ผมพึ่งคืดเสร็จแค่ บทที่ 1 ไม่รู้ว่าจะโดนใจไหม ยังไงก็ลองติชมดูหน่อยนะ
บทที่1
บทนำ
ผมชื่อ ชีริว เป็นแค่ผู้ชายคนนึงที่ไม่มีอะไรต่างจากคนอื่นเลย ผมอาศัยอยู่กับ พ่อ แม่ และก็คุณปู่ แต่หารู้ไม่ว่า ครอบครัวผมเป็นมาเฟียชื่อดัง
และผมก็จะได้รับตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียในอีกไม่นานนี้ แต่ผมไม่อยากจะรับตำแหน่งนี้เลย เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาทำตามคำสั่งและอีกอย่างที่ผมไม่ชอบคือ ผมไม่ชอบอยู่เป็นคนกลุ่มมาก 'เห้อทำไมนะเราต้องเกิดมาในที่ตรงนี้ด้วย' ผมคิดในใจ "ชิริว ลูกอยู่ไหน" เสียงคุณพ่อของผมเองแหละ "ชิริว คุณปู่เรียกหา นะลูกไม่รีบมาระวังคุณปู่จะโกธรนะลูก" คุณพ่อผมเป็นคนที่ไม่ได้ถูกเลือกให้เป็นหัวหน้ากลุ่มมาเฟีย เพราะ คุณพ่อผมไม่เคยที่จะจับอาวุธหรือเรียนการต่อสู้มาเลย คุณปู่ก็เลยเลือกผมมาเป็นว่าที่หัวหน้ากลุ่มต่อจากท่าน "ก็ได้ๆ ผมจะไปหาปู่แล้วไม่ต้องเรียกแล้ว"ผมพูด ก่อนจะลงมาจากต้นไม้ "ลูกไปทำอะไรอยู่บนนั่น" พ่อถามผม "ผมก็แค่ขึ้นไปพักสายตาอะ" ผมตอบพ่อ "เอาเหอะๆ ไปหาคุณปู่กันได้แล้วลูก" แล้วพ่อก็พาผมไปหาคุณปู่
"มีอะไรหรอครับ คุณปู่"ผมถามปู่
"ปู่คิดว่า ได้เวลาที่จะให้หลานมาทำหน้าที่แทนปู่แล้ว" ปู่ตอบผม
"ไม่เอาอะ ทำไมปู่ไม่ให้พ่อ หรือชิรัวเป็นหละครับ" ผมถามปู่ไปอีกรอบ - -*
"ชิรัวยังเด็ก ไม่รู้เรื่องของโลกมาเฟียแบบเราๆหรอก ส่วนพ่อของหลาน ปู่ตามใจจนไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง"ปู่ก็ตอบมาเหมือนเดิม
"ไม่เอาหน่าคุณพ่อ ก็ผมชอบใช้ชีวิตตามปกติกับภรรยาของผมนี่" คุณพ่อก็ตอบไปแบบไม่คิดอะไรเลย
"ยังไงก็ช่างผมยังไม่พร้อมที่จะเป็นตอนนี้หรอกนะคุณปู่" ผมก็บอกกับปู่ไปอีกที
"ก็ได้ปู่ไม่บังคับแล้ว แต่ปู่จะบอกอะไรไว้อย่างนึงนะ ถ้าปู่ตายไป หลานต้องมาเป็นหัวหน้ากลุ่มของพวกเรานะ" ปู่ก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะให้ผมเป็น
2 ชั่วโมงผ่านไป.........
"เป็นชีวิตที่น่าเบื่อจริงๆ" ผมพูดลอยๆออกมา 'แบบนี้ต้องออกไปเดินเล่นข้างนอกซะหน่อย' ผมเดินออกจากบ้านและพูดในใจ ไม่รู้ทำไมพอผมออกมาจากบ้าน ก็มักจะมีความสุขตลอดเวลา และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมคิดแบบนั่น
"นี่ น้องสาว ไปเที่ยวกับพวกพี่ไหม"เสียงพูดจากใครไม่รู้ "ไม่ดีกว่า ไม่อยากไปเที่ยวกับพวกดัก จี้ ปล้น ข่มขืน ชิ น่าขยะแขยง" เสียงของผู้หญิงตอบกลับ "หาว่าพวกเราน่าขยะแขยง แบบนี้ต้องสั่งสอนให้เข็ด"ชายอีกคนพูดออกมาพร้อม วิ่งไล่จับสาวคนนั่น "อย่านะๆ..... ซะเมื่อไหร่ แบร่ๆ"เด็กสาววิ่งหนีมาทางผม "พี่ชาย ช่วยหนูหน่อยสิ พวกนั่นจะข่มขืนหนู"สาวคนนั่นวิ่งมาหลบหลังผมแล้วบอกผม ผมก็ยืนเฉยๆ พวกผู้ชายพวกนั่นก็หยุดอยู่หน้าผม แล้วพูด"ไอ่น้อง... ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ก็หลบไป อย่าหาว่าพี่ไม้เตือน" พวกนั่นขู่ผม งั้นหรอ ทำไมผมถึงไม่คิดว่าเป็นการขู่เลย "เห้อออ ทำไมวันนี้น่าเบื่อจริงๆ ไหนจะเรื่องปู่ และแถมมาเจอ พวกไม่เอาไหนแค่สาวคนเดียวก็จับไมไ่ด้อีก" ผมพูดออกมา โดนอาการเซง "นี่ไอ่น้อง จะหยามพี่มากไปแล้วนะ" ชายคนนึง รู้สึกจะเป็นหัวหน้าของพวกนั่นหละมั่ง พูดออกมาพร้อมออกหมัดมาทางผม
ผมก็ยืนเฉยๆให้เค้าต่อย แต่ไม่รู้สึกว่าเจ็บเลยก็เลยพูดออกไป "นี่เค้าเรียกว่าต่อยแล้วหรอ" ผมก็เลยออกหมัดกลับไปแล้วพูดว่า "มันต้องทำแบบนี้ถึงจะเรียกว่าต่อย" ผมชกไปที่หน้าของชายคนนั่น "ลูกพี่!!!!!!" พวกนั่นตะโกนออกมา "นี่แกคิดว่าแน่หรอถึงทำกับลูกพี่แบบนี้" ลูกน้องขอบคนที่ผมชกไปพูดออกมา "ทำไมหรอ ก็เค้ามาต่อยผมก่อนผมก็แค่ป้องกันตัว" ผมตอบกลับไปด้วยคำพูดและท่าทางเฉยๆ "นายน้อยครับ เป็นอะไรรึป่าวครับ" ลูกน้องของปู่ผมวิ่งมาเห็นแล้วพูดออกมา
"ไม่เป็นไร ว่าแต่รู้ได้ไงว่าผมมาที่นี่"ผมตอบกลับไปแล้วถามต่อ
"พอดี ผมกำลังจะกลับไปที่บ้านของผมอะครับแล้วเห็นนายน้อยกำลังโดนหาเรื่องครับ"เป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์มากเลย
"พอดีเลยงั้นขอฝากเรื่องต่อด้วยละกันนะ" ผมบอกไปละเดินเล่นต่อ "ได้ครับนายน้อย เดี๋ยวผมจัดการให้เองครับ"ลูกน้องของปู่ตอบกลับมา
ผมเดินไปเรื่อยๆ และก็รำคาญไปด้วย เพราะ สาวคนนั่นเดินตามผมมาตลอดหลังจากเวลานั่น
"นี่เลิกตามได้แล้ว" ผมหันแล้วบอกไป
"ก็ยังไมไ่ด้ขอบคุณเลย จะให้ไม่ตามได้ไง" สาวคนนั่นตอบกลับมา
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก จะไปไหนก็ไปได้แล้ว"ผมตอบกลับไป
"ขอถามชื่อหน่อยจะได้ไหม ส่วนเรา ชื่อ มินมิน"สาวคนนั่นถามพร้อมบอกชื่อมา ชื่อ'มินมิน' หรอชื่อน่ารักดีแฮะ แถมน่าตาก็น่ารักคงเป็นลูกผู้ดีแน่ๆ ว่าแต่ทำไมไม่มีบอดี้การ์ด มาคุ้มกันนะ แต่ช่างเหอะ ไม่ใช่เรื่องของเรานี่นา
"ชิริว งั้นขอตัวก่อนนะ" ผมก็บอกชื่อพร้อมกับเดินเล่นต่อ
"นี่ นายชิริว" มินมินเรียกผม
"มีอะไร"ผมตอบกลับไป
"ไปส่งเราหน่อยได้ไหม" มินมินบอกกลับมา
"ทำไมต้องไปส่งเธอด้วย"ผมตอบกลับไป
"แล้วถ้าเกิดฉันโดนพวกแบบนั่นทำร้ายอีกหละนายจะว่ายังไง" มินมินก็ต้อบกลับมา ทำให้ผมนึกคิดสักระยะนึง
"มันก็เรื่องของเธอนี่"ผมตอบกลับไปอีกที่
"ก็ได้ เดินกลับเองก็ได้"T-T เธอพูดออกมาพร้อมร้องไห้
"โอเคๆ เดินไปส่งก็ได้"ผมบอกกลับไปแล้วเดินไปส่ง มินมิน เดินไปเรื่อยๆ ผมก็ถามกลับไปว่า "ยังไม่ถึงอีกหรอ"
"ยังเลย อิอิ"เธอพูดพร้อมกับยิ้มดีใจ
....... 1ชั่วโมงผ่านไป
ผมรู้สึกจะวนกลับมาที่เดิม ชักจะรำคาญ
"นี่เราวนกลับมาที่เดิมแล้นะ" ผมตอบกลับไป
"ถึงตั้งนานแล้ว แต่อยากเดินเล่นเองแหละ" มินมินตอบกลับมา ทำให้ผมโมโหมาก
"นี่ เธอ...."ผมพูดไม่ออกเพราะโมโห
"ฉันตัดสินใจแล้ว" มินมินพูดมา 'ตัดสินใจแล้ว' ตัดสินใจอะไร ผมทำหน้า งง เล็กน้อย
"ฉันอยากให้นายมาเป็นพ่อบ้านส่วนตัวของฉัน" ห๊ะ อะไรนะ มินมินพูดว่า จะให้ผมไปเป็นพ่อบ้านส่วนตัว
"ทำไมผมต้องเป็นพ่อบ้านของคุณด้วย" ผมตอบกลับไป
"ก็นาย เดินไปเดินมา เหมือนหนีออกจากบ้าน เลยคิดว่านายน่าจะมาเป็นพ่อบ้านให้ฉัน ซะจะดีกว่า" มินมินตอบกลับมา แต่ก็เข้าท่านะ ผมหายตัวไปทางบ้านไม่รู้ว่าผมไปไหน ผมก็ไม่ต้องมาเป็นหัวหน้ามีเฟีย ก็ดีนะสิ
"งั้นก็ได้ แต่บอกตรงๆ จ้างผม แพงนะ" ผมบอกมินมิน
"ไม่มีปัญหา เตรียมตัวเป็นพ่อบ้านฉันด้วยหละ" มินมินบอกกับผม และผมก็เข้าไปในบ้านของมินมิน เพื่อที่จะเป็นพ่อบ้าน และหนีการเป็นหัวหน้ามาเฟีย
.........................................................................................................................
ลองติชมด้วยนะครับ ผมลองแต่เล่นๆดู
นิยายเรื่อง"คุณหนู100มารยากับนายพ่อบ้านมาเฟีย"
ผมชื่อ ชีริว เป็นแค่ผู้ชายคนนึงที่ไม่มีอะไรต่างจากคนอื่นเลย ผมอาศัยอยู่กับ พ่อ แม่ และก็คุณปู่ แต่หารู้ไม่ว่า ครอบครัวผมเป็นมาเฟียชื่อดัง
และผมก็จะได้รับตำแหน่งหัวหน้ามาเฟียในอีกไม่นานนี้ แต่ผมไม่อยากจะรับตำแหน่งนี้เลย เพราะผมไม่ชอบให้ใครมาทำตามคำสั่งและอีกอย่างที่ผมไม่ชอบคือ ผมไม่ชอบอยู่เป็นคนกลุ่มมาก 'เห้อทำไมนะเราต้องเกิดมาในที่ตรงนี้ด้วย' ผมคิดในใจ "ชิริว ลูกอยู่ไหน" เสียงคุณพ่อของผมเองแหละ "ชิริว คุณปู่เรียกหา นะลูกไม่รีบมาระวังคุณปู่จะโกธรนะลูก" คุณพ่อผมเป็นคนที่ไม่ได้ถูกเลือกให้เป็นหัวหน้ากลุ่มมาเฟีย เพราะ คุณพ่อผมไม่เคยที่จะจับอาวุธหรือเรียนการต่อสู้มาเลย คุณปู่ก็เลยเลือกผมมาเป็นว่าที่หัวหน้ากลุ่มต่อจากท่าน "ก็ได้ๆ ผมจะไปหาปู่แล้วไม่ต้องเรียกแล้ว"ผมพูด ก่อนจะลงมาจากต้นไม้ "ลูกไปทำอะไรอยู่บนนั่น" พ่อถามผม "ผมก็แค่ขึ้นไปพักสายตาอะ" ผมตอบพ่อ "เอาเหอะๆ ไปหาคุณปู่กันได้แล้วลูก" แล้วพ่อก็พาผมไปหาคุณปู่
"มีอะไรหรอครับ คุณปู่"ผมถามปู่
"ปู่คิดว่า ได้เวลาที่จะให้หลานมาทำหน้าที่แทนปู่แล้ว" ปู่ตอบผม
"ไม่เอาอะ ทำไมปู่ไม่ให้พ่อ หรือชิรัวเป็นหละครับ" ผมถามปู่ไปอีกรอบ - -*
"ชิรัวยังเด็ก ไม่รู้เรื่องของโลกมาเฟียแบบเราๆหรอก ส่วนพ่อของหลาน ปู่ตามใจจนไม่มีอะไรดีเลยสักอย่าง"ปู่ก็ตอบมาเหมือนเดิม
"ไม่เอาหน่าคุณพ่อ ก็ผมชอบใช้ชีวิตตามปกติกับภรรยาของผมนี่" คุณพ่อก็ตอบไปแบบไม่คิดอะไรเลย
"ยังไงก็ช่างผมยังไม่พร้อมที่จะเป็นตอนนี้หรอกนะคุณปู่" ผมก็บอกกับปู่ไปอีกที
"ก็ได้ปู่ไม่บังคับแล้ว แต่ปู่จะบอกอะไรไว้อย่างนึงนะ ถ้าปู่ตายไป หลานต้องมาเป็นหัวหน้ากลุ่มของพวกเรานะ" ปู่ก็ยังยืนยันคำเดิมว่าจะให้ผมเป็น
2 ชั่วโมงผ่านไป.........
"เป็นชีวิตที่น่าเบื่อจริงๆ" ผมพูดลอยๆออกมา 'แบบนี้ต้องออกไปเดินเล่นข้างนอกซะหน่อย' ผมเดินออกจากบ้านและพูดในใจ ไม่รู้ทำไมพอผมออกมาจากบ้าน ก็มักจะมีความสุขตลอดเวลา และวันนี้ก็เป็นอีกวันที่ผมคิดแบบนั่น
"นี่ น้องสาว ไปเที่ยวกับพวกพี่ไหม"เสียงพูดจากใครไม่รู้ "ไม่ดีกว่า ไม่อยากไปเที่ยวกับพวกดัก จี้ ปล้น ข่มขืน ชิ น่าขยะแขยง" เสียงของผู้หญิงตอบกลับ "หาว่าพวกเราน่าขยะแขยง แบบนี้ต้องสั่งสอนให้เข็ด"ชายอีกคนพูดออกมาพร้อม วิ่งไล่จับสาวคนนั่น "อย่านะๆ..... ซะเมื่อไหร่ แบร่ๆ"เด็กสาววิ่งหนีมาทางผม "พี่ชาย ช่วยหนูหน่อยสิ พวกนั่นจะข่มขืนหนู"สาวคนนั่นวิ่งมาหลบหลังผมแล้วบอกผม ผมก็ยืนเฉยๆ พวกผู้ชายพวกนั่นก็หยุดอยู่หน้าผม แล้วพูด"ไอ่น้อง... ถ้าไม่อยากเจ็บตัว ก็หลบไป อย่าหาว่าพี่ไม้เตือน" พวกนั่นขู่ผม งั้นหรอ ทำไมผมถึงไม่คิดว่าเป็นการขู่เลย "เห้อออ ทำไมวันนี้น่าเบื่อจริงๆ ไหนจะเรื่องปู่ และแถมมาเจอ พวกไม่เอาไหนแค่สาวคนเดียวก็จับไมไ่ด้อีก" ผมพูดออกมา โดนอาการเซง "นี่ไอ่น้อง จะหยามพี่มากไปแล้วนะ" ชายคนนึง รู้สึกจะเป็นหัวหน้าของพวกนั่นหละมั่ง พูดออกมาพร้อมออกหมัดมาทางผม
ผมก็ยืนเฉยๆให้เค้าต่อย แต่ไม่รู้สึกว่าเจ็บเลยก็เลยพูดออกไป "นี่เค้าเรียกว่าต่อยแล้วหรอ" ผมก็เลยออกหมัดกลับไปแล้วพูดว่า "มันต้องทำแบบนี้ถึงจะเรียกว่าต่อย" ผมชกไปที่หน้าของชายคนนั่น "ลูกพี่!!!!!!" พวกนั่นตะโกนออกมา "นี่แกคิดว่าแน่หรอถึงทำกับลูกพี่แบบนี้" ลูกน้องขอบคนที่ผมชกไปพูดออกมา "ทำไมหรอ ก็เค้ามาต่อยผมก่อนผมก็แค่ป้องกันตัว" ผมตอบกลับไปด้วยคำพูดและท่าทางเฉยๆ "นายน้อยครับ เป็นอะไรรึป่าวครับ" ลูกน้องของปู่ผมวิ่งมาเห็นแล้วพูดออกมา
"ไม่เป็นไร ว่าแต่รู้ได้ไงว่าผมมาที่นี่"ผมตอบกลับไปแล้วถามต่อ
"พอดี ผมกำลังจะกลับไปที่บ้านของผมอะครับแล้วเห็นนายน้อยกำลังโดนหาเรื่องครับ"เป็นลูกน้องที่ซื่อสัตย์มากเลย
"พอดีเลยงั้นขอฝากเรื่องต่อด้วยละกันนะ" ผมบอกไปละเดินเล่นต่อ "ได้ครับนายน้อย เดี๋ยวผมจัดการให้เองครับ"ลูกน้องของปู่ตอบกลับมา
ผมเดินไปเรื่อยๆ และก็รำคาญไปด้วย เพราะ สาวคนนั่นเดินตามผมมาตลอดหลังจากเวลานั่น
"นี่เลิกตามได้แล้ว" ผมหันแล้วบอกไป
"ก็ยังไมไ่ด้ขอบคุณเลย จะให้ไม่ตามได้ไง" สาวคนนั่นตอบกลับมา
"ไม่ต้องขอบคุณหรอก จะไปไหนก็ไปได้แล้ว"ผมตอบกลับไป
"ขอถามชื่อหน่อยจะได้ไหม ส่วนเรา ชื่อ มินมิน"สาวคนนั่นถามพร้อมบอกชื่อมา ชื่อ'มินมิน' หรอชื่อน่ารักดีแฮะ แถมน่าตาก็น่ารักคงเป็นลูกผู้ดีแน่ๆ ว่าแต่ทำไมไม่มีบอดี้การ์ด มาคุ้มกันนะ แต่ช่างเหอะ ไม่ใช่เรื่องของเรานี่นา
"ชิริว งั้นขอตัวก่อนนะ" ผมก็บอกชื่อพร้อมกับเดินเล่นต่อ
"นี่ นายชิริว" มินมินเรียกผม
"มีอะไร"ผมตอบกลับไป
"ไปส่งเราหน่อยได้ไหม" มินมินบอกกลับมา
"ทำไมต้องไปส่งเธอด้วย"ผมตอบกลับไป
"แล้วถ้าเกิดฉันโดนพวกแบบนั่นทำร้ายอีกหละนายจะว่ายังไง" มินมินก็ต้อบกลับมา ทำให้ผมนึกคิดสักระยะนึง
"มันก็เรื่องของเธอนี่"ผมตอบกลับไปอีกที่
"ก็ได้ เดินกลับเองก็ได้"T-T เธอพูดออกมาพร้อมร้องไห้
"โอเคๆ เดินไปส่งก็ได้"ผมบอกกลับไปแล้วเดินไปส่ง มินมิน เดินไปเรื่อยๆ ผมก็ถามกลับไปว่า "ยังไม่ถึงอีกหรอ"
"ยังเลย อิอิ"เธอพูดพร้อมกับยิ้มดีใจ
....... 1ชั่วโมงผ่านไป
ผมรู้สึกจะวนกลับมาที่เดิม ชักจะรำคาญ
"นี่เราวนกลับมาที่เดิมแล้นะ" ผมตอบกลับไป
"ถึงตั้งนานแล้ว แต่อยากเดินเล่นเองแหละ" มินมินตอบกลับมา ทำให้ผมโมโหมาก
"นี่ เธอ...."ผมพูดไม่ออกเพราะโมโห
"ฉันตัดสินใจแล้ว" มินมินพูดมา 'ตัดสินใจแล้ว' ตัดสินใจอะไร ผมทำหน้า งง เล็กน้อย
"ฉันอยากให้นายมาเป็นพ่อบ้านส่วนตัวของฉัน" ห๊ะ อะไรนะ มินมินพูดว่า จะให้ผมไปเป็นพ่อบ้านส่วนตัว
"ทำไมผมต้องเป็นพ่อบ้านของคุณด้วย" ผมตอบกลับไป
"ก็นาย เดินไปเดินมา เหมือนหนีออกจากบ้าน เลยคิดว่านายน่าจะมาเป็นพ่อบ้านให้ฉัน ซะจะดีกว่า" มินมินตอบกลับมา แต่ก็เข้าท่านะ ผมหายตัวไปทางบ้านไม่รู้ว่าผมไปไหน ผมก็ไม่ต้องมาเป็นหัวหน้ามีเฟีย ก็ดีนะสิ
"งั้นก็ได้ แต่บอกตรงๆ จ้างผม แพงนะ" ผมบอกมินมิน
"ไม่มีปัญหา เตรียมตัวเป็นพ่อบ้านฉันด้วยหละ" มินมินบอกกับผม และผมก็เข้าไปในบ้านของมินมิน เพื่อที่จะเป็นพ่อบ้าน และหนีการเป็นหัวหน้ามาเฟีย
.........................................................................................................................