คิดยังไง...กับผู้ชายวัยทำงาน...ที่ยังนั่งรถเมล์>>>อยู่ห้องเช่า

ผมไม่เคยอาย ที่เกิดมาจน

นั่งรถเมลไปเรียน พอทำงานด้วยเรียนไปด้วย ออกมอไซขับไปเรียนมหาลัยทุกวัน

เพื่อนก็ชอบยืมชอบแซว ขำๆไป ผมไม่สนใจ

เพื่อนๆหลายๆ คนขับเก๋งมาเรียน มีคนนึง ขับBMW ป้ายแดงมาเลย

ผมก็ไม่สนใจไม่เคยน้อยใจที่เกิดมาจน

เรียนจบทำงานเงินเดือนเดือนแรกไม่ให้แม่ครับ แต่ซื้อทองให้แทน

เพราะเงินเดือนก้อนแรก ผมให้แม่ไปแล้วตั้งแต่ยังเรียน ม. ปลาย

ตอน ม.4 หรือ ม. 5 นี่แหละ

วันแม่ ผมหายจากบ้านไปตั้งแต่ 6โมงเช้า ไปทำงานเป็นเดกเสริฟ

ทำทั้งวันลูกค้าเยอะมาก ผมรับโต๊ะหลายโต๊ะด้วย สรุปทั้งวันได้ ทิปมา 500 กว่าบาท

อีกวันแม่มาถามว่าหายไปไหนมา ผมบอกว่า ไปทำงาน พร้อมยื่นเงินให้แม่ 500

แม่ถามว่าเมิ งเอาเงินมาจากไหน ก็บอกไปตามจริง แม่แบ่งให้ มา 200

หลังจากนั้นก็รับจ้อบทำนู่นทำนี่ให้แกมาเรื่อยแหละ มีมากให้มาก มีน้อยให้น้อย

สิ้นปีนี้ได้โบนัสก้อกะว่าจะซื้อทองให้แกอีกเส้น

บอกตรงๆ คนจนๆ อย่างเราเวลาทำงานได้เงินมาให้พ่อแม่เรา

ความรู้สึกมันดีกว่า ผลาญเงินพ่อแม่เยอะเเยะครับ