์มองอะไรไปเรื่อยเปื่อย ,, ผมมาที่นี่ทุกครั้งเมื่อผมมีอะไรไม่สบายใจ ,, และวันนี้ก็เป็นอีกวัน บรรยากาศใต้สะพานพระราม8ยังต้อนรับผมอย่างดี ยามผมบึ่งรถมาจอดเืพื่อนั่งซัดเบียร์คนเดียวเป็นพระเอกมิวสิค เพื่อคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ,, มีใครบางคนกำลังเดินเข้ามา
หมาไทยรูปร่างสันทัด เพศผู้ คะเนจากตาน่าจะอยู่ในวัยที่แก่พอควร ดูจากการเดินและอาการที่ระโหยโรยแรงของมัน ,, มันเดินเข้ามามองหน้าผม และทรุดตัวลงนอนข้างๆถัดจากผมไม่ไกล ,, น่าแปลกที่เรามองไปในตำแหน่งเดียวกัน
ผมเอ่ยปากทักมันก่อนด้วยความอัธยาศัยดี "เฮ้ย เมิงนอนไหนเนี่ย ไม่หนาวเร่อวะ กรูยังหนาวเลย" ,, แขกผู้มาเยือนกระดิกหูฟังพร้อมหันมามองผมด้วยสายตาที่ถ้าแปลเป็นคนคงประมาณว่า "ไอ้hearนี่เป็นใคร มายุ่งอะไรกะกรู" ,, บ่อยครั้งที่ผมแว็บใจเมื่อเห็นหมาจรจัดข้างทาง ผมมักจะคิดเสมอว่า คืนนี้มันจะนอนไหน จะกินอะไร จะหนาวมั้ย และมันจะใช้ชีวิตอย่างไง บางทีก็อยากจะตามติดชีวิตหมาซักตัว เอาแบบรู้ๆกันไปเลยว่าไปไหน ทำอะไร กินที่ไหน ,, มันเป็นชีวิตที่ผมคิดว่า น่าสงสารมากๆ แบบหนึ่งในโลกนี้ ,, ย้อนกลับมาที่ไอ้หมาข้างๆผม
ผมเปิดประตูรถ หยิบเบียร์ส่วนที่เหลือและัพริงเกิลสีเขียวที่เหลือในรถอยู่หนึ่งป๋องออกมา ,, ใจแรกผมคิดจะเอาพริงเกิลแกล้มเบียร์ซะหน่อย แต่พอหันไปเพื่อนที่นอนหงอย-อยู่ข้างตัว ,, เลยตัดใจแบ่งกันกิน และเมื่อเบียร์ในร่างกายเริ่มทำงาน จึงถึงบทพูดกับหมาอีกครั้ง
"อะ เฮ้ย แDก คืนนี้หนาวนะ แDกไปๆ ถือซะว่านี่เป็นของขวัญคริสมาต์จากกรูละกัน" ,, ผมเทพลิงเกิ้ลลงพื้น พร้อมเดินจะกลับขึ้นรถเตรียมกลับบ้าน ระหว่างกำลังจะเปิดประตูจึงหันไปมองพริงเกิ้ลด้วยอารมเสียดาย ,, หมาแก่ยืนมองผมด้วยสายตายังไงผมแปลไม่ออก แต่ผมก็โบมือให้มันและปิดประตูรถ พร้อมขับออกมาด้วยน้ำตาที่เอ่อซึมเบ้าตา เพราะคำถามที่มันก้องอยู่ในสอมงตัวเอง
"คืนนี้ มันจะนอนไหน" *
ปล.อยู่ในอาการตึงๆขณะพิมพ์ ถ้าเนื้อหามันวนไปวนมาไม่ต้องสืบ
ปล.1 แอบถ่ายรูปสะพานมาฝาก