ใครๆก็ว่าลูกคือสิ่งมีค่าแก้วตาดวงใจ ใครหลายคนต่างอยากมีลูก ให้เป็นพยานรักของเรา ลูกของเรา 2 คน ชนชั้น กลางล่าง สูง ต่างอยากมีครอบครัวแสนสุขอยากมีลูก
เราเดินถนนเห็นคนมากมาย น้อยที่จะเห็นคนพิการผิดปกติ เราเห็นเราก็ได้แค่สงสาร หรือเวลาเห็นกระทู้คนพิการ
เด็กปัญญาอ่อน ก็ซึ้งใจ ประทับใจ
ซึ่งลึกๆแล้วก็มีแต่ความทุกข์ลำบากซะมาก แล้วก็หันเข้าหาที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ
แถวบ้านเรามีหญิงแก่คนหนึ่ง หน้าตาน่าเกลียดเสียงดังท่าทางโมโหร้าย นางตีลูกด้วยไม้ขัดหม้อ ลูกนางเป็นโปลิโอ
พิการ ใครที่เห็นนางก็ชอบว่านางว่า แม่ใจร้าย บางครั้งมีคนถึงกับเดินมาพูดว่าไม่สงสารเด็กมันหรอ ไปตีน้องทำไม
ป้าแก ก็บอกว่าไม่ต้องยุ่งไปไกลๆ คนหลายคนเกลียดป้าเพราะใจยักษ์ใจมาร
ตัวเราที่เห็นเพราะอยู่ไกล้บ้าน ความจริงแล้วป้าแกขายของ รับจ้างเขากวาดพื้น ทำความสะอาดบ้านคุณนาย ซักผ้า
ตื่นตี 4 ตัวดำๆ ลูกแกก็ร้อง แหกปาก ปาข้าวของไกล้ตัว เป็นเหมือนการเล่นสนุก เวลานางต้องป้อนข้าวลูกนางตะคอกใส่เพราะลูกดื้อ ร้องไห้ และก็ชอบทุบนั้นนี้เสียงดังตลอดทั้งวัน หัวเราะเสียงดัง ตอนเช้านางจะอุ้มลูกไว้หน้าบ้าน เปิดทีวี จุดยากันยุงแล้วค่อย ไป บางทีนางกวาดพื้นอยู่ลูกแกก็ส่งเสียงเรียก แม่ แม่ เรียกเฉยๆ แล้วก็ปาของ เขย่าเก้าอี้จนตัวเองตกบ้าง นางก็ตีลูกแรงให้หยุดทำ เด็กก็ร้อง แล้วคนก็เลยด่าว่า ป้า เด็กทำแค่นี้ไม่เห็นต้องตี (เป็นการเล่นสนุกเพราะเบื่อคะนั่งอยู่เฉยๆทั้งวัน ไม่ได้คิดถึงแม่หรือจะเอาอะไร) มีครั้งหนึ่งน้องไปตบหัวหมาอย่างแรงจนหมามันโกรธและกัด(เจ้าดำเชื่องมากไม่เคยกัดใครเลยปกติ ทั้งที่เป็นหมาปล่อยไม่ล่ามขัง) นางโดนบอกว่าทำไมไม่พาลูกไปหาหมอสงสารมัน นางไม่ได้ตอบใครได้แต่เดินกลับเข้าบ้านที่เป็นสังกะสี ซึ่งความจริงแล้วนางไม่มีเงิน ฉันไปดูว่าหมากัดเป็นอะไรไหมพบว่า ตอนนี้นางมี 100 บาททั้งตัว (ฉํนเองก็ทำอะไรไม่ได้เพาะตอนนั้นอยู่แค่ปวช 3) ฉันได้แค่เอาแอลกอฮอ พลาสเตอ ผ้าก๊อตไปให้นางใช้
เรารู้สึกว่าคนดีๆหลายคนเห็นนางเป็นยักษ์มาร แต่ไม่เคยรู้อะไรเลย ชีวิตที่ต้องทนอยู่กับความเครียด อึดอัด นางไม่สามารถไปเที่ยวหรือเก็บเงิน สร้างตัวได้ เพราะถ้าเธอไปทำงานโรงงานก็ไม่มีใครดูแล อาจจะบอกว่าญาติอะไรทำไมไม่ให้เขาช่วย อยากให้ลอง นึกถึงความเป็นจริงดู ถ้าคุณเป็นญาติ คุณอยากจะสละชีวิตสบายๆสงบๆ กลับมานอนดูทีวี คุยโทรศัพกับแฟน มาดูแลเด็กที่แหกปากโวยวาย ทั้ววันหรอ ใครทีบอกว่าฉันทนได้ แต่ยอมรับเถอะคะไม่ใช่แม่แท้ๆในไส้ คงจะน้อยมาก ลองคิดถึงคนๆหนึ่งที่ไม่ได้แม้แต่จะมีห้วงเวลาของความรัก กอดผู้ชายสักคน หรือได้ไปกินเอ็มเค ในปีใหม่เล็กๆน้อย
ฉันตั้งคำถามกับ ลูกคนก่อสร้างที่นอนในที่พักเด็กตัวดำๆ ชนชั้นล่างลูกจ้างที่ไม่ค่อยจะมีกินแต่มีลูก2 คน เด็กพูดจากูตั้งแต่เล็กๆโดยที่ไม่รู้พ่อแม่อยู่ที่ไหนแล้วจะกลับมาก่โมง ว่า เขาให้พวกเธอเกิดมาทำไม ?
ในวันหนึ่งหากเธอพบว่าจริงแล้วชีวิตตัวเองโคตรลำบากเลย โดนเพื่อนล้อว่าไอลูกคนกวาดขยะ ไอลูกแม่พิการ ไอลูกคนก่อสร้าง ไอลูกคนขับ 3 ล้อ เขาจะโทษพ่อแม่ไหม แล้วฉันควรจะตอบเด็กยังไงถ้าเจอเด็กแบบนี้ ถ้าเขาถามว่าให้หนูเกิดมาทำไมไม่รู้มีแต่คนแกล้ง รังเกียจ เกิดมาไม่ครบ
ที่ฉันเขียนมาวันนี้ ฉันเจอเด็กคนหนึ่งที่สนิทกัน นางอยู่ ม.1 ไม่มีเพื่อน แต่งตัวโทรมเพราะชุดนักเรียนใช้ซำ รองเท้านางกำลังจะปริ (ซึ่งกะว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปซ้อให้เป็นของขวัญปีใหม่ (เงินตัวเองมี1000-*-)) นางร้องไห้โดนเพื่อนล้อวันพบผ็ปกครอง แม่นางหน้ามันปลีกเวลามาจากงานแม่บ้านที่โลตัส แต่งตัวบ้านๆ พอเพื่อนรู้ก็ล้อนาง เธอร้องไห้บอกว่า ทำไมต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ หนูอายเขา เพื่อนเขาไปกินหมูกระทะหน฿ก็ไปไม่ได้เพราะไม่มีเงิน (แล้วก็ระบายยาวๆว่าแม่ให้อะไรหนูไม่ได้สักอย่าง)
ถ้าไม่พร้อมให้หนูเกิดมาทำไม ในเมื่อตัวเองยังเอาไม่รอด
ฉันเบื่อคำว่า ยังไงแม่ก็ให้หนูเกิดมา ไม่รู้สินะผู้ใหญ๋ก็พูดกับชั้นแบบนี้แหละคะ ว่าถ้าแม่ไม่เกิดหนู
ป่านนี้หนูไปเกิดลูกหมูหมาแล้วมั้ง ถ้าฉันบอกเธอไปแบบเดิมๆ น้องคงตอบกลับมาว่า ให้เกิดมามีชีวิตแบบนี้หรอ
ฉันเลยบอกไปว่า เชื่อพี่นะ น้องเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ร้องไห้ไปมันก็เท่านั้น แก้ไขอะไรไม่ได้ พี่ก็เคยโดนล้อว่ามีพี่สาวปัญญาอ่อน ต้องแต่เรียนจบ ป.6 พี่ไม่เคยบอกใครว่ามีพี่ ไม่เคยให้ใครมาบ้าน เพราะตอนเด็กๆพี่โดนล้อ ถ้าน้องยังได้เรียนก็อุ่นใจได้แล้วว่าอนาคตของน้องยังไม่หายไปยังมีหวัง (แล้วชั้นก็ยกโฆษณาไอเด็กขโมยยาไปให้แม่แล้วเป็นหมอ แล้วบอกว่าเนี้ยเรื่องจริงนะ) ตอนนี้พี่ทำงาน หากินเองไม่ต้องอายอะไร เพราะจริงๆแล้วมันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ
คนที่คุณไม่เคยเห็นบนถนน เขาก็คงจะนั่งอยู่ในบ้านตลอดชีวิต โรงพยาบาลบ้า โรงเรียนปัญญาอ่อน เพื่อไม่ให้เป็นปัญหากับสังคม คนพวกนี้คุณคิดว่าคุณโชคดีกว่าเขาเยอะเราต้องสู้ และอีกมุมหนึ่งความคิดเขาเป็นยังไงถ้าหากไม่คิดว่าต้องชดใช้บาปกรรมไปวันๆ
เรื่องที่ฉันเจอมากก็ประมาณนี้ ถึงจะเห็นฉันตัดเพ้อนั้นนี้ เอาจริงๆมันก็ผ่านมาได้ พ่อแม่เราก็ผ่านมาได้ จำใจเดินหน้าต่อไป
ใครที่ยังไม่ถึงจุดๆนี้ ก็คิดให้ดีๆก่อนจะมีลูก ว่าจะทำให้เขามีความสุขได้ไหม เมื่อลูกเกิดมา คุณจะเรียกเขาว่า เทวดาหรือมารหัวขน
ตอนนี้พวกเธอไม่รู้อย่างไรกันบ้าง วันนี้เห็นเด็กพิการคนหนึ่งแถวๆร.พ เลยนึกถึงเรื่องเก่าๆ
แก้วตาดวงใจหรือเจ้ากรรมนายเวร(จากการพบเจอ(ยาวมาก))
เราเดินถนนเห็นคนมากมาย น้อยที่จะเห็นคนพิการผิดปกติ เราเห็นเราก็ได้แค่สงสาร หรือเวลาเห็นกระทู้คนพิการ
เด็กปัญญาอ่อน ก็ซึ้งใจ ประทับใจ
ซึ่งลึกๆแล้วก็มีแต่ความทุกข์ลำบากซะมาก แล้วก็หันเข้าหาที่ยึดเหนี่ยวจิตใจ
แถวบ้านเรามีหญิงแก่คนหนึ่ง หน้าตาน่าเกลียดเสียงดังท่าทางโมโหร้าย นางตีลูกด้วยไม้ขัดหม้อ ลูกนางเป็นโปลิโอ
พิการ ใครที่เห็นนางก็ชอบว่านางว่า แม่ใจร้าย บางครั้งมีคนถึงกับเดินมาพูดว่าไม่สงสารเด็กมันหรอ ไปตีน้องทำไม
ป้าแก ก็บอกว่าไม่ต้องยุ่งไปไกลๆ คนหลายคนเกลียดป้าเพราะใจยักษ์ใจมาร
ตัวเราที่เห็นเพราะอยู่ไกล้บ้าน ความจริงแล้วป้าแกขายของ รับจ้างเขากวาดพื้น ทำความสะอาดบ้านคุณนาย ซักผ้า
ตื่นตี 4 ตัวดำๆ ลูกแกก็ร้อง แหกปาก ปาข้าวของไกล้ตัว เป็นเหมือนการเล่นสนุก เวลานางต้องป้อนข้าวลูกนางตะคอกใส่เพราะลูกดื้อ ร้องไห้ และก็ชอบทุบนั้นนี้เสียงดังตลอดทั้งวัน หัวเราะเสียงดัง ตอนเช้านางจะอุ้มลูกไว้หน้าบ้าน เปิดทีวี จุดยากันยุงแล้วค่อย ไป บางทีนางกวาดพื้นอยู่ลูกแกก็ส่งเสียงเรียก แม่ แม่ เรียกเฉยๆ แล้วก็ปาของ เขย่าเก้าอี้จนตัวเองตกบ้าง นางก็ตีลูกแรงให้หยุดทำ เด็กก็ร้อง แล้วคนก็เลยด่าว่า ป้า เด็กทำแค่นี้ไม่เห็นต้องตี (เป็นการเล่นสนุกเพราะเบื่อคะนั่งอยู่เฉยๆทั้งวัน ไม่ได้คิดถึงแม่หรือจะเอาอะไร) มีครั้งหนึ่งน้องไปตบหัวหมาอย่างแรงจนหมามันโกรธและกัด(เจ้าดำเชื่องมากไม่เคยกัดใครเลยปกติ ทั้งที่เป็นหมาปล่อยไม่ล่ามขัง) นางโดนบอกว่าทำไมไม่พาลูกไปหาหมอสงสารมัน นางไม่ได้ตอบใครได้แต่เดินกลับเข้าบ้านที่เป็นสังกะสี ซึ่งความจริงแล้วนางไม่มีเงิน ฉันไปดูว่าหมากัดเป็นอะไรไหมพบว่า ตอนนี้นางมี 100 บาททั้งตัว (ฉํนเองก็ทำอะไรไม่ได้เพาะตอนนั้นอยู่แค่ปวช 3) ฉันได้แค่เอาแอลกอฮอ พลาสเตอ ผ้าก๊อตไปให้นางใช้
เรารู้สึกว่าคนดีๆหลายคนเห็นนางเป็นยักษ์มาร แต่ไม่เคยรู้อะไรเลย ชีวิตที่ต้องทนอยู่กับความเครียด อึดอัด นางไม่สามารถไปเที่ยวหรือเก็บเงิน สร้างตัวได้ เพราะถ้าเธอไปทำงานโรงงานก็ไม่มีใครดูแล อาจจะบอกว่าญาติอะไรทำไมไม่ให้เขาช่วย อยากให้ลอง นึกถึงความเป็นจริงดู ถ้าคุณเป็นญาติ คุณอยากจะสละชีวิตสบายๆสงบๆ กลับมานอนดูทีวี คุยโทรศัพกับแฟน มาดูแลเด็กที่แหกปากโวยวาย ทั้ววันหรอ ใครทีบอกว่าฉันทนได้ แต่ยอมรับเถอะคะไม่ใช่แม่แท้ๆในไส้ คงจะน้อยมาก ลองคิดถึงคนๆหนึ่งที่ไม่ได้แม้แต่จะมีห้วงเวลาของความรัก กอดผู้ชายสักคน หรือได้ไปกินเอ็มเค ในปีใหม่เล็กๆน้อย
ฉันตั้งคำถามกับ ลูกคนก่อสร้างที่นอนในที่พักเด็กตัวดำๆ ชนชั้นล่างลูกจ้างที่ไม่ค่อยจะมีกินแต่มีลูก2 คน เด็กพูดจากูตั้งแต่เล็กๆโดยที่ไม่รู้พ่อแม่อยู่ที่ไหนแล้วจะกลับมาก่โมง ว่า เขาให้พวกเธอเกิดมาทำไม ?
ในวันหนึ่งหากเธอพบว่าจริงแล้วชีวิตตัวเองโคตรลำบากเลย โดนเพื่อนล้อว่าไอลูกคนกวาดขยะ ไอลูกแม่พิการ ไอลูกคนก่อสร้าง ไอลูกคนขับ 3 ล้อ เขาจะโทษพ่อแม่ไหม แล้วฉันควรจะตอบเด็กยังไงถ้าเจอเด็กแบบนี้ ถ้าเขาถามว่าให้หนูเกิดมาทำไมไม่รู้มีแต่คนแกล้ง รังเกียจ เกิดมาไม่ครบ
ที่ฉันเขียนมาวันนี้ ฉันเจอเด็กคนหนึ่งที่สนิทกัน นางอยู่ ม.1 ไม่มีเพื่อน แต่งตัวโทรมเพราะชุดนักเรียนใช้ซำ รองเท้านางกำลังจะปริ (ซึ่งกะว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปซ้อให้เป็นของขวัญปีใหม่ (เงินตัวเองมี1000-*-)) นางร้องไห้โดนเพื่อนล้อวันพบผ็ปกครอง แม่นางหน้ามันปลีกเวลามาจากงานแม่บ้านที่โลตัส แต่งตัวบ้านๆ พอเพื่อนรู้ก็ล้อนาง เธอร้องไห้บอกว่า ทำไมต้องเกิดมาเป็นแบบนี้ หนูอายเขา เพื่อนเขาไปกินหมูกระทะหน฿ก็ไปไม่ได้เพราะไม่มีเงิน (แล้วก็ระบายยาวๆว่าแม่ให้อะไรหนูไม่ได้สักอย่าง)
ถ้าไม่พร้อมให้หนูเกิดมาทำไม ในเมื่อตัวเองยังเอาไม่รอด
ฉันเบื่อคำว่า ยังไงแม่ก็ให้หนูเกิดมา ไม่รู้สินะผู้ใหญ๋ก็พูดกับชั้นแบบนี้แหละคะ ว่าถ้าแม่ไม่เกิดหนู
ป่านนี้หนูไปเกิดลูกหมูหมาแล้วมั้ง ถ้าฉันบอกเธอไปแบบเดิมๆ น้องคงตอบกลับมาว่า ให้เกิดมามีชีวิตแบบนี้หรอ
ฉันเลยบอกไปว่า เชื่อพี่นะ น้องเดี๋ยวมันก็ผ่านไป ร้องไห้ไปมันก็เท่านั้น แก้ไขอะไรไม่ได้ พี่ก็เคยโดนล้อว่ามีพี่สาวปัญญาอ่อน ต้องแต่เรียนจบ ป.6 พี่ไม่เคยบอกใครว่ามีพี่ ไม่เคยให้ใครมาบ้าน เพราะตอนเด็กๆพี่โดนล้อ ถ้าน้องยังได้เรียนก็อุ่นใจได้แล้วว่าอนาคตของน้องยังไม่หายไปยังมีหวัง (แล้วชั้นก็ยกโฆษณาไอเด็กขโมยยาไปให้แม่แล้วเป็นหมอ แล้วบอกว่าเนี้ยเรื่องจริงนะ) ตอนนี้พี่ทำงาน หากินเองไม่ต้องอายอะไร เพราะจริงๆแล้วมันเป็นเรื่องธรรมดามากๆ
คนที่คุณไม่เคยเห็นบนถนน เขาก็คงจะนั่งอยู่ในบ้านตลอดชีวิต โรงพยาบาลบ้า โรงเรียนปัญญาอ่อน เพื่อไม่ให้เป็นปัญหากับสังคม คนพวกนี้คุณคิดว่าคุณโชคดีกว่าเขาเยอะเราต้องสู้ และอีกมุมหนึ่งความคิดเขาเป็นยังไงถ้าหากไม่คิดว่าต้องชดใช้บาปกรรมไปวันๆ
เรื่องที่ฉันเจอมากก็ประมาณนี้ ถึงจะเห็นฉันตัดเพ้อนั้นนี้ เอาจริงๆมันก็ผ่านมาได้ พ่อแม่เราก็ผ่านมาได้ จำใจเดินหน้าต่อไป
ใครที่ยังไม่ถึงจุดๆนี้ ก็คิดให้ดีๆก่อนจะมีลูก ว่าจะทำให้เขามีความสุขได้ไหม เมื่อลูกเกิดมา คุณจะเรียกเขาว่า เทวดาหรือมารหัวขน
ตอนนี้พวกเธอไม่รู้อย่างไรกันบ้าง วันนี้เห็นเด็กพิการคนหนึ่งแถวๆร.พ เลยนึกถึงเรื่องเก่าๆ