วันนี้ผมตั้งใจไปร่วมแสดงออกทางการเมืองเพื่อล้มรัฐบาล

วันนี้ผมตั้งใจจะร่วมแสดงออกทางการเมือง
เพื่อล้มรัฐบาลปูที่กระทำสิ่งที่ไม่ชอบธรรม โดยใช้อำนาจรัฐ
เผด็จการรัฐสภา ออกกฏหมายที่เอื้อปัจเจก
วางมือ จากการเป็นรัฐบาล โดยใช้ทางเลือก ที่มีในกติกาคือ
ยุบสภา หรือ ลาออก

แต่เมื่อผมออกจากบ้าน ผมก็ได้สิ่งที่ผมต้องการคือการยุบสภา
ดังนั้น ที่เหลือหลังจากนั้นเป็นเรื่องทางการเมืองที่ยิ่งใหญ่กว่า
คือ "การไปเป็นเพื่อน"ให้กับแฟนของผม
หนึ่งเพื่อความสบายใจว่าแฟนผมจะไม่ตกน้ำตกท่า
สองเพื่อแสดงออกว่า แม้จะเห็นต่างกัน
แต่ผมก็ยินดีสนับสนุนวิธีต่อสู้ของเค้า อย่างเต็มใจ

ด้วยอุดมการณ์นี้ผมจึงต้องเดิน 23 กิโลกว่าๆ บวกนั่งตุ๊กๆอีกสองกิโล
จากนิด้าผ่านเส้นลาดพร้าว และไปจบที่ข้างๆทำเนียบ
ผมค่อนข้างสนุกกับมือตบ และ ธงชาติเป็นพิเศษ
เราผ่านหลายจุดที่น่าสนใจ การเดิน
ทำให้เราได้เห็นมันในอีกมุมที่ไม่เคยเห็น ผู้คนมีความสุข
ที่ได้แสดงออกในสิ่งที่เค้าเชื่อ และ มีคนมากมายมากจริงๆ
เห็นตรงกันกับเค้า และแสดงออกมร่วมกัน
ผมชื่นชม การแสดงออกทางการเมืองในรูปแบบนี้
และผมคิดว่าคนที่เห็นต่างควรเปิดพื้นที่ให้มีการแสดงออกทางการเมือง
ที่เป็นระเบียบเรียบร้อยแบบนี้ มันจะทำให้ บ้านเมืองเรา
อยู่บนความแตกต่างได้อย่างยั่งยืนขึ้น

เราเดินกันกลุ่มใหญ่ ก่อนแยกเป็นกลุ่มย่อย สี่คนที่เดินไปจนจบทาง

การเดินทางของกลุ่มผมไปจบพอดีกับ เวลาที่ท่านสุเทพ แถลง
ผมพยายามตั้งใจฟังเนื้อหาของการแถลง
มันทำให้การเดทไปพร้อมกับการแสดงออกทางการเมืองของผมหงุดหงิด
เพราะอะไร?

สิ่งที่ผมได้ฟัง จากการแถลงในครั้งนี้
95% บอกว่าคุณปูเลวอย่างไร
อีก 5 % บอกว่า คุณเทือกจะจัดการเลือกตั้งให้แต่จะตั้งรัฐบาลของคุณเทือกเองอย่งน้อย 8-15 เดือนเพื่อวางระบบ

โดยอ้างรัฐบาลไม่มีนิติธรรม
รัฐบาลไม่มีนิติธรรม แล้ว การแต่ตั้งรัฐบาลกันเอง มันเป็นแนวคิด
นิติรัฐนิติธรรมตรงไหนครับ?
แนวคิด รัฐบาลเผด็จการเสียงข้างน้อย อ้างว่าโกงเลือกตั้ง
มันเป็นไปตามหลัก
นิติรัฐนิติธรรมตรงไหนครับ

การขโมยสิทธิของประชาชนในการเลือกตัวแทน
เป็น หลักนิติรัฐนิติธรรมตรงไหนวะครับ
การที่มองว่าเค้าเรียนไม่สูง ต้องเป็นทาสไม่มีสิทธิมีเสียง
มันเป็นหลักนิติรัฐนิติธรรม เป็นประชาธิปไตยห่าตรงไหนวะครับ
ในตอนนั้นสิ่งที่ผมคิดในหัวคือ
ไอ่ห่า ผมอยากเอาขี้เถ้ายัดปาก นักรัฐศาสตร์ นักวิชาการ
ที่สนับสนุนแนวคิดรัฐบาลแต่งตั้ง ให้ตายตรงนั้น
โทษฐานที่เอาความรู้แต่เอามารับใช้ กลุ่มบุคคลเพียงกลุ่มเดียว
ได้อย่างไม่มีจรรยาบรรณ สร้างระบบทาสผ่านวาทกรรมประชาธิปไตย
ในหัวผมตอนนั้น ตลอดทาง ผมคิดแต่ว่า ถ้าไม่เจอกันที่คูหา
ก็ปล่อยให้มันฆ่ากันตายเสียกลางถนน ไปเลย
ชนชั้นกลางกรุงเทพที่สนับสนุนรัฐบาลแต่งตั้ง
จะได้จดจำว่าอะไรทำให้
เกิดการกดขี่จนถึงทางตันของประชาธิปไตยแบบนี้

ผมคิดอยู่ในหัว ตอนนั้นยอมรับเลยว่า มีแต่ hate speech เต็มไปหมด
สิ่งที่ผมพยายามเล่ามันค่อยเป็นจริงทีละอย่าง
ผมโกรธ และ โมโหที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้

จนผมได้กินน้ำลำไยหวานๆ และนั่งเรือเย็นๆ
ยอมรับว่าความโกรธส่วนหนึ่งมาจาก การขาดหวาน
ผมค่อยคิดว่า ความเกลียดชัง และทางตัน ที่ เกิดขึ้นระหว่างมวลชน
ไม่ได้สร้างทางออกอะไรให้เราเลย เราถูกชักใยอยุ่ แต่กูพูดไม่ได้
วันนี้ มวลชนไม่ว่าจะฝั่งไหน
หรือแม้แต่ตัวผมเองก็ตืนตัวทางการเมืองในเบื้องต้น
ตื่นตัวบนการถูกชักใย โดยแนวคิดการย้ำความเกลียดชัง
สิ่งที่ผมต้องผลักดัน ต่อตัวเองและคนรอบข้างไม่ใช่ความเกลียดชัง
แต่คือการทำความเข้าใจระหว่างกัน และแสวงผลประโยชน์ร่วมกัน

เราไม่สามารถเดินหน้าได้ด้วยความเกลียดชัง
แต่เราไม่ได้เดินหน้าได้ด้วยหลักการโลกสวยอย่งเป็นกุเป็นคนดีเช่นกัน

ความเกลียดชังเหี้ยมๆที่อยู่ในหัวของผม
ตอนนี้กลั่นเหลือเป็นคำพูดเพียงประโยคเดียว
ซึ่งผมก็ก็อบๆเอามาจาก ปราชนั่นละคือ

"ผมสนับสนุนการเลือกตั้ง ผมสนับสนุนหนึ่งสิทธิหนึ่งเสียง
ผมไม่เอาระบอบอภิสิทธิชน และ ผมก็เชิญชวนเพื่อนๆเช่นกัน
วันนี้ผมจะปกป้องความคิดที่แตกต่างของคุณกับผม อย่างเต็มที่
แม้ความคิดต่างของเราจะแตกต่างกันก็ตาม

ผมเชื่อในความเท่าเทียมของเราทุกคน

ปล แต่คงไม่ถึงเอาชีวิตไปปกป้อง เพราะผมป๊อดนั่นเอง"

สนับสนุนการเลือกตั้งและต่อต้านรัฐบาลแต่งตั้งครับ
นี่บอกไว้เลย