คือ จขกท ก็ไม่ได้มีความรู้ลึกมากอะไรนะคะ แต่ต้องการรู้ว่าในวันหนึ่ง ๆ ที่เราเจริญสติดูกาย-ใจ ตนเอง แล้วผลที่ได้จะเป็นอย่างไร และที่ตนเองทำอยู่นั้นมาถูกทางหรือเปล่า ขอยกตัวอย่างนะคะ
เวลาเราปวดอะไรต่าง ๆ ในร่างกาย ที่เป็นบ่อย คือ ปวดหัวหลังเลิกงาน ปวดหลังเวลานั่งทำงานนาน ก็ดูความปวด แต่ใจก็ไม่ได้ไปคิดวุ่นวายกับความปวดอะไร ว่าทำไมมันถึงปวด พิไรรำพันนั่นนี่ แต่ความคิดมันมองว่ามันเป็นธรรมดาของสังขาร มันก็เป็นแบบนี้แหละ มันมีแต่โรค ไม่ยั่งยืน มันเป็นธรรมดา ( ก็เกิดมาเพราะกิเลสแล้วนี่ ) แต่ก็ไม่ได้ดูความปวดจนมันหายไปนะคะ เพราะเราไปใช้สติกับงานประจำวันแทน
เวลาสติตามดูกายไปเรื่อย ๆ เช่น เดิน ยกแขน ขยับตัว โดยที่ไม่ได้มีความปวดใด ๆ ใน ร่างกาย หมายถึง กายมันสบายดี ตรงนี้ ตามดูแล้วจะอย่างไรต่อคะ หรือมีสติกับกายไปเรื่อย ๆ
เวลาเจอสิ่งกระทบตา หู นี่จะมีอารมณ์ขึ้นมาบ่อย โดยเฉพาะความโกรธ ( โกรธ เพราะไม่ได้อย่างที่ใจต้องการ โกรธเพราะขัดใจ โกรธเพราะ......ก็มีสาเหตุมากมายหลายอย่าง ไม่รู้เป็นความจำในอดีตที่หล่อหลอมมา หรือนิสัยเดิมแต่ชาติเก่า ๆ ติดมาก็คงผสมโรงกันไป ) ถ้าอารมณ์โกรธเกิดขึ้น แล้วสติตามทัน มันก็จะระงับกายไปได้ระดับหนึ่ง ไม่หลุดวจีกรรมออกไป แต่ภายในใจมันก็ยังกรุ่น ๆ อยู่นะคะ คือรู้ว่าโกรธนะ มีอารมณ์นะ มันไม่ดีนะ ถึงตรงนี้จะทำอย่างไรต่อไป เพื่อเป็นแนวทางในครั้งถัด ๆ ไป ได้
ถ้าเราฝึกตัวเองแบบนี้บ่อย ๆ ผลที่ได้จะเป็นอย่างไรคะ หากมีข้อธรรมอื่น ๆ แนะนำ เพื่อให้เข้าใจมากขึ้น ปฏิบัติได้ถูกขึ้น ก็ยินดีมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
เรื่อง กาย เวทนา จิต ธรรม นี้ 2 อย่างหลัง จขกท ยังแยกไม่ค่อยเป็นนะคะ รู้แต่ว่าทางนี้พระพุทะเจ้าท่านบอกว่าเป็นทางตรง ทางเอก ไปนิพพานได้ค่ะ
ถามผู้รู้เรื่องการเจริญสติดูกาย เวทนา จิต ธรรม ค่ะ
เวลาเราปวดอะไรต่าง ๆ ในร่างกาย ที่เป็นบ่อย คือ ปวดหัวหลังเลิกงาน ปวดหลังเวลานั่งทำงานนาน ก็ดูความปวด แต่ใจก็ไม่ได้ไปคิดวุ่นวายกับความปวดอะไร ว่าทำไมมันถึงปวด พิไรรำพันนั่นนี่ แต่ความคิดมันมองว่ามันเป็นธรรมดาของสังขาร มันก็เป็นแบบนี้แหละ มันมีแต่โรค ไม่ยั่งยืน มันเป็นธรรมดา ( ก็เกิดมาเพราะกิเลสแล้วนี่ ) แต่ก็ไม่ได้ดูความปวดจนมันหายไปนะคะ เพราะเราไปใช้สติกับงานประจำวันแทน
เวลาสติตามดูกายไปเรื่อย ๆ เช่น เดิน ยกแขน ขยับตัว โดยที่ไม่ได้มีความปวดใด ๆ ใน ร่างกาย หมายถึง กายมันสบายดี ตรงนี้ ตามดูแล้วจะอย่างไรต่อคะ หรือมีสติกับกายไปเรื่อย ๆ
เวลาเจอสิ่งกระทบตา หู นี่จะมีอารมณ์ขึ้นมาบ่อย โดยเฉพาะความโกรธ ( โกรธ เพราะไม่ได้อย่างที่ใจต้องการ โกรธเพราะขัดใจ โกรธเพราะ......ก็มีสาเหตุมากมายหลายอย่าง ไม่รู้เป็นความจำในอดีตที่หล่อหลอมมา หรือนิสัยเดิมแต่ชาติเก่า ๆ ติดมาก็คงผสมโรงกันไป ) ถ้าอารมณ์โกรธเกิดขึ้น แล้วสติตามทัน มันก็จะระงับกายไปได้ระดับหนึ่ง ไม่หลุดวจีกรรมออกไป แต่ภายในใจมันก็ยังกรุ่น ๆ อยู่นะคะ คือรู้ว่าโกรธนะ มีอารมณ์นะ มันไม่ดีนะ ถึงตรงนี้จะทำอย่างไรต่อไป เพื่อเป็นแนวทางในครั้งถัด ๆ ไป ได้
ถ้าเราฝึกตัวเองแบบนี้บ่อย ๆ ผลที่ได้จะเป็นอย่างไรคะ หากมีข้อธรรมอื่น ๆ แนะนำ เพื่อให้เข้าใจมากขึ้น ปฏิบัติได้ถูกขึ้น ก็ยินดีมากๆ เลยค่ะ ขอบคุณค่ะ
เรื่อง กาย เวทนา จิต ธรรม นี้ 2 อย่างหลัง จขกท ยังแยกไม่ค่อยเป็นนะคะ รู้แต่ว่าทางนี้พระพุทะเจ้าท่านบอกว่าเป็นทางตรง ทางเอก ไปนิพพานได้ค่ะ