สวัสดีค่ะหนูมีเรื่องกังวลใจเกี่ยวกับเรื่องดวงตาของคุณพ่อของหนูเอง
เรื่องมันมีอยู่ว่า... เมื่อวันที่15พย.ที่ผ่านมา พ่อของหนูได้ไปรักษาอาการปวดหัวข้างซ้ายลามไปที่ตาซ้าย จึงได้ไปหาหมอที่รพ.ประจำจังหวัด ซึ่งหมอได้บอกว่าจะทำการแสกนสมองดูจึงได้ให้พ่อต้องนอนอยู่ที่รพ.ก่อน ซึ่งขอบอกก่อนว่าพ่อมีโรคเบาหวานเป็นโรคประจำตัว และตลอดเวลาที่พ่อนอนอยู่ที่รพ. หมอไม่ได้มาตรวจดูอาการของพ่อและไม่ได้สั่งยาให้พ่อหนูทานเลย ซึ่งปกติพ่อหนูต้องทานยาและฉีดอินซูลีนทุกวัน เขาแค่แทงเข็มคาไว้ที่เส้นเลือดที่แขนซ้ายของพ่อ แต่ไม่ได้เข้าน้ำเกลือหรือดูดเลือดแต่อย่างใด จนกระทั่งวันที่18 พย. หมอจึงทำการแสกนสมองของพ่อและบอกว่าอาการที่ปวดหัว ไม่ได้เกี่ยวกับสมองของพ่อหนูเลย หมอเลยให้ขึ้นไปแผนกตาและตรวจวัดสายตา ตอนที่พ่อตรวจวัดสายตาอยู่นั้น พ่อเล่าให้ฟังว่าข้างที่ปวดมองชัดเจนกว่าข้างที่ไม่ได้ปวด แต่หมอคนที่ตรวจตาบอกว่า พ่อเป็นต้อหินนะ ต้องขยายม่านตาโดยการเอายามาหยอดตาข้างซ้ายของพ่อ แล้วหมอบอกว่าตาจะมัวสัก8-10ชั่วโมงนะไม่ต้องตกใจ เดือนมีนาค่อยมาตรวจใหม่ เสร็จจากวันนั้นพ่อก็เดินทางกลับบ้านโดยมีแม่เป็นผู้นำทางพ่อไป และพ่อบอกแม่ว่าตามัวมากมองไม่เห็น แม่ก็บอกพ่อว่าก็หมอเขาว่าอย่างนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้คงดีขึ้นเอง
ยาวหน่อยนะคะเรื่องนี้เดี๋ยวหนูกลับมาเล่าต่อค่ะ
หนูไม่รู้จะทำยังไง ทุกข์ใจมากๆค่ะ
ดวงตาของพ่อ
เรื่องมันมีอยู่ว่า... เมื่อวันที่15พย.ที่ผ่านมา พ่อของหนูได้ไปรักษาอาการปวดหัวข้างซ้ายลามไปที่ตาซ้าย จึงได้ไปหาหมอที่รพ.ประจำจังหวัด ซึ่งหมอได้บอกว่าจะทำการแสกนสมองดูจึงได้ให้พ่อต้องนอนอยู่ที่รพ.ก่อน ซึ่งขอบอกก่อนว่าพ่อมีโรคเบาหวานเป็นโรคประจำตัว และตลอดเวลาที่พ่อนอนอยู่ที่รพ. หมอไม่ได้มาตรวจดูอาการของพ่อและไม่ได้สั่งยาให้พ่อหนูทานเลย ซึ่งปกติพ่อหนูต้องทานยาและฉีดอินซูลีนทุกวัน เขาแค่แทงเข็มคาไว้ที่เส้นเลือดที่แขนซ้ายของพ่อ แต่ไม่ได้เข้าน้ำเกลือหรือดูดเลือดแต่อย่างใด จนกระทั่งวันที่18 พย. หมอจึงทำการแสกนสมองของพ่อและบอกว่าอาการที่ปวดหัว ไม่ได้เกี่ยวกับสมองของพ่อหนูเลย หมอเลยให้ขึ้นไปแผนกตาและตรวจวัดสายตา ตอนที่พ่อตรวจวัดสายตาอยู่นั้น พ่อเล่าให้ฟังว่าข้างที่ปวดมองชัดเจนกว่าข้างที่ไม่ได้ปวด แต่หมอคนที่ตรวจตาบอกว่า พ่อเป็นต้อหินนะ ต้องขยายม่านตาโดยการเอายามาหยอดตาข้างซ้ายของพ่อ แล้วหมอบอกว่าตาจะมัวสัก8-10ชั่วโมงนะไม่ต้องตกใจ เดือนมีนาค่อยมาตรวจใหม่ เสร็จจากวันนั้นพ่อก็เดินทางกลับบ้านโดยมีแม่เป็นผู้นำทางพ่อไป และพ่อบอกแม่ว่าตามัวมากมองไม่เห็น แม่ก็บอกพ่อว่าก็หมอเขาว่าอย่างนั้นเดี๋ยวพรุ่งนี้คงดีขึ้นเอง
ยาวหน่อยนะคะเรื่องนี้เดี๋ยวหนูกลับมาเล่าต่อค่ะ
หนูไม่รู้จะทำยังไง ทุกข์ใจมากๆค่ะ