บ้านเราแตกแล้ว...ลูกเอ๋ย

กระทู้สนทนา
ผมคิดมาเสมอว่าประเทศก็เหมือนบ้านหลังใหญ่ของคนไทยทุกคน

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นปัจจุบันมันทำให้ผมนึกถึงตอนที่พ่อกับแม่ผมเลิกกัน แต่ก่อนครอบครัวผมก็เหมือนครอบครัวปกตื มีพ่อ แม่ พี่สาว แล้วก็ผม แต่ไม่รู้เพราะอะไรเหมือนกันที่มาวันนึงจากคนครอบครัวเดียวกันต้องมาเป็นศัตรูกันเอง ช่วงก่อนหน้าที่เค้าจะหย่ากันเป็นช่วงเวลาที่เศร้าที่สุดในชีวิตผมและพี่สาว เพราะทั้งพ่อและแม่ต่างพยายามจะให้ลูกเข้าข้างตัวเองโดยการว่าอีกฝ่ายเสียๆหายๆ คอยจูนตลอดเพื่อให้เราเกลียดอีกฝ่ายเพราะต่างคนต่างจะดึงลูกให้อยู่กับตัวเอง

ทุกวันนี้ผมย้อนคิดกลับไปแล้วนึกเสียใจว่าทำไม่เค้าไม่คิดบ้างว่าลูกๆเสียใจแค่ไหน แค่บ้านแตกก็แย่พอแล้วไหนยังต้องมาฟังทั้งสองคนให้ร้ายกัน  คนเคยอยู่เป็นครอบครัวเดียวกันแท้ๆ ผมเห็นในหนังเวลาครอบครัวฝรั่งเลิกกันเขาก็คุยกันแบบผู้ใหญ่ สุดท้ายก็ไปอธิบายให้ลูกฟังว่าเหตุผลที่เขาต้องแยกทางกัน etc. แล้วเขาก็ดูแลลูกกันไปปกติ

ประเทศเราตอนนี้ถูกชนชั้นปกครองปลุกปั่นให้แบ่งฝักแบ่งฝ่าย จากคนเคยอยู่ด้วยกันดีๆทุกวันนี้ต้องมาคอยดูว่าใครเป็นพวกไหน เหตุเพราะพวกนักการเมืองและผู้มีอำนาจไม่มีวุฒิภาวะเลย ผู้ใหญ่ทะเลาะกันแทนที่จะคุยกัน ตกลงกันแบบผู้ใหญ่กลับอาละวาด ใส่ไฟให้คนในบ้านเกลียดกันเอง ทั้งๆที่ไม่ได้เป็นต้นเหตุแต่ต้องถูกดึงไปดึงมา

ตอนที่บ้านผมแตก ต่างคนต่างไปคนละทิศคนละทาง และใช้เวลาอักหลายปีกว่าสภาพจิตใจของเราจะดีขึ้น

ผมเห็นประเทศเรากำลังแตกแบบนั้น และผมก็เสียใจจริงๆ
แสดงความคิดเห็น
โปรดศึกษาและยอมรับนโยบายข้อมูลส่วนบุคคลก่อนเริ่มใช้งาน อ่านเพิ่มเติมได้ที่นี่