สวัสดีค่ะ เพื่อนๆชาวพันทิพ วันนี้เรามีเรื่องอยากจะระบาย ซึ่งเป็นเรื่องที่บางทีก็ต้องเก็บไว้ในใจคนเดียว พูดมันออกมาไม่ได้
เรามีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายคนนึงค่ะ สนิทกันตั้งแ่ต่ช่วงเรียนมัธยม เราเรียนห้องเดียวกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน ด้วยความสนิท ความรู้สึกดีดีจึงเกิดขึ้นค่ะแต่เพราะเราเป็นเพื่อนกัน ด้วยความที่กลัวเสียเพื่อน จึงต้องเก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้ จนมาวันนึง เพื่อนของเราคนนี้ก็มีแฟนค่ะ หลังจากที่เพื่อนมีแฟน เราสองคนก็สนิทกันน้อยลง เพราะต่างรู้ความรู้สึกลึกๆกันดี แต่ถึงแม้ผู้ชายจะมีแฟน แต่เราก็ยังมีความห่วงใย มีคุยกัน ซึ่งความสัมพันธ์มันมากกว่าเพือนไปแล้วค่ะ แล้วต่อมาเราก็มีแฟนค่ะ เรากับเพื่อนสนิทก็เริ่มห่างกัน ประจวบเหมาะกับช่วงที่สอบเข้ามหาวิทยาลัย เราเรียนคนละที่ค่ะ แต่เราก็มีติดต่อกัน คอยปรึกษาปัญหา แต่เราทั้งสองก็รู้กันว่าลึกๆแล้วเรารู้สึกกันมากเกินกว่าเพื่อน
ตั้งแต่ช่วงปี 1 2 3 เราก็คุยกันทางโทรศัพท์ บ้าง MSN บ้าง หรือเวลาเพื่อนนัดมีตติ้งเราก็จะเจอกันบ้าง และทุกครั้งที่เจอกัน มันเหมือนความรู้สึกดีดีกลับมากองอยู่ตรงหน้า พอช่วงปี 4 เรายิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้นจากการแชททาง Blackberry คะ ก็มีทั้งแชทคุยกันและโทรศัพท์หากันแทบจะทุกวัน คือมันเกิดเพื่อนแล้วค่ะ เราไม่ได้คุยกันแบบเืพื่อนแล้ว แต่ผู้ชายคนนี้ก็ยังคบอยู่กับแฟนคนเดิมนะคะ ส่วนเราก็คบๆเลิกๆ คุยกะคนอื่นบ้าง แต่ในใจลึกๆคือก็มีแต่เค้าเพียงคนเดียวค่ะ
พอช่วงใกล้จะเรียนจบปี 4 เราสองคนไปเที่ยวเสม็ดกันค่ะ เราทั้งสองมีความสุขมาก แต่เรามีขอบเขตนะคะ เราไปด้วยกันพักห้องเดียวกันแต่ไม่มีอะไรเกินเลย และเป็นครั้งแรกที่เราทั้งสองเปิดเผยความรู้สึกว่ารู้สึกต่อกันยังไง และเราเองก็เพิ่งจะรู้ว่าเค้าก็รู้สึกดีกับเรามาตลอด แต่ต้องคอยกั้นลิมิตขอบเขตไว้เพราะเค้าก็มีแฟนแล้ว
คือความรักนี้มันเป็นรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ค่ะ ไม่ว่าจะนานกว่านี้ไปอีกกี่ปี เราเริ่มต้นนับ 1 ใหม่ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เราก็ไม่สามารถตัดใจจากเค้าได้ค่ะ ปัจจุบันเราก็มีคุยไลน์กันบ้าง แต่เป็นฝ่ายเราเองที่ไลน์ทักเค้าก่อนตลอด เรารู้นะคะว่าเราควรทำยังไง รู้ว่าเปนไปไม่ได้ รู้ว่าควรตัดใจ แต่เราทำไม่ได้เลย เราจะเลิกคุยจะหายไปเราก็ทำได้วันสองวัน ก็กลับไปทักไลน์เค้าอีกแล้ว
ทั้งที่ตอนนี้เค่าไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้ว แต่เราไม่เข้าใจว่าถ้าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราทำไมบางทีเราถามอะไรเค้าจะโกหกปิดบังความจิงไว้ตลอด ทั้งที่เราก็รู้ความจริง แต่เราถามอะไรไปเค้าไม่เคยตอบความจิงเลยค่ะ
ความรัก 9 ปีที่เป็นไปไม่ได้
เรามีเพื่อนสนิทเป็นผู้ชายคนนึงค่ะ สนิทกันตั้งแ่ต่ช่วงเรียนมัธยม เราเรียนห้องเดียวกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน ด้วยความสนิท ความรู้สึกดีดีจึงเกิดขึ้นค่ะแต่เพราะเราเป็นเพื่อนกัน ด้วยความที่กลัวเสียเพื่อน จึงต้องเก็บความรู้สึกเหล่านั้นไว้ จนมาวันนึง เพื่อนของเราคนนี้ก็มีแฟนค่ะ หลังจากที่เพื่อนมีแฟน เราสองคนก็สนิทกันน้อยลง เพราะต่างรู้ความรู้สึกลึกๆกันดี แต่ถึงแม้ผู้ชายจะมีแฟน แต่เราก็ยังมีความห่วงใย มีคุยกัน ซึ่งความสัมพันธ์มันมากกว่าเพือนไปแล้วค่ะ แล้วต่อมาเราก็มีแฟนค่ะ เรากับเพื่อนสนิทก็เริ่มห่างกัน ประจวบเหมาะกับช่วงที่สอบเข้ามหาวิทยาลัย เราเรียนคนละที่ค่ะ แต่เราก็มีติดต่อกัน คอยปรึกษาปัญหา แต่เราทั้งสองก็รู้กันว่าลึกๆแล้วเรารู้สึกกันมากเกินกว่าเพื่อน
ตั้งแต่ช่วงปี 1 2 3 เราก็คุยกันทางโทรศัพท์ บ้าง MSN บ้าง หรือเวลาเพื่อนนัดมีตติ้งเราก็จะเจอกันบ้าง และทุกครั้งที่เจอกัน มันเหมือนความรู้สึกดีดีกลับมากองอยู่ตรงหน้า พอช่วงปี 4 เรายิ่งใกล้ชิดกันมากขึ้นจากการแชททาง Blackberry คะ ก็มีทั้งแชทคุยกันและโทรศัพท์หากันแทบจะทุกวัน คือมันเกิดเพื่อนแล้วค่ะ เราไม่ได้คุยกันแบบเืพื่อนแล้ว แต่ผู้ชายคนนี้ก็ยังคบอยู่กับแฟนคนเดิมนะคะ ส่วนเราก็คบๆเลิกๆ คุยกะคนอื่นบ้าง แต่ในใจลึกๆคือก็มีแต่เค้าเพียงคนเดียวค่ะ
พอช่วงใกล้จะเรียนจบปี 4 เราสองคนไปเที่ยวเสม็ดกันค่ะ เราทั้งสองมีความสุขมาก แต่เรามีขอบเขตนะคะ เราไปด้วยกันพักห้องเดียวกันแต่ไม่มีอะไรเกินเลย และเป็นครั้งแรกที่เราทั้งสองเปิดเผยความรู้สึกว่ารู้สึกต่อกันยังไง และเราเองก็เพิ่งจะรู้ว่าเค้าก็รู้สึกดีกับเรามาตลอด แต่ต้องคอยกั้นลิมิตขอบเขตไว้เพราะเค้าก็มีแฟนแล้ว
คือความรักนี้มันเป็นรักที่ไม่มีทางเป็นไปได้ค่ะ ไม่ว่าจะนานกว่านี้ไปอีกกี่ปี เราเริ่มต้นนับ 1 ใหม่ไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ เราก็ไม่สามารถตัดใจจากเค้าได้ค่ะ ปัจจุบันเราก็มีคุยไลน์กันบ้าง แต่เป็นฝ่ายเราเองที่ไลน์ทักเค้าก่อนตลอด เรารู้นะคะว่าเราควรทำยังไง รู้ว่าเปนไปไม่ได้ รู้ว่าควรตัดใจ แต่เราทำไม่ได้เลย เราจะเลิกคุยจะหายไปเราก็ทำได้วันสองวัน ก็กลับไปทักไลน์เค้าอีกแล้ว
ทั้งที่ตอนนี้เค่าไม่ได้คิดอะไรกับเราแล้ว แต่เราไม่เข้าใจว่าถ้าเค้าไม่ได้คิดอะไรกับเราทำไมบางทีเราถามอะไรเค้าจะโกหกปิดบังความจิงไว้ตลอด ทั้งที่เราก็รู้ความจริง แต่เราถามอะไรไปเค้าไม่เคยตอบความจิงเลยค่ะ