เล่าปูเรื่องก่อนนะคะ
ก่อนหน้านี้สามีของดิฉันทำงานประจำบริษัทแห่งหนึ่งมา5ปี งานการมั่นคงดี แต่เนื่องด้วยที่บ้านสามีมีธุรกิจส่วนตัวและสามีดิฉันเป็นลูกชายคนโต
คุณพ่อและคุณแม่สามีเห็นว่าทำงานข้างนอกมีประสบการณ์พอสมควรแล้ว ก็อยากให้ลาออกมาช่วยสานต่อกิจการที่บ้าน
เพราะงานที่บ้านตอนนี้ก็มีคุณแม่ดูแลเป็นหลักอยู่คนเดียว ส่วนคุณพ่อก็มีภาระหน้าที่ตำแหน่งในองค์กรต่างๆ มากมาย
เรื่องมันเริ่มจากตอนที่สามีตัดสินใจลาออกมาช่วยธุรกิจที่บ้านนี้แหละค่ะ...
ปกติเค้าจะเป็นคนมีความมั่นใจ ถือว่าเป็นที่รู้จักและคนในบริษัท(เดิมก่อนลาออก)ให้ความยอมรับอยู่พอสมควร
ทำงานสามารถตัดสินใจเองได้ อาจต้องมีให้หัวหน้าreview ละก็ approve บ้าง ซึ่งมันก็เป็นไปตามปกติของงานทั่วไป
แต่พอมาทำงานที่บ้าน(เป็นธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการซื้อมาขายไปและรับเหมาค่ะ) เวลารับงานมา สามีเองก็จะมีการปรึกษากับคุณพ่อและคุณแม่อยู่ตลอด
อาจจะด้วยธุรกิจไม่ได้เริ่มต้นที่สามี แต่เป็นการเริ่มจากรุ่นคุณพ่อคุณแม่ ดังนั้นการตัดสินใจเกือบทุกอย่างจึงต้องผ่านผู้ใหญ่อยู่เสมอ
ทั้งที่บางทีก็คิดว่าวิธีคิดและแก้ปัญหาของตัวเองดีแล้ว แต่ก็ยังไม่เป็นที่พอใจของคุณพ่ออยู่บ่อยๆ เวลาสามีโดนคุณพ่ออบรมหรือสอนมาบางทีดิฉันก็เห็นด้วยกับท่านนะคะ
แต่ด้วยว่าคุณพ่อสามีเป็นคนที่พูดตรงมาก ตรงจนบางทีคนฟังก็รับไม่ได้ หรือบางทีสามีไม่เห็นด้วยก็ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นออกไป ได้แต่รับคำสั่งไป แล้วก้ทำทั้งๆที่ขัดใจ
ส่วนตัวดิฉันเอง มองดูปัญหานี้หลายครั้งก็บอกสามีว่า ให้ลองแสดงความคิดเห็นตัวเองก่อนไหม เผื่อว่าจะได้เข้าใจกันว่าทำไมสามีถึงทำแบบนั้น แบบนี้ เพราะส่วนใหญ่คุณพ่อไม่ได้อยู่หน้างาน ก็อาจจะไม่รับทราบปัญหาที่สามีเจออยุ่ก็เป็นได้ สองปีผ่านไปไวเหมือนโกหก จะมีเหตุการณ์หลายครั้งที่สามีตัดสินใจไปอย่างนึง สั่งลูกน้องแล้ว พอคุณพ่อกลับมาสองสามวันที่บริษัทก็มาสั่งอีกอย่างนึง หรือเปลี่ยนแพลนที่สามีเราทำไว้กลางคันเลย ที่ ล่าสุดเลยคือสามีต้องไปทำงานตจว. วางแผน ประสานงานกับลูกค้าว่าจะทำ a b c d อันนี้คุณพ่อก็ทราบ แต่ด้วยเงื่อนไขบางอย่างทำให้ สามีตัดสินใจแก้ไขงานในส่วน c ไม่เหมือนเดิม ซึ่งพอคุณพ่อทราบก็สั่งให้ทำตามแพลนเดิม (อันนี้ขออนุญาตไม่เล่ารายละเอียดงานนะคะ เพราะมันจะยาวและเล่ายากมาก) สามีดิฉันก็ให้เหตุผลไปว่าทำไมถึงตัดสินใจแบบนั้นไป น่าจะเป็นครั้งแรกเลยมั้งที่พูดความรู้สึกของตัวเองออกไปหมด แต่จะด้วยอะไรก็ตามสุดท้ายแล้วก็ต้องตามคำสั่งคุณพ่อสามีนั้นแหละค่ะ วันนี้สามีโทรมาคุยกับดิฉันด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ว่ารู้สึกลำบากใจ เหนื่อยงานและเหนื่อยใจ ตัดพ้อไปถึงขั้นว่าไม่รู้จะทำงานไปเพื่ออะไร ทำไปก็ยิ่งหมดความมั่นใจ
เฮ้อออ เรื่องราวมันซับซ้อนมากเลยค่ะ ดิฉันเห็นสามีมีกรณีแบบนี้กับคุณพ่อสามีตลอด (โดยที่ทางคุณพ่ออาจจะไม่ได้รับทราบมาก่อนเลยนะคะว่าสามีของดิฉันรู้สึกอย่างไรบ้าง) สามีก็เคยพูดว่ากลับไปทำงานบริษัทเหมือนเดิมดีกว่าไหม เงินเดือนพอใช้ ไม่ต้องมามีความขัดแย้ง ไม่มีความสุขในครอบครัวแบบนี้ เค้าเองก็ไม่มีความสุข คุณแม่ก็เหนื่อย คุณพ่อก็เหนื่อย บริษัทเคยอยู่มาได้เป็นสิบปี ไม่มีเค้าคนนึงมันก็คงอยู่ต่อไปได้แหละ
ตอนนี้ดิฉันสงสารสามีมากค่ะ คิดว่าเค้าคงไม่คิดจะทิ้งงานที่บ้านไปจริงๆอย่างที่พูดหรอกค่ะ แต่เค้าก็รู้สึกคุณค่าในตัวเองลดลง ความเชื่อถือในตัวเองลดลงจากแต่ก่อนที่เคยได้รับคำชมมาตลอด
จะมีวิธีไหนหรือคำแนะนำใดทำให้สามีเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับคืนมาได้ไหมคะ รบกวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ช่วยหน่อยนะคะ
บุญรักษาทุกท่านค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้า
ให้กำลังใจสามียังไงดีคะ
ก่อนหน้านี้สามีของดิฉันทำงานประจำบริษัทแห่งหนึ่งมา5ปี งานการมั่นคงดี แต่เนื่องด้วยที่บ้านสามีมีธุรกิจส่วนตัวและสามีดิฉันเป็นลูกชายคนโต
คุณพ่อและคุณแม่สามีเห็นว่าทำงานข้างนอกมีประสบการณ์พอสมควรแล้ว ก็อยากให้ลาออกมาช่วยสานต่อกิจการที่บ้าน
เพราะงานที่บ้านตอนนี้ก็มีคุณแม่ดูแลเป็นหลักอยู่คนเดียว ส่วนคุณพ่อก็มีภาระหน้าที่ตำแหน่งในองค์กรต่างๆ มากมาย
เรื่องมันเริ่มจากตอนที่สามีตัดสินใจลาออกมาช่วยธุรกิจที่บ้านนี้แหละค่ะ...
ปกติเค้าจะเป็นคนมีความมั่นใจ ถือว่าเป็นที่รู้จักและคนในบริษัท(เดิมก่อนลาออก)ให้ความยอมรับอยู่พอสมควร
ทำงานสามารถตัดสินใจเองได้ อาจต้องมีให้หัวหน้าreview ละก็ approve บ้าง ซึ่งมันก็เป็นไปตามปกติของงานทั่วไป
แต่พอมาทำงานที่บ้าน(เป็นธุรกิจที่เกี่ยวข้องกับการซื้อมาขายไปและรับเหมาค่ะ) เวลารับงานมา สามีเองก็จะมีการปรึกษากับคุณพ่อและคุณแม่อยู่ตลอด
อาจจะด้วยธุรกิจไม่ได้เริ่มต้นที่สามี แต่เป็นการเริ่มจากรุ่นคุณพ่อคุณแม่ ดังนั้นการตัดสินใจเกือบทุกอย่างจึงต้องผ่านผู้ใหญ่อยู่เสมอ
ทั้งที่บางทีก็คิดว่าวิธีคิดและแก้ปัญหาของตัวเองดีแล้ว แต่ก็ยังไม่เป็นที่พอใจของคุณพ่ออยู่บ่อยๆ เวลาสามีโดนคุณพ่ออบรมหรือสอนมาบางทีดิฉันก็เห็นด้วยกับท่านนะคะ
แต่ด้วยว่าคุณพ่อสามีเป็นคนที่พูดตรงมาก ตรงจนบางทีคนฟังก็รับไม่ได้ หรือบางทีสามีไม่เห็นด้วยก็ไม่กล้าแสดงความคิดเห็นออกไป ได้แต่รับคำสั่งไป แล้วก้ทำทั้งๆที่ขัดใจ
ส่วนตัวดิฉันเอง มองดูปัญหานี้หลายครั้งก็บอกสามีว่า ให้ลองแสดงความคิดเห็นตัวเองก่อนไหม เผื่อว่าจะได้เข้าใจกันว่าทำไมสามีถึงทำแบบนั้น แบบนี้ เพราะส่วนใหญ่คุณพ่อไม่ได้อยู่หน้างาน ก็อาจจะไม่รับทราบปัญหาที่สามีเจออยุ่ก็เป็นได้ สองปีผ่านไปไวเหมือนโกหก จะมีเหตุการณ์หลายครั้งที่สามีตัดสินใจไปอย่างนึง สั่งลูกน้องแล้ว พอคุณพ่อกลับมาสองสามวันที่บริษัทก็มาสั่งอีกอย่างนึง หรือเปลี่ยนแพลนที่สามีเราทำไว้กลางคันเลย ที่ ล่าสุดเลยคือสามีต้องไปทำงานตจว. วางแผน ประสานงานกับลูกค้าว่าจะทำ a b c d อันนี้คุณพ่อก็ทราบ แต่ด้วยเงื่อนไขบางอย่างทำให้ สามีตัดสินใจแก้ไขงานในส่วน c ไม่เหมือนเดิม ซึ่งพอคุณพ่อทราบก็สั่งให้ทำตามแพลนเดิม (อันนี้ขออนุญาตไม่เล่ารายละเอียดงานนะคะ เพราะมันจะยาวและเล่ายากมาก) สามีดิฉันก็ให้เหตุผลไปว่าทำไมถึงตัดสินใจแบบนั้นไป น่าจะเป็นครั้งแรกเลยมั้งที่พูดความรู้สึกของตัวเองออกไปหมด แต่จะด้วยอะไรก็ตามสุดท้ายแล้วก็ต้องตามคำสั่งคุณพ่อสามีนั้นแหละค่ะ วันนี้สามีโทรมาคุยกับดิฉันด้วยน้ำเสียงเศร้าๆ ว่ารู้สึกลำบากใจ เหนื่อยงานและเหนื่อยใจ ตัดพ้อไปถึงขั้นว่าไม่รู้จะทำงานไปเพื่ออะไร ทำไปก็ยิ่งหมดความมั่นใจ
เฮ้อออ เรื่องราวมันซับซ้อนมากเลยค่ะ ดิฉันเห็นสามีมีกรณีแบบนี้กับคุณพ่อสามีตลอด (โดยที่ทางคุณพ่ออาจจะไม่ได้รับทราบมาก่อนเลยนะคะว่าสามีของดิฉันรู้สึกอย่างไรบ้าง) สามีก็เคยพูดว่ากลับไปทำงานบริษัทเหมือนเดิมดีกว่าไหม เงินเดือนพอใช้ ไม่ต้องมามีความขัดแย้ง ไม่มีความสุขในครอบครัวแบบนี้ เค้าเองก็ไม่มีความสุข คุณแม่ก็เหนื่อย คุณพ่อก็เหนื่อย บริษัทเคยอยู่มาได้เป็นสิบปี ไม่มีเค้าคนนึงมันก็คงอยู่ต่อไปได้แหละ
ตอนนี้ดิฉันสงสารสามีมากค่ะ คิดว่าเค้าคงไม่คิดจะทิ้งงานที่บ้านไปจริงๆอย่างที่พูดหรอกค่ะ แต่เค้าก็รู้สึกคุณค่าในตัวเองลดลง ความเชื่อถือในตัวเองลดลงจากแต่ก่อนที่เคยได้รับคำชมมาตลอด
จะมีวิธีไหนหรือคำแนะนำใดทำให้สามีเรียกความมั่นใจของตัวเองกลับคืนมาได้ไหมคะ รบกวนเพื่อนๆพี่ๆน้องๆ ช่วยหน่อยนะคะ
บุญรักษาทุกท่านค่ะ ขอบคุณสำหรับคำแนะนำล่วงหน้า