กัปตันทีมชาติไทยและทัศนคติที่ผู้ใหญ่ควรปรับปรุง

เมื่อวานได้นั่งรอดูพิธีมอบเหรียญและของที่ระลึก
ก็ลุ้นอยู่ว่าคุณวรวีร์จะมาร่วมหรือเปล่า
พอมามอบ ผมก็ลุ้นดูว่าช็อตเด็ดที่คุณวรวีร์จะต้องมอบให้เจ้าอุ้ม
กัปตันทีมชาติไทย ทีมชาติไทยนะครับ ย้ำอีกทีว่า ทีมชาติไทย ไม่ใช่บุรีรัมย์
พอมอบมาถึงเจ้าอุ้มกับใครอีกสักคนนี่แหละที่ยืนอยู่สุดท้ายของที่ระลึกหมด
แล้วก็แสดงความยินดีกับคนรองสุดท้าย ตบไหล่เบาๆ ประมาณว่ายินดีด้วย อะไรเทือกนั้น
แต่กับเจ้าอุ้ม ซึ่งเป็นกัปตันทีม ยืนอยู่สุดท้าย คุณวรวีร์กลับเดินออกมาเฉยๆ ซึ่งผมมองว่า
ไม่มีความเป็นมืออาชีพสิ้นดี และยังคงไม่ทำตัวเป็นผู้ใหญ่สักที เห็นแล้วเพลียสิ้นดี
ผมก็รู้ว่าคุณวรวีร์ ไม่กินเส้นกับบุรีรัมย์ และที่สำคัญกับเจ้าอุ้มก็มีหลายเรื่องที่กระทบกระทั่งกัน
แต่ ณ นาทีนี้ หากคุณวรวีร์ เลือกที่จะทำตัวเป็นผู้ใหญ่หน่อย แสดงความยินดี มันคงจะน่าชื่นชมไม่น้อย
แต่ว่าหลายๆอย่างที่คุณวรวีร์ทำคงจะไม่มีใครชอบเลย รวมทั้งผมด้วย แต่เวลานั้นมันเป็นเวลาเพื่อชาติและเพื่อทีม
เห็นทัศนคติแย่ๆ ยังงี้ แล้วละเหี่ยใจ ขอให้ยืนคนละฝั่ง ไม่ว่าเมิงจะเป็นใคร กุก็ไม่เอา เหอะๆ ตรรกะป่วยสิ้นดี

ตั้งแต่นาทีที่ 1.15 เป็นต้นไปนะครับ มองหน้าเจ้าอุ้มดีๆ เห็นแล้วโคตะระสงสารเด็กมันเลยจริงๆ
ว่าจะไม่อะไรมากมายละนะ แต่มันอดไม่ได้วะครับ