สวัสดีค่ะ เราเป็นนิสิต เรียนอยู่ปี 2 และอาศัยอยู่หอพักในมหาวิทยาลัย ซึ่งห้องหนึ่งมันอยู่ได้ 3 คน เป็นเตียงเดี่ยว 1 เตียงและเตียงสองชั้น ตอนแรกก็อยู่คนเดียว ไม่มีปัญหาหรอกค่ะ จนมีคนย้ายเข้ามาอยู่ด้วย อีก 1 เรียนอยู่ชั้นปีเดียวกัน คณะเดียวกัน แต่คนละสาขา (ขอเรียกชื่อ ฝ้าย แทนรูมเมทคนนี้) คราวนี้ล่ะค่ะปัญหาเริ่มงอก....
ปัญหามันมีอยู่ว่า วิถีชีวิตของเราแตกต่างกันมาก.. คือ เรานอนไม่ดึกมาก (สุดๆ ก็ตี 1 คือ ทำการบ้าน+อ่านหนังสือ) และตื่นเช้า (6 โมง) แต่ฝ้ายเป็นคนนอนดึกมาก และสาเหตุที่นอนดึกก็คือ เล่น I-phone เล่นตั้งแต่ หัวค่ำโดยไม่ยอมอาบน้ำ บางครั้งถึง ตี 2-3 ก็มี โดยเปิดไฟแจ้งเต็มห้อง กว่าจะเล่นไอโฟนเสร็จก็ปาเข้าไปเช้าของอีกวัน ถึงจะยอมลุกไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จก็ยังไม่ยอมนอน ถ้าไม่กลับมานอนเล่นไอโฟนต่อ ก็ มานั่งฟังเพลง+ อ่านหนังสือ ทำการบ้าน ซึ่งเวลาก็จะประมาณ ตี 2-3 ของทุกวัน ซึ่งเวลานั้นมันควรจะเป็นเวลาพักผ่อนแล้ว แต่เราก็หลับไม่ลงเพราะฝ้ายไม่ยอมปิดไฟ บางครั้งเราไม่สบาย ต้องเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ เธอก็ทำพฤติกรรมแบบเดิมๆ เเรกๆ ก็ทนไม่ค่อยได้ต้องคอยบอกกันตลอด จนกลายเป็นว่า ไม่ชอบขี้หน้ากับไปเสียอย่างงั้น! มีครั้งหนึ่งพอบอกตรงๆ ฝ้ายก็ไม่พอใจ ปิดไฟได้ ก็แกล้งไปเปิดพัดลม (เก่าๆ) ซึ่งพอมันขยับก็ส่ง เสียงดังกึกๆๆ น่ารำคาญ เหมือนเสียงเครื่องจักรที่กำลังทำงานอยู่ (ซึ่งตอนนั้นอากาศหนาวมาก!!) แล้วอีกครั้ง เพิ่งเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เมื่อสองวันก่อน เราหลับไปแล้ว แต่ฝ้ายมาเปิดไฟเล่นไอโฟนทั้งๆที่นางก็ซุกหัวอยู่ใต้เงาของเตียงชั้นบน เบิ่งตาในความสลัว โดยไม่มีทีท่าว่าต้องการแสงไฟสว่างๆ เลยสักนิด(เตียงที่นางนอนเป็นเตียงสองชั้น และนางนอนชั้นล่าง! ส่วนเรานอนเตียงเดี่ยว) แล้วนางเปิดทำไม ถ้าไม่ใช่ว่า จงใจแกล้งเรา?! ประมาณเที่ยงคืนนางยังไม่หยุด เราทนไม่ได้ เลยลุกขึ้นไปปิดไฟ โดยไม่มีการขอความเห็นใดๆ ทั้งสิ้น นางก็ไม่ว่า แต่หันไปเปิดโคมไฟแทน (อ้าว เมิงมีโคมไฟแล้วทำไมไม่ใช้ละอีหร่าาาา!!! ก็รู้อยู่ว่ากรุไม่นอนไม่หลับถ้าเปิดไฟ O_o) คืนถัดมาเท่านั้นแหละ นางเอาคืนเราค่ะ ตอนเราหลับไปแล้ว และนางออกไปอาบน้ำ พอนางเข้ามานางก็เปิดไฟจ้า เปลี่ยนเสื้อผ้า (อันนี้ไม่ว่า แต่....) นอนเล่นไอโฟน ทำเสียงดังกุกกัก ซักแป้ป เดินไปทาครีมตรงกระจก แล้วยิ้มที่มุมปากพร้อมกับชม้ายตามองมาที่เราแบบสะใจๆ ซึ่งเรา(ตอนนั้นตาแข็งอยู่บนเตียง) ก็จ้องกลับอย่างไม่ลดละ ก่อนที่นางจะค่อยๆ เดินมาปิดไฟตอนตี 1 และกลับไปนอนแหก_เล่นไอโฟนบนเตียงนางต่ออย่างสบายอุรา พอมาระยะหลังๆ เราขี้เกียจจะว่า แต่ฉวยโอกาสตอนฝ้ายลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วรีบปิดไฟทันที แรกๆ ฝ้ายก็เก็บงำความไม่พอใจไว้ แต่มาระยะหลังๆ เธอเริ่มต่อต้านคือ พอเราปิด เธอก็เปิด เพื่อนั่งเล่นไอโฟนต่อ!!!!!! บางครั้งฝ้ายกลับเข้าห้องดึกๆ และเราก็หลับไปแล้ว ต้องสะดุ้งตื่นเพราะแสงไฟที่มันมากระทบเปลือกตา และต้องนอนตาแข็งแบบนั้นจนกว่าฝ้ายจะเล่นไอโฟนจนพอใจและลุกมาปิดไฟเอง!!! บ่อยๆ มันก็ไม่ไหว เพราะเราเองก็มีภาระด้านการเรียนที่ต้องแบก ไหนต้องตื่นไปเรียนให้ทัน มีนำเสนองาน ฯลฯ มันทำให้เช้าของอีกวันที่ควรจะเป็นวันที่สดใส กลายเป็นวันที่น่าหงุดหงิดรำคาญใจไปเลย พอฝ้ายต่อต้านแบบนี้ เราก็ใช้วิธีสุดท้ายคือ ใช้ผ้าปิดตาเวลาจะนอน แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้น...เพราะยิ่งเราไม่พูดเหมือนเธอจะได้ใจ พอไม่ว่าเรื่องปิดไฟ เธอกลับฟังเพลงเสียงดังมาก (เธอเสียบหูฟังแต่เสียงมันดังจะทะลุออกมาข้างนอก) จนทำให้เราที่นอนอยู่สะดุ้ง แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ได้ใช้วิชาที่ร่ำเรียนมา กำหนดยุบหนอพองหนอไปเรื่อยๆ จนหลับไปเองแต่ก็คงได้แค่ช่วงที่ป่วยนี้ เพราะที่หลับง่ายอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาลดน้ำมูก แก้คัดจมูกด้วยที่ทำให้ง่วง หลายๆ ครั้งเราคิดนะ ว่าอยากจะลุกขี้นมาถามเธอว่า "ฝ้าย...ที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทเหรอ?" หรือไม่ก็เอาป้ายที่มีข้อความโตๆ ว่า "ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี" ไปติดไว้หน้าห้องเพื่อเตือนสติเธอบ้าง เราไม่อยากจะมาเตือนใครอย่างนี้บ่อยๆ เพราะเราถือว่าเรียนมหาลัยก็ถือว่าเป็นก้าวย่างของการเป็นผู้ใหญ่แล้ว ปกติเราเป็นคนอยู่ง่าย กินง่าย แต่เจอแบบนี้บ่อยๆ เราก็ไม่ไหวเหมือนกัน ไอเรื่องที่จะให้ใช้ผ้าปิดตา หรือกำหนดยุบหนอพองหนอก็ทำได้นะคะ แต่สภาพร่างกายเรามันไม่ไหวจริงๆ ค่ะ และวิชาเราไม่ได้แก่กล้าขนาดนั้น ใจเราก็ยังไม่สงบพอ อีกอย่างเราไม่ชอบให้ใครมารังแกอยู่ฝ่ายเดียว อย่างน้อยเราอยากจะสั่งสอนคนประเภทนี้ให้รู้สำนึกเสียบ้าง พูดดีๆ ก็แล้วไม่ฟัง แผ่เมตตาก็ทำแล้ว อยู่เฉยๆ แล้วยังระรานอีก แล้วมันพอจะมีวิธีไหนที่พอจะทำให้เราอยู่ร่วมกันได้โดยไม่เบียดเบียนกันอีกต่อไปคะ?
ขอบคุณค่ะ
ใครเคยมีปัญหากับรูมเมท(นรก)บ้าง ยกมือขึ้นนนน!!!! \T^T/
ปัญหามันมีอยู่ว่า วิถีชีวิตของเราแตกต่างกันมาก.. คือ เรานอนไม่ดึกมาก (สุดๆ ก็ตี 1 คือ ทำการบ้าน+อ่านหนังสือ) และตื่นเช้า (6 โมง) แต่ฝ้ายเป็นคนนอนดึกมาก และสาเหตุที่นอนดึกก็คือ เล่น I-phone เล่นตั้งแต่ หัวค่ำโดยไม่ยอมอาบน้ำ บางครั้งถึง ตี 2-3 ก็มี โดยเปิดไฟแจ้งเต็มห้อง กว่าจะเล่นไอโฟนเสร็จก็ปาเข้าไปเช้าของอีกวัน ถึงจะยอมลุกไปอาบน้ำ อาบน้ำเสร็จก็ยังไม่ยอมนอน ถ้าไม่กลับมานอนเล่นไอโฟนต่อ ก็ มานั่งฟังเพลง+ อ่านหนังสือ ทำการบ้าน ซึ่งเวลาก็จะประมาณ ตี 2-3 ของทุกวัน ซึ่งเวลานั้นมันควรจะเป็นเวลาพักผ่อนแล้ว แต่เราก็หลับไม่ลงเพราะฝ้ายไม่ยอมปิดไฟ บางครั้งเราไม่สบาย ต้องเข้านอนตั้งแต่หัวค่ำ เธอก็ทำพฤติกรรมแบบเดิมๆ เเรกๆ ก็ทนไม่ค่อยได้ต้องคอยบอกกันตลอด จนกลายเป็นว่า ไม่ชอบขี้หน้ากับไปเสียอย่างงั้น! มีครั้งหนึ่งพอบอกตรงๆ ฝ้ายก็ไม่พอใจ ปิดไฟได้ ก็แกล้งไปเปิดพัดลม (เก่าๆ) ซึ่งพอมันขยับก็ส่ง เสียงดังกึกๆๆ น่ารำคาญ เหมือนเสียงเครื่องจักรที่กำลังทำงานอยู่ (ซึ่งตอนนั้นอากาศหนาวมาก!!) แล้วอีกครั้ง เพิ่งเกิดขึ้นสดๆ ร้อนๆ เมื่อสองวันก่อน เราหลับไปแล้ว แต่ฝ้ายมาเปิดไฟเล่นไอโฟนทั้งๆที่นางก็ซุกหัวอยู่ใต้เงาของเตียงชั้นบน เบิ่งตาในความสลัว โดยไม่มีทีท่าว่าต้องการแสงไฟสว่างๆ เลยสักนิด(เตียงที่นางนอนเป็นเตียงสองชั้น และนางนอนชั้นล่าง! ส่วนเรานอนเตียงเดี่ยว) แล้วนางเปิดทำไม ถ้าไม่ใช่ว่า จงใจแกล้งเรา?! ประมาณเที่ยงคืนนางยังไม่หยุด เราทนไม่ได้ เลยลุกขึ้นไปปิดไฟ โดยไม่มีการขอความเห็นใดๆ ทั้งสิ้น นางก็ไม่ว่า แต่หันไปเปิดโคมไฟแทน (อ้าว เมิงมีโคมไฟแล้วทำไมไม่ใช้ละอีหร่าาาา!!! ก็รู้อยู่ว่ากรุไม่นอนไม่หลับถ้าเปิดไฟ O_o) คืนถัดมาเท่านั้นแหละ นางเอาคืนเราค่ะ ตอนเราหลับไปแล้ว และนางออกไปอาบน้ำ พอนางเข้ามานางก็เปิดไฟจ้า เปลี่ยนเสื้อผ้า (อันนี้ไม่ว่า แต่....) นอนเล่นไอโฟน ทำเสียงดังกุกกัก ซักแป้ป เดินไปทาครีมตรงกระจก แล้วยิ้มที่มุมปากพร้อมกับชม้ายตามองมาที่เราแบบสะใจๆ ซึ่งเรา(ตอนนั้นตาแข็งอยู่บนเตียง) ก็จ้องกลับอย่างไม่ลดละ ก่อนที่นางจะค่อยๆ เดินมาปิดไฟตอนตี 1 และกลับไปนอนแหก_เล่นไอโฟนบนเตียงนางต่ออย่างสบายอุรา พอมาระยะหลังๆ เราขี้เกียจจะว่า แต่ฉวยโอกาสตอนฝ้ายลุกไปเข้าห้องน้ำ แล้วรีบปิดไฟทันที แรกๆ ฝ้ายก็เก็บงำความไม่พอใจไว้ แต่มาระยะหลังๆ เธอเริ่มต่อต้านคือ พอเราปิด เธอก็เปิด เพื่อนั่งเล่นไอโฟนต่อ!!!!!! บางครั้งฝ้ายกลับเข้าห้องดึกๆ และเราก็หลับไปแล้ว ต้องสะดุ้งตื่นเพราะแสงไฟที่มันมากระทบเปลือกตา และต้องนอนตาแข็งแบบนั้นจนกว่าฝ้ายจะเล่นไอโฟนจนพอใจและลุกมาปิดไฟเอง!!! บ่อยๆ มันก็ไม่ไหว เพราะเราเองก็มีภาระด้านการเรียนที่ต้องแบก ไหนต้องตื่นไปเรียนให้ทัน มีนำเสนองาน ฯลฯ มันทำให้เช้าของอีกวันที่ควรจะเป็นวันที่สดใส กลายเป็นวันที่น่าหงุดหงิดรำคาญใจไปเลย พอฝ้ายต่อต้านแบบนี้ เราก็ใช้วิธีสุดท้ายคือ ใช้ผ้าปิดตาเวลาจะนอน แต่เรื่องมันไม่ได้จบแค่นั้น...เพราะยิ่งเราไม่พูดเหมือนเธอจะได้ใจ พอไม่ว่าเรื่องปิดไฟ เธอกลับฟังเพลงเสียงดังมาก (เธอเสียบหูฟังแต่เสียงมันดังจะทะลุออกมาข้างนอก) จนทำให้เราที่นอนอยู่สะดุ้ง แต่ถึงอย่างนั้นเราก็ได้ใช้วิชาที่ร่ำเรียนมา กำหนดยุบหนอพองหนอไปเรื่อยๆ จนหลับไปเองแต่ก็คงได้แค่ช่วงที่ป่วยนี้ เพราะที่หลับง่ายอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาลดน้ำมูก แก้คัดจมูกด้วยที่ทำให้ง่วง หลายๆ ครั้งเราคิดนะ ว่าอยากจะลุกขี้นมาถามเธอว่า "ฝ้าย...ที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทเหรอ?" หรือไม่ก็เอาป้ายที่มีข้อความโตๆ ว่า "ความเกรงใจเป็นสมบัติของผู้ดี" ไปติดไว้หน้าห้องเพื่อเตือนสติเธอบ้าง เราไม่อยากจะมาเตือนใครอย่างนี้บ่อยๆ เพราะเราถือว่าเรียนมหาลัยก็ถือว่าเป็นก้าวย่างของการเป็นผู้ใหญ่แล้ว ปกติเราเป็นคนอยู่ง่าย กินง่าย แต่เจอแบบนี้บ่อยๆ เราก็ไม่ไหวเหมือนกัน ไอเรื่องที่จะให้ใช้ผ้าปิดตา หรือกำหนดยุบหนอพองหนอก็ทำได้นะคะ แต่สภาพร่างกายเรามันไม่ไหวจริงๆ ค่ะ และวิชาเราไม่ได้แก่กล้าขนาดนั้น ใจเราก็ยังไม่สงบพอ อีกอย่างเราไม่ชอบให้ใครมารังแกอยู่ฝ่ายเดียว อย่างน้อยเราอยากจะสั่งสอนคนประเภทนี้ให้รู้สำนึกเสียบ้าง พูดดีๆ ก็แล้วไม่ฟัง แผ่เมตตาก็ทำแล้ว อยู่เฉยๆ แล้วยังระรานอีก แล้วมันพอจะมีวิธีไหนที่พอจะทำให้เราอยู่ร่วมกันได้โดยไม่เบียดเบียนกันอีกต่อไปคะ?