ก่อนอื่น รบกวนว่าถ้าคิดว่าเสียเวลามาฟังคนเพ้อเจ้อ
ก็ขอให้ปิดกระทู้นี้เลยครับ
ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แต่อย่างใดกับทุกท่าน
แค่ขอพักพิง ระบาย เพื่อคลายความเครียดออกบ้าง
ขอบคุณครับที่เปิดพื้นที่ตรงนี้...
วันก่อนจิตตกไปครั้งนึง
ระเบิดอารมณ์ ทำลายข้าวของ
อยากร้องไห้
และ
อยากทำร้ายตัวเอง
มาโพสต์ที่นี่ และนั่งเฝ้าว่ามีใครมาคุยด้วยมั้ย
ตั้งแต่เริ่มโพสต์ จนดึกดื่น
เป็นบ้าไปวันนึง
แล้วก็ค่อยๆบรรเทาไปเอง
เพราะชีวิตยังมีอีกหลายภาระกิจที่ต้องกระทำ
รวมถึงการออกกำลังกาย ลงวิ่งมินิมาราธอนมา
พอเข้าร่วมเล็กน้อยน้อย ชอบบรรยากาศมาก
และพักผ่อน บลา บลา บลา
วันนี้ก็ลุยงานปกติ เป็นคนชอบงานที่มันไม่อยู่นิ่ง
แนววุ่นวาย ใช้สมอง คิดโน่น ทำนี่ แหลกลาญ
รู้สึกชอบ(มาก)
เพราะเป็นแรงกระตุ้นให้เราทำงานออกมาได้มาก
เกินกว่าที่ปกติเคยคิดหรือเคยทำ
งานเร่งด่วน ปั่นเสร็จไปงานนึง ก็มีงานอื่นจ่อคิวรออีกเพียบ
สมองเริ่มรวน
เริ่มทำได้ไม่สำเร็จตามเป้าหมาย
ติดๆขัดๆ ระเบียบ วิธีการทำงาน เริ่มรวน
จากวุ่นวายแล้วชอบ
กลายเป็นวุ่นวายแล้วเครียด
พลิกเปลี่ยนอารมณ์ในพริบตา
เปิดกระทู้เจอเรื่องคนอื่นเครียด ซึมเศร้า
อ้าว เราก็เพิ่งเป็นนี่หว่า
อ่านไปอ่านมา เครียดซะเอง
อยู่ๆก็จะร้องไห้
แต่ในหัวคิดว่าจะร้องไมวะ
ขัดแย้งกันเอง
งานที่ไม่เสร็จลอยมาในหัว
ความผิดหวังในเรื่องส่วนตัวก็ลอยมาสมทบ
ความรับผิดชอบที่ปฏิเสธไม่ได้ หลบเลี่ยงไม่ได้
เป็นกำแพงกั้นไม่ให้หนีหายไปไหน
อยากลาพัก ก็จะกลายเป็นลาหนีปัญหา
คืนนี้อยากไปเคลียร์งานให้มากเท่าที่ทำได้ อาจถึงเช้า
มาคิดอีกที คนเห็น คนรู้จะว่าบ้า
และขืนไปจริง เช้าจะหมดแรง ง่วงเปล่าๆ ทำงานไม่ได้อีก
บ้าบอคอแตก
เอาไงดีวะ เครียด
อารมณ์จะร้องไห้มันพุ่งขึ้นเป็นระยะๆ
แล้วก็กดมันลงไป
สับสน ฟุ้งซ่าน
เปิดตู้เย็น
กินยา .....zoram 0.5 mg 1 เม็ด
และอีกเม็ดดีกว่า
เอาไงดี อยากกินอีก
กินอะไรก็ได้ที่
Shut off สมองตัวเอง
ปีที่แล้ว ช่วงเวลาเดียวกัน
ฟุ้งซ่าน จิตตก นาติดกันหลายวัน เป็นสัปดาห์
อัดยา อัดยา แล้วก็อัดยา
ตื่นแบบไม่แจ่มใส มีสติแล่วควบคุมร่างกายได้ไม่มาก
เหมือนซอมบี้
และเกิดอุบัติเหตุกับตัวเอง
ตั้งแต่ก้าวข้ามรั้วเตี้ยๆในบ้านไม่พ้น
ล้มขาแหก แผลเป็นถึงทุกวันนี้
นอนนิ่งไปพักนึง ลุกไม่ขึ้น
มีงานด่วนเข้ามา ขับรถออกไป
แต่ไปไม่ถึง
ชนกับรถที่จอดติดไฟแดงตรงทางดค้ง
รถพังเข้าซ่อมเป็นเดือน
ดีที่ไม่มีคนเจ็บ
นั่นก็เกือบตายมารอบนึง
คืนนี้ฟุ้งซ่านแล้ว จะร้องไห้อีกแล้วตอนพิมพ์ประโยคนี้
เครียด จิตตก รักษายากมาก
ใจต้องเข้มแจ็งมาก ซึ่งพยายามอยู่
ในชีวิตจริงพูด คุย บอกใครไม่ได้เลย
มีแต่ซ้ำเติม สมเพช ไร้สาระ ...
ขอบอกว่าภาวะนี้รู้ดีว่าทรมานเพียงใด
ใครไม่เกิดกับตัวเอง
ไม่รู้หรอก
ยิ่งรู้และพยายามต่อจ้าน กออารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด
พยายามเอาเหตุผลร้อยแปดมาสนับสนุน
ให้พยายาม คิดด้านบวก
ทฤษฎีสวยหรู
แต่ทำยากมาก ยากจริงๆ
หวังว่าจะผ่านพ้นภาวะนี้ไปได้โดยเร็ว
คงต้องหา...กินเพิ่มอีก
เครียด ซึมเศร้า ปวดหัว เกาะกินเหนียวแน่น
ขอหลับสักงีบนึง
และจะมาลุยกับปัญหาที่คั่งค้างรออยู่
ขอบคุณที่ให้พื้นที่ระบายครับ
ปล.จะออกไปข้างนอก ซื้อยา...เพิ่มอยากหลับแบบป๊อกไปเลย
สามาบานว่าจะคุมสติไม่ให้เหตุอุบัติเหตุกับผู้อื่นครับ ยังมีสติดีอยู่...
ปล.2 ขอ tag แพทย์ เพราะต้องการคำแนะนำ ทำได้ไม่ไดอีกเรื่องนึง
จ้องการจริงครับ
แต่ไม่ค่อยมีแพทย์ให้ความสนใจเลย ในพื้นที่นี้นะครับ
( ถ้ามีพิมพ์ผิดบ้าง ขออธิบายว่าไม่ได้ตั้งใจ ไล่ตรวจทานแก้ไขเท่าความรู้สึกนึกคิดยังมี )
ป.ล. กลับมาจะขอกินยา...อีกสักขุดใหญ่ ไม่อยากทำร้ายตัวเอง สู้หลับดีกว่า...
เริ่มโงนเงนแล้ว แต่น่าจะขับรถได้...
จิตตกอีกละ ขอพักพิงแปบนึง...
ก็ขอให้ปิดกระทู้นี้เลยครับ
ไม่ก่อให้เกิดประโยชน์แต่อย่างใดกับทุกท่าน
แค่ขอพักพิง ระบาย เพื่อคลายความเครียดออกบ้าง
ขอบคุณครับที่เปิดพื้นที่ตรงนี้...
วันก่อนจิตตกไปครั้งนึง
ระเบิดอารมณ์ ทำลายข้าวของ
อยากร้องไห้
และ
อยากทำร้ายตัวเอง
มาโพสต์ที่นี่ และนั่งเฝ้าว่ามีใครมาคุยด้วยมั้ย
ตั้งแต่เริ่มโพสต์ จนดึกดื่น
เป็นบ้าไปวันนึง
แล้วก็ค่อยๆบรรเทาไปเอง
เพราะชีวิตยังมีอีกหลายภาระกิจที่ต้องกระทำ
รวมถึงการออกกำลังกาย ลงวิ่งมินิมาราธอนมา
พอเข้าร่วมเล็กน้อยน้อย ชอบบรรยากาศมาก
และพักผ่อน บลา บลา บลา
วันนี้ก็ลุยงานปกติ เป็นคนชอบงานที่มันไม่อยู่นิ่ง
แนววุ่นวาย ใช้สมอง คิดโน่น ทำนี่ แหลกลาญ
รู้สึกชอบ(มาก)
เพราะเป็นแรงกระตุ้นให้เราทำงานออกมาได้มาก
เกินกว่าที่ปกติเคยคิดหรือเคยทำ
งานเร่งด่วน ปั่นเสร็จไปงานนึง ก็มีงานอื่นจ่อคิวรออีกเพียบ
สมองเริ่มรวน
เริ่มทำได้ไม่สำเร็จตามเป้าหมาย
ติดๆขัดๆ ระเบียบ วิธีการทำงาน เริ่มรวน
จากวุ่นวายแล้วชอบ
กลายเป็นวุ่นวายแล้วเครียด
พลิกเปลี่ยนอารมณ์ในพริบตา
เปิดกระทู้เจอเรื่องคนอื่นเครียด ซึมเศร้า
อ้าว เราก็เพิ่งเป็นนี่หว่า
อ่านไปอ่านมา เครียดซะเอง
อยู่ๆก็จะร้องไห้
แต่ในหัวคิดว่าจะร้องไมวะ
ขัดแย้งกันเอง
งานที่ไม่เสร็จลอยมาในหัว
ความผิดหวังในเรื่องส่วนตัวก็ลอยมาสมทบ
ความรับผิดชอบที่ปฏิเสธไม่ได้ หลบเลี่ยงไม่ได้
เป็นกำแพงกั้นไม่ให้หนีหายไปไหน
อยากลาพัก ก็จะกลายเป็นลาหนีปัญหา
คืนนี้อยากไปเคลียร์งานให้มากเท่าที่ทำได้ อาจถึงเช้า
มาคิดอีกที คนเห็น คนรู้จะว่าบ้า
และขืนไปจริง เช้าจะหมดแรง ง่วงเปล่าๆ ทำงานไม่ได้อีก
บ้าบอคอแตก
เอาไงดีวะ เครียด
อารมณ์จะร้องไห้มันพุ่งขึ้นเป็นระยะๆ
แล้วก็กดมันลงไป
สับสน ฟุ้งซ่าน
เปิดตู้เย็น
กินยา .....zoram 0.5 mg 1 เม็ด
และอีกเม็ดดีกว่า
เอาไงดี อยากกินอีก
กินอะไรก็ได้ที่
Shut off สมองตัวเอง
ปีที่แล้ว ช่วงเวลาเดียวกัน
ฟุ้งซ่าน จิตตก นาติดกันหลายวัน เป็นสัปดาห์
อัดยา อัดยา แล้วก็อัดยา
ตื่นแบบไม่แจ่มใส มีสติแล่วควบคุมร่างกายได้ไม่มาก
เหมือนซอมบี้
และเกิดอุบัติเหตุกับตัวเอง
ตั้งแต่ก้าวข้ามรั้วเตี้ยๆในบ้านไม่พ้น
ล้มขาแหก แผลเป็นถึงทุกวันนี้
นอนนิ่งไปพักนึง ลุกไม่ขึ้น
มีงานด่วนเข้ามา ขับรถออกไป
แต่ไปไม่ถึง
ชนกับรถที่จอดติดไฟแดงตรงทางดค้ง
รถพังเข้าซ่อมเป็นเดือน
ดีที่ไม่มีคนเจ็บ
นั่นก็เกือบตายมารอบนึง
คืนนี้ฟุ้งซ่านแล้ว จะร้องไห้อีกแล้วตอนพิมพ์ประโยคนี้
เครียด จิตตก รักษายากมาก
ใจต้องเข้มแจ็งมาก ซึ่งพยายามอยู่
ในชีวิตจริงพูด คุย บอกใครไม่ได้เลย
มีแต่ซ้ำเติม สมเพช ไร้สาระ ...
ขอบอกว่าภาวะนี้รู้ดีว่าทรมานเพียงใด
ใครไม่เกิดกับตัวเอง
ไม่รู้หรอก
ยิ่งรู้และพยายามต่อจ้าน กออารมณ์ ความรู้สึกนึกคิด
พยายามเอาเหตุผลร้อยแปดมาสนับสนุน
ให้พยายาม คิดด้านบวก
ทฤษฎีสวยหรู
แต่ทำยากมาก ยากจริงๆ
หวังว่าจะผ่านพ้นภาวะนี้ไปได้โดยเร็ว
คงต้องหา...กินเพิ่มอีก
เครียด ซึมเศร้า ปวดหัว เกาะกินเหนียวแน่น
ขอหลับสักงีบนึง
และจะมาลุยกับปัญหาที่คั่งค้างรออยู่
ขอบคุณที่ให้พื้นที่ระบายครับ
ปล.จะออกไปข้างนอก ซื้อยา...เพิ่มอยากหลับแบบป๊อกไปเลย
สามาบานว่าจะคุมสติไม่ให้เหตุอุบัติเหตุกับผู้อื่นครับ ยังมีสติดีอยู่...
ปล.2 ขอ tag แพทย์ เพราะต้องการคำแนะนำ ทำได้ไม่ไดอีกเรื่องนึง
จ้องการจริงครับ
แต่ไม่ค่อยมีแพทย์ให้ความสนใจเลย ในพื้นที่นี้นะครับ
( ถ้ามีพิมพ์ผิดบ้าง ขออธิบายว่าไม่ได้ตั้งใจ ไล่ตรวจทานแก้ไขเท่าความรู้สึกนึกคิดยังมี )
ป.ล. กลับมาจะขอกินยา...อีกสักขุดใหญ่ ไม่อยากทำร้ายตัวเอง สู้หลับดีกว่า...
เริ่มโงนเงนแล้ว แต่น่าจะขับรถได้...