เอากลอนมาฝาก

~~~~~~~~~~ น้ำหลากพรากพลันผันผวนห่างตัดไฟตัดทางร้างแห่งหนฟ้าหม่นฟ้ามัวทั่วปวงยลครอบงำจำนนท่วมท้นแดน กระหน่ำซ้ำสองคูคลองสายสุดปลายท้ายจากเชี่ยวกรากแสนหลั่งไหลไยย้อนกลับคลอนแคลนผืนแผ่นแกนถมจมบาดาล เบื้

วัยเด็กนั้นฉันวิ่งล้มนอนกลิ้ง โลกทั้งสิ่งยังเล็กดั่งสนามหญ้า จับจักจั่น วิ่งไล่ลม พรมเวลา ฟ้าก็ว่ากว้างใหญ่ให้เราเล่น ขีดเส้นดินเป็นบ้านตามความฝัน เอียงแก้มยันรับแดดอุ่นละมุนเห็น เสียงหัวเราะปลิวไกลไ

https://www.youtube.com/watch?v=Cf6oIYgzgEA ขอบคุณภาพและเพลงจากเนตและยูทูปครับผม แสงสุรีย์ ลาลับ ดับลงแล้ว ดั่งเสียงแว่ว ร่ำไห้ พิไลหา พ่อจากลูก ไปแล้ว ดับอุรา โศกน้ำตา ไหลรินรด มิหมดเลย ดั่ง

ยามราตรีหมอกมัวทั่วพนาศ เสียงจักจั่นขับขานสะท้านไหว แสงจันทร์เพ็ญเย็นชื้นระรื่นใจ แต่เงาไม้กลับเคลื่อนเหมือนมีคน ยินเสียงครวญหวีดแว่วจากแนวป่า คล้ายเสียงผ้าขาวพรายร่ำคร่ำบ่น ผีตายโหงโศกเศร้าระทมทน ยั

https://youtu.be/3Y2icHOgC5U?list=RDDQYNM6SjD_o&t=187 ความทรงจำเหล่านั้นที่ฉันรุ้ ยอดพธูมิเลือนย้ำเตือนเสมอ ถ้อยรำพันรักปองคำของเธอ ไม่เลิศเลอพันผูกแสนสุขใจ 💞💞💞💞💞💞💞💞 เข็มเวลาหัวใจไม่เคยเปลี่ยน

กาลพากัดกร่อนร้าว หมดขัย สุขแค่คราหนึ่งวัย จากนั้น เวลาพรากเอาชัย เรากลับ ทุกข์ก็ชั่วคราครั้น ด่าวดิ้นดับสูญ อาดูรเกิดดับทึ้ง วิญญา ดีชั่วประทับตรา ปักให้ เวทมนตร์ต่างต่างนา- นาหลอก ลวงแม่ นานเนิ่นพา

@ เดียวดายกลางสายลมชมจันทร์ดาว ๒ ท่องพารา คราค่ำ ย่ำราตรีดวงฤดี สลักรอย คอยเพียงเขายินสำเนียง เสียงเพลง บรรเลงเบารู้สึกเหงา เร้ารุก ปลุกห้วงวิญญ์ จึงประพันธ์ กลอนไว้ ให้สดับประจักษ์รับ รอยซึ้ง ตรึงถวิ