การไม่มีแฟนมันผิดหรอคะ

อะแฮ่ม ขอเกริ่นนำก่อนเลยนะคะ เป็นน้องใหม่ของพันทิพคะ^^ ขอแทนตัวเองว่าเหนือนะคะ

เหนือเป็นคนเหนือ ตั้งแต่เกิดมา 23 ปีเข้ามาจะ 24 ปีมานี้ ไม่เคยมีแฟนเลย เหนือทำอะไรด้วยตัวเองมาตลอดคะ
ช๊อปปิ้ง กินข้าว ไปหาหมอ ไม่สบายก็เช็ดตัวกินยาเอง เอาคอมไปซ่อม ขับรถเอง แทบทุกอย่างที่เราพึ่งพาตัวเองมาตลอด
มีเพื่อนนะคะแต่เราเป็นประเภทขี้เกรงใจเพื่อนเพื่อนๆก็มีแฟนไปกันหมดแล้ว
ที่ทำงานก็มีเพื่อนที่สนิทกันมากกกกกกเห็นมาตั้งแต่ยังเด็กๆเรียนด้วยกันทำงานที่เดียวกัน ทุกวันนี้เหมือนตัวเองมีปมด้อยเพราะเพื่อนจะคอยถามเรา
เมื่อไหร่จะหาแฟน ?
เมื่อไหร่แกจะมีแฟน ?
หาแฟนให้ได้ก่อน ?
ชาตินี้จะไม่มีแฟนเลยหรอ?

เราเป็นประเภทมีปมในใจตั้งแต่เด็กๆ ความกลัวฝังใจการมีแฟนมาจาก พ่อของเราเอง พ่อเจ้าชู้ อารมณ์ร้าย ปากจัด  แบบด่าแม่ต่อหน้าลูก
เขวี้ยงของเฉียดหน้าแม่ต่อหน้าลูก เราเลยกลัวการที่จะมีผู้ชายหรือใครซักคนเข้ามาในชีวิต เราคิดเลยว่าชาตินี้จะไม่มีสามีแบบแม่
ถ้ามันจะขึ้นคานไปทั้งชีวิตก็ยอมคะ
เคยมีคนเข้ามาคุยๆหรือชอบเรานะคะ แต่ก็เหมือนกับยังทำใจตัวเองไม่ได้กลัวคะ กลัวที่จะเหมือนแม่ หลายคนที่เข้ามา เพื่อนแนะนำเราบ้าง
เจอบ้าง เราไม่คิดอะไรคิดแค่ว่าเป็นเพื่อนแต่ถ้าผู้ชายคนนั้นแสดงตัวว่าจีบเราเราจะถอยห่างอัตโนมัต จวบจนทุกวันนี้โสดมา 23 ปีแล้วคะ
หรือเราจะเป็นจิตเพศที่มีปมฝังใจ