ท่านพุทธทาสได้สรุป แก่นคำสอนจากพระไตรปิฎก จากไบเบิล จากคัมภีร์ทุกแขนง มาเป็นคำพูดเพียงไม่กี่ประโยค
ท่านกล่าวว่า ...
ฟังพระธรรมคำสอน พระคัมภีร์ทั้งหมด ที่มีอยู่ในโลก มันเรื่องตัวตัวกู-ของกูเท่านั้น, ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ...
ขอคัดบางส่วนมาให้ท่านผู้อ่านได้อ่าน เพราะเหมาะกับสถานการณ์ทางการเมืองในขณะนี้เป็นอย่างยิ่ง
เพื่อนำมาเป็นเครื่องเตือนสติ ไม่เพลินไปกับกาม ที่คือ "สังกัปปราคะ" ความกำหนัดไปตามอำนาจความตริตรึก อันเนื่องกับ เวเทติทางอายตนะใดนั้น (โดยเฉพาะ อายตนะที่ ๖ คือ มนายตนะ) ที่เนื่องกับ เวทนา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง
โสมนัส โทมนัส เมื่อผัสสะ ครับ
มารหรือซาตานที่แท้จริง
... ฯลฯ ....
นี่ดูเถอะ ความทุกข์มันตั้งต้นเมื่อไร? ตั้งต้นเมื่อ รู้จักความดี และความชั่ว อย่างผิดๆ,
มันไปรู้จักเรื่องความดี และความชั่วผิด จึงยึดมั่นถือมั่น มีตัวกู ยกหูชูหาง
ฟันต่อฟัน ตาต่อตา คือยุติธรรม.
นี่มันเข้าใจ ความดีความชั่วผิด, แล้วต่อมาก็เข้าใจ ความดีความชั่วถูก ก็โอ๊ย ไม่ไหว,
ที่ไม่เอาอะไรเลย นั่นแหละคือยุติธรรม คือ มันปกติ หรือ สมดุลย์ เมื่อเราไม่ต้องการอะไรเลย.
ฟันต่อฟัน ตาต่อตา นี้ไม่เอา มันเป็นเรื่องบาปมาทีแรก ฝ่ายหนึ่ง,
แล้วอีกฝ่ายหนึ่งจะไปบาปเพิ่มขึ้น แล้วฝ่ายโน้นก็บาปกลับมาอีก
แล้วฝ่ายนี้ก็บาปกลับไปอีก เพิ่มขึ้นเป็นคู่ๆ คู่ๆ;
นี่หรือคือความยุติธรรม.
เขาด่าเรา เขาก็เป็นฝ่ายบาป หรือฝ่ายสกปรก; แล้วเราไปด่าเขา เราก็เป็นฝ่ายบาป
เขาด่ามาอีก แล้วเราก็ด่าไปอีก เป็นคู่ๆ มาอย่างนี้ ฟันต่อฟัน ตาต่อตา ไม่มีความสงบ ไม่มีความสุข;
แต่เรียกว่า เป็นธรรม ตามแบบของกิเลส ถูกต้องหรือยุติธรรมตามแบบของกิเลส.
ทีนี้ไม่ต้องการแพ้ ไม่ต้องการชนะ มันก็เลยหมดปัญหา
ถ้าต้องการชนะ ชนะภาษาคนนะ ก็คือ จะเพิ่มคู่ๆๆๆ ความเลวขึ้นมาทีละคู่ ทีละคู่
แล้วก็ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ, ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะเรื่อยไป ไม่มีที่สิ้นสุด,
แล้วมันก็วินาศไป แล้วมันก็ไม่มีทางที่จะแพ้จะชนะกันได้ เพราะมันรบกับพระเจ้า.
การที่เราทำผิด ทำชั่วนี้ คือ รบกับพระธรรม รบกับพระเจ้า;
อย่าไปเข้าใจว่า รบกับเด็กคนหนึ่ง พระองค์หนึ่ง เณรองค์หนึ่ง อะไรนี่
ที่เกิดโลภะ โทสะ โมหะ ขึ้นมา เป็นเรื่องเป็นราว เป็นปัญหา,
คือว่ามันรบ รบกับธรรมะ รบกับพระเจ้า ไม่มีทางชนะดอก;
เพียงแต่พระเจ้าส่งซาตานมา นิดเดียว มันก็shipหายหมดแล้ว, ไม่มีทางชนะพระเจ้าได้.
นี้เราจะไม่รบกับพระธรรม คือกฏของธรรมชาติ หรืออะไรที่เรียกว่าเป็น ตัวธรรม,
เราทำให้มันถูก ให้มันชนะเรื่อย คือไม่แพ้ และไม่ชนะ,
ไม่แพ้และชนะ ตามแบบภาษาคน คือชนะตลอดกาล ตามแบบภาษาธรรม,
ไม่มีเรื่องเกิดขึ้น ไม่มีปัญหาเกิดขึ้น ไม่มีความทุกข์เกิดขี้น ไม่มีตัวกู-ของกูเหลืออยู่ มันก็สิ้นสุด.
... ฯลฯ ....
คัดจาก หนังสือ ธรรมานุกรมธรรมโฆษณ์ ฉบับประมวลธรรม เล่ม ๒ เรียบเรียงโดย
นาย พินิจ รักทองหล่อ พิมพ์ ครั้งแรก พ.ศ. ๒๕๔๐ โดย ธรรมทานมูลนิธิ
http://www.buddhadasa.com/dhamanukom/realsatan130.html
ท่านผู้อ่านที่ติดตามข่าวสารบ้านเมือง ที่กำลังเข้มข้นอยู่ในขณะนี้ หรือกำลังเชียร์ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
โปรดมี
สติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะ ในการเสพสื่อทุกแขนง ทุกชนิด ทุกช่องทาง ... ฯลฯ และโปรดใช้วิจารณญาณ วิเคราะห์ สังเคราะห์ข้อมูลที่ได้รับว่าจริง เท็จ มีประโยชน์ หรือ โทษ
ก่อน "แชร์" เพื่อความไม่ประมาทและไม่ตกเป็นเครื่องมือของฝ่ายไหน ซึ่งอาจจะก่อให้เกิดความแตกแยกเพิ่มมากขึ้นไปอีก เป็นการทำร้ายเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยตัวของท่านเองโดยเจตนา ... ☹
รู้ (ด้วยสัมมาทิฏฐิ) ก่อนทำ .... "คิด" ไม่ใช่ "รู้" นะครับ ♡
ชนะตลอดกาล
ท่านกล่าวว่า ... ฟังพระธรรมคำสอน พระคัมภีร์ทั้งหมด ที่มีอยู่ในโลก มันเรื่องตัวตัวกู-ของกูเท่านั้น, ไม่มีอะไรมากไปกว่านั้น ...
ขอคัดบางส่วนมาให้ท่านผู้อ่านได้อ่าน เพราะเหมาะกับสถานการณ์ทางการเมืองในขณะนี้เป็นอย่างยิ่ง
เพื่อนำมาเป็นเครื่องเตือนสติ ไม่เพลินไปกับกาม ที่คือ "สังกัปปราคะ" ความกำหนัดไปตามอำนาจความตริตรึก อันเนื่องกับ เวเทติทางอายตนะใดนั้น (โดยเฉพาะ อายตนะที่ ๖ คือ มนายตนะ) ที่เนื่องกับ เวทนา โดยเฉพาะอย่างยิ่ง โสมนัส โทมนัส เมื่อผัสสะ ครับ
มารหรือซาตานที่แท้จริง
... ฯลฯ ....
นี่ดูเถอะ ความทุกข์มันตั้งต้นเมื่อไร? ตั้งต้นเมื่อ รู้จักความดี และความชั่ว อย่างผิดๆ,
มันไปรู้จักเรื่องความดี และความชั่วผิด จึงยึดมั่นถือมั่น มีตัวกู ยกหูชูหาง
ฟันต่อฟัน ตาต่อตา คือยุติธรรม.
นี่มันเข้าใจ ความดีความชั่วผิด, แล้วต่อมาก็เข้าใจ ความดีความชั่วถูก ก็โอ๊ย ไม่ไหว,
ที่ไม่เอาอะไรเลย นั่นแหละคือยุติธรรม คือ มันปกติ หรือ สมดุลย์ เมื่อเราไม่ต้องการอะไรเลย.
ฟันต่อฟัน ตาต่อตา นี้ไม่เอา มันเป็นเรื่องบาปมาทีแรก ฝ่ายหนึ่ง,
แล้วอีกฝ่ายหนึ่งจะไปบาปเพิ่มขึ้น แล้วฝ่ายโน้นก็บาปกลับมาอีก
แล้วฝ่ายนี้ก็บาปกลับไปอีก เพิ่มขึ้นเป็นคู่ๆ คู่ๆ; นี่หรือคือความยุติธรรม.
เขาด่าเรา เขาก็เป็นฝ่ายบาป หรือฝ่ายสกปรก; แล้วเราไปด่าเขา เราก็เป็นฝ่ายบาป
เขาด่ามาอีก แล้วเราก็ด่าไปอีก เป็นคู่ๆ มาอย่างนี้ ฟันต่อฟัน ตาต่อตา ไม่มีความสงบ ไม่มีความสุข;
แต่เรียกว่า เป็นธรรม ตามแบบของกิเลส ถูกต้องหรือยุติธรรมตามแบบของกิเลส.
ทีนี้ไม่ต้องการแพ้ ไม่ต้องการชนะ มันก็เลยหมดปัญหา
ถ้าต้องการชนะ ชนะภาษาคนนะ ก็คือ จะเพิ่มคู่ๆๆๆ ความเลวขึ้นมาทีละคู่ ทีละคู่
แล้วก็ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะ, ผลัดกันแพ้ ผลัดกันชนะเรื่อยไป ไม่มีที่สิ้นสุด,
แล้วมันก็วินาศไป แล้วมันก็ไม่มีทางที่จะแพ้จะชนะกันได้ เพราะมันรบกับพระเจ้า.
การที่เราทำผิด ทำชั่วนี้ คือ รบกับพระธรรม รบกับพระเจ้า;
อย่าไปเข้าใจว่า รบกับเด็กคนหนึ่ง พระองค์หนึ่ง เณรองค์หนึ่ง อะไรนี่
ที่เกิดโลภะ โทสะ โมหะ ขึ้นมา เป็นเรื่องเป็นราว เป็นปัญหา,
คือว่ามันรบ รบกับธรรมะ รบกับพระเจ้า ไม่มีทางชนะดอก;
เพียงแต่พระเจ้าส่งซาตานมา นิดเดียว มันก็shipหายหมดแล้ว, ไม่มีทางชนะพระเจ้าได้.
นี้เราจะไม่รบกับพระธรรม คือกฏของธรรมชาติ หรืออะไรที่เรียกว่าเป็น ตัวธรรม,
เราทำให้มันถูก ให้มันชนะเรื่อย คือไม่แพ้ และไม่ชนะ,
ไม่แพ้และชนะ ตามแบบภาษาคน คือชนะตลอดกาล ตามแบบภาษาธรรม,
ไม่มีเรื่องเกิดขึ้น ไม่มีปัญหาเกิดขึ้น ไม่มีความทุกข์เกิดขี้น ไม่มีตัวกู-ของกูเหลืออยู่ มันก็สิ้นสุด.
... ฯลฯ ....
คัดจาก หนังสือ ธรรมานุกรมธรรมโฆษณ์ ฉบับประมวลธรรม เล่ม ๒ เรียบเรียงโดย
นาย พินิจ รักทองหล่อ พิมพ์ ครั้งแรก พ.ศ. ๒๕๔๐ โดย ธรรมทานมูลนิธิ
http://www.buddhadasa.com/dhamanukom/realsatan130.html
ท่านผู้อ่านที่ติดตามข่าวสารบ้านเมือง ที่กำลังเข้มข้นอยู่ในขณะนี้ หรือกำลังเชียร์ฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งอยู่อย่างใจจดใจจ่อ
โปรดมี สติในสมาธิปัญญาสัมปชัญญะ ในการเสพสื่อทุกแขนง ทุกชนิด ทุกช่องทาง ... ฯลฯ และโปรดใช้วิจารณญาณ วิเคราะห์ สังเคราะห์ข้อมูลที่ได้รับว่าจริง เท็จ มีประโยชน์ หรือ โทษ ก่อน "แชร์" เพื่อความไม่ประมาทและไม่ตกเป็นเครื่องมือของฝ่ายไหน ซึ่งอาจจะก่อให้เกิดความแตกแยกเพิ่มมากขึ้นไปอีก เป็นการทำร้ายเพื่อนร่วมทุกข์ เกิด แก่ เจ็บ ตาย ด้วยตัวของท่านเองโดยเจตนา ... ☹
รู้ (ด้วยสัมมาทิฏฐิ) ก่อนทำ .... "คิด" ไม่ใช่ "รู้" นะครับ ♡