บางที....เราก็ชอบหลงลืม "คนสำคัญ" ใกล้ๆ ตัว

คนสำคัญที่ผมหมายถึงคือ "พ่อแม่" ตัวผมอายุ 17 ปีครับ วันเกิดผมเพิ่งผ่านมาไม่นานเอง
ตามปกติของวันเกิด ต้องมีการเป่าเค้ก ดื่มสังสรรค์กัน เพื่อนๆ ก็มาร่วมฉลองกันเต็มบ้าน ผมและเพื่อนก็สนุกนานกันมาก

จนกระทั่งผมเป่าเค้กเสร็จเรียบร้อยแล้ว เพื่อนๆ ก็บอกให้ลงไปป้อนเค้ก พ่อแม่ที่อยู่ข้างล่างด้วย
ตัวผมตั้งแต่เกิดมา ยังไม่เคยป้อนอะไรให้พ่อแม่ทานเลย ผมก็เดินลงไปป้อนเค้ก ให้พ่อ และ แม่
ท่านทั้งสองก็ดูจะงงๆ เพราะแก ไม่เคยเห็นผมทำอย่างนี้เลย 5555 แกก็กินเค้กไปด้วยหน้าที่งงๆ

พอผมทำเสร็จรู้สึกดีแปลกๆ ผมก็บอกเพื่อนว่า "กรูไม่เคยทำอย่างนี้มาก่อนเลยว่ะ"
เพื่อนมันก็ตอบมาว่า.....
"พ่อแม่ยังอยู่ก็ทำซะ ก่อนจะไม่มีโอกาสให้ทำนะเว้ย จะได้ไม่ต้องมานั่งเสียใจซะเอง ว่าตอนนั้นทำไมไม่รีบทำ"
หลังจากนั้น ผมก็ฉุกคิดได้ว่า ทุกๆวันนี้ ทำไมเราไม่ค่อยใส่ใจ ไม่ค่อยดูแลให้ความสำคัญ กับท่านเลยวะ
เรามัวแต่ไปสนใจ ใส่ใจให้ความสำคัญ กับคนอื่นมากกว่า คนที่ให้กำเนิดเรา คนที่คอยเลี้ยงดูสงเสียเรา
คนที่อยู่ให้กำลังใจเรา ไม่ทอดทิ้งเรา ยามเมื่อเราเจอเรืองที่เลวร้ายหรือแย่ที่สุดในชีวิต  

หลังจากนั้นมาผมก็เปลี่ยนตัวเองซะใหม่ พยายามใส่ใจดูแลท่านให้มากขึ้น ถึงมันจะดูเล็กน้อยแต่ก็ทำมาจากใจ
ช่วยนวด หาน้ำหาท่าให้ท่านกิน หลังจากทำงานมาเหนื่อยๆ ทั้งวัน ช่วยตักข้าวให้ท่าน มันอาจจะดูไม่ยิ่งใหญ่เท่าไหร่

*สุดท้ายนี้ การที่เราจะทำอะไรดีๆ ให้พ่อแม่ไม่ใช่เรื่องยากเลยครับ อยากทำก็ทำได้เลยไม่ต้องเขิน
ไม่ต้องอาย ไม่ต้องคิดอะไรมาก เพราะเราก็ไม่รู้ว่าพวกท่าน จะอยู่กับเราไปได้นานอีกแค่ไหน
เรายังมีโอกาส ก็รักท่านดูแลใส่ใจให้เต็มที่ แค่บางเรื่องที่เล็กๆ แต่เราตั้งใจทำให้ท่าน แค่นี้ท่านก็มีความสุขแล้วครับ