หลายอาทิตย์ที่ผ่านมา ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกับร่างกาย ไม่ว่าจะหยิบจับอะไรก็โดนซ๊อตจนหลอน หนักๆเลยก็เมื่อวาน เอื้อมมือไปเปิดไฟ เท่านั้นเหละ ช๊อตเปรี๊ยะจนผวาไปทั้งวัน เเม้เเต่ทอนเงินลูกค้ายังโดนช๊อตกระจาย เพื่อนร่วมงานมาโดนตัวเมื่อไหร่เป็นโดนช๊อต ที่หนักกว่านั้นคือนอนไม่หลับ กระสับกระส่าย ร้อนรุ่มยังไงก็ไม่รู้
เมื่อคืนเลยพยายามที่จะหาสาเหตุว่าไอ้เจ้าไฟฟ้าสถิตเนี่ย มันเกิดขึ้นได้ยังไง คำตอบคือมันเกิดขึ้นได้ในหลายๆสาเหตุ ไม่ว่าจะเป็นเพราะอากาศเเห้ง (หนาว) ปัญหาตรงนี้ตัดไปเพราะปกติมันก็หนาวทุกปีอยู่เเล้ว เเละที่สำคัญเราอาบโลชั่นทีเป็นขวด เพราะฉะนั้นมันไม่น่าจะมาจากตรงนี้
การที่เราต้องเดินทำงานทั้งวัน (อันนี้ตรงกับตัวเองที่สุด เลยมุ่งประเด็นไปที่การเดิน) คิดไปถึงกังหันลมว่ามันผลิตพลังงานยังไง มันหมุนเเละผลิตพลังงาน เดาไปว่ามันก็คงจะคล้ายๆกัน เราเดินมากๆ ไฟฟ้าสถิตก็สะสมในร่างกาย คนที่เดินมากๆก็จะมีไฟฟ้าสถิตมาก คราวนี้มาถึงคำถามที่ว่า อ้าว..คนอื่นก็เดินเหมือนกับเรา เเล้วทำไมเค้าไม่เป็นเหมือนกับเรา
หลังจากที่ขุด ค้น เเล้วอ่าน ก็เดาได้ว่า เพราะเราไม่ได้ต่อสายดิน (ทุกเครื่องใช้ไฟฟ้าต้องมีสายดินก็เพราะเหตุนี้) ร่างกายเราก็เหมือนกัน มันผลิตไฟฟ้าสถิตเราก็ต้องต่อสายดินเพื่อที่จะไม่ให้มันสะสมอยู่ในร่างกาย
เเล้วทำไมคนอื่นเค้าปล่อยมันลงดิน เเล้วทำไมของเรามันไม่ลงดินล่ะ อะไรที่เราทำมันเเตกต่างจากคนอื่น ..........เเล้วก็ได้ทำการขุด ค้นเเละอ่านอีกรอบจากหลายๆตำราจึงสรุปได้ว่า ก็เพราะไอ้เจ้ารองเท้าคู่ใหม่ที่เราเพิ่งจะซื้อมาใส่ได้ไม่นานนี่เเหละคือตัวปัญหา เพราะมันคือรองเท้าที่ทำขึ้นจากยางเทียมหรือที่เราเรียกกันว่ายางสังเคราะห์ มันเป็นตัวปิดกั้นไม่ให้ไฟฟ้าสถิตไหลลงดิน!!
ถึงบางอ้อกันซะที เพราะไอ้เจ้ารองเท้าเจ้ากรรมนี่เอง ปกติเเล้วไม่ได้ใส่รองเท้าเเบบนี้ทำงาน เเต่เพราะเจ็บเท้าเลยใส่ชั่วคราวไปก่อน พอใส่เเล้วก็ติด เพราะมันใส่สบาย เลยใส่มันทำงานทุกวันเลย!
คราวนี้เลยต้องมาคิดวิธีหาทางเเก้ ตำราเค้าบอกเอาไว้ว่า เเค่เดินเท้าปล่าวบนสนามหญ้าสักสิบนาทีไฟฟ้าสถิตมันก็ไปหมดเเล้ว เเต่ปัญหามันอยู่ที่อากาศหนาวขนาดนี้ เเละนี่มันก็มึดค่ำเเล้ว ออกไปเดินคงต้องเเข็งตายกันไปข้าง เลยต้องค้นหาวิธีใหม่
อ่านไปเจอ "ทองเหลือง" เค้าว่ามันช่วยได้
ดึกดื่นป่านนี้เเล้วเราจะไปหาทองเหลืองมาจากไหน......(ร่างกายย่ำเเย่ ยังไงซะคืนนี้ก็ต้องปลดปล่อยมันออกไป นั่งคิดนอนคิดจนนึกไปถึง "กระทะทองเหลือง" จำได้ว่าซื้อมันมาเพื่อจะเอามากวนขนม
เดินเข้าครัวหยิบมันขึ้นมานอนกอดบนเตียง ร่างกายเริ่มผ่อนคลายทีละน้อย ทีละน้อย ตาเริ่มม่อย.....เมื่อคืนหลับสบายทั้งคืน .......งานนี้ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อละนะ ภัยไกล้ตัวที่เราคาดไม่ถึง มันถูกกำจัดไปด้วยสิ่งที่คาดไม่ถึงเช่นกัน
ก่อนที่จะเผลอหลับไปได้ยินเสียงลูกชายถามพ่อเค้าว่า
"พ่อๆ ทำไมเเม่นอนกอดกระทะหละ"
"ปล่อยเเม่เค้าไปเถอะลูก เเม่เค้ามักจะมีอะไรเเปลกๆเเบบนี้เสมอเเหละ"
สองพ่อลูกหัวเราะกันร่วน....
เรื่องเบบนี้ ไม่เกิดขึ้นกับตัวไม่มีใครเข้าใจหรอก !!
สาวใดเกิดปัญหาคล้ายๆ ลองหันมานอนกอดกระทะทองเหลืองดูนะจ๊ะ มันจะปลอดโปร่งโล่งสบายกว่านอนกอดสามีเป็นไหนๆ
ปล: ตั้งเเต่เมื่อคืนจนถึงวันนี้ ยังไม่เกิดอาการช๊อตอีกเลยค่ะ ดูเหมือนจะได้ผลเกินคาด ^L^
ไฟฟ้าสถิต เเก้ได้ไม่ยากอย่างที่คิด!
เมื่อคืนเลยพยายามที่จะหาสาเหตุว่าไอ้เจ้าไฟฟ้าสถิตเนี่ย มันเกิดขึ้นได้ยังไง คำตอบคือมันเกิดขึ้นได้ในหลายๆสาเหตุ ไม่ว่าจะเป็นเพราะอากาศเเห้ง (หนาว) ปัญหาตรงนี้ตัดไปเพราะปกติมันก็หนาวทุกปีอยู่เเล้ว เเละที่สำคัญเราอาบโลชั่นทีเป็นขวด เพราะฉะนั้นมันไม่น่าจะมาจากตรงนี้
การที่เราต้องเดินทำงานทั้งวัน (อันนี้ตรงกับตัวเองที่สุด เลยมุ่งประเด็นไปที่การเดิน) คิดไปถึงกังหันลมว่ามันผลิตพลังงานยังไง มันหมุนเเละผลิตพลังงาน เดาไปว่ามันก็คงจะคล้ายๆกัน เราเดินมากๆ ไฟฟ้าสถิตก็สะสมในร่างกาย คนที่เดินมากๆก็จะมีไฟฟ้าสถิตมาก คราวนี้มาถึงคำถามที่ว่า อ้าว..คนอื่นก็เดินเหมือนกับเรา เเล้วทำไมเค้าไม่เป็นเหมือนกับเรา
หลังจากที่ขุด ค้น เเล้วอ่าน ก็เดาได้ว่า เพราะเราไม่ได้ต่อสายดิน (ทุกเครื่องใช้ไฟฟ้าต้องมีสายดินก็เพราะเหตุนี้) ร่างกายเราก็เหมือนกัน มันผลิตไฟฟ้าสถิตเราก็ต้องต่อสายดินเพื่อที่จะไม่ให้มันสะสมอยู่ในร่างกาย
เเล้วทำไมคนอื่นเค้าปล่อยมันลงดิน เเล้วทำไมของเรามันไม่ลงดินล่ะ อะไรที่เราทำมันเเตกต่างจากคนอื่น ..........เเล้วก็ได้ทำการขุด ค้นเเละอ่านอีกรอบจากหลายๆตำราจึงสรุปได้ว่า ก็เพราะไอ้เจ้ารองเท้าคู่ใหม่ที่เราเพิ่งจะซื้อมาใส่ได้ไม่นานนี่เเหละคือตัวปัญหา เพราะมันคือรองเท้าที่ทำขึ้นจากยางเทียมหรือที่เราเรียกกันว่ายางสังเคราะห์ มันเป็นตัวปิดกั้นไม่ให้ไฟฟ้าสถิตไหลลงดิน!!
ถึงบางอ้อกันซะที เพราะไอ้เจ้ารองเท้าเจ้ากรรมนี่เอง ปกติเเล้วไม่ได้ใส่รองเท้าเเบบนี้ทำงาน เเต่เพราะเจ็บเท้าเลยใส่ชั่วคราวไปก่อน พอใส่เเล้วก็ติด เพราะมันใส่สบาย เลยใส่มันทำงานทุกวันเลย!
คราวนี้เลยต้องมาคิดวิธีหาทางเเก้ ตำราเค้าบอกเอาไว้ว่า เเค่เดินเท้าปล่าวบนสนามหญ้าสักสิบนาทีไฟฟ้าสถิตมันก็ไปหมดเเล้ว เเต่ปัญหามันอยู่ที่อากาศหนาวขนาดนี้ เเละนี่มันก็มึดค่ำเเล้ว ออกไปเดินคงต้องเเข็งตายกันไปข้าง เลยต้องค้นหาวิธีใหม่
อ่านไปเจอ "ทองเหลือง" เค้าว่ามันช่วยได้
ดึกดื่นป่านนี้เเล้วเราจะไปหาทองเหลืองมาจากไหน......(ร่างกายย่ำเเย่ ยังไงซะคืนนี้ก็ต้องปลดปล่อยมันออกไป นั่งคิดนอนคิดจนนึกไปถึง "กระทะทองเหลือง" จำได้ว่าซื้อมันมาเพื่อจะเอามากวนขนม
เดินเข้าครัวหยิบมันขึ้นมานอนกอดบนเตียง ร่างกายเริ่มผ่อนคลายทีละน้อย ทีละน้อย ตาเริ่มม่อย.....เมื่อคืนหลับสบายทั้งคืน .......งานนี้ไม่เชื่อก็ต้องเชื่อละนะ ภัยไกล้ตัวที่เราคาดไม่ถึง มันถูกกำจัดไปด้วยสิ่งที่คาดไม่ถึงเช่นกัน
ก่อนที่จะเผลอหลับไปได้ยินเสียงลูกชายถามพ่อเค้าว่า
"พ่อๆ ทำไมเเม่นอนกอดกระทะหละ"
"ปล่อยเเม่เค้าไปเถอะลูก เเม่เค้ามักจะมีอะไรเเปลกๆเเบบนี้เสมอเเหละ"
สองพ่อลูกหัวเราะกันร่วน....
เรื่องเบบนี้ ไม่เกิดขึ้นกับตัวไม่มีใครเข้าใจหรอก !!
สาวใดเกิดปัญหาคล้ายๆ ลองหันมานอนกอดกระทะทองเหลืองดูนะจ๊ะ มันจะปลอดโปร่งโล่งสบายกว่านอนกอดสามีเป็นไหนๆ
ปล: ตั้งเเต่เมื่อคืนจนถึงวันนี้ ยังไม่เกิดอาการช๊อตอีกเลยค่ะ ดูเหมือนจะได้ผลเกินคาด ^L^