เป็นแฟนกัน ฝ่ายชายให้เราจ่ายอยู่คนเดียว ไม่มีทางแก้ไขได้แล้วใข่มั้ยคะ

เรากับแฟนคบกันมาจะเข้าปีที่ 5 แล้วค่ะ  อายุห่างกันสิบกว่าปี แฟนเรา 40 กว่าๆ เค้าทำงานประจำเงินเดือนสามหมื่นกว่าๆ แล้วก็มีรับ
จ๊อบพิเศษ ซึ่งรายได้ตรงนี้จะไม่เท่ากันทุกเดือน บางเดือนมีงาน บางเดือนก็ไม่มีค่ะ  ค่าใช้จ่ายส่วนตัว เช้า-เย็นเค้ากินข้าวบ้านค่ะ กลางวันบริษัทมีข้างเลี้ยงทุกวัน เสียแต่ค่าน้ำมันรถ  ส่วนเราอยู่หอพัก เงินเดือนหมื่นกว่าๆ  แล้วก็มีรายได้อื่นๆอีกนิดหน่อย  ตอนแรกที่คบกันเค้าจะเป็นคนจ่ายทุกอย่างค่ะ  ไปกินข้าว ไปเที่ยว อยากได้อะไรซื้อให้  จนคบมาได้สักพักนึงเราก็เลี้ยงเค้าตอบเพราะเห็นว่าเค้าเลี้ยงเรามาเยอะแล้ว  
ช่วงนี้เป็นช่วงผลัดกันเลี้ยงอยู่ แต่หลังจากนั้นซิคะ แทบเป็นเราคนเดียวที่จ่าย  แรกๆถ้าไปกินอะไรด้วยกันเค้าจะมีมุกแบบลืมเอากระเป๋าตังค์ลงมาบ้าง ลืมกดเงินมาบ้าง เราก็ไม่เป็นไรจ่ายได้  เดี๋ยวนี้ไม่มีมุกนี้แล้วค่ะ นิ่งให้เราจ่ายได้แบบเฉยมาก  
        ช่วงแรกที่คบกันเค้าเคยแบ่งเงินค่างานพิเศษให้กับเรานะคะ ช่วงหลังมีให้เหมือนกันแต่ก็จะมาขอยืมเวลามีเรื่องต้องใช้เงินกระทันหัน
คือจะถามเราว่าเงินที่ให้ยังอยู่มั้ย ขอยืมก่อนแล้วจะคืนทีหลัง ซึ่งเรื่องต้องใช้เงินกระทันหันของเค้าก็คืออยากซื้อของแต่เงินเดือนยังไม่ออก                  เราเลยบอกเค้าไปว่าถ้าให้แล้วมายืมคืน ไม่ต้องให้ดีกว่า เพราะเท่ากับเราเอาเงินไปใช้อะไรไม่ได้ ต้องแสตนด์บายไว้รอให้เค้ายืม
        พอถึงช่วงวันสำคัญอย่างปีใหม่ วันเกิดที่ต้องแลกของขวัญกัน ถึงวันเกิดเรา เราจะเกรงใจไม่อยากได้ของแพงๆจากเค้า  บางทีเค้าให้งบค่าของขวัญมาเท่านี้ให้เราไปเลือกของที่อยากได้ ซื้อเท่าที่อยากได้ เหลือก็คืนเค้า  แต่พอถึงวันเกิดเค้า เค้าไม่รีรอที่จะขอของขวัญแพงๆ จากเราเลยค่ะ ทั้งๆที่เงินเดือนเค้าเยอะกว่าเรา ช่วงหลังๆมานี้ถ้าเราชวนเค้าไปไหนอย่างไปสังสรรค์ ร้องคาราโอเกะกันเราต้องเป็นคนจ่ายโดยอัตโนมัติเลยค่ะ เค้าไม่เคยช่วยเลย มาก็มากิน มาร้องแล้วก็กลับ  
  นิสัยการใช้เงินของเรากับเค้าก็ต่างกันค่ะ แฟนเราจะเป็นคนชอบซื้อของใช้แพงๆ บางทีได้เงินค่างานพิเศษมา หรือเงินเดือนออกปุ๊บก็ใช้ทันที ซึ่งของบางอย่างซื้อมาก็ใช้ไม่กี่ครั้งแล้วก็วางทิ้งไว้ อย่างรถจักรยานพร้อมอุปกรณ์ครบชุด ก็ปั่นแค่ไม่กี่ครั้ง  มีดพกราคาแพงๆ เลนส์กล้องถ่ายรูป ก็ไม่เห็นว่าจะเอามาใช้ซักเท่าไร   ส่วนเราแทบจะไม่ได้ซื้ออะไรเท่าไร นอกจากใช้ประจำวันแล้วก็เก็บค่ะ  เราจะไม่ยุ่งเรื่องการใช้เงินของเค้าเลย จะใช้อะไรยังไง ถึงจะไม่ชอบการใช้เงินของเค้าก็ตามแค่ไม่มารบกวนเรา แต่มีอยู่ครั้งนึงเค้าซื้อรองเท้าเตะบอลมาคู่นึงประมาณ 3000 กว่าบาท เค้าเอามาอวดเรา แล้วถามเราว่าอยากมีส่วนร่วมซื้อรองเท้าคู่นี้ให้เค้ามั้ย   เราก็อึ้งไปนิดนึง ยังไม่ทันหาย ก็ต้องอึ้งคร้งที่ 2 เพราะวันนั้นนัดไปเจอกันที่ร้านกาแฟ กินกันเสร็จเรียบร้อยเค้าเดินออกไปจากร้านเลยค่ะ ทิ้งเราไว้ให้จ่ายเงิน คือคุณซื้อของแพงๆได้ แต่ค่าใช้จ่ายระหว่างเราสองคน ค่ากาแฟแค่ร้อยกว่าบาท คุณจะจ่ายบ้างไม่ได้เลยเหรอ วันนั้นเราโกรธมากค่ะ ยอมทะเลาะกันเรื่องนี้เลย เราถามเค้าว่าเค้าจะไม่ช่วยจ่ายอะไรบ้างเลยเหรอ    ให้เราจ่ายอยู่คนเดียวเหรอ เพราะช่วงนั้นเราต้องส่งเงินให้แม่ แต่ผู้ชายเวลาเราพูดถึงจุดบกพร่องของเค้ากลับโกรธอีก เราก็ไม่ง้อค่ะ อยากโกรธก็โกรธ  หลังจากโกรธกันคราวนั้นก็ดีขึ้น กลับมาช่วยจ่าย แต่ดีได้ไม่นานก็กลับมาเป็นแบบเดิมค่ะ
     วันที่ 28 นี้วางแผนว่าจะไปเที่ยวกันแต่ค่าใช้จ่ายคงตกที่เราอีกตามเคย  จะเปิดอกคุยกันก็อยากค่ะ แต่เค้าแก่กว่าเราตั้งเท่าไร เรื่องแบบนี้ควรคิดได้เองมั้ยคะ  ทำไมถึงต้องให้บอกให้เตือนกันเหมือนเด็กๆ พูดตามตรงเลยค่ะ เราเคยอยากเลิกกับเค้าเพราะเรื่องนี้เหมือนกัน แต่ก็พยายามมองเห็นความดีข้ออื่นของเค้านอกจากเรื่องนี้ ความดีของเค้าก็มีค่ะ เค้าช่วยเรื่องงานให้น้องเราหลายครั้ง เรื่องอื่นเป็นผู้ใหญ่ดีค่ะ
ช่วยเหลือเวลาเราเดือดร้อน   แต่มาติดตรงเรื่องเงินนี่แหละค่ะ และเราก็ไม่อยากบอกเลิกเพราะอารมณ์โกรธชั่ววูบ    ขอถามทั้งคุณผู้หญิงที่เคยมีแฟนแบบนี้ กับคุณผู้ชายที่เคยทำกับแฟนแบบนี้ จะมีทางไหนที่มันจะดีขึ้นบ้างมั้ยคะ  มีวิธีไหนให้เค้ารู้สึกตัวได้บ้าง