เป็นกังวลอยู่ไม่น้อย กับความเป็นอยู่เป็นไปของระบอบประชาธิปไตย
ประชาธิปไตยแบบไทยๆ ที่ก่อร่างสร้างตัวมากว่า 80 ปี
80 ปี แต่ยังคงเป็นทารกในอกของผู้ปกครอง ที่ไม่ยอมให้ลูกโต และพึ่งพาตัวเองได้เสียที
กังวลที่หนึ่ง สิทธิและหน้าที่ของเราจะถูกใครมาลิดรอนอีกไหม????
กังวลที่สอง ประเทศของเราจะย้อนไปก่อนปี 2475 ไหม????
กังวลที่สาม เราได้เกาหลีเหนือเป็นพันธมิตรที่ใกล้ชิด แล้วจะเสียพันธมิตรเดิมคือเกาหลีใต้ไหม????
กังวลที่สี่ นานาอารยะประเทศจะบอยคอตประเทศเราไหม????
กังวลที่ห้า สภาพสังคมที่แตกแยกอย่างนี้ เราจะทำมาหากินกันอย่างไร ????
ธุรกิจเราจะไปรอดหรือจะจอด ????
ฯลฯ
แต่สิ่งใดก็ไม่กังวลเท่า...
เราจะต้องเสียเลือด เสียเนื้อ เพื่อนร่วมชาติ ด้วยมือคนไทยกันเองอีกไหม????
และจะต้องสูญเสียอีกนานเท่าไหร่ ???? ถึงจะพอใจพระสยามเทวาธิราช
เราไม่รู้จะโทษใคร ก็ต้องโทษพระสยามเทวาธิราชแล้วชั่วโมงนี้
พระสยามเทวาธิราชมีจริง หรือไม่มีอยู่จริง เราไม่รู้แน่ชัด
แต่ที่รู้คือ... เรากำลังถูกย่ำยี เรากำลังถูกลิดรอนสิทธิ์
พระสยามเทวาธิราช ท่านโปรดช่วยเราหน่อยปะไร
ถ้าท่านปล่อยให้กลุ่มคนที่อยู่ทั้งเบื้องหน้า เบื้องหลังลอยนวลอยู่
เราก็จะถือว่า....
พระสยามเทวาธิราชไม่มีอยู่จริง
ดังที่บางคนชอบอุปโลกน์ขึ้นมาหลอกจิตข่มผู้คน และยกตนเป็นคนดีเหนือใคร
ผู้อำนวยการสร้างครับ ผู้กำกับการแสดงครับ
ม็อบคนคนดี มีการศึกษา
และม็อบคนกรุง “ที่มาจากภาคใต้” ของท่าน
กำลังทำลายโอกาสทำมาหากินของคนภาคกลาง ภาคเหนือ แลภาคอิสานครับ
กำลังมาสถาปนาระบอบใหม่ เพื่อบังคับคนภาคกลาง ภาคเหนือ และภาคอิสานครับ
ท่านอย่าทำร้ายเราเลย เราขอร้องเถิด
เราขอเวลาทำมาหากินได้ไหม???
เราขอลืมตาอ้าปากบ้างได้ไหม ???
เราไม่รู้ว่าท่านเป็นใครหรอกครับ
เห็นแค่เงาตะคุ่มๆ ก็เดาไม่ออก เพราะเงาก็เหมือนๆ กันทั้งนั้น
แล้วเราจะไปสู้เราปรบมืออะไรกับเงาละครับ
เชื่อผมเถอะท่าน
“อย่าปิดแผ่นฟ้าด้วยฝ่ามือ อย่าถือใบบัวมาปิดช้างสาร”
มันไม่มีทางจะมิดหรอก
แม้เราจะยอมได้ แม้เราจะทนได้ เพราะเคยชินกับมันมานาน
แต่...
ความจริงปรากฏเมื่อไหร่
นั่นแหละ....
“บทอวสานของผู้อำนวยการสร้าง และผู้กำกับการแสดง”
จากบอยคอตการเลือกตั้ง ถึงคัดค้านการรับสมัคร จุดเริ่มต้นของบทอวสาน “อวสานของผู้อำนวยการสร้าง และผู้กำกับการแสดง”
ประชาธิปไตยแบบไทยๆ ที่ก่อร่างสร้างตัวมากว่า 80 ปี
80 ปี แต่ยังคงเป็นทารกในอกของผู้ปกครอง ที่ไม่ยอมให้ลูกโต และพึ่งพาตัวเองได้เสียที
กังวลที่หนึ่ง สิทธิและหน้าที่ของเราจะถูกใครมาลิดรอนอีกไหม????
กังวลที่สอง ประเทศของเราจะย้อนไปก่อนปี 2475 ไหม????
กังวลที่สาม เราได้เกาหลีเหนือเป็นพันธมิตรที่ใกล้ชิด แล้วจะเสียพันธมิตรเดิมคือเกาหลีใต้ไหม????
กังวลที่สี่ นานาอารยะประเทศจะบอยคอตประเทศเราไหม????
กังวลที่ห้า สภาพสังคมที่แตกแยกอย่างนี้ เราจะทำมาหากินกันอย่างไร ????
ธุรกิจเราจะไปรอดหรือจะจอด ????
ฯลฯ
แต่สิ่งใดก็ไม่กังวลเท่า...
เราจะต้องเสียเลือด เสียเนื้อ เพื่อนร่วมชาติ ด้วยมือคนไทยกันเองอีกไหม????
และจะต้องสูญเสียอีกนานเท่าไหร่ ???? ถึงจะพอใจพระสยามเทวาธิราช
เราไม่รู้จะโทษใคร ก็ต้องโทษพระสยามเทวาธิราชแล้วชั่วโมงนี้
พระสยามเทวาธิราชมีจริง หรือไม่มีอยู่จริง เราไม่รู้แน่ชัด
แต่ที่รู้คือ... เรากำลังถูกย่ำยี เรากำลังถูกลิดรอนสิทธิ์
พระสยามเทวาธิราช ท่านโปรดช่วยเราหน่อยปะไร
ถ้าท่านปล่อยให้กลุ่มคนที่อยู่ทั้งเบื้องหน้า เบื้องหลังลอยนวลอยู่
เราก็จะถือว่า....
พระสยามเทวาธิราชไม่มีอยู่จริง
ดังที่บางคนชอบอุปโลกน์ขึ้นมาหลอกจิตข่มผู้คน และยกตนเป็นคนดีเหนือใคร
ผู้อำนวยการสร้างครับ ผู้กำกับการแสดงครับ
ม็อบคนคนดี มีการศึกษา
และม็อบคนกรุง “ที่มาจากภาคใต้” ของท่าน
กำลังทำลายโอกาสทำมาหากินของคนภาคกลาง ภาคเหนือ แลภาคอิสานครับ
กำลังมาสถาปนาระบอบใหม่ เพื่อบังคับคนภาคกลาง ภาคเหนือ และภาคอิสานครับ
ท่านอย่าทำร้ายเราเลย เราขอร้องเถิด
เราขอเวลาทำมาหากินได้ไหม???
เราขอลืมตาอ้าปากบ้างได้ไหม ???
เราไม่รู้ว่าท่านเป็นใครหรอกครับ
เห็นแค่เงาตะคุ่มๆ ก็เดาไม่ออก เพราะเงาก็เหมือนๆ กันทั้งนั้น
แล้วเราจะไปสู้เราปรบมืออะไรกับเงาละครับ
เชื่อผมเถอะท่าน
“อย่าปิดแผ่นฟ้าด้วยฝ่ามือ อย่าถือใบบัวมาปิดช้างสาร”
มันไม่มีทางจะมิดหรอก
แม้เราจะยอมได้ แม้เราจะทนได้ เพราะเคยชินกับมันมานาน
แต่...
ความจริงปรากฏเมื่อไหร่
นั่นแหละ....
“บทอวสานของผู้อำนวยการสร้าง และผู้กำกับการแสดง”