มาติดตามเรื่องราวของสองหนุ่มคู่ซี้ "อาร์ม" กับ "เคน" กันต่อจาก 3 กระทู้ที่แล้วได้เลยครับ
ตอนที่ 1 -
http://pantip.com/topic/31231557
ตอนที่ 2 -
http://pantip.com/topic/31235542
ตอนที่ 3 -
http://pantip.com/topic/31314231
"เฮ้ย...ไอ้อาร์ม อยู่ไหนวะเนี่ย เย็นนี้ไปหาอะไรกินกันป่ะ" ผมโทรหาไอ้อาร์มตอนพักกลางวัน
"วันนี้มีอะไรอีกอ่ะเมิง โทรมาหากรูได้เนี่ย" ฮ่าๆๆ เดี๋ยวนี้มันรู้ล่ะ ถ้าวันไหนผมโทรหามันนะ แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เพราะช่วงนั้นผมไม่ได้โทรหามันทุกวันล่ะ เอาเวลาไปโทรหาคนอื่นแทน...หุหุ
"ป๊าววว...ไม่มีอะไร" ผมบอกมัน แล้วก็นึกอะไรได้พอดี "เอางี้...ไปกินข้าวบ้านเมิงก็ได้ เดี๋ยวกรูไปส่งที่บ้าน" ผมพูดต่อ
"หืม...จะนั่งรถเมล์ไปส่งกรูที่บ้านเนี่ยนะ ?!?" ไอ้อาร์มมันงง
"กรูเอารถพ่อมาใช้เว่ย พ่อไม่อยู่หลายวัน เลยขอแม่มาใช้แล้วเดี๋ยวอีกสองสามวันค่อยเอาไปคืน" เหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่แล้วเอามาอวดเพื่อนเลยเนอะ 555+
"กรูว่าแระ ไม่งั้นไม่โทรหากรูหรอก" ขี้บ่นจริง เพื่อนใครวะ !!!
"โอเค ตามนั้นนะ...เดี๋ยวเลิกเรียนกรูไปหาที่ภาค" แล้วผมก็วางสายไป
เย็นนั้นผมก็ไปส่งไอ้อาร์มที่บ้าน ระหว่างอยู่บนรถไอ้อาร์มมันก็พูดขึ้นมาว่า "ไอ้เคนบ้านเมิงมีรถกี่คันวะ กรูเห็นเมิงเอามาใช้หลายคันล่ะ"
"ก็ไม่กี่คันนะ มีของพ่อ ของน้า....." ผมพยายามนึกต่อ "ก็คันไหนเค้าไม่ได้ใช้ กรูก็ยืมมาก่อนอ่ะ" จริงๆ นอกจากรถที่บ้านสองคันแล้ว ยังมีรถของสิชลด้วยที่ไอ้อาร์มมันเห็นผมขับ เลยดูเหมือนผมเปลี่ยนรถบ่อย
พูดถึงสิชล...ผมจีบเธออยู่พักนึง เริ่มจากโทรไปเบอร์ห้องที่คอนโดก่อน บอกว่าเป็นเพื่อนกับอาร์มที่เจอกันในลิฟต์วันนั้น ตอนหลังก็ได้เบอร์มือถือมา มีชวนกันออกไปหาอะไรกินตอนเย็นบ้าง ตอนนั้นเด็กคณะอื่นรู้จักผมขึ้นมาเยอะเลย เพราะเป็นหนึ่งใน Candidate คนที่มาจีบสิชล ซึ่งมีผมคนเดียวที่เป็นเด็กวิดวะ แต่หลังจากนั้นไม่ถึงสองเดือนก็ปิดเทอม สิชลกลับบ้านที่ใต้ ส่วนผมก็ตะลอนเที่ยวกับเพื่อนจนลืมเธอไปเลย เปิดเทอมมาอีกที...สิชลมีแฟนไปล่ะ อยู่คณะเดียวกัน ถามว่าเสียใจมั้ย...ไม่นะ ผมคงติดเพื่อนมากกว่ามั้ง ยังสนุกกับเพื่อนอยู่ เลยไม่ได้สนใจอะไร เจอกันก็ทักทายปกติ แต่ผมไม่ชอบขี้หน้าแฟนสิชลอย่างแรง เห็นหน้ามันแล้วคันเท้าทุกที ฮ่าๆๆๆ
ไม่นานนัก แม่ผมก็ซื้อรถมือสองให้คันนึง จริงๆ ผมอยากได้แอคคอร์ด ตาเพชร แต่ตอนนั้นใจร้อนอยากได้รถเร็วๆ เลยได้โคโรน่า ท้ายโด่งมาแทน แต่ผมก็ชอบรุ่นนี้นะ ข้างในกว้างมาก เพื่อนชอบแซวว่ารุ่นนี้เค้าทำแท็กซี่กัน แท็กซี่นี่แหล่ะดี ซ่อมง่าย อะไหล่ถูก ผมใช้อยู่หกปีแน่ะกว่าจะเปลี่ยนคันใหม่ แต่คันนี้ก็ยังจอดอยู่ในบ้านอยู่เลย ให้น้าเอาไปใช้ต่อ ไม่อยากขาย...เสียดายรถ อุตส่าห์ดูแลอย่างดี เมื่อก่อนซ่อมเองด้วยยย ฮ่าๆๆ เรียนยานยนต์มา ซ่อมรถไม่เป็น เดี๋ยวเสียชื่อหมด
ไล่ๆ กันไม่นานเท่าไหร่ พ่อไอ้อาร์มก็ซื้อรถให้มันเหมือนกัน BMW Series 5 และคาดว่าน่าจะมือ 5 ด้วย ฮ่าๆๆ เพราะรถเก่ามากกก ผมจำรุ่นไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวนึกออกจะมาบอกนะครับ แต่ถึงจะเก่าก็ยังเป็นบีเอ็ม เท่ห์กว่าท้ายโด่งเยอะเลย 555+ บ้านนี้เค้าใช้รถญี่ปุ่นไม่เป็นครับ มีแต่เบ๊นส์ บีเอ็ม แล้วก็วอลโว่ ไฮโซจริงอะไรจริง
มีอยู่วันนึงหลังเลิกเรียน ผมเดินมาที่รถแล้วก็จะเปิดกระโปรงหลังเพื่อเปลี่ยนรองเท้า ปกติผมจะใส่รองเท้าแตะ Puppa ขับรถ ชอบรองเท้า Puppa มากกก ใส่ตั้งแต่เด็ก...จนทุกวันนี้ยังใส่อยู่เลย วันนั้นผมพยายามเอากุญแจเปิดฝากระโปรงหลังรถแต่มันเสียบไม่เข้า พยายามอยู่นานมากแต่ก็เสียบไม่เข้าซักที เลยไปดึงที่เปิดฝากระโปรงหลังจากข้างในรถแทน พอถึงคอนโดก็เลยเอากล่องเครื่องมือมาถอดกุญแจที่ฝากระโปรงหลังไปให้ร้านกุญแจดู พอพี่ที่ร้านกุญแจลองแกะๆ แงะๆ ดูอยู่พักใหญ่ก็พูดขึ้นมาว่า
"โห...น้อง !!! ไปทำอะไรใครเค้ามาป่ะเนี่ย นี่มันกาวตราช้างหมดหลอดเลยมั้งเนี่ย"
"หืมมม...อะไรนะพี่ กาวตราช้าง ?!?" งง..อะไรยังงัย ไม่เข้าใจ
"มีคนเอากาวตราช้างมาหยอดใส่รูกุญแจน้องเนี่ย หมดหลอดเลยมั้ง" พี่ช่างอธิบายให้ฟัง
"จริงดิพี่ !!!!!" เชี่ยแล้วงัย ผมคิดในใจ "แล้วมันซ่อมได้ป่ะครับ" ผมถามพี่เค้าต่อ
"เดี๋ยวลองเข้าเครื่องตะไบดูละกัน น่าจะได้นะ" พี่ช่างเริ่มลงมือล่ะ "ไปทำอะไรใครเค้ามาหรือป่าวน้อง เลยโดนซะขนาดเนี้ย" พี่ช่างถามไปด้วย ตะไบไปด้วย
"ไม่รู้เหมือนกันพี่ นึกไม่ออกฮะ" ตอนนั้นมึนไปหมดล่ะ คิดในใจ...กรูไปทำอะไรใครเค้าไว้วะ ก็ไม่มีนะ !?!
ระหว่างที่นั่งลุ้นช่างกุญแจอยู่ว่าจะทำได้หรือเปล่า ก็กดโทรศัพท์หาไอ้อาร์มไปด้วย
"ว่างัยเมิง" ไอ้อาร์มรับสาย
"เชี่ย...ใครไม่รู้แมร่งเอากาวตราช้างมาหยอดรูกุญแจกระโปรงหลังรถกรู หมดหลอดเลยด้วยมั้งไอ้สัส" พอพูดแล้วเริ่มโมโหล่ะ
"จริงดิ !!!" ไอ้อาร์มมันตกใจ
"จริงดิวะ !!! นี่กรูเอามาให้ช่างกุญแจดูอยู่เนี่ย แมร่ง...อย่าให้รู้นะเมิงว่าใคร สัส !!!" อารมณ์ขึ้นล่ะ
"เอ้ย...ใจเย็นก่อน แล้วซ่อมได้ป่าว" มันถามผมต่อ
"เห็นพี่เค้าบอกว่าได้นะ กำลังตะไบอยู่ แมร่งงง...กว่ากรูจะถอดได้ โคตรเหนื่อยเลย สัส !!! นี่เดี๋ยวต้องกลับไปใส่อีก โคตรเซ็งเลย" ผมบ่นไม่เลิก
"เมิงไปทำอะไรใครเค้ามาป่าววะ" ไอ้อาร์มมันถามผม
"กรูเนี่ยนะ !!! จะไปทำอะไรใคร !!! ไม่รู้โว้ยยย นึกไม่ออก" ผมเริ่มขึ้นเสียงกับมันล่ะ
"สงสัยมีคนหมั่นไส้เมิงมั้ง จีบเค้าไปทั่วเลยเมิงอ่ะ เปลี่ยนรถก็บ่อย ไปจอดทับที่ใครเค้าป่าวเนี่ย" ไอ้อาร์มช่วยวิเคราะห์ให้
"กรูจอดที่ประจำกรูทุกวัน แล้วที่จอดก็เหลือตั้งเยอะ กรูว่าไม่ใช่หรอก" ผมตอบแค่คำถามสุดท้าย ส่วนอีกสองอันที่เหลือ...น่าคิดอยู่เหมือนกัน
"เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ พี่เค้าทำเสร็จล่ะ เดี๋ยวกรูต้องเอากลับไปใส่ที่รถอีก แมร่งงง...เซ็งโว้ย" แล้วผมก็วางสาย
โชคดีที่ช่างเค้าตะไบเอากาวออกแล้วก็ลองเอากุญแจเสียบ กลับมาไช้ได้เหมือนเดิมล่ะ คืนนั้นกว่าจะนอนหลับ คิดเกือบทั้งคืนว่าไปทำอะไรใครเค้าไว้ แต่ก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี เห้อออ...เครียด
(Y) ถ้าเป็นไปได้...ขอกรูตายก่อนเมิงได้ป่าววะ (เรื่องเล่าจากชีวิตจริง) - ตามติดชีวิตอาร์มกับเคนกันต่อครับ
ตอนที่ 1 - http://pantip.com/topic/31231557
ตอนที่ 2 - http://pantip.com/topic/31235542
ตอนที่ 3 - http://pantip.com/topic/31314231
"เฮ้ย...ไอ้อาร์ม อยู่ไหนวะเนี่ย เย็นนี้ไปหาอะไรกินกันป่ะ" ผมโทรหาไอ้อาร์มตอนพักกลางวัน
"วันนี้มีอะไรอีกอ่ะเมิง โทรมาหากรูได้เนี่ย" ฮ่าๆๆ เดี๋ยวนี้มันรู้ล่ะ ถ้าวันไหนผมโทรหามันนะ แสดงว่าต้องมีอะไรแน่ๆ เพราะช่วงนั้นผมไม่ได้โทรหามันทุกวันล่ะ เอาเวลาไปโทรหาคนอื่นแทน...หุหุ
"ป๊าววว...ไม่มีอะไร" ผมบอกมัน แล้วก็นึกอะไรได้พอดี "เอางี้...ไปกินข้าวบ้านเมิงก็ได้ เดี๋ยวกรูไปส่งที่บ้าน" ผมพูดต่อ
"หืม...จะนั่งรถเมล์ไปส่งกรูที่บ้านเนี่ยนะ ?!?" ไอ้อาร์มมันงง
"กรูเอารถพ่อมาใช้เว่ย พ่อไม่อยู่หลายวัน เลยขอแม่มาใช้แล้วเดี๋ยวอีกสองสามวันค่อยเอาไปคืน" เหมือนเด็กได้ของเล่นใหม่แล้วเอามาอวดเพื่อนเลยเนอะ 555+
"กรูว่าแระ ไม่งั้นไม่โทรหากรูหรอก" ขี้บ่นจริง เพื่อนใครวะ !!!
"โอเค ตามนั้นนะ...เดี๋ยวเลิกเรียนกรูไปหาที่ภาค" แล้วผมก็วางสายไป
เย็นนั้นผมก็ไปส่งไอ้อาร์มที่บ้าน ระหว่างอยู่บนรถไอ้อาร์มมันก็พูดขึ้นมาว่า "ไอ้เคนบ้านเมิงมีรถกี่คันวะ กรูเห็นเมิงเอามาใช้หลายคันล่ะ"
"ก็ไม่กี่คันนะ มีของพ่อ ของน้า....." ผมพยายามนึกต่อ "ก็คันไหนเค้าไม่ได้ใช้ กรูก็ยืมมาก่อนอ่ะ" จริงๆ นอกจากรถที่บ้านสองคันแล้ว ยังมีรถของสิชลด้วยที่ไอ้อาร์มมันเห็นผมขับ เลยดูเหมือนผมเปลี่ยนรถบ่อย
พูดถึงสิชล...ผมจีบเธออยู่พักนึง เริ่มจากโทรไปเบอร์ห้องที่คอนโดก่อน บอกว่าเป็นเพื่อนกับอาร์มที่เจอกันในลิฟต์วันนั้น ตอนหลังก็ได้เบอร์มือถือมา มีชวนกันออกไปหาอะไรกินตอนเย็นบ้าง ตอนนั้นเด็กคณะอื่นรู้จักผมขึ้นมาเยอะเลย เพราะเป็นหนึ่งใน Candidate คนที่มาจีบสิชล ซึ่งมีผมคนเดียวที่เป็นเด็กวิดวะ แต่หลังจากนั้นไม่ถึงสองเดือนก็ปิดเทอม สิชลกลับบ้านที่ใต้ ส่วนผมก็ตะลอนเที่ยวกับเพื่อนจนลืมเธอไปเลย เปิดเทอมมาอีกที...สิชลมีแฟนไปล่ะ อยู่คณะเดียวกัน ถามว่าเสียใจมั้ย...ไม่นะ ผมคงติดเพื่อนมากกว่ามั้ง ยังสนุกกับเพื่อนอยู่ เลยไม่ได้สนใจอะไร เจอกันก็ทักทายปกติ แต่ผมไม่ชอบขี้หน้าแฟนสิชลอย่างแรง เห็นหน้ามันแล้วคันเท้าทุกที ฮ่าๆๆๆ
ไม่นานนัก แม่ผมก็ซื้อรถมือสองให้คันนึง จริงๆ ผมอยากได้แอคคอร์ด ตาเพชร แต่ตอนนั้นใจร้อนอยากได้รถเร็วๆ เลยได้โคโรน่า ท้ายโด่งมาแทน แต่ผมก็ชอบรุ่นนี้นะ ข้างในกว้างมาก เพื่อนชอบแซวว่ารุ่นนี้เค้าทำแท็กซี่กัน แท็กซี่นี่แหล่ะดี ซ่อมง่าย อะไหล่ถูก ผมใช้อยู่หกปีแน่ะกว่าจะเปลี่ยนคันใหม่ แต่คันนี้ก็ยังจอดอยู่ในบ้านอยู่เลย ให้น้าเอาไปใช้ต่อ ไม่อยากขาย...เสียดายรถ อุตส่าห์ดูแลอย่างดี เมื่อก่อนซ่อมเองด้วยยย ฮ่าๆๆ เรียนยานยนต์มา ซ่อมรถไม่เป็น เดี๋ยวเสียชื่อหมด
ไล่ๆ กันไม่นานเท่าไหร่ พ่อไอ้อาร์มก็ซื้อรถให้มันเหมือนกัน BMW Series 5 และคาดว่าน่าจะมือ 5 ด้วย ฮ่าๆๆ เพราะรถเก่ามากกก ผมจำรุ่นไม่ได้ล่ะ เดี๋ยวนึกออกจะมาบอกนะครับ แต่ถึงจะเก่าก็ยังเป็นบีเอ็ม เท่ห์กว่าท้ายโด่งเยอะเลย 555+ บ้านนี้เค้าใช้รถญี่ปุ่นไม่เป็นครับ มีแต่เบ๊นส์ บีเอ็ม แล้วก็วอลโว่ ไฮโซจริงอะไรจริง
มีอยู่วันนึงหลังเลิกเรียน ผมเดินมาที่รถแล้วก็จะเปิดกระโปรงหลังเพื่อเปลี่ยนรองเท้า ปกติผมจะใส่รองเท้าแตะ Puppa ขับรถ ชอบรองเท้า Puppa มากกก ใส่ตั้งแต่เด็ก...จนทุกวันนี้ยังใส่อยู่เลย วันนั้นผมพยายามเอากุญแจเปิดฝากระโปรงหลังรถแต่มันเสียบไม่เข้า พยายามอยู่นานมากแต่ก็เสียบไม่เข้าซักที เลยไปดึงที่เปิดฝากระโปรงหลังจากข้างในรถแทน พอถึงคอนโดก็เลยเอากล่องเครื่องมือมาถอดกุญแจที่ฝากระโปรงหลังไปให้ร้านกุญแจดู พอพี่ที่ร้านกุญแจลองแกะๆ แงะๆ ดูอยู่พักใหญ่ก็พูดขึ้นมาว่า
"โห...น้อง !!! ไปทำอะไรใครเค้ามาป่ะเนี่ย นี่มันกาวตราช้างหมดหลอดเลยมั้งเนี่ย"
"หืมมม...อะไรนะพี่ กาวตราช้าง ?!?" งง..อะไรยังงัย ไม่เข้าใจ
"มีคนเอากาวตราช้างมาหยอดใส่รูกุญแจน้องเนี่ย หมดหลอดเลยมั้ง" พี่ช่างอธิบายให้ฟัง
"จริงดิพี่ !!!!!" เชี่ยแล้วงัย ผมคิดในใจ "แล้วมันซ่อมได้ป่ะครับ" ผมถามพี่เค้าต่อ
"เดี๋ยวลองเข้าเครื่องตะไบดูละกัน น่าจะได้นะ" พี่ช่างเริ่มลงมือล่ะ "ไปทำอะไรใครเค้ามาหรือป่าวน้อง เลยโดนซะขนาดเนี้ย" พี่ช่างถามไปด้วย ตะไบไปด้วย
"ไม่รู้เหมือนกันพี่ นึกไม่ออกฮะ" ตอนนั้นมึนไปหมดล่ะ คิดในใจ...กรูไปทำอะไรใครเค้าไว้วะ ก็ไม่มีนะ !?!
ระหว่างที่นั่งลุ้นช่างกุญแจอยู่ว่าจะทำได้หรือเปล่า ก็กดโทรศัพท์หาไอ้อาร์มไปด้วย
"ว่างัยเมิง" ไอ้อาร์มรับสาย
"เชี่ย...ใครไม่รู้แมร่งเอากาวตราช้างมาหยอดรูกุญแจกระโปรงหลังรถกรู หมดหลอดเลยด้วยมั้งไอ้สัส" พอพูดแล้วเริ่มโมโหล่ะ
"จริงดิ !!!" ไอ้อาร์มมันตกใจ
"จริงดิวะ !!! นี่กรูเอามาให้ช่างกุญแจดูอยู่เนี่ย แมร่ง...อย่าให้รู้นะเมิงว่าใคร สัส !!!" อารมณ์ขึ้นล่ะ
"เอ้ย...ใจเย็นก่อน แล้วซ่อมได้ป่าว" มันถามผมต่อ
"เห็นพี่เค้าบอกว่าได้นะ กำลังตะไบอยู่ แมร่งงง...กว่ากรูจะถอดได้ โคตรเหนื่อยเลย สัส !!! นี่เดี๋ยวต้องกลับไปใส่อีก โคตรเซ็งเลย" ผมบ่นไม่เลิก
"เมิงไปทำอะไรใครเค้ามาป่าววะ" ไอ้อาร์มมันถามผม
"กรูเนี่ยนะ !!! จะไปทำอะไรใคร !!! ไม่รู้โว้ยยย นึกไม่ออก" ผมเริ่มขึ้นเสียงกับมันล่ะ
"สงสัยมีคนหมั่นไส้เมิงมั้ง จีบเค้าไปทั่วเลยเมิงอ่ะ เปลี่ยนรถก็บ่อย ไปจอดทับที่ใครเค้าป่าวเนี่ย" ไอ้อาร์มช่วยวิเคราะห์ให้
"กรูจอดที่ประจำกรูทุกวัน แล้วที่จอดก็เหลือตั้งเยอะ กรูว่าไม่ใช่หรอก" ผมตอบแค่คำถามสุดท้าย ส่วนอีกสองอันที่เหลือ...น่าคิดอยู่เหมือนกัน
"เดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ พี่เค้าทำเสร็จล่ะ เดี๋ยวกรูต้องเอากลับไปใส่ที่รถอีก แมร่งงง...เซ็งโว้ย" แล้วผมก็วางสาย
โชคดีที่ช่างเค้าตะไบเอากาวออกแล้วก็ลองเอากุญแจเสียบ กลับมาไช้ได้เหมือนเดิมล่ะ คืนนั้นกว่าจะนอนหลับ คิดเกือบทั้งคืนว่าไปทำอะไรใครเค้าไว้ แต่ก็ยังนึกไม่ออกอยู่ดี เห้อออ...เครียด