ตอนเราเรียนอยู่ชั้นประถม คุณครูเราได้เล่าเรื่องหนึ่งให้เราฟัง (ซึ่งรายละเอียดอาจจะผิดเพี้ยนไปบ้าง) เป็นเรื่องจริงที่เกิดขึ้นในชนบทสหรัฐอเมริกา
ครูได้สั่งให้นักเรียนวาดรูปตัวเองในอีก 30 ปีข้างหน้ามาส่ง วันถัดมาได้มีการเอาการบ้านมาดูกันในชั้นเรียน
เด็กชายคนหนึ่งออกมายืนหน้าชั้นแล้วบรรยายรูปบ้านตัวเอง มีครอบครัวอยู่ในบ้านหลังใหญ่ มีรถคันโต มีสัตว์
มีทุกทุกอย่างที่เด็กชายนึกออกแล้ว วาดใส่ลงไป เมื่อเด็กชายพูดจบ คุณครูหัวเราะบอกเด็กว่า เธอไม่วันทำได้หรอก รู้ไหมเด็กน้อย
ผ่านไป 30 ปี เด็กชายโตเป็นผู้ใหญ่ เขามีบ้านหลังใหญ่อยู่บนที่ดิน 300เอเคอร์ เลี้ยงม้าด้วย
วันหนึ่งคุณครูในวัยชราก็ได้แวะมาหาเขาที่บ้าน พร้อมกลับขอโทษลูกศิษย์ ที่เค้าไปบอกว่าเด็กชายไม่สามารถทำได้
เค้าได้ทำลายความฝันและจินตนาการของเด็กนักเรียนไปไม่รู้เท่าไหรต่อเท่าไหร่แล้ว
ดีที่เด็กชายยังคงมุ่งมั่นทำความความฝัน และประสบความสำเร็จในชีวิตได้
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ใหญ่อย่าปิดกั้นจินตนาการขความคิดเด็ก แม้นมันอาจจะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
เด็กที่ไม่ได้เป็นซูเปอร์แมนได้จริงๆ แต่เค้าก็ยังเป็นคนดีแบบซูเปอร์แมนได้
อารมณ์เหงาๆแวะมาเล่าให้ฟัง พอดีมีเหตุการณ์แบบนี้เพิ่งเกิดกับเรา เราเลยนึกเรื่องที่ครูเราเล่าขึ้นมาได้
พอดีเราไปปรึกษาเรื่องสมัครฝึกงานกับอาจารย์ อาจารย์บอกว่า ไม่ต้องสมัครหรอก เสียเวลา บ.นี้ เค้าไม่เคยรับภาคเรามาก่อน เธอมีเส้นหรือเปล่าหนะ
บอกตรงๆว่าตอนนั้นท้อมาก จะไม่สมัครแล้ว แต่สุดท้ายเราก็สมัครไปจนได้
ดีที่วันนั้นหนูไม่เชื่ออาจารย์...
ปล. ลองผิดลองถูกในเรื่องดี มันก็ดีนะ
ปล2 ไม่ได้เขียนมาเพื่อติอาจารย์นะ ฉะนั้นงดติอาจารย์ อยากให้ใครที่ตั้งใจทำอะไรให้ลองทำ อย่าไปคิดว่าทำไม่ได้หรอก แล้วไม่ทำ
ดีที่วันนั้น หนูไม่เชื่ออาจารย์
ครูได้สั่งให้นักเรียนวาดรูปตัวเองในอีก 30 ปีข้างหน้ามาส่ง วันถัดมาได้มีการเอาการบ้านมาดูกันในชั้นเรียน
เด็กชายคนหนึ่งออกมายืนหน้าชั้นแล้วบรรยายรูปบ้านตัวเอง มีครอบครัวอยู่ในบ้านหลังใหญ่ มีรถคันโต มีสัตว์
มีทุกทุกอย่างที่เด็กชายนึกออกแล้ว วาดใส่ลงไป เมื่อเด็กชายพูดจบ คุณครูหัวเราะบอกเด็กว่า เธอไม่วันทำได้หรอก รู้ไหมเด็กน้อย
ผ่านไป 30 ปี เด็กชายโตเป็นผู้ใหญ่ เขามีบ้านหลังใหญ่อยู่บนที่ดิน 300เอเคอร์ เลี้ยงม้าด้วย
วันหนึ่งคุณครูในวัยชราก็ได้แวะมาหาเขาที่บ้าน พร้อมกลับขอโทษลูกศิษย์ ที่เค้าไปบอกว่าเด็กชายไม่สามารถทำได้
เค้าได้ทำลายความฝันและจินตนาการของเด็กนักเรียนไปไม่รู้เท่าไหรต่อเท่าไหร่แล้ว
ดีที่เด็กชายยังคงมุ่งมั่นทำความความฝัน และประสบความสำเร็จในชีวิตได้
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ผู้ใหญ่อย่าปิดกั้นจินตนาการขความคิดเด็ก แม้นมันอาจจะเป็นไปไม่ได้ก็ตาม
เด็กที่ไม่ได้เป็นซูเปอร์แมนได้จริงๆ แต่เค้าก็ยังเป็นคนดีแบบซูเปอร์แมนได้
อารมณ์เหงาๆแวะมาเล่าให้ฟัง พอดีมีเหตุการณ์แบบนี้เพิ่งเกิดกับเรา เราเลยนึกเรื่องที่ครูเราเล่าขึ้นมาได้
พอดีเราไปปรึกษาเรื่องสมัครฝึกงานกับอาจารย์ อาจารย์บอกว่า ไม่ต้องสมัครหรอก เสียเวลา บ.นี้ เค้าไม่เคยรับภาคเรามาก่อน เธอมีเส้นหรือเปล่าหนะ
บอกตรงๆว่าตอนนั้นท้อมาก จะไม่สมัครแล้ว แต่สุดท้ายเราก็สมัครไปจนได้
ดีที่วันนั้นหนูไม่เชื่ออาจารย์...
ปล. ลองผิดลองถูกในเรื่องดี มันก็ดีนะ
ปล2 ไม่ได้เขียนมาเพื่อติอาจารย์นะ ฉะนั้นงดติอาจารย์ อยากให้ใครที่ตั้งใจทำอะไรให้ลองทำ อย่าไปคิดว่าทำไม่ได้หรอก แล้วไม่ทำ