อยู่กันมา 7 ปี มีลูก 2 คน แต่ตอนนี้สุดจะทนแล้ว ทำยังไงดี !!

เรากับสามีเริ่มมาจากการเป็นเพื่อนในกลุ่มกัน ตัดสินใย คบกันตอนจะจบ ปวช พอมาต่อมหาลัยได้ไม่ถึงปี เราก็ท้อง ที่บ้านเลยให้แต่งงานกัน บอกตรง ๆ เราแต่งเพราะสถาณการณ์มันบังคับ ที่บ้านสามีกันจัดขันหมากมาสู่ขอเราที่บ้าน จัดงานใหญ่โตพอสมควร แต่ไม่ได้จดทะเบียนกัน แต่งงานเสร็จเรากับสามีก็เริ่มทำงานจากการเป็นลูกจ้าง ร้านมือถือพ่อเราอีกสาขานึง พอลูกเราคลอด ทางบ้านสามีคุยกัน บอกให้เรามาขอเซ้งร้านจากพ่อเรา ซึ่งพอเราก็ให้เซ้งในราคาทุน หลังจากนั้นเรากับสามีก็ช่วยกันทำงาน พอตอนจะคลอดลูก เราก็ย้ายลงมาอยู่บ้านสามีที่ใต้ ซึ่งตอนนั้นสามียังขายมือถืออยู่กรุงเทพ คลอดลูกเสร็จได้ 2 เดือน ลูกหย่านม พ่อแม่สามีก็ให้ขึ้นไปช่วยสามีขายมือถือ โดยที่เค้าจะพาลูกไปหาเดือนละ 2 ครั้ง จากนั้นเราก็ขึ้นมาขายของ จนลูกประมาณ 9 เดือน สามีก่อเหตุยิงคนที่หน้าร้านของตัวเอง เหตุเพราะฝ่ายโน้นติดยา ชอบมารับแฟนซึ่งอยู่ร้านติดกัน เค้าชอบทำตาขวางใส่สามีเรา จนวันนึงเค้าเดินมาหน้าร้าน ทำท่าเหมือนล้วงอะไรในกระเป๋าจะเอาออกมา สามีเราเห็นแบบนั้นจึงคว้ามีดดาบวิ่งไล่ฟัน แต่ฝ่ายโน้นหนีได้ จึงไปตามพวกกลับมาจะทำร้ายสามีเรา สามีเราเลยยิงที่หน้าร้าน จนพิการ แล้วมาเสียชีวิต 2 ปีหลังจากนั้น สามีเลยหลบหนีคดี แล้วมาเคลียกับตำรวจและฝ่ายเจ้าทุกข์จนเรื่องสำเร็จ ไม่ต้องติดคุก หลังจากนั้นเรากับสามีจึงย้ายกลับมาอยู่ที่ใต้ มาอยู่กันที่บ้านพ่อแม่สามี เป็นตรอบครัวใหญ่ อยู่กัน 3 ครอบครัว และเริ่มตั้งท้องลูกคนที่ 2 กลับมาอยู่ที่ใต้ก็เปิดร้านมือถือ ช่วยกันเฝ้าร้านเหมือนเดิม เลี้ยงลูก ทะเลาะกันบ้าง แต่ไม่เคยลงไม้ลงมือ จนสองปีที่แล้ว สามีซื้อรถฮาเล่ย์ ทำให้มีสังคมเพื่อนมากขึ้น ออกไปกินเหล้านอกบ้านแทบทุกวัน ทะเลาะกันบ่อยมาก ๆ พูดจาหยาบคายใส่เรา และลูกทั้งที่ปกติกับคนนอกสามีเป็นคนสุภาพมาก ไม่เคยพูด พูดกูกับเพื่อน แต่กับเราและลูก "   สัด " ตลอดเลย จากที่เคยอยู่ด้วยกันแบบมีความสุข เค้าเปลี่ยนไป สังคมเยอะ ออกทริปต่างจังหวัดบ่อย เดือนละครั้ง - สองครั้ง ไม่รับที่กินเหล้านอกบ้านอีกแทบจะทุกวัน ปีที่ผ่านมาเริ่มทำร้ายร่างกายเรา ทำต่อหน้าลูก ๆ ด้วย ครั้งแรก ๆ เราก็บอกพ่อแม่เราแต่ต่อ ๆ มา เราก็ไม่เล่าอะไรให้ท่านฟัง ได้แต่เก็บเอาไว้คนเดียว พ่อแม่สามีก็ไม่เคยรู้ จนครั้งนั้นทะเลาะกัน เราไม่ไหวแล้ว จึงบอกพ่อแม่สามี แต่สิ่งที่ได้กลับมาคือ เค้าเข้าข้างลูกเค้า และบอกประมาณว่าอยู่ได้ก็อยู่ อยู่ไม่ได้ก็อย่าทนอยู่นะ ไปเถอะ ประมาณนี้ ซึ่งหลังจากฟังเราก็อึ้งมาก บอกตามตรงว่าอยากเก็บเสื้อผ้ากลับบ้านตอนนั้นเลย แต่ทำไมได้ สงสารลูก ๆ ได้แต่กอดลูก ๆ สองคนร้องไห้แล้วทนต่อไป จนมีอีกครั้ง เราจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกับสามี แต่ระหว่างทางสามี แต่ระหว่างทางทะเลาะกัน สามีชกเราหน้าบวม เราเลยตัดสินใจบอกเลิก ไม่ทน เราโทรหาพ่อและที่บ้าน พ่อเราโกรธมาก บอกให้กลับไปอยู่กับพ่อ ตัดสินใจพาลูกคนเล็กขับไปรถไปพ่อที่กรุงเทพ ทั้ง ๆ ที่เพิ่งขับเราเป็น ส่วนลูกคนโต ให้อยู่กับพ่อแม่สามีเพราะเค้าติดปู่กับย่ามาก พอเรากลับมาอยู่กับพาอก็ร้องไห้ทุกวัน สงสารลูกคนเล็ก คิดถึงลูกคนโต เราไม่ได้ติดต่อสามีประมาณเดือนนึง ลูกก็ถามถึงพ่อ ส่วนลูกคนโตก็ถามถึงแม่ น่าสงสารมาก เราก็คิดถึงลูกแทบขาดใจ จนสามีโทรมาขอเปิดกล้องคุยกับลูก ลูกร้องหาพ่อ ๆ เราก็เริ่มใจอ่อน เริ่มคุยกับสามี ด้วยความที่คิดถึงลูกคนโต เราจึงตกลงกลับมาอยู่ด้วยกันอีกครั้ง สัญญากันไว้ ตกลงกันไว้ ว่าจะไม่ทำร้ายเราอีก ซึ่งตอนเราจะกลับมา พ่อสามีก็ไม่ให้กลับมาอยู่ บอกตอนเกิดเรื่องไม่บอกท่าน ทำไมไปเลย ไม่เห็นหัวท่าน เราต้องเป็นฝ่ายขอร้องพ่อสามีเพื่อจะกลับมาอยู่ โดยสามีไม่ช่วยพูดอะไรเลย กลับมาครั้งนี้ สามีก็ดีขึ้น ดูแลเอาใจใส่กว่าเดิม ตกลงกันว่าออกทริบรถเดือนละครั้ง กินเหล้านอกบ้านอาทิตย์ละครั้ง แรก ๆ ก็ทำได้ จนมาหลัง ๆ เริ่มลงมือทำร้ายร่างกายเราอีก ชอบหาเรื่องชวนทะเลาะ ชอบหงุดหงิดเวลาชวนไปเที่ยวเป็นครอบครัว บอกลูกซน หงุดหงิดและทะเลาะกันทุกครั้งที่ไปเที่ยว จนมาวันนี้ วันที่เรากำลังหลับ สามีเมากลับมา ก็มาเปิดมือถือเราเช็ค ๆ เราตื่นมาเลยบอกว่าเอามือถือมานี่ เค้าหาว่าเรามีคนอื่น เถียงกัน พยายามกอดรัดเรา จะรัดให้เรานอนให้เค้ากอด แต่เราอึดอึด เลยเถียงกระ ทะเลาะกัน สามีชกหน้าเราแรง เราโกรธ เลยตบหน้าสามีคืน หลังจากนั้นก็รัวเราไม่ยั้ง กระทืบเราจนลูกตื่นมา แถมวิ่งไปนอกห้อง บอกเราอย่าอยู่เลย พอเค้าวิ่งไป เรารีบล๊อคประตูห้อง แล้ววิ่งมาดูกระจก เลือดไหลแค่จมูกเราเลย ใต้ตาแตก หูก็เลือดไหล หน้าบวมมาก ๆ เราเลยโทรหาพ่อสามี บอกว่าขึ้นมาช่วยด้วย ๆ เค้าเลยขึ้นมาด่า ๆ สามีเรา จะให้เราลงไปนอนกับเค้า แต่เราเจ็บมาก เจ็บหัว เจ็บจมูกมาก ๆ เลือดออกเยอะ เราลงไปนั่งร้องไห้ไม่หยุด เค้าก็ถามว่า ทะเลาะอะไรกัน เราบอกเรานอนหลับอยู่ดี ๆ ไม่ได้ทำอะไรเลย เราจากนั้นเราเลยขึ้นมาบนห้อง เพราะลูกคนเล็กอยู่กับสามี เราขึ้นมาสามีเห็นหน้าเราก็ตกใจ มาดูเราเราก้อร้องไห้ไม่หยุด เค้าก็ทำหน้าสำนึกผิด เอายามาให้กิน เอาน้ำแข็งมาคบให้ มาหอมแก้ม มาขอโทษ แล้วบอกไม่ต้องให้อภัย แต่อยากขอโทษ เราร้องอย่างเดียว เค้าก็ร้องด้วย จนถึงตอนนี้เค้าหลับไปแล้ว แต่เราเจ็บแผลมาก ระบมมาก นอนไม่หลับเลย จมูกก็บวมมาก หน้าตาปูด ทั้ง ๆ ที่พรุ่งนี้เราเตรียมจะพาลูกไปเต้นงานคริสมาสที่โรงเรียน แต่ตอนนี้สภาพเรา มันเลวร้ายเหลือเกิน จะ 6 โมงเช้าแล้ว ยังไม่รู้เลยว่าจะทำยังไงกับชีวิตต่อไป ถ้าเรากลับไปอยู่บ้าน เค้าคงให้แค่ลูกคนเล็กไป แล้วลูกคนโตล่ะ จะอยู่ยังไง ทุกวันนี้เค้าก็กลัวแม่ทิ้งเค้าไปอีก ตอนนี้เราสับสนมาก อ่อนแอมาก ไม่เข้มแข็งเลย เรากลัว เราไม่กล้าเดินออกไป ถ้าเราไป วันนึงแฟนมีเมียใหม่ เรากลัวใครมาแทนที่เราแล้วจะทำไมดีกับลูกเรา เรากลัวเราพาลูกคนเล็กไป ลูกคนเล็กจะร้องหาพ่ออีก เค้าติดพ่อมาก เรากลัวว่าถ้าพาไปทั้งสองคนที่บ้านแฟนจะไม่ยอม เพราะเราก้อไม่ได้จดทะเบียนกับแฟนด้วย เรากลัวถ้าเราพาไปสองเค้าเราจะเลี้ยงเค้าไม่ไหว จะทำให้เค้าลำบาก จะส่งเสียเลี้ยงดูเค้าไม่ได้ ตอนนี้เรากลัวไปหมด ช่วยเราด้วยเถอะ เราควรทำยังไงดี แต่ตอนนี้เราไม่ไหวแล้ว เราไม่อยากทนอีกต่อไปแล้ว