พามาฝากตัวเจ้าค่ะ ^^

สมัครสมาชิกได้หลายวันแล้วค่ะ ไม่รู้จะทำอะไรดี อิอิพานุ้งแมวมาฝากตัวกับเพื่อนๆดีกว่า
นางชื่อ ชมพูแพร ค่ะ เพราะตัวจขกท ชื่อ ฟ้าลดา 555ล้อเล่น แมวชื่อ ชมพู เพราะจขกทชื่อ ฟ้า แค่นั้นค่ะ

ตอนชมพู3เดือนค่ะนางบินจากอุดรมาลงดอนเมือง ตอนไปรับที่คาโก้มีน้องหมาน้องแมวเยอะเลย บางบล๊อคก็2-3ตัว ส่วนชมพูตัวเล็กนิดเดียว
อยู่ในบล๊อคตัวเดียวมองไม่ค่อยเห็น แต่กลิ่นแรงมร๊า กเพราะนางทั้ง อุ๊&ฉี่ สงสัยอยู่บนเครื่องละตื่นเต้นกลั้นไม่อยู่จิงๆ

โตขึ้นมาเรื่อยๆ4เดือน5เดือนปัจจุบันชมพูอายุ6เดือนแล้วค่า



รู้สึกว่าหน้านางแอ๊บหยิ่งๆตลอด แต่นางก็ยิ้มเป็นนะคะ


ปกติจขกท ชอบหมาเลี้ยงหมามาตลอดเพราะคิดว่าแมวชอบสันโดดไม่ชอบให้จับให้อุ้มกินน้อยแบบดมๆพาเที่ยวไม่ได้ซึ่งชมพูไม่เป็นแบบนั้นเลย นางอ้อนเดินตามตลอดเวลา กินเยอะกว่ายองเบ(*ยองเบคือชิวาว่าที่ตะกละที่สุดในบ้าน) พาไปเที่ยวไหนได้หมดไม่จิก ไม่กัด ไม่ข่วน
คนที่มาเล่นกับนางจะชมตลอดว่าน่ารักจัง เล่นไม่เปิดเล็บเลย คงเป็นเพราะตอนเด็กๆเวลาเล่นนางเคยคึกเต็มที่ก็จะกัดเปิดเล็บมาจิกแขน จขกท ก็หยุดเล่นทันทีแล้วจะไม่สนใจนางจนนางทนไม่ไหวก็มาอ้อนๆเอง นางเลยติดนิสัยเล่นเบาๆมาตลอด
อ้อนแค่ไหนดูจากภาพนี้นะคะ


ไหนๆก็ไหนๆละยาวๆเรยละกันคิคิ นี่คือ ยองเบ(ชิวาว่า) และ เซร่า(บลูมัสติฟ)
ยองเบถึงจะตัวเล็กแต่แก่กว่าเซร่า1ปีเคยกัดเซร่าเลือดชิบๆที่หูด้วย เซร่าเป็นหมาตัวใหย่แต่คงคิดว่าตัวเองตัวเล็กเวลาพี่ยองดุทีไรหมอบตลอด
จขกท มีชามอาหารที่ยองเบสามารถลงไปนอนได้ไว้แค่อันเดียวให้กินด้วยกัน แต่เซร่าจะยอมให้พี่ยองกินเส็ดก่อนตลอด เราก็คอยดูอยู่ห่างๆ
ก็เป็นห่วงยองเบเหมือนกันเพราะตัวเล็กกว่าเซร่าหลายเท่าตัวยองเบยังไม่เท่าหัวเซร่าเลย





บางครั้งจขกท ก็บอกเซร่าว่า เซร่าแค่หนูงับพี่ยองทีเดียวพี่ยองมันก็เดดล่ะ ยอมให้พี่ยองทำอยู่ได้ แอบขำ อิอิ
แต่รู้อยุ่แล้วค่ะว่าเซร่าไม่ทำแน่นอนไว้ใจได้ตอนนี้อยู่ด้วยกันมา3ปีแล้ว ทั้ง2ตัวจขกท เลี้ยงคนเดียว หวัดดี นั่ง หมอบ อึฉี่เป็นเวลาฝึกมากับมือ
ที่ประสบความสำเร็จได้เพราะก่อนหน้านี้ไปเอาพิทบูลมาเลี้ยง แล้วมีแต่คนกลัวขนาดหมาเด็กไปที่ไหนก็มีแต่คนบอกว่าพันธุ์นี้กัดคนตายนะ
เราเลยหาข้อมูลทุกอย่างเกี่ยวกับการเลี้ยงและฝึก ยอมรับว่าตอนแรกลำบากเพราะต้องฝึกวินัยตัวเองก่อนจากจะนอน จะกินเวลาไหนก็ได้
ต้องตื่นเช้า พาไปอึไปฉี่สำคัญสุดๆเพราะถ้าเลยเวลาราดกลางห้องตลอด สั่งคอยเวลากิน ทำดีให้ขนมและแล้วก็ประสบความสำเร็จ
สุนัขพิทบลูของ จขกทผญ ตัวน้อยๆ5555+รึป่าว แต่พิทบูลก็คือพิทบูลเราไว้ใจได้เฉพาะตอนที่เราอยู่ด้วย ตอนนั้นจขกท อยู่คอนโดในเมืองเอกคะแอบเลี้ยงอยู่กับเพื่อน ไม่มีเคยมีปันหาอะไรแต่อย่าทำตามนะคะมันคือความมานะของตัวจขกท เอง เคยแอบดูเพื่อนสั่งมาริโอ้(ชื่อพิทบูล)ให้นั่งให้หมอบ ซึ่งมันนอนอยู่ มันไม่ทำตามมันนอนนิ่งๆลืมตาขึ้นมาดูแล้วหลับต่อ เพื่อนสั่งเท่าไหร่ไม่ขยับเลยแต่พอเราเรียกคำเดียว ลุกพรึ่บ 55เราชนะ เลี้ยงมาได้ขวบกว่าจะ2ขวบก็เกิดเหตุการณ์น้ำท่วม ที่บ้านก็น้ำท่วมเลยพาหมาไปฝากกับคนรู้จักกับพ่อของเพื่อน เค้าอยู่บางแสนมารับมาริโอ้จากกทมไป เราก็ฝากเค้าเอาอาหารเสื้อผ้าพี่มาริให้ไปต้องทำใจคะเพราะเราเองก้อยังหาที่อยู่ไม่ได้เหมือนกันพาไปฝากสถานที่รับเลี้ยงที่ไหนๆก็ไม่รับพิทบูล ผ่านไป1เดือน16วันน้ำลด เราจะไปรับพี่มาริโทรหาเค้า เค้าบอกตกลงอีก3วันนะให้มาแต่พอถึงวันจะไปโทรไปไม่รับสายเลยเราก็โทรไปหาพ่อของเพื่อน พ่อของเพื่อนเราบอกว่าพี่เค้าโทรมาบอกว่ารักมาริโอ้มาก ไม่อยากคืนให้จะเลี้ยง คือพ่อของเพื่อนเรากลัวมาริโอ้อยู่แล้ว แล้วเราอยู่กับลูกเค้า เค้าเลยไม่ยอมบอกว่าบ้านพี่คนนั้นอยู่ไหน เราโมโหและเสียใจมากๆๆแต่ทำอะไรไม่ได้พยายามจะไปบางแสนหลายครั้งแต่ก็ไม่รู้บ้านอยู่ส่วนไหน พอทำใจได้ก็ได้ยองเบและต่อด้วยเซร่านั้นแหละคะ เราไม่รู้ว่าเค้าเลี้ยงมาริโอ้แบบไหนพ่อของเพื่อนบอกมาสักพักว่ามาริโอ้กัดลูกสาวพี่เค้าเย็บไป8เข็ม แต่ลูกสาวเค้าไปแหย่มันก่อนไม่ได้ทำร้ายมาริโอ้ พิมไปเพราะความคิดถึงนะเนี้ย^^
ใครอยากเห็นพี่มาริบ้าง เดะจขกท จะลงให้นะคะอันนี้ยาวไปละ