ทำยังไงดีกับความรู้สึกแบบนี้ รักหรือปล่อยมันตัดสินใจลำบาก

ก่อนจะเข้าเรื่องขอเล่าก่อนะคะ ว่าดิฉันกับแฟน คบกันมา เกือบ 2 ปี ช่วงปีแรกมีความสุขมากๆ  สุขจนรู้สึกว่าไม่อยากจะเสียช่วงเวลานี้ไปอีก  แฟนดี เอาใจใส่ และซื่อสัตย์เสมอมา เราแทบไม่เคยทะเลาะกันเลย ทุกอย่างมันดีจนไม่รู้ว่าอะไรจะมาทำให้เราต้องเลิกกัน จนเมื่อถึงเวลาต่างคนต่างเรียนจบก็แยกย้ายกัน เพราะแฟนต้องกลับไปอยู่บ้าน  ดิฉันก็อยู่บ้าน  และระยะทางนั้นห่างกันเหลือเกิน  ดิฉันอยู่ภาคกลาง  แฟนอยู่ภาคใต้

ช่วงแรกเราคุยกันทุกวันจะไปไหนใกล้ไกล โทรบอกกันตลอด  ก่อนนอนบอกฝันดี เลยคิดว่าระยะทางไม่ใช่ปัญหา  แต่พอถึงช่วงเวลาหนึ่งคำบอกรักไม่มี คิดถึงไหมไม่เคยบอก  ก็รู้สึกว่าแปลกๆไป  แต่ยังเข้าข้างตัวเองอยู่เสมอว่าเรายังรักกัน

จนมีครั้งหนึ่งเราทะเลาะกันเรื่องเค้าหายไปไม่ยอมโทรหา(ปกติจะโทรหามาฝันดีทุกคืน) เราเลยถามว่าตกลงยังรักกันอยู่ไหม เค้าบอกว่าไม่รู้  ตอนนั้นเลยเข้าใจว่าคงไม่มีเหลือแล้ว เพราะไม่ใช่แค่เหตุการณ์แค่ไม่โทรมา แต่มีอะไรหลายๆอย่างที่เคยเป็นห่วง ตอนนี้ก็ไม่

สุดท้ายแล้ววันนี้เราก็คุยกัน ดิฉันคุยแบบบอกเค้าว่า  ขอความจริงนะ  เราต้องคุยกันสักที
ดิฉัน : นี่ ถามจริงๆนะ  ตอนนี้ไม่มีแล้วใช่ไหมความรู้สึกดี หรือความคิดถึง ทำไมไม่บอกออกมาตรงๆ คือรู้มานานแล้วละ ว่าคงไม่ได้รักเหมือนเมื่อก่อน  ร้องไห้มานานแล้ว และทำใจมานานแล้ว  มาถึงตอนนี้ก็คงไม่ร้องแล้วละ  แต่อย่าทำให้มันรู้สึกว่าเป็นเรื่องน่าอึดอัด เพราะทุกวันนี้หลอกตัวเองมาตลอดว่าเรายังรักกัน
แฟน: ก็เป็นอย่างที่เข้าใจนั้นแหละ
ดิฉัน: อืม  ก็คงเป็นแบบที่คิดจริงๆ แล้วทำไมถึงต้องยังคุยอยู่ ทำไมถึงไม่บอกอกมาตรงๆ
แฟน: ก็ตัวบอกว่ายังไม่พร้อม
ดิฉัน: งั้นวันนี้ก็บอกมาเถอะ  วันนี้พร้อมแล้ว (แต่ในใจกลัวมาก)
แฟน: ไม่รู้จะพูดอะไร
ดิฉัน: จะบอกว่าเลิก หรือจะถอยห่าง หรือจะอะไรก็พูดเถอะ อย่าทำเหมือนห่วงกัน มันอึดอัด
แฟน: ก็ห่วงนะซิ อยากให้ทำฝันให้สำเร็จก่อน เพราะสัญญาไว้แล้ว(ตัวดิฉันกำลังเก็บเงินเปิดร้าน)
ดิฉัน: สัญญา กับ หน้าที่ มันใกล้กันนิดเดียวเองนะ  แต่มันไม่เหมือนกัน  อย่าทำว่าห่วงเพราะมันเป็นหน้าที่ที่สัญญาไว้แล้ว
แฟน: ขอโษแล้วจะให้ทำยัง ตามใจตัวเลยนะ
ดิฉัน: เค้าตัดสินใจไม่ได้เพราะเค้าไม่รู้อะไรเลย  เมื่อวานเหมือนรักกัน วันนี้เหมือนคนไม่รู้จักกัน
แฟน: ตัวต้องกล้าซิ ต้องตัดสินใจ เลย  แต่เค้าจะบอกไว้ว่าเรายังคุยกันได้อยู่นะ ยังอยากคุย
ดิฉัน: งั้นก็ถามแบบประกอบการตัดสินใจนะ  ตอนนี้มีคนคุยคนใหม่หรือเปล่า ตอบตามตรงจริงๆ มาเลย จะไม่โกรธ
แฟน: ไม่มีใครหรอกนะ แค่มีเรื่องให้คิดเยอะทั้งที่บ้าน เรื่องงาน (เมื่อก่อนเค้าไม่เคยโกหก แต่ตอนนี้ไม่รู้แค่ฟังไว้)
ดิฉัน: แล้วตอนนี้แค่รู้สึกเป็นห่วง แล้วความผูกพันธ์มันมีบ้างไหม
แฟน: ไม่รู้ซิ
ดิฉัน: แล้วตอนนี้ต่างคนต่างไป หรือเอาแค่ความรู้สึกนะตอนนี้ ที่เราเป็นแบบนี้ เสียใจไหม เสียใจมากหรือเปล่า
แฟน: เสียใจ
ดิฉัน: แล้วถ้าเราคุยกันจะคุยในฐานะอะไร เพราะพี่น่าจะรู้นะว่าหนูรักพี่อยู่
แฟน: พี่น้องก็ได้(ได้ยินคำนี้แล้วอยากเป็นลม ฮิตเกิ๊นนน)
ดิฉัน: แล้วถ้าวันหนึ่งพี่มีคนใหม่ คำว่าพี่น้องมันจะไปต่อได้หรอ
แฟน:....(เงียบ)
ดิฉัน: ถ้าต่อไปหนูทำฝันตัวเองสำเร็จ พี่ก็จะไปแล้วใช่ไหม (ประมาณ กุมภาฯ ปีหน้า)
แฟน: ไม่รู้ มันเป็นเรื่องอนาคต
ดิฉัน: ถามคำถามสุดท้าย ถามไม่ได้เพื่อให้ความหวังตัวเองนะ ถามเพื่อการตัดสินใจเท่านั้น เพราะทำใจได้แล้ว(แต่บางทีก็ยังแอบร้องอยู่ 555) ถ้าในอนาคตเรายังคุยกันไปแบบนี้ ความฝันก็ทำสำเร็จ แล้วเราอาจจะยังกลับมาเหมือนเดิมไหม
แฟน: ห้าสิบ ห้าสิบ นะ (ดิฉันเงิบเล็กๆ)
ดิฉัน: แค่นี้ก่อนนะ  พร้อมแล้วจะโทรไปใหม่

ตอนนี้อยู่ในอารมณ์ งงๆ มันไม่มีอะไรที่แน่นอนสักอย่าง บางทียังงงตัวเองเหมือนกัน เพราะดูเหมือนจะมีความหมายในบางเวลา  เวลาถามเค้าว่าคิดถึงไหม  เค้าบอกว่าคิดถึง พอถามใหม่ว่าเอาจริงๆนะ ตามความรู้สึก เค้าบอกว่าไม่รู้ แทบตกเก้าอี้เลยจ้า  

อยากได้แนวคิดดีๆ ในการคุยกันครั้งหน้า อยากให้เคลียนะ ถามว่ารักไหม รักมาก รักมาตลอด เสียใจไหม เสียใจสุดๆ แต่ห้ามร้องไห้เวลาคุย เพราะเค้าจะไม่คุยต่อทันที แต่ช่วงเวลาที่ผ่านมามันเป็นความทรงจำดีๆ จนคิดว่าสิ่งดีๆ ผ่านไปเร็วเสมอ

รบกวนเพื่อนๆ ที่มีประสบการณ์ ช่วยแชร์ความคิดดีๆ ค่ะ ตอนนี้สมองเรามึนๆงงๆไปหมด