เป็นเรื่องของเพื่อนบ้านนะคะ..จริงๆเรากับเขา(เพื่อนบ้านขอเรียกมดนะคะ)ไม่ค่อยสนิทกันรู้จักกันเพียงผิวเผินแบบเพื่อนบ้านทั่วไป
เราไม่ค่อยได้พูดคุยกันเพราะมดไม่ค่อยได้อยู่บ้านเห็นออกทำงานแต่เช้ามืดกลับอีกทีก็ค่ำมืดเขามีลูกชายอายูประมาณ6เดือน
แต่เราไม่เห็นแม่เด็กมานานมากแล้วมีแต่ผู้หญิงแก่ประมาณ80ที่อยู่บ้านและดูแลเด็ก....เรื่องเกิดขึ้นเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
บ้านเราจัดงานปาร์ตี้เล็กๆมีเพื่อนเราเพื่อนแฟนเท่านั้นตอนกลางวันเรากำลังเตรียมอาหารอยู่ได้ยินเสียงเด็กร้องดังจากบ้านมดและนานมากจนเราเริ่มแอะใจบอกแฟนให้ไปดูทีแฟนเราเรียกยายแกตั้งนานก็ไม่มีเสียงขานรับ...เราเริ่มใจไม่ดีบอกแฟนให้งั้ดประตูเข้าไปเลยเพราะเด็กร้องดังและนานมากแล้วจนเสียงที่ฟังเหมือนเริ่มไม่มีแรง...พอแฟนพังประตูเข้าไปก็เห็นเด็กนอนร้องอยู่กับพื้นรอ้งจนหน้าเขียวและอาเจียรเปรอะไปหมด
เรารีบไปอุ้มเด็กส่วนแฟนเดินไปตามหายายต้องตกใจยายแกล้มอยู่ในครัวหมดสติแฟนจึงเรียกรถพยาบาล..เราก็ได้ค้นเบอร์โทรหามดกว่าจะได้นานมาก
ส่งยายไปโรงพยาบาลส่วนเด็กเราดูแลให้บอกมดว่าไม่ต้องหว่งไปดูยายก่อน...ตกเย็นมดมารับลูกเราก็เลยชวนมานั่งกินอะไรกันด้วยเราก็เริ่มคุยกัน
ดูมดจะผอมลงไปมากๆมดบอกแม่(ยายที่เราเรียก)เส้นเลือดฝอยในสมองแตกแต่ไม่มากแต่ก็จะทำให้เป็นอำพาตครึ่งท่อนล่างทำให้เดินไม่ได้
เขาพูดไปทั้งน้ำตามดบอกสงสารแม่มากสงสารลูกด้วยเขาต้องทำงานหนักดุแลลูกที่ไม่ปรกติลูกเป็นออทิสติกคะส่วนแฟนมดก็ทิ้งไปตอนคลอดลูกเพียง1เดือนเขาบอกแฟนรับไม่ได้ที่ลูกเป็นแบบนี้...(เรามีลูกเราฟังแบบนี้อึ้งคะ)ตัวเขาก็ต้องทำงานใช้หนี้ที่แฟนเขาให้กู้มาทำร้านอาหารสุดท้ายก็ต้องปิดเพราะแฟนเขาไม่ดูแลชอบออกไปเล่นไพ่มีเงินเท่าไรก็เอาเข้าวงไพ่หมดตอนนี้บ้านก็เตรียมถูกยึดส่งฟ้องเมื่อต้นเดือนก็ต้องปิด
ร้านที่เปิดขายอุปกรณ์ตกแต่งรถเพราะไม่มีเงินหมุนเวียนพอ...ที่ออกไปแต่เช้าทุกวันเขาบอกไปหางานรับจ้างทำงานอะไรก็ต้องทำบางวันทำงานรับจ้างขับรถส่งของกลางคืนไปเป็นยามทำหมดจะได้มีเงินซื้อนมให้ลูกมีข้าวให้แม่กินทั้งใช้หนี้ทั้งดูแลลูกและแม่...มองๆไปเขาจะทำอย่างไรนะ
เรารับฟังก็ได้แต่ให้กำลังใจคิดว่าต่อไปจะทำไงละแม่ก็เดินไม่ได้ไม่มีคนดูแลลูกไหนจะหนี้สินบ้านกำลังถูกยึดไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน
เรากลัวใจจังคะกลัวคนที่หมดทางไปหมดทางสู้จะคิดมากครอบครัวเราก็ไม่ได้ร่ำรวยแฟนเราเลยบอกว่าเอางี้แล้วกันไปขับรถส่งของที่บริษัทเขา
เอาไหมส่วนเรื่องแม่กับลูกค่อยหาทางออก...เขาขอบคุณเราและแฟนแต่บอกว่าไม่เป็นไรบ้านคงปล่อยให้ถูกยึดแล้วย้ายไปอยู่ทาวเฮ้าเล็กๆและขายของที่บ้านจะได้ดูแลแม่และลูกได้....เมื่อวานตอนเย็นเราไปเยี่ยมแม่มดและได้รวบรวมเงินจากเพื่อนๆที่มาปาร์ตี้กันในวันนั้นทุกคนได้ฟังก็สงสารเขามากแม้จะเป็นเงินไม่มากแต่ก็คงพอช่วยเขาได้บ้างจะได้มีกำลังใจให้คิดเดินต่อไม่อยากให้เขาคิดสั้น...สงสารเด็ก
ที่เอามาเล่าให้ฟังเราไม่ได้ต้องการคำเยินยอหรืออวยเรานะคะเพียงแต่คิดว่าชีวิตคนเรามีกินมีใช้อยู่ดีๆกลับต้องมาล้มจนไม่เหลืออะไรแบบติดลบด้วย...สงสารคะเห็นว่าอาทิตหน้าเขาจะย้ายออกแล้วบอกว่าปีใหม่แล้วทุกอย่างคงดีขึ้นพูดพร้อมน้ำตา....เราน้ำตาแตกเลย
ชีวิตต้องสู้(ของเพื่อน)
เราไม่ค่อยได้พูดคุยกันเพราะมดไม่ค่อยได้อยู่บ้านเห็นออกทำงานแต่เช้ามืดกลับอีกทีก็ค่ำมืดเขามีลูกชายอายูประมาณ6เดือน
แต่เราไม่เห็นแม่เด็กมานานมากแล้วมีแต่ผู้หญิงแก่ประมาณ80ที่อยู่บ้านและดูแลเด็ก....เรื่องเกิดขึ้นเมื่อวันเสาร์ที่ผ่านมา
บ้านเราจัดงานปาร์ตี้เล็กๆมีเพื่อนเราเพื่อนแฟนเท่านั้นตอนกลางวันเรากำลังเตรียมอาหารอยู่ได้ยินเสียงเด็กร้องดังจากบ้านมดและนานมากจนเราเริ่มแอะใจบอกแฟนให้ไปดูทีแฟนเราเรียกยายแกตั้งนานก็ไม่มีเสียงขานรับ...เราเริ่มใจไม่ดีบอกแฟนให้งั้ดประตูเข้าไปเลยเพราะเด็กร้องดังและนานมากแล้วจนเสียงที่ฟังเหมือนเริ่มไม่มีแรง...พอแฟนพังประตูเข้าไปก็เห็นเด็กนอนร้องอยู่กับพื้นรอ้งจนหน้าเขียวและอาเจียรเปรอะไปหมด
เรารีบไปอุ้มเด็กส่วนแฟนเดินไปตามหายายต้องตกใจยายแกล้มอยู่ในครัวหมดสติแฟนจึงเรียกรถพยาบาล..เราก็ได้ค้นเบอร์โทรหามดกว่าจะได้นานมาก
ส่งยายไปโรงพยาบาลส่วนเด็กเราดูแลให้บอกมดว่าไม่ต้องหว่งไปดูยายก่อน...ตกเย็นมดมารับลูกเราก็เลยชวนมานั่งกินอะไรกันด้วยเราก็เริ่มคุยกัน
ดูมดจะผอมลงไปมากๆมดบอกแม่(ยายที่เราเรียก)เส้นเลือดฝอยในสมองแตกแต่ไม่มากแต่ก็จะทำให้เป็นอำพาตครึ่งท่อนล่างทำให้เดินไม่ได้
เขาพูดไปทั้งน้ำตามดบอกสงสารแม่มากสงสารลูกด้วยเขาต้องทำงานหนักดุแลลูกที่ไม่ปรกติลูกเป็นออทิสติกคะส่วนแฟนมดก็ทิ้งไปตอนคลอดลูกเพียง1เดือนเขาบอกแฟนรับไม่ได้ที่ลูกเป็นแบบนี้...(เรามีลูกเราฟังแบบนี้อึ้งคะ)ตัวเขาก็ต้องทำงานใช้หนี้ที่แฟนเขาให้กู้มาทำร้านอาหารสุดท้ายก็ต้องปิดเพราะแฟนเขาไม่ดูแลชอบออกไปเล่นไพ่มีเงินเท่าไรก็เอาเข้าวงไพ่หมดตอนนี้บ้านก็เตรียมถูกยึดส่งฟ้องเมื่อต้นเดือนก็ต้องปิด
ร้านที่เปิดขายอุปกรณ์ตกแต่งรถเพราะไม่มีเงินหมุนเวียนพอ...ที่ออกไปแต่เช้าทุกวันเขาบอกไปหางานรับจ้างทำงานอะไรก็ต้องทำบางวันทำงานรับจ้างขับรถส่งของกลางคืนไปเป็นยามทำหมดจะได้มีเงินซื้อนมให้ลูกมีข้าวให้แม่กินทั้งใช้หนี้ทั้งดูแลลูกและแม่...มองๆไปเขาจะทำอย่างไรนะ
เรารับฟังก็ได้แต่ให้กำลังใจคิดว่าต่อไปจะทำไงละแม่ก็เดินไม่ได้ไม่มีคนดูแลลูกไหนจะหนี้สินบ้านกำลังถูกยึดไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน
เรากลัวใจจังคะกลัวคนที่หมดทางไปหมดทางสู้จะคิดมากครอบครัวเราก็ไม่ได้ร่ำรวยแฟนเราเลยบอกว่าเอางี้แล้วกันไปขับรถส่งของที่บริษัทเขา
เอาไหมส่วนเรื่องแม่กับลูกค่อยหาทางออก...เขาขอบคุณเราและแฟนแต่บอกว่าไม่เป็นไรบ้านคงปล่อยให้ถูกยึดแล้วย้ายไปอยู่ทาวเฮ้าเล็กๆและขายของที่บ้านจะได้ดูแลแม่และลูกได้....เมื่อวานตอนเย็นเราไปเยี่ยมแม่มดและได้รวบรวมเงินจากเพื่อนๆที่มาปาร์ตี้กันในวันนั้นทุกคนได้ฟังก็สงสารเขามากแม้จะเป็นเงินไม่มากแต่ก็คงพอช่วยเขาได้บ้างจะได้มีกำลังใจให้คิดเดินต่อไม่อยากให้เขาคิดสั้น...สงสารเด็ก
ที่เอามาเล่าให้ฟังเราไม่ได้ต้องการคำเยินยอหรืออวยเรานะคะเพียงแต่คิดว่าชีวิตคนเรามีกินมีใช้อยู่ดีๆกลับต้องมาล้มจนไม่เหลืออะไรแบบติดลบด้วย...สงสารคะเห็นว่าอาทิตหน้าเขาจะย้ายออกแล้วบอกว่าปีใหม่แล้วทุกอย่างคงดีขึ้นพูดพร้อมน้ำตา....เราน้ำตาแตกเลย